Turrican II – Retro Review by Retroshowcase.com
Υπεύθυνοι Developing / Publishing: Factor 5 / Rainbow Arts
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 1992
Είδος: Platform, run ‘n gun shooter
Εκδόσεις: Amstrad CPC, Commodore 64, ZX Spectrum, Commodore Amiga, Atari ST, PC MS-DOS, Sega Mega Drive, Super Nintendo
Δοκιμή Review: Commodore Amiga
Παρουσίαση: Panos RetroshowcaseCom / retroshowcase.com
Αν κάνουμε μια αναζήτηση πίσω στην δεκαετία του 90 βάζοντας ως φίλτρο “τα καλύτερα shooter games” της εποχής, το μόνο σίγουρο είναι πως θα ανακαλύψουμε στη λίστα και ένα game που ονομάζεται Turrican. Πρόκειται για ένα δημιούργημα της Factor 5 (με υπεύθυνη κυκλοφορίας την Rainbow Arts), τόσο εντυπωσιακό για την εποχή, που αναδείκνυε τις δυνατότητες των τότε home υπολογιστών, ανεξαρτήτως chipset ή λοιπών τεχνικών στοιχείων! Ακριβώς! Το Turrican, είναι platform / run ‘n gun shooter που βασίστηκε στην κλασική συνταγή των σεναρίων επιστημονικής φαντασίας και υπήρξε άρτιο σε οποιαδήποτε πλατφόρμα κι’ αν εμφανίστηκε. Επομένως, η επιτυχία του ήταν δεδομένη και προδιαγεγραμμένη! Για καλή μας τύχη, οι developers δεν σταμάτησαν εκεί παρά δούλεψαν σκληρά, προσεκτικά, ξενύχτησαν και μετά από μερικούς μήνες, ήρθε στα ράφια των video games ένα πραγματικό αριστούργημα! Το όνομα αυτού; Turrican II: The Final Fight!!
ΣΕΝΑΡΙΟ: Πέρασαν πολλά χρόνια μετά τα πρώτα συμβάντα και την ήττα του μοχθηρού Mogul στο πρώτο Turrican. Το έτος είναι 3025 και όλοι οι λαοί του Γαλαξία ζουν πλέον αρμονικά, απολαμβάνοντας μια ζωή χωρίς πολέμους και χωρίς απειλές από άλλους κόσμους ή από φιλόδοξους μονάρχες. Προκειμένου να διατηρηθεί αυτή η ειρηνική ατμόσφαιρα, οι United Planets Freedom Forces (UPFF) έχουν “εξαπολύσει” ειδικά τροποποιημένα διαστημόπλοια, ως περιπόλους στα όρια του κάθε πλανήτη. Μέχρι που, γίνεται το μεγάλο … “μπαμ”! Το “Avalon 1”, ένα από τα καλύτερα διαστημόπλοια της UPFF δέχεται σφοδρή επίθεση από ένα γιγαντιαίο θωρηκτό που εμφανίζεται από το πουθενά, παρόλο που ο commander πρόλαβε να δώσει εντολή για θέσεις μάχης! Το “άγνωστο” θωρηκτό, κατάφερε με μια και μόνο βολή να καταστρέψει τις άμυνες του Avalon 1! Απώλειες; Σχεδόν όλοι! Και λέω “σχεδόν” γιατί μόνο ένας κατάφερε να επιβιώσει! Ποιος είναι αυτός; Ο μοναδικός επιζών της επίθεσης ονομάζεται Bren McGuire και ανήκει στην ειδική ομάδα αποστολών της UPFF. Πρόκειται για έναν σκληροτράχηλο και καλά εκπαιδευμένο στρατιώτη που μόλις πιάσει όπλο στα χέρια του, γίνεται ασταμάτητος! Κατά τα νέα φαινόμενα, πιθανότατα διακυβεύεται ακόμα μια φορά η ευημερία στον Γαλαξία! Και όχι μόνο! Ο Bren έχει άδικα και απρόσμενα χάσει δεκάδες φίλους, συναδέρφους και συμπολεμιστές. Και αυτό δεν του αρέσει καθόλου! Μοιραία λοιπόν, έρχεται η ώρα της εκδίκησης. Η ώρα του “ένας εναντίον όλων” και ο Bren είναι αποφασισμένος για όλα, έτοιμος να στείλει όλους τους νέους εχθρούς από εκεί που ήρθαν. Όμως η αποστολή αυτή μοιάζει με αποστολή αυτοκτονίας καθώς, το περιβάλλον στο οποίο θα κινηθεί είναι παντελώς αφιλόξενο, οι εχθροί πολυάριθμοι (και μάλιστα σε ποικίλα μεγέθη), οι παγίδες πολλές και τα big bosses σχεδόν απροσπέλαστα! Η τελική μάχη (The Final Fight) θα είναι αδυσώπητη!
ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ: Ο Bren McGuire μπαίνει στη δράση από πολύ νωρίς, σε έναν κόσμο φτιαγμένο από πλατφόρμες, σπηλιές, καταρράκτες, επικίνδυνους εχθρούς και παγίδες. Το Turrican II: The Final Fight είναι ένα πολλαπλών κατευθύνσεων platform, run ‘n gun shooter (τρέχα και σκόρπιζε σφαίρες κοινώς) στο οποίο ο παίκτης έχει στη διάθεσή του ένα plasma gun, μερικούς laser “σαρωτές” (ως χειροβομβίδες), ένα ειδικό laser που περιστρέφεται γύρω του καθώς και την ικανότητα να μεταμορφώνεται σε κοφτερό αστέρι (ενός είδους κινούμενο shuriken) που πετσοκόβει το κάθε τι στο πέρασμά του και αφήνει και εκρηκτικά κατά την έξοδο. Το αρχικό plasma gun, μπορεί να γίνει upgraded καταστρέφοντας ορισμένα “τουβλάκια” (που θυμίζουν Super Mario) τα οποία αφήνουν διάφορά bonuses. Στα bonuses (πέραν του bonus που αυξάνει την μπάρα ενέργειας του Bren) περιλαμβάνεται το τριπλό ή το πενταπλό plasma (που βελτιώνει το single shot που ήδη διαθέτει ο Bren), τα bouncing balls (που κάνουν “γκελ” στις επιφάνειες και σκοτώνουν από διαφορετικές γωνίες) και ένα τεράστιο, ευθύβολο, πύρινο laser (που διαλύει τα πάντα στην ευθεία). Ο Bren θα πρέπει επίσης να μαζέψει “διαμάντια” ως επιπλέον bonus, να κινηθεί σε οποιαδήποτε πλατφόρμα προκειμένου να ανακαλύψει και να αποκομίσει extra ζωές και, τέλος, να ακολουθήσει την διαδρομή που οδηγεί προς την έξοδο (με την ένδειξη “Exit”) σκοτώνοντας οτιδήποτε κινείται, κολυμπάει ή πετάει μπροστά του! Στα πιο προχωρημένα levels του παιχνιδιού, ο Bren πιλοτάρει και ένα μικρό διαστημόπλοιο ή πετάει χρησιμοποιώντας jet packs. Εκεί, το παιχνίδι γίνεται ένα καθαρόαιμο και πολύ εντυπωσιακό shoot ’em up. Οι εχθροί έχουν διαφορετική αντοχή στους πυροβολισμούς ενώ υπάρχουν και κάποιοι που ο Bren μπορεί απλά να πηδήξει πάνω τους και να τους σκοτώσει. Τα δε big bosses, που καραδοκούν σε πολλά σημεία, αντιμετωπίζονται με διαφορετικές στρατηγικές (μια από αυτές είναι και η χρήση του “κινούμενου αστεριού” που προανέφερα). Ουσιαστικά, το παιχνίδι ξεκινάει με “βατό” τρόπο και δυσκολεύει σταδιακά, πράγμα καλό για όποιον ασχοληθεί για πρώτη φορά μαζί του. Μην χάνετε άλλο χρόνο λοιπόν! Τα υπόλοιπα…επί της οθόνης!
ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ: Με το που θα φορτώσει το παιχνίδι, ξεκινά μια πολύ εντυπωσιακή εισαγωγή η οποία εξιστορεί μέσω στατικών (δυστυχώς) και πολύχρωμων εικόνων τα τεκταινόμενα! Οι εικόνες αυτές συνοδεύονται από ένα εκπληκτικό μουσικό κομμάτι που συνέθεσε ο μεγάλος Chris Hulsbeck (από τους κορυφαίους του είδους του). Ειδικά το εισαγωγικό soundtrack του Turrican II είναι ένα πραγματικό αριστούργημα, σε σημείο που να μην θες να πατήσεις το fire για να ξεκινήσεις την δράση. Μετά, λοιπόν, από το αρχικό σοκ (κυρίως με τη μουσική), πατάμε το fire και ξεκινάμε! Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κάποιος είναι τα πολύχρωμα γραφικά του. Οι developers έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά και κάλλιστα θα μπορούσε να πει κάποιος πως ένα τέτοιο home computer game θα μπορούσε άνετα να σταθεί δίπλα σε κάποιο coin-op της εποχής. Ειδικά η έκδοση για Amiga είναι πραγματικά αψεγάδιαστη, με πολύχρωμα backgrounds, απρόσκοπτη δράση (χωρίς το παραμικρό slowdown), τρομερά in-game soundtracks και δυνατά, στερεοφωνικά, ηχητικά εφέ. Η έκδοση για Commodore Amiga (με το OCS) προσφέρει ένα αμάλγαμα έντονης δράσης χρωματισμένης με μια παλέτα που ξεφεύγει από την πεπατημένη και αποδίδει από 58 έως και 64 χρώματα ταυτόχρονα στην οθόνη. Η κάθε πίστα έχει τα δικά της πανέμορφα backgrounds και το δικό της εξαιρετικό μουσικό κομμάτι. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα. Το ίδιο το παιχνίδι τα λέει όλα!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ (Amiga):
Γραφικά 9/10, Ήχος 9/10, Gameplay 9/10
ΓΕΝΙΚΑ: Σε γενικές γραμμές, το Turrican II: The Final Fight αποτελεί ακόμα ένα παιχνίδι “σταθμό” για την εποχή, αναδεικνύοντας τις δυνατότητες του κάθε home computer και της κάθε κονσόλας στην οποία εμφανίστηκε. Με την ιδανική αναλογία Γραφικά / Ήχος / Τρόπος Παιχνιδιού / Βαθμός Δυσκολίας, το Turrican II είναι (αν μη τι άλλο) ένα “must have” παιχνίδι που ο κάθε οπαδός των retro games θα πρέπει να έχει παίξει, τουλάχιστον μια φορά. Το παιχνίδι ήταν διαθέσιμο σε φυσική μορφή (και είναι σήμερα διαθέσιμο σε ηλεκτρονική μορφή) για: Commodore Amiga, Atari ST, PC MS-DOS (VGA), Commodore 64, Amstrad CPC, Spectrum ZX (πολύ καλές versions όλες, τηρουμένων των hardware αναλογιών) ενώ υπάρχει και το Universal Soldier για το Sega Mega Drive (που ακολουθεί την version της Amiga) και μια “ειδική” έκδοση για το Nintendo SNES (το Super Turrican). Βασικά η έκδοση αυτή, μοιάζει περισσότερο με remake (και ό,τι συνεπάγεται αυτό), παρά μεταφορά του original! Προσωπική άποψη; Προτιμώ την Amiga version.
MEGA TRIBUTE VIDEO:
https://youtu.be/J-HVxfp5ais
Στο συγκεκριμένο video έχουμε συμπεριλάβει όλα τα Turrican της σειράς, σε όλες τις versions τους.
ΤΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ: Αφήνοντας τις εκδόσεις για Mega Drive, SNES και PC (MS-DOS) στην άκρη, ο πιο άμεσος αντίπαλος της Amiga είναι ο Atari ST. To Turrican II: The Final Fight είναι ομολογουμένως πολύ καλό και στην συγκεκριμένη πλατφόρμα. Οι developers προσπάθησαν να “στύψουν” το hardware για τα καλά και τα κατάφεραν με την έκδοση για Atari ST να περιλαμβάνει όλα όσα μας χαρίζει η Amiga (φυσικά σε υποδεέστερη ποιότητα). Τα γραφικά είναι όμορφα και αποδίδουν έως και 34 χρώματα ταυτόχρονα στην οθόνη (δηλαδή τα διπλάσια από τα κλασικά 16 που μας έχει συνηθίσει ο ST) ενώ ο ήχος είναι και εδώ πολύ προσεγμένος, με το ST Digi-Synth να δίνει ρέστα! Μοναδικό μου παράπονο είναι τα γνωστά slowdowns από τα οποία “υποφέρουν” τα περισσότερα ST games! Όμως, αν αφήσουμε την Amiga εκτός σύγκρισης, αναλογιστούμε τους hardware περιορισμούς και εκλάβουμε το Turrican II ως μεμονωμένο Atari ST game, τότε έχουμε στα χέρια μας ένα από τα πιο εντυπωσιακά παιχνίδια που δημιουργήθηκαν ποτέ για την βιβλιοθήκη του.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ (Atari ST):
ATARI ST: Γραφικά: 9/10, Ήχος 9/10, Gameplay 9/10
