Kojima – Απαξίωση κ Αποθέωση
Η απαξίωση και η αποθέωση των gamers
Kojima, ένα όνομα που έγινε η αφορμή για να γράψω σήμερα. Στην gamescom την έκθεση για τα βίντεο παιχνίδια που έγινε πριν λίγες μέρες στην Γερμανία, εμφανίστηκε ο Hideo Kojima. Όσοι δεν τον γνωρίζετε, που πολύ αμφιβάλλω, Google it για να τον γνωρίσετε. Έδειξε ένα ακόμα βίντεο από το αναμενόμενο παιχνίδι του Death Stranding και παρουσίασε και άλλους 2 χαρακτήρες. Ως εδώ όλα καλά.
Μπαίνω μετά στα social media και βλέπω ανθρώπους να σφάζονται. Άλλοι να τον κατηγορούν γιατί αυτό που παρουσιάζει θυμίζει περισσότερο ταινία ή walking simulator, άλλοι να πετάνε την σκούφια τους από την χαρά τους και γενικά να υπάρχει μια αναστάτωση.
Και ρωτώ : από πότε βρε παιδιά είμαστε υποχρεωμένοι να συμφωνούμε ο ένας με τον άλλο; Και γιατί πρέπει να απαξιώνετε ο ένας τον άλλον και μάλιστα με χαρακτηρισμούς που δεν θέλω καν να αναφέρω;
Αυτός που θέλει να έχει hype για τον αγαπημένο του δημιουργό και το νέο του παιχνίδι καλά κάνει. Στην τελική αυτός θα πληρώσει για να το αγοράσει.
Από την άλλη όποιος δεν τον συμπαθεί και θεωρεί ότι ο Kojima τον κοροϊδεύει, πολύ απλά δεν αγοράζει. Γιατί πρέπει την οπαδική μας καφρίλα να την μεταφέρουμε και στα Video Games;
Αν σου αρέσει ο Kojima είσαι cool, αν δεν σου αρέσει είσαι άσχετος. Αν παίζεις souls είσαι pro, αν δεν παίζεις είσαι noob. Αν σου άρεσε το Rime, ποιο Rime ρε φίλε; Αν σου άρεσε το Hellblade είσαι και ο πρώτος.
Δεν πάει έτσι παίδες. Το γούστο είναι υποκειμενικό και ο καθένας επιλέγει ότι του αρέσει.
Πάντα λέω το εξής : μην ακούς κανέναν. Δοκίμασε το παιχνίδι ο ίδιος. Ένα παιχνίδι που εγώ λατρεύω, για σένα μπορεί να είναι αδιάφορο. Και το αντίθετο. Άλλος παίζει για την δράση. Άλλος για την εμπειρία. Αλλος για την μουσική. Άλλος για τους γρίφους. Άλλος για την ταχύτητα.
Όλοι έχετε δίκιο και καλά κάνετε όταν κάνετε αυτό που σας αρέσει. Όχι όταν φανατίζεστε όμως και προσπαθείτε να απαξιώσετε τον διπλανό σας.
Τα games είναι απλά μια ακόμα διασκέδαση που θα έπρεπε να μας ενώνει. Όχι να χωριζόμαστε σε στρατόπεδα!
Το τι διάβασα μετά την εμφάνιση του Kojima και ειδικά από ανθρώπους ηλικίας 35+ δεν με στενοχωρεί απλά, με ξενερώνει.
Και πιστέψτε με όπως και σε μια σχέση η ξενέρα είναι το χειρότερο που μπορείς να νιώσεις.
Θα τα ξανά πούμε σύντομα.
Πάνος
Όταν σε μια παραλία αναζητάς κάτι όμορφο να κρατήσεις σαν ενθύμιο, βότσαλο ή κοχύλι, και σκύψεις να το πάρεις, θα διαπιστώσεις ότι θα έχει κολλημένα φύκια, άμμο ή βρομιές οι οποίες δεν θα επηρεάσουν την γνώμη σου. Απλά θα τα αγνοήσεις και θα επικεντρωθείς στο ενθύμιο που επέλεξες να κρατήσεις απο την παραλία. Έτσι λοιπόν δεν πρέπει να σε απασχολούν οι τοξικές συζητήσεις για ένα videogame που επέλεξες να αποκτήσεις και απλά να τα κάνεις πέρα, απλά αδιαφορώντας. Το να προσπαθείς να πείσεις μερικούς να “ηρεμήσουν” είναι σαν να θέλεις να σηκώνεις το κοχύλι σου απο την παραλία καθαρό.
Υπάρχουν και οι τύποι όμως που θέλουν το σπρώξιμό τους για να συνετιστούν. Καλό είναι να λέγεται το αυτονόητο, το σωστό, διότι απλά δεν είναι για όλους αυτονόητα και απλά. Μερικοί καταλαβαίνουν, και μερικοί όχι. Αυτά τα άρθρα είναι γι’ αυτούς που καταλαβαίνουν και θέλουν το σπρώξιμό τους.
Γενικεύοντας θα έλεγα υπάρχει έντονη ανάγκη για ταύτιση, για αυτο-επιβεβαίωση και πάντοτε υπάρχει και ο ανταγωνισμός στον ορίζοντα, γι’ αυτό και δημιουργούνται και συγκρουσιακά δίπολα. Σε όλα τα πράγματα όμως. Απλώς αλλάζουμε τους όρους και τα ονόματα κατά περίπτωση. Αντί Κοτζίμα (Κογίμα που τον έλεγα παλιά 🙂 ) βάζεις Ολυμπιακός- Παναθηναϊκός, Βορράς-Νότος, ΗΠΑ-Ρωσία, Τραμπ- Αντι-τραμπ, Ορθόδοξος-Καθολικός, Σουνίτης-Σιίτης, Δεξιός-Αριστερός, βουνό ή θάλασσα κλπ, κλπ.
Η κοινή γνώμη επηρεάζεται για πλάκα, δύσκολο πράγμα η αντικειμενική άποψη στις μέρες μας.
αυτό αντιλαμβάνομαι σε καθημερινή βάση δυστυχώς
Τα games είναι απλά μια ακόμα διασκέδαση που θα έπρεπε να μας ενώνει. Όχι να χωριζόμαστε σε στρατόπεδα!
Aυτο εδω που εγραψες μακαρι ολες οι πλευρες να το συνιδιτοποιουσαν αλλα δυστηχως δεν μπορω να το καταλαβω γιατι ακομα τσακονομαστε οταν οι εταιριες δινουν τα χερια τους!