Παιχνίδια με… πολύ νόημα ναούμ
Σήμερα όπως καταλαβαίνετε θα μιλήσουμε για παιχνίδια με πολύ νόημα. Μιλάμε για πολύ νόημα ναούμ… Παιχνίδια που αποθεώθηκαν από πολλούς. Συγκλόνισαν, όποιος τα έπαιξε έζησε μια μαγική εμπειρία, του σηκώθηκε η τρίχα που λέμε ρε παιδί μου.Υπήρξαν όμως και κάποιοι αδαείς gamers, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να εκτιμήσουν αυτά τα διαμάντια. Αυτά τα έργα τέχνης. Γιατί αν αναρωτιέστε αν τα videogames είναι μια μορφή τέχνης, αυτά τα παιχνίδια σας πετάνε την απάντηση μέσα στα μούτρα. Πάμε να τα δούμε λοιπόν.
Death Stranding
Ξεκινάω πρώτα από το μπερεκέτι. Το πρώτο πράμα, το ΑΑΑ. Death Stranding, η νέα δημιουργία της μεγαλοφυΐας Hideo Kojima. Τι έκανε πάλι ο άνθρωπος ρε παιδιά. Τι έφτιαξε. Έχω βέβαια κάποιες υποψίες ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση ούτε ο ίδιος κατάλαβε καλά καλά τι έφτιαξε. Τόσα χρόνια το hype είχε φτάσει στα ύψη αλλά ο δημιουργός (που λειτούργησε όντως σαν ιδιοφυία σε αυτήν την περίπτωση) δεν έδειχνε τίποτα από gameplay… Το έσκασε μια και καλή σαν βόμβα στο τέλος. Και αφήστε τους αδαείς που λένε είναι ένα walking simulator. Πρόκειται ξεκάθαρα για μία επανάσταση στον χώρο του gaming. Ποιος άλλος θα σκεφτόταν ένα game που το μόνο που κάνεις είναι να κουβαλάς κουτιά γύρω γύρω; Ποιος άλλος θα σκεφτόταν αυτήν την τεράστια πρωτοτυπία με τα likes; Αφήστε δε την υπόθεση του παιχνιδιού. Η ζωή, η δημιουργία, ο θάνατος, η ύλη, ο κολμπερισμός, ο μερκαντιλισμός όλα όσα καταπιάνεται έχουν ένα πολύ υψηλό νόημα. Αλλά βέβαια εσύ βρε Γιαννάκη που το κοροϊδεύεις πού να τα πιάσεις αυτά τα υψηλά νοήματα; Διάβασες ποτέ στη ζωή σου κανέναν Αριστοτέλη, κανέναν Πλάτωνα; Μέχρι και η πίτσα που κουβαλάς έχει νόημα στο παιχνίδι του Κοτζίμα. Αλλά δεν το κατάλαβες γιατί δεν τα διάβασες όλα τα αρχεία. Δεν είδες όλα τα γράμματα. Άσχετε. Εκεί βέβαια που έδωσε ρέστα ο δημιουργός είναι στις δύο τελευταίες ώρες του παιχνιδιού. Όταν γυρίζεις γύρω γύρω στην παραλία, πέφτουν δέκα γράμματα, γυρίζεις γύρω γύρω ξανά, πέφτουν άλλα δέκα γράμματα… Εκεί τον παραδέχτηκα τον Κοτζίμα. Ποιος άλλος θα σκεφτόταν κάτι τέτοιο; Και που είστε.
Μην τυχόν και σηκωθεί κανείς να φύγει πριν τελειώσουν όλα τα γράμματα. Γιατί θα σας πω…
https://www.youtube.com/watch?v=YZynrRurkpw
Hellblade
Ακόμα ένα αριστούργημα. Ένα παιχνίδι που ασχολείται με τα θέματα ψυχικής υγείας. Εγώ βέβαια δεν μπόρεσα να το καταλάβω καλά. Δεν ξέρω αν όσοι έχουν τέτοια προβλήματα βλέπουν συνεχώς διάφορα Α και Ω. Εγώ βέβαια είμαι και άσχετος. Έναν Φρόιντ δεν κάθισα να διαβάσω ποτέ στη ζωή μου. Οπότε που πας ξεβράκωτος στα αγγούρια. Πώς να καταλάβεις το αριστούργημα. Είναι και το άλλο. Το παιχνίδι για να το νοιώσεις καλά, να το αισθανθείς, πρέπει να το παίξεις με ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ. Μόνο με ακουστικά. Δεν ξέρω βέβαια αν αυτό αλλάζει και το τραγικό gameplay του παιχνιδιού, αλλά εδώ μιλάμε για τέχνη τώρα. Δεν θα ασχολούμαστε με τόσο πεζά πράγματα όπως το gameplay. Εγώ πάντως το αποφάσισα. Θα ξαναπαίξω το παιχνίδι όχι απλά με ακουστικά, αλλά με στηθοσκόπιο κιόλας. Ε δεν γίνεται. Αυτή τη φορά θα με κερδίσει…
A plague tale innocence
Αααααχ… Άλλο ένα έπος. Αυτό το παιχνίδι είναι κρίμα πραγματικά που δεν βγήκε για το 2019 και game of the year. Αλλά το φάγαν τα κυκλώματα επειδή ήταν από μικρό στούντιο. Γι αυτό κιόλας και δεν έτρεξαν όλοι στα ράφια σαν τις ορδές από τα ποντίκια να το αγοράσουν. Πάντως όσοι δεν το παίξατε χάσατε. Και μην ακούτε κάτι άσχετους Γιαννάκηδες που λένε δεν τους άρεσε. Δεν ήταν λέει καλή η ηθοποιία. Βρε άσχετοι για να καταλάβετε καλά την ηθοποιία το παιχνίδι πρέπει να το παίξετε στα γαλλικά. Αμ πώς; Γαλλικά και πιάνο θα μάθεις για να παίξεις αυτό το έπος. Αφήστε δε που καταπιάνεται και με επίκαιρο θέμα. Απλά αντί για τον κορονοϊο υπάρχουν τα ποντίκια στο παιχνίδι. Θα σας το κάνω λίγο εικόνα στη σύγχρονη εποχή για να καταλάβετε καλύτερα. Θα κάνουμε έναν συνδυασμό. Εν μέσο καραντίνας λοιπόν παίρνετε το σκύλο σας και πηγαίνετε βόλτα. Με τον σκύλο έχετε και ένα τεράστιο πλεονέκτημα σε σχέση με το παιχνίδι. Ο σκύλος δεν μιλάει ούτε κλαψουρίζει όλη την ώρα. Ξαφνικά βλέπετε στον δρόμο έναν αστυνομικό. Αμέσως κρύβεστε πίσω από ένα αμάξι. Πετάτε μία πέτρα πάνω σε κάτι μεταλλικό, σε έναν κάδο ας πούμε. Ντανγκ! Αμέσως ο αστυνομικός πηγαίνει και χαζεύει μία ώρα τον κάδο και εσείς βρίσκετε την ευκαιρία και φεύγετε. Αυτό είναι το stealth κομμάτι. Μετά παρακάτω βλέπετε ένα σμήνος από ποντίκια, τα οποία όμως δεν πάνε στο φως. Δυστυχώς όμως κάποιες κολώνες της ΔΕΗ είναι χαλασμένες (είδες η ΔΕΗ;). Οπότε εσείς πρέπει να βρίσκετε έναν τρόπο κάθε φορά να ανάψετε την κολώνα έτσι ώστε να αποφύγετε τα ποντίκια και να συνεχίσετε την διαδρομή σας. Φανταστείτε τώρα όλο αυτό να το κάνετε 30 και 40 φορές. Τι; Δεν σας άρεσε; Ε τι να σας πω. Ντρέπομαι για λογαριασμό σας. Δεν είστε για τέτοια αριστουργήματα.
The Journey
Ένα all time classic πλέον αριστούργημα. Ένα παιχνίδι που άμα το παίξετε θα σας αλλάξει τη ζωή. Θα σας κάνει άλλους ανθρώπους κυριολεκτικά. Εγώ φοβάμαι να σας το προτείνω να πω την αλήθεια. Φοβάμαι μην σας αλλάξει τόσο πολύ που πάτε να κάνετε και καμία εγχείρηση αλλαγής φύλου στο τέλος. Επίσης καλό θα ήταν όταν το παίζετε να έχετε και έναν κουβά με μία σφουγγαρίστρα δίπλα γιατί θα πέσει πολύ κλάμα. Και κλάάάάάμα η κυρία ρε παιδί μου. Τώρα μην πεταχτεί κανένας και πει για το gameplay πάλι. Γιατί πετάγονται κάτι αδαείς και λένε είναι ένα παιχνίδι που απλά γυρίζεις άσκοπα γύρω γύρω. Και σε ξαναρωτάω εσένα ρε άσχετε που τα λες αυτά. Το μετέωρο βήμα του πελαργού το έχεις δει; Τον μελισσοκόμο τον είδες; Όχι βέβαια. Και περιμένεις μετά να εκτιμήσεις αυτό το αριστούργημα. Βρε άντε πάγαινε από εδώ. Άντε να παίξεις κανένα FIFA και κανένα call of duty γιατί μόνο γι αυτά είσαι. Που θα μιλήσεις εσύ για το journey…
Σας χαιρετώ,
Στράτος Κοντεκάκης
