Friday, November 8, 2024
Modern Reviews

ELDEN RING – Το ΑΠΟΛΥΤΟ multi review

Οι φίλοι της Retropolis που τερμάτισαν τον τελευταίο τίτλο της From Software γράφουν για την εμπειρία τους! Το κείμενο θα ενημερώνεται σε τακτικά χρονικά διαστήματα με νέα reviews/απόψεις να προστίθεναι μέσα στον μήνα.

1.ELDEN RING από τον GREXUS

Ότι και να πει κανείς για αυτό το παιχνίδι είναι λίγο, αν δεν το παίξεις δε μπορείς να ξέρεις. Μετά από ένα gameplay στο κανάλι μου νομίζοντας ότι έχω λιανίσει τον χάρτη και πως δε μου έμεινε τίποτα, ανακάλυψα κι άλλες σπηλιές, κι άλλες καινούργιες περιοχές, επίσης κι άλλα Bosses. Μετά από πολλά χρόνια επιτέλους βγήκε ένα παιχνίδι να μου πάρει το μυαλό, να θέλω να παίζω κάθε μέρα, να μετράω τις ώρες πότε να ανοίξω Live να το συνεχίσω, το μυαλό μου ήταν συνέχεια εκεί και η FromSoftware το κατάφερε.
Βγήκαν πολλά παιχνίδια επώνυμα που απορώ γιατί ο κόσμος δε βλέπει το σαχλό και άσχημο περιβάλλον, την ξεπέτα που κάνουν οι εταιρείες για να έχεις απλά έναν υποσχόμενο τίτλο που σου είχαν τάξει κάποια χρόνια πριν, χάλια ή επαναλαμβανόμενα gameplays που μπούχτησα τόσα χρόνια να παίζω ξανά και ξανά. Φέρτε κάτι καινούργιο.
Πίσω στο παιχνίδι, είχε τα θετικά του όπως ταυτόχρονα και αρνητικά του. Ψυχολογικά τον εαυτό μου τον θυμάμαι να πωρώνεται με το παιχνίδι μα συνάμα μετά από ώρες παιχνιδιού να είναι αβέβαιος να μην αισθάνεται σίγουρος να προχωρήσει, να νιώθει πως κάτι του λείπει για να πάει στο Elden Tree. Οπότε είχα ήδη μια πρώτη χλιαρή έως κρύα αίσθηση για το παιχνίδι, ‘’δηλαδή παιχνίδι μου λες πως μετά από 40-50 ώρες παιχνιδιού πως δεν έχω αντοχή για την παρακάτω περιοχή?’’.


Τα θετικά του παιχνιδιού είναι τόσα όσα, ώστε να μπορείς να νιώσεις ένα νέο βήμα από τον Χιτεντάκα Μιγιαζάκη και τον George R.R. Martin.
Από το τρέιλερ του παιχνιδιού διακρίνουμε πάρα πολύ μαγεία σε όλα τα builds και αναρωτιόμασταν όλοι μα πως γίνεται αφού σε όλα του τα παιχνίδια πρέπει να πάρεις τον δρόμο του μάγου? Ο παραπάνω φίλος/εχθρός μας έβαλε τα λεγόμενα ‘’Ashes of War’’ που είναι τόσα πολλά που ακόμη και μετά τον πρώτο σου τερματισμό σου βρίσκοντας νέες περιοχές-σπηλιές-κατακόμβες σου δίνει κι άλλα το παιχνίδι μη έχοντας όριο στο μενού του. Ο χάρτης είναι τόσο τεράστιος όσο και οι κρυμμένες του περιοχές ώστε να σε κάνουν να πεις ‘’πόσο άλλο έχει αυτό το παιχνίδι?’’ ή ‘’πάλι καλά που δεν άρχισα νέο παιχνίδι+’’. Σε βοηθάει ο δημιουργός έχοντας βάλει την επιλογή, να βάζεις σημάδια στον χάρτη ώστε σε μια περιοχή αν δεν είσαι σίγουρος ότι την έψαξες αρκετά ή εκεί έτρωγες τόσο ξύλο από ένα Boss μπορείς πλέον να βάλεις το σημαδάκι σου. Αν δε σου φτάνουν τα σημαδάκια του παιχνιδιού, πας μετά έχοντας φορτωμένο το νέο ή ανανεωμένο gear σου να τα καθαρίσεις όλα εκεί πλέον. Από θέμα μαγείας το παιχνίδι έχει πολλές και νέες μαγείες με μεγάλη γκάμα επίσης στον κλάδο της.
(Δεν κάνω τέτοια Builds οπότε δεν ξέρω τίποτε παρα πάνω να σας πω, απλά είδα πολλά καινούργια πράγματα!).

Όμορφα τα καλά του παιχνιδιού όμως απ’ την άλλη, ένιωσα πως έπαιξα ένα Dark Souls 3 σε τεράστιο χάρτη με την προσθήκη του άλματος και ενός αλόγου. Το παιχνίδι δυστυχώς σε καθημερινά απλά αντρικά builds είχε ακριβώς τις ίδιες κινήσεις με τα υπόλοιπα προηγούμενα παιχνίδια (εκτώς του Dark Souls 2 που είναι μια κατηγορία μόνο του). Δυστυχώς έχουμε ακριβώς τις ίδιες parry κινήσεις και το ίδιο dodge roll, ακόμα και το Bloodborne δε μου ξεπέρασε τη νέα εμπειρία και το νέο του στυλάκι όπλο με σφαίρες αντί για ασπίδα. Ακόμα και εκεί το παιχνίδι δεν είχε την επιλογή να έχεις στο αριστερό σου χέρι ένα όπλο που με τις βολές του μπορείς να κάνεις parry. Όσο με απογοήτευσε το θέμα κινήσεων άλλο τόσο με απογοήτευσε το θέμα γραφικών του παιχνιδιού και πως ήταν κακογραμμένο στο release του για τους υπολογιστές.

Το παιχνίδι πέρα από το open world και το όμορφο κλίμα που έχει αλλάζοντας τις καιρικές συνθήκες και το ρολόι να αλλάζει από μέρα σε νύχτα το κλίμα του, δεν είχε κάτι τρομερό για να μη μπορεί να τρέξει σε αρκετά δυνατούς υπολογιστές smoothly χωρίς κανένα πρόβλημα, -για να μην αναφέρω το αν θα μπορούσε να τρέξει και σε DX11 το παιχνίδι-, ήταν απλό και όμορφο για τη nextGen γενιά που θύμιζε αρκετά το Dark Souls 2 στην παλέτα του όμως όχι κάτι τρελό για να πεις ουαου το παιχνίδι έχει απίστευτα νέα γραφικά textures, blows κλπ.
Εν τέλη για εμένα το παιχνίδι ήταν καλό και αρκετά ψυχαγωγικό, χωρίς βρίσιμο δε βγαίνει. Ναι θα το πρότεινα σαν stand alone game όποιος θέλει να το παίξει εφόσον δε συνδέεται με τα προηγούμενα Souls Games. Αρκετά πιο εύκολο, ευχάριστο και γεμάτο ανακάλυψη μέχρι την τελευταία άκρη του χάρτη!

Ευχαριστηθείτε το και απολαύστε το, ο Μιγιαζάκη είναι εκεί για εσάς!

Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε.


2.ELDEN RING από τον Γιώργο Σιγάλα (όχι τον μπασκετμπολίστα)

Προσπαθώντας να συνοψίσω την εμπειρία μου από το Elden Ring, ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα. Τελείωσα το παιχνίδι σε 100 ώρες περίπου, έχοντας κάνει τα πάντα στο χάρτη και μη θέλοντας να παίξω κάτι άλλο στο ενδιάμεσο. Παρόλα αυτά, το παιχνίδι δε μου έδωσε τις ίδιες συγκινήσεις με παλαιότερα soulsborne παιχνίδια. Έπαιζα κάπως μηχανικά, προσπαθώντας συνεχώς να ανοίξω μια νέα περιοχή ή να δω ένα νέο boss, χωρίς να έχω την αίσθηση ότι αποτελω μέρος μιας ιστορίας με συνοχή. Τελικά, είναι καλό το Elden Ring; Ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Το παιχνίδι είναι ο ουσιαστικός διάδοχος των dark souls αλλά σε open world περιβάλλον. Υπάρχουν αρκετές νέες προσθήκες που δίνουν ενδιαφέρον, όπως η δυνατότητα αλματος ή τα summons, ωστόσο το gameplay είναι μια εξέλιξη πάνω στη υφιστάμενη φόρμουλα του Dark Souls 3. Αυτό που έχει μείνει στασιμο από το Dark Souls 3 είναι… τα γραφικά! Παρότι αυτά δεν είναι για μένα προτεραιότητα, μου προκαλεί εντύπωση ότι υπάρχουν λίγες βελτιώσεις σε σχέση με έναν τίτλο του 2016. Κατανοώ ότι η From δίνει προτεραιότητα σε άλλους τομείς (και σωστά κάνει), ωστόσο θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο στον τεχνικό τομέα. Copy-paste τα ίδια ποντίκια, τα ίδια καβούρια, τα ίδια βατραχια και πάει λέγοντας. Εκεί που δίνει ρέστα για ακόμη μια φορά ειναι ο εικαστικός τομέας. Περιοχές με τελείως  διαφορετικό σχεδιασμό μεταξύ τους, με υπέροχα χρώματα και φωτισμους.
Ένας τομέας που για μένα είναι πολύ σημαντικός είναι η μουσική. Εδώ δυστυχώς η From δεν έφτασε τα επίπεδα προηγούμενων τίτλων. Και αν το επικό soundtrack του Bloodborne ήταν αδύνατο να ξεπεραστεί, ακόμη και η μουσική των dark souls είναι κατά πολύ ανώτερη. Εκτός από τη μουσική υπόκρουση στην Leyndell, δε μπορώ να πω ότι συγκρατησα κάτι άλλο από το soundtrack.
Και παμε στο σημαντικότερο στοιχείο του τίτλου, τον open world χαρακτήρα. Εδω έχουμε την ουσιαστική διαφοροποίηση με τους προηγούμενους Soulsborne τίτλους που ήταν γραμμικοι και βασισμένοι στο τρίπτυχο “περιοχη-shortcut-boss”. Ξεχάστε την αγωνιώδη αναζήτηση του επόμενου bonfire. Ξεχάστε το να παίζετε το ίδιο boss μέχρι να πείτε το δεσποτη Παναγιώτη για να ξεκολλήσετε. Πλέον ο παίκτης είναι ελεύθερος να εξερευνήσει και να δοκιμάσει πολλά διαφορετικά πράγματα πριν φτάσει σε ένα από τα σημεία-κλειδιά του παιχνιδιού.  Η αλλαγή αυτή είναι κατά κάποιο τρόπο η ευχή και η κατάρα του παιχνιδιού. Ο ανοικτός χαρακτηρας δίνει την ευκαιρία για ευκολότερο farming, καθώς και τη δοκιμή διαφορετικών build και όπλων τα οποία έχουν φοβερή ποικιλία. Η δυνατότητα για ανακατανομή των στατιστικών δίνεται σχετικά νωρίς στο παιχνίδι για να βοηθήσει τον παίκτη στις δοκιμές αυτες.
Και ενώ οι επιλογές στην διαμόρφωση του χαρακτήρα είναι απίστευτα πολλές, η μεγάλη πλειοψηφία των παικτών έχει καταλήξει να χρησιμοποιει 2-3 διαφορετικά build, με συγκεκριμένα όπλα και summon. Γιατί;  Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει καλή ισορροπία μεταξύ τους. Αν είσαστε ένας παίκτης που του αρέσει το κλασικό και Πασοκικο melee όπως λέει και ο Διαμαντής, θα φτυσετε αίμα σε κάποια από τα (άδικα) boss του παιχνιδιού. Αν όμως χρησιμοποιήσετε κάποια από τα summons ή τα ashes of war που είναι διαθέσιμα, το παιχνίδι γίνεται από άδικα δύσκολο, εύκολο με το πάτημα ενός κουμπιού. Αυτός είναι και ο λόγος που ενώ ο κόσμος διαμαρτυρεται για τα framedrops, τα patch που έχουν βγει ως τώρα απλά ανακατανέμουν τα διάφορα στατιστικά για να ισορροπησουν το παιχνίδι. Όσα όμως patch και να βγουν, το παιχνίδι πιστεύω ότι δεν θα γίνει ποτέ τελείως balanced, γιατί πολλά από τα boss του παιχνιδιού είναι έτσι σχεδιασμένα που να “απαιτούν” κατά κάποιο τρόπο τη χρήση των summons.
Διαβάζοντας κάποιος τα παραπάνω θα νομίζει ότι δεν ευχαριστηθηκα το παιχνίδι, αυτό όμως δεν ισχύει. Όσες ατέλειες και να έχει ένα παιχνίδι της From software, έχει πάντα αυτό το εθιστικο gameplay και χειρισμό (πάνε πακέτο αυτά) που δε μπορείς να αφήσεις το χειριστήριο κάτω. Πολύ απλά, ο ήρωας του παιχνιδιού είσαι εσύ και ότι γίνεται στην οθόνη περνάει από τα δικά σου χέρια. Ούτε ατελείωτα cutscenes, ούτε scripted αναρριχήσεις, ούτε περιβαλλοντικοι “γρίφοι” (ο Θεός να τους κάνει). Αγνό, παρθένο gameplay…
Κλείνοντας, η μετάβαση σε open world περιβάλλον ήταν η φυσική εξέλιξη των παιχνιδιών της From Software και ήταν ένα βήμα που έπρεπε να γίνει για να παει ένα βήμα μπροστά η εταιρία. Η υλοποίηση, αν και είχε κάποιες αστοχιες, είναι εντυπωσιακή για πρώτη απόπειρα και πιστεύω οι επόμενοι τίτλοι θα πατήσουν πάνω στο Elden Ring και θα το βελτιωσουν ακόμη περισσότερο.
Βαθμός; Δεν το έχω σκεφτεί και πολύ, αν έπρεπε να βάλω κάτι θα ήταν 9/10. Αυτά.
Υ.Γ. 1 Ποιος ηλιθιος σκέφτηκε αυτό το μήνυμα “θέλετε να πάρετε ένα φίλτρο να αναστησετε το άλογο;”. Δηλαδή έλεος, αγκομαχαω στο boss, έχουν γίνει τα δάχτυλα μου λάστιχο για να καλέσω το άλογο και πρέπει να βγει και μήνυμα από πάνω; Ρουφα ρε χριστιανέ μου το φίλτρο να τελειώνουμε!
Υ.Γ.2 Κύριε Μιγιαζακη μου το ξέρω ότι δε βάζετε pause στα παιχνίδια σας γιατί θέλετε την αφοσίωση του παίκτη αλλά φτάνει πια. Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε, έχουμε και υποχρεώσεις λυπηθειτε μας.

3.ELDEN RING από τον Σωτήρη Σωτηριάδη

Τέλος το Elden Ring. Έπειτα πό 90 ώρες και 153 level θα επικεντρωθώ κυρίως στις αρνητικές πτυχές του παιχνιδιού, οι οποίες θεωρώ ότι έχουν και μεγαλύτερη σημασία.
Θετικά:
1)Ασύλληπτη ποικιλία σε περιοχές, εχθρούς, όπλα, μαγείες σαν ένα ΑΑΑ rpg.
2) Ο σχεδιασμός και το art direction ήταν στα γνωστά κορυφαία επίπεδα χωρίς όμως να αγγίζει το ποίημα του 2015. Τα κάστρα επιτέλους είχαν αυτή την επική κλίμακα και το δαιδαλώδες που μου έλειπε λίγο. Τα ευχαριστήθηκα απόλυτα.
3) Για να το βγάλουμε από την μέση… δεν υπάρχει κανένας που να πλησιάζει την from στο σύστημα μάχης. Το πιο ολοκληρωμένο σύστημα μάχης σε βιντεοπαιχνίδι μετά την εποχή του dark souls 3. Πρέπει να γίνει το νέο standard στα third person action rpg παιχνίδια και να το αντιγράψουν ΟΛΟΙ. Μηχανισμοί όπως το άλμα είναι ευπρόσδεκτοι και ήδη μου λείπουν από τα dark souls.
4) Το πολυσυζητημένο open world μου άρεσε και έδωσε μια νέα πνοή στην σειρά. Αν και αρνητικά προκατειλημμένος στην αρχή μπορώ να πω ότι η το άλογο βοήθησε απίστευτα στην εξερεύνηση.
Πάμε τώρα στα αρνητικά
1) Παρ’όλο που το level design στα κάστρα ήταν τρομερό ένιωθα ότι σχεδόν κανένα shortcut δεν είχε ουσία. Υπήρχε απλά εκεί για να με εντυπωσιάσει και να μου δείξει το πόσο όμορφα συνδέονταν οι περιοχές αλλά ΔΕΝ το χρησιμοποιούσα ποτέ για τον απλό λόγο ότι είχε πολλά sites of grace!
2) Χάθηκε το άγχος της ήττας που είχαν τα παλιά παιχνίδια και σε αυτό ευθύνονται τα πολλά checkpoints τα οποία όμως καταλαβαίνω ότι έπρεπε να είναι τόσο πολλά για να υπάρχει μια συνοχή

    4. ELDEN RING από τον Όλα Λάθος (ΤοξικΌλι)

Ποιος είναι ο σωστός τρόπος προσέγγισης ενός παιχνιδιού; Αξιολογούμε τα θετικά του χαρακτηριστικά, προσθέτοντας πόντους ώστε να φτάσουμε στην τελική βαθμολογία ή ξεκινάμε από το άριστα αφαιρώντας ανάλογα με τον αριθμό και τη βαρύτητα των αρνητικών του στοιχείων; Δεν νομίζω να υπάρχει σωστό και λάθος αλλά σίγουρα στην περίπτωση του Elden Ring φαίνεται πιο ενδιαφέρον και σίγουρα ιντριγκαδόρικο να εξετάσουμε αν αξίζει τις διθυραμβικές κριτικές που έλαβε από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του.

Τέλειωσα το παιχνίδι μετά από 180 ώρες και αφού ασχολήθηκα με αυτό για 1.5 μήνα. Σε όλη αυτή την πορεία, ενθουσιάστηκα, νευρίασα, κουράστηκα, βαρέθηκα. Άλλαξα γνώμη πολλές φορές, αν και πλέον έχω καταλήξει σε ορισμένα συμπεράσματα. Το παιχνίδι είναι τεράστιο. Ο ένας χάρτης ανοίγει μετά τον άλλον και τα μυστικά που κρύβει κάθε περιοχή είναι αναρίθμητα. Αντιμετώπισα πάνω από 100 bosses, κύρια ή δευτερεύοντα. Ήταν όλα ενδιαφέροντα; Όχι. Παρατήρησα πολλές επαναλήψεις (κυρίως στους δράκους) αλλά «κακούς» με πανομοιότυπες κινήσεις. Το χειρότερο όμως είδα πολλές «ευκολίες». Το να αντιμετωπίζεις λίγο πριν την τελική ευθεία, main bosses που σου επιτίθονται ανά δύο ή με βοηθούς, δεν είναι ό,τι καλύτερο. Επίσης πραγματικά βαρέθηκα να μπαίνω σε dungeons. Aν μπεις σε δυο-τρία, έχεις μπει σε όλα. Όμως και κατά την πορεία μου στο παιχνίδι βαρέθηκα. Το τελευταίο 1/3 του το βρήκα κουραστικό. Ήθελα απλώς να τελειώσει. Σίγουρα θα ήθελα να κορυφωθεί η δράση νωρίτερα. Θα ήθελα να ήταν μικρότερο σε έκταση, λιγότερο δαιδαλώδες και πιο συμπαγές.

Οι κόσμοι είναι σίγουρα πολλοί και εντυπωσιακοί. Κάστρα, βάλτοι, χιόνια και ότι άλλο μας έχει συνηθίσει η From. Ωστόσο και εδώ κάτι δεν πάει καλά. Όλα ντύνονται με ένα φωτεινό πέπλο. Ο βάλτος δεν είναι ο σκοτεινός βάλτος του Bloodborne. Το κάστρο δεν κρύβει την απελπισία του Demon’s Souls. Όλα θεωρητικά υπάρχουν αλλά το συναίσθημα που βγάζουν διαφέρει.

Τι γίνεται όμως με τα τεχνικά χαρακτηριστικά; Η κατάσταση στην  αρχή ήταν απογοητευτική. Tα πιο ενοχλητικά (στην PS5 έκδοση τουλάχιστον), ήταν τα framedrops. Με τις μέρες και τα updates έγιναν πολλές διορθώσεις. Το πρόβλημα όμως δεν λύθηκε. Ο ήχος λειτουργικός και ικανοποιητικός. Η μουσική καλή αλλά σε καμιά περίπτωση δεν φτάνει τα επίπεδα προηγούμενων παιχνιδιών της εταιρείας (πχ. Bloodborne). Η αξιοποίηση του dualsense ήταν ελάχιστη (δυστυχώς μας είχε κακομάθει η Bluepoint).

Όσον αφορά τη δυσκολία η κατάσταση είναι προβληματική. Σε άλλες φάσεις το παιχνίδι φάνταζε πολύ δύσκολο και σε άλλες πανεύκολο. Καταλαβαίνω πως σε ένα παιχνίδι ανοιχτού κόσμου, όπου κάποιος κινείται ελεύθερα και μπορεί να φτιάξει διαφορετικούς χαρακτήρες με διαφορετικά όπλα, μαγείες είναι σχεδόν αδύνατον να μην υπάρχουν παράπονα. Αυτός είναι ο λόγος που η From προσπαθεί με κάθε update, να διορθώσει τις αδικίες αλλάζοντας την ισχύ των όπλων. Ακόμα θέλει δουλειά αν και φοβάμαι ότι ποτέ δεν θα φτάσει στην ισορροπία που μας είχε συνηθίσει.

Καλά ρε, μόνο αρνητικά είδες στο παιχνίδι; Όχι. Το Elden Ring είναι εξαιρετικό. Δεν θα αναφερθώ καθόλου στο Lore και στη συμβολή του Martin σε αυτό. Αυτό που μετράει για μένα είναι ότι είναι εθιστικότατο. Περίμενα κάθε μέρα να επιστρέψω από τη δουλειά για να ξαναμπώ στον κόσμο του. Το gameplay του είναι απλά κορυφαίο. Θα είναι GOTY; Εκτός απροόπτου ναι και σίγουρα δεν θα το θεωρήσω αδικία.

Τελικά το Elden Ring δεν είναι κακό παιχνίδι. Το κακό είναι ότι η FromSoftware κατά κύριο λόγο, αλλά και η Bluepoint μας έχουν χαρίσει στο παρελθόν αριστουργήματα. Bosses που τα θυμάμαι πολύ πιο έντονα σε σχέση με το Elden Ring και εμπειρίες μοναδικές. Στο Elden Ring χαιρόμουν για κάθε νίκη μου αλλά τα συναισθήματα δεν ήταν το ίδιο δυνατά.

Καταλήγοντας, νιώθω σαν να ήμουν καλεσμένος σε ένα πλούσιο δείπλο. Έφαγα υπερβολικά. Χόρτασα με το παραπάνω. Έφαγα παραπάνω και από όσο άντεχα. Το θέμα είναι ότι αυτά που έφαγα δεν ήταν όλα ποιοτικά. Και η From στο παρελθόν με έχει ταϊσει γκουρμέ χωρίς να με βαρυστομαχιάσει.

Βαθμολογία: 8.5