Τα θρυλικά καταστήματα – Αθήνα
Το παρών θέμα, είναι για δυο από τα καταστήματα οπού αγόραζα, έπαιζα αλλά και μεγάλωσα μέσα σε αυτά. Πιο συγκεκριμένα, τα θρυλικά Console club και το Teleclub στη Καλλιθέα.
Δυστυχώς δεν υπάρχει κανένα από τα δύο στη μορφή όπως ήταν κάποτε.. Παρακάτω όμως περιγράφω το πως έμαθα και έζησα το κάθε κατάστημα.
Console club: Το θρυλικό 53
Το μεγάλο 53.. Πού να το πιάσω και που να το αφήσω; Στο ότι είχα τις περισσότερες ώρες εκεί μέσα μετά το σχολείο και το σπίτι; Στα εκατοντάδες αν όχι λίγες χιλιάδες παιχνίδια που έπαιξα; Στις γνωριμίες με τους μετέπειτα πολύ κάλους φίλους και γνωστούς; Ότι και να πω είναι πολύ λίγο.
Το console club στη Καλλιθέα ξεκίνησε ως εργαστήρι εκμάθησης ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Στο ισόγειο υπήρχαν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, πιο συγκεκριμένα πολλές amiga 500, και στον ημιώροφο γινόταν το μάθημα.
Πολύ γρήγορα ο ιδιοκτήτης κατάλαβε την ανάπτυξη του χώρου και γρήγορα η επιχείρηση έγινε κατάστημα με χρονοχρέωση και πώληση παιχνιδιών για amiga 500 και λίγων παιχνιδιών από αλλά μηχανήματα, μέχρι που εξελίχθηκε σε αλυσίδα-γίγαντα, όπως την είδαμε και τη ζήσαμε μέχρι τη μέση του 2000 περίπου.
Το κατάστημα το είχα μάθει στην μεταβατική περίοδο του, από ένα τότε συμμαθητή στο δημοτικό. Πρέπει να πήγαινα τρίτη η Τετάρτη δημοτικού αν θυμάμαι καλά, το 1992. Κάθε νέος πελάτης τότε δικαιούταν ένα δωρεάν τέταρτο της ώρας παιχνιδιού, και το δικό μου δεκαπεντάλεπτο ήταν το Toki για την amiga 500, παιχνίδι που το είχα άχτι από τα ηλεκτρονικά.
Στο ισόγειο του καταστήματος γινόντουσαν οι πωλήσεις, και υπήρχαν τα μηχανήματα με χρονοχρέωση, οπού ήταν πολλές amiga 500, ένα snes και ένα mega drive. Η ποσότητα και η σύνθεση κάθε μηχανήματος ήταν κάτι που άλλαζε συνεχώς. Από την amiga 500 το κατάστημα έφτασε με χρονοχρέωση σίγουρα έως και το dreamcast.
Στον ημιώροφο υπήρχαν παιχνίδια για ενοικίαση για mega drive & game gear, οπού και τότε πρέπει να ήταν η μεγαλύτερη συλλογή στην Ελλάδα.
Το κατάστημα έκλεινε τις μεσημεριανές ώρες και ξανάνοιγε το απόγευμα. Οι καμένοι καθόμασταν τότε στο μικρό πεζούλι, περιμένοντας να ανοίξει το κατάστημα, και να συζητήσουμε γύρω από τα παιχνίδια.
Λίγα χρόνια αργότερα, όταν είχε μαθευτεί το κατάστημα στα περισσότερα παιδιά της Καλλιθέας, γινόταν το αδιαχώρητο. Δεν μπορούσες να μπεις ως πιτσιρικάς μέσα στο κατάστημα, εκτός αν ήθελες να ενοικιάσεις η να αγοράσεις κάτι. Συνεπώς, αυτοί που ήθελαν να παίξουν κάποιο παιχνίδι η να ρίξουν καμιά ματιά, έπρεπε να περιμένουν. Ως μόνιμος θαμώνας, δεν είχα ποτέ αυτό το πρόβλημα.
Κάποιες πολύ όμορφες σκόρπιες αναμνήσεις από το κατάστημα
*) Το διαφημιστικό stand του sonic 2, στα αριστερά της πόρτας με το που έμπαινες στο κατάστημα.
*) Πρώτη μέρα που έφερε το κατάστημα το απίστευτο τότε Ιαπωνικό playstation. Μια υπάλληλος, έπαιζε το motortoon και οι υπόλοιποι κοιτούσαμε άναυδοι. Λίγο αργότερα, ένας κύριος με κουστούμι, έσκασε ένα πακέτο χρήματα και το πήρε. Σε κάποια φάση ακούστηκε πως έδωσε 500. 000δρχ!
*) Πρώτη μέρα Ιαπωνικού n64 με το mario 64. Δεν πίστευα τι έβλεπα.
*) Πρώτη μέρα εισαγωγής του super street fighter 2 για snes. Στο κατάστημα γινόταν το έλα να δεις. Το παιχνίδι έκανε κάπου στα 50. 000 και πουλούσε σαν ζεστό ψωμάκι.
*) Πρώτη μέρα που υπήρχε η δυνατότητα να παίξεις με χρονοχρέωση στο neo geo. Ένα 100% ηλεκτρονικό για 200δρχ τα δεκαπέντε λεπτά!
* Επίσης πρώτη μέρα που υπήρχε για χρονοχρέωση το 3do, οπού ήταν και η πρώτη φορά που είπα πως βγήκε η επόμενη γενιά από το snes και το mega drive.
*) Τα δεκάδες διπλά “τέταρτα“ παιχνιδιού πάνω στο xmen: children of atom για το sega saturn
*) Η άφιξη του Ιαπωνικού dreamcast. Το μαγικό πορτοκάλι κουτί. Σεβασμός από τότε έως και σήμερα.
Teleclub: Η μαγική βιτρίνα της Θησέως
Λίγο καιρό μετά το console club, ανακάλυψα το teleclub. Το κατάστημα είχε εξαρχής ειδίκευση σε εισαγωγές, αλλά και σε λιγότερο δημοφιλή μηχανήματα, όπως το neo geo, cdi, cd32.
Το τι σπάνια και δυσεύρετα παιχνίδια και περιφερειακά είχα δει εκεί δεν περιγράφεται. Πολλά από αυτά δεν τα βλέπω καλά καλά σήμερα ούτε μεσώ του internet. Ακόμα θυμάμαι την μέρα που είχαν φέρει το Ιαπωνικό saturn, τα αμερικάνικα rpgs για snes καθώς και την απίστευτη βιτρίνα του καταστήματος, θέαμα που δεν έχω ξαναδεί έως και σήμερα.
Όμορφες στιγμές που θυμάμαι από το κατάστημα:
*) Η πρώτη φορά που πέρασα απ΄έξω ήταν ηλεκτρισμένη. Στην μεγαλύτερη τηλεόραση της βιτρίνας είχε το eternal champions. Απόλυτος σεβασμός στο πιο αδικημένο παιχνίδι ξύλου από τότε έως σήμερα.
*) Πρώτη μέρα με το Ιαπωνικό saturn. Είχε έρθει το μηχάνημα πραγματικά από τον Κρόνο.
*) Η πρώτη επαφή με τα saturn παιχνίδια = πρώτη επαφή με εξωγήινη μορφή διασκέδασης.
*) Η μέρα που έσκασε η μάνα μου 27. 000δρχ για να πάρω το xmen: mutant apocalypse.
Τέλη του 90 προς αρχές του 2000, η αλυσίδα εξαγοράστηκε, άλλαξαν την επωνυμία τους από Teleclub σε Actions Stores, και περίπου δυο χρόνια αργότερα έκλεισαν όλα.
Όταν με ρωτάνε ξένοι πως ξέρω και έχω δει από παλιά τόσα παιχνίδια, τους απαντώ πως μεγάλωσα στα δυο μεγαλύτερα καταστήματα βιντεοπαιχνιδιών. Και όταν με ρωτάνε Έλληνες, τους λέω ότι μένω στην περιοχή που κάποτε υπήρχαν και μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον, τα console club & teleclub.
Athens Club – Περικλέους 38 Καλλιθέα
Μαζί με τα Console Club & Teleclub, ήταν η ισχυρή τριανδρία στους εισαγωγείς και πωλητές βιντεοπαιχνιδιών σε ολόκληρη ίσως την Ελλάδα. Ξεκίνησαν επίσης αρχές του 90, δίνοντας ιδιαίτερο βάρος σε εντυπωσιακές εισαγωγές τίτλων και περιφερειακών για τα Snes και Mega drive, κυρίως από Αμερική και Ασία. Πραγματοποιούσαν δίκες τους εισαγωγές έως και τις αρχές των playstation 1 και saturn. Υπήρχε η δυνατότητα χρονοχρέωσης και ανταλλαγής των παιχνιδιών οπού υπήρχαν στο κατάστημα προς πωληση/ενοικιαση. Σιγά σιγά, με την πτώση του ενδιαφέροντος, οι εισαγωγές σταμάτησαν και επικεντρώθηκαν στις ανάγκες τις εγχώριας αγοράς. Έκλεισε περίπου στα τέλη του 2000.
Videopolis – Δημοσθένους 195 Καλλιθέα
Ξεκίνησε στα μέσα περίπου του 90. Όντας κυρίως videoclub, έριχνε ιδιαίτερο βάρος στις ενοικιάσεις και στη χρονοχρέωση των τίτλων του. Ξεκίνησε με τα super nintendo / mega drive και έφτασε ως και το ps2. Ξεχώριζε με την πολύ εντυπωσιακή ποικιλία του σε τίτλους για το CDi, αλλά και σε τίτλους από εισαγωγές για τα 16 και 32bit μηχανήματα. Σταδιακά, σταμάτησε τις ανταλλαγές, την χρονοχρέωση και τους εισαγόμενους τίτλους, και κατέληξε αποκλειστικά με παιχνίδια προς ενοικίαση, όπως τα υπόλοιπα videoclubs της αγοράς.
Τηλεοραμα – Αραπακη 104-106 Καλλιθέα
Άνοιξε περίπου μέση με τέλη του 90. Πρωτοασχοληθηκαν με τα snes / mega drive, ως περίπου κοντά στο τέλος της ζωής του playstation. Λειτουργούσαν με χρονοχρέωση, ανταλλαγές, πωλήσεις, ενοικιάσεις τίτλων και μηχανημάτων. Κατά διαστήματα, είχαν διαθέσιμους προς πώληση κάποιους λίγους εισαγόμενους τίτλους και περιφερειακά για τα saturn / playstation. Έκλεισαν όπως και τα περισσότερα αλλά καταστήματα, οπού είχαν υοθετησει τις ανάγκες τις τότε Ελληνικής αγοράς, περίπου στα τέλη του 90.
Genius Club – Ιφιγένειας 54
Πρωτολειτούργησε στις αρχές περίπου του 2000. Ξεκίνησε με πώληση, ανταλλαγή και ενοικίαση πιχνιδιων για Playstation 1 & 2, λίγα παιχνίδια για υπολογιστές, αναβαθμίσεις και επισκευές, και φυσικά ήταν πλήρως προσαρμοσμένο στη πραγματικότητα της Ελληνικής αγοράς. Μέσα περίπου του 2000, άρχισε να ενοικιάζει ταινίες σε μορφή dvd, τις επισκευές υπολογιστών και παροχές λοιπών εργασιών. Έκλεισε περίπου αρχές του 2010.
Console Club – Δοιρανης 94-96
Ξεκίνησε περίπου στις αρχές του 2000. Ξεκίνησε με τα ps1 & Nintendo64 έως και το ps2. Είχε χρονοχρέωση, ενοικίαση, επισκευές των μηχανημάτων, και υποστήριζε πλήρως τις ανάγκες και δεδομένα της εγχώριας αγοράς. Έως και το κλείσιμο του, περίπου μέση του 2000, ήταν από τα (άπειρο) ελάχιστα καταστήματα του χώρου οπού πραγματοποιούσε διαγωνισμούς και τουρνουά σε ανταγωνιστικό επίπεδο με διάφορα παιχνίδια ανά τους καιρούς.
Xgames – Μεγαλουπόλεως 26
Λειτούργησε περίπου από τις αρχές με τέλη του 2000. Ξεκίνησε με το PS1 και έφτασε ως και το PS3. Λειτουργούσε με χρονοχρέωση, ανταλλαγή και ενοικίαση παιχνιδιών, επισκευές κονσολών και υπολογιστών, και ήταν και αυτό πλήρως προσαρμοσμένο στις συνθήκες της Ελληνικής αγοράς.
Game Buster – Χαροκόπου 107
Ξεκίνησε το 1996 ως εισαγωγέας μηχανημάτων, παιχνιδιών και περιφερειακών για οικιακά και φορητά μηχανήματα, ξεκινώντας με το PS1 και το Saturn, σε χονδρική αλλά και σε λιανική τιμή. Λίγα χρόνια αργότερα, μεταφέρθηκε στη Κρεμου 107, υιοθετώντας την πώληση ταινιών σε μορφή dvd και αλλά προϊόντα τεχνολογίας, σε συνδυασμό πάντα με την εισαγωγή και πώληση μηχανημάτων, περιφερειακών και τίτλων. Αφού έκλεισαν τα περισσότερα καταστήματα της αλυσίδας, αφοσιώθηκαν στην τηλεοπτική και τηλεποικοινωνιακή τεχνολογία, και σταμάτησαν την εισαγωγή και πώληση κονσολών και τίτλων τους.
Παραδόξως, στο ίδιο σημείο με το πρώτο κατάστημα τους στη Χαροκόπου, προϋπήρχε κατάστημα πληροφορικής οπού εισήγαγε το εμπόρευμα του από το εξωτερικό. Πχ εκεί είχα πρώτο δει το Gyromite, τίτλος οπού ελάχιστοι Ευρωπαίοι παιχνιδάδες γνώρισαν ποτέ!
Media Store – Λυκούργου 97
Πρωτίστως επιχείρηση κατατοπισμένη στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, αλλά με εντυπωσιακή ποικιλία και τιμές σε κονσόλες, περιφερειακά και τίτλους τους. Ξεκίνησε μέση του 90 με το PS1 και το Saturn, συνέχισε με το Nintendo 64 και ως και το Ps2 αν θυμάμαι καλά. Προσέφερε επισκευές στα μηχανήματα, και από ένα σημείο εξοικειώθηκε στις απαιτήσεις της εγχώριας αγοράς. Σταδιακά σταματούσε την πώληση μηχανημάτων και παιχνιδιών, μεταφέρθηκε και αφοσιώθηκε ως καθαρό κατάστημα με υπολογιστές.
Κατάστημα που δεν θυμάμαι την ονομασία και ακριβώς τοποθεσία του, αν και πρέπει να ήταν games/console club και κοντά στο δημοτικό στο Ελ Πάσο. Είχε χρονοχρέωση, ανταλλαγές και ενοικίαση παιχνιδιών για Snes, mega drive και ps1. Πήγα μόλις μια φορά κάπου στη μέση του 90, πρέπει να έκλεισε ελάχιστα χρόνια αργότερα.
Κείμενο και αναμνήσεις : Getta Robo
