ELDEN RING – Το ΑΠΟΛΥΤΟ multi review
Οι φίλοι της Retropolis που τερμάτισαν τον τελευταίο τίτλο της From Software γράφουν για την εμπειρία τους! Το κείμενο θα ενημερώνεται σε τακτικά χρονικά διαστήματα με νέα reviews/απόψεις να προστίθεναι μέσα στον μήνα.
1.ELDEN RING από τον GREXUS
Ότι και να πει κανείς για αυτό το παιχνίδι είναι λίγο, αν δεν το παίξεις δε μπορείς να ξέρεις. Μετά από ένα gameplay στο κανάλι μου νομίζοντας ότι έχω λιανίσει τον χάρτη και πως δε μου έμεινε τίποτα, ανακάλυψα κι άλλες σπηλιές, κι άλλες καινούργιες περιοχές, επίσης κι άλλα Bosses. Μετά από πολλά χρόνια επιτέλους βγήκε ένα παιχνίδι να μου πάρει το μυαλό, να θέλω να παίζω κάθε μέρα, να μετράω τις ώρες πότε να ανοίξω Live να το συνεχίσω, το μυαλό μου ήταν συνέχεια εκεί και η FromSoftware το κατάφερε.
Βγήκαν πολλά παιχνίδια επώνυμα που απορώ γιατί ο κόσμος δε βλέπει το σαχλό και άσχημο περιβάλλον, την ξεπέτα που κάνουν οι εταιρείες για να έχεις απλά έναν υποσχόμενο τίτλο που σου είχαν τάξει κάποια χρόνια πριν, χάλια ή επαναλαμβανόμενα gameplays που μπούχτησα τόσα χρόνια να παίζω ξανά και ξανά. Φέρτε κάτι καινούργιο.
Πίσω στο παιχνίδι, είχε τα θετικά του όπως ταυτόχρονα και αρνητικά του. Ψυχολογικά τον εαυτό μου τον θυμάμαι να πωρώνεται με το παιχνίδι μα συνάμα μετά από ώρες παιχνιδιού να είναι αβέβαιος να μην αισθάνεται σίγουρος να προχωρήσει, να νιώθει πως κάτι του λείπει για να πάει στο Elden Tree. Οπότε είχα ήδη μια πρώτη χλιαρή έως κρύα αίσθηση για το παιχνίδι, ‘’δηλαδή παιχνίδι μου λες πως μετά από 40-50 ώρες παιχνιδιού πως δεν έχω αντοχή για την παρακάτω περιοχή?’’.
Τα θετικά του παιχνιδιού είναι τόσα όσα, ώστε να μπορείς να νιώσεις ένα νέο βήμα από τον Χιτεντάκα Μιγιαζάκη και τον George R.R. Martin.
Από το τρέιλερ του παιχνιδιού διακρίνουμε πάρα πολύ μαγεία σε όλα τα builds και αναρωτιόμασταν όλοι μα πως γίνεται αφού σε όλα του τα παιχνίδια πρέπει να πάρεις τον δρόμο του μάγου? Ο παραπάνω φίλος/εχθρός μας έβαλε τα λεγόμενα ‘’Ashes of War’’ που είναι τόσα πολλά που ακόμη και μετά τον πρώτο σου τερματισμό σου βρίσκοντας νέες περιοχές-σπηλιές-κατακόμβες σου δίνει κι άλλα το παιχνίδι μη έχοντας όριο στο μενού του. Ο χάρτης είναι τόσο τεράστιος όσο και οι κρυμμένες του περιοχές ώστε να σε κάνουν να πεις ‘’πόσο άλλο έχει αυτό το παιχνίδι?’’ ή ‘’πάλι καλά που δεν άρχισα νέο παιχνίδι+’’. Σε βοηθάει ο δημιουργός έχοντας βάλει την επιλογή, να βάζεις σημάδια στον χάρτη ώστε σε μια περιοχή αν δεν είσαι σίγουρος ότι την έψαξες αρκετά ή εκεί έτρωγες τόσο ξύλο από ένα Boss μπορείς πλέον να βάλεις το σημαδάκι σου. Αν δε σου φτάνουν τα σημαδάκια του παιχνιδιού, πας μετά έχοντας φορτωμένο το νέο ή ανανεωμένο gear σου να τα καθαρίσεις όλα εκεί πλέον. Από θέμα μαγείας το παιχνίδι έχει πολλές και νέες μαγείες με μεγάλη γκάμα επίσης στον κλάδο της.
(Δεν κάνω τέτοια Builds οπότε δεν ξέρω τίποτε παρα πάνω να σας πω, απλά είδα πολλά καινούργια πράγματα!).
Όμορφα τα καλά του παιχνιδιού όμως απ’ την άλλη, ένιωσα πως έπαιξα ένα Dark Souls 3 σε τεράστιο χάρτη με την προσθήκη του άλματος και ενός αλόγου. Το παιχνίδι δυστυχώς σε καθημερινά απλά αντρικά builds είχε ακριβώς τις ίδιες κινήσεις με τα υπόλοιπα προηγούμενα παιχνίδια (εκτώς του Dark Souls 2 που είναι μια κατηγορία μόνο του). Δυστυχώς έχουμε ακριβώς τις ίδιες parry κινήσεις και το ίδιο dodge roll, ακόμα και το Bloodborne δε μου ξεπέρασε τη νέα εμπειρία και το νέο του στυλάκι όπλο με σφαίρες αντί για ασπίδα. Ακόμα και εκεί το παιχνίδι δεν είχε την επιλογή να έχεις στο αριστερό σου χέρι ένα όπλο που με τις βολές του μπορείς να κάνεις parry. Όσο με απογοήτευσε το θέμα κινήσεων άλλο τόσο με απογοήτευσε το θέμα γραφικών του παιχνιδιού και πως ήταν κακογραμμένο στο release του για τους υπολογιστές.
Το παιχνίδι πέρα από το open world και το όμορφο κλίμα που έχει αλλάζοντας τις καιρικές συνθήκες και το ρολόι να αλλάζει από μέρα σε νύχτα το κλίμα του, δεν είχε κάτι τρομερό για να μη μπορεί να τρέξει σε αρκετά δυνατούς υπολογιστές smoothly χωρίς κανένα πρόβλημα, -για να μην αναφέρω το αν θα μπορούσε να τρέξει και σε DX11 το παιχνίδι-, ήταν απλό και όμορφο για τη nextGen γενιά που θύμιζε αρκετά το Dark Souls 2 στην παλέτα του όμως όχι κάτι τρελό για να πεις ουαου το παιχνίδι έχει απίστευτα νέα γραφικά textures, blows κλπ.
Εν τέλη για εμένα το παιχνίδι ήταν καλό και αρκετά ψυχαγωγικό, χωρίς βρίσιμο δε βγαίνει. Ναι θα το πρότεινα σαν stand alone game όποιος θέλει να το παίξει εφόσον δε συνδέεται με τα προηγούμενα Souls Games. Αρκετά πιο εύκολο, ευχάριστο και γεμάτο ανακάλυψη μέχρι την τελευταία άκρη του χάρτη!
Ευχαριστηθείτε το και απολαύστε το, ο Μιγιαζάκη είναι εκεί για εσάς!
Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε.
2.ELDEN RING από τον Γιώργο Σιγάλα (όχι τον μπασκετμπολίστα)
Ένας τομέας που για μένα είναι πολύ σημαντικός είναι η μουσική. Εδώ δυστυχώς η From δεν έφτασε τα επίπεδα προηγούμενων τίτλων. Και αν το επικό soundtrack του Bloodborne ήταν αδύνατο να ξεπεραστεί, ακόμη και η μουσική των dark souls είναι κατά πολύ ανώτερη. Εκτός από τη μουσική υπόκρουση στην Leyndell, δε μπορώ να πω ότι συγκρατησα κάτι άλλο από το soundtrack.
3.ELDEN RING από τον Σωτήρη Σωτηριάδη
4. ELDEN RING από τον Όλα Λάθος (ΤοξικΌλι)
Ποιος είναι ο σωστός τρόπος προσέγγισης ενός παιχνιδιού; Αξιολογούμε τα θετικά του χαρακτηριστικά, προσθέτοντας πόντους ώστε να φτάσουμε στην τελική βαθμολογία ή ξεκινάμε από το άριστα αφαιρώντας ανάλογα με τον αριθμό και τη βαρύτητα των αρνητικών του στοιχείων; Δεν νομίζω να υπάρχει σωστό και λάθος αλλά σίγουρα στην περίπτωση του Elden Ring φαίνεται πιο ενδιαφέρον και σίγουρα ιντριγκαδόρικο να εξετάσουμε αν αξίζει τις διθυραμβικές κριτικές που έλαβε από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του.
Τέλειωσα το παιχνίδι μετά από 180 ώρες και αφού ασχολήθηκα με αυτό για 1.5 μήνα. Σε όλη αυτή την πορεία, ενθουσιάστηκα, νευρίασα, κουράστηκα, βαρέθηκα. Άλλαξα γνώμη πολλές φορές, αν και πλέον έχω καταλήξει σε ορισμένα συμπεράσματα. Το παιχνίδι είναι τεράστιο. Ο ένας χάρτης ανοίγει μετά τον άλλον και τα μυστικά που κρύβει κάθε περιοχή είναι αναρίθμητα. Αντιμετώπισα πάνω από 100 bosses, κύρια ή δευτερεύοντα. Ήταν όλα ενδιαφέροντα; Όχι. Παρατήρησα πολλές επαναλήψεις (κυρίως στους δράκους) αλλά «κακούς» με πανομοιότυπες κινήσεις. Το χειρότερο όμως είδα πολλές «ευκολίες». Το να αντιμετωπίζεις λίγο πριν την τελική ευθεία, main bosses που σου επιτίθονται ανά δύο ή με βοηθούς, δεν είναι ό,τι καλύτερο. Επίσης πραγματικά βαρέθηκα να μπαίνω σε dungeons. Aν μπεις σε δυο-τρία, έχεις μπει σε όλα. Όμως και κατά την πορεία μου στο παιχνίδι βαρέθηκα. Το τελευταίο 1/3 του το βρήκα κουραστικό. Ήθελα απλώς να τελειώσει. Σίγουρα θα ήθελα να κορυφωθεί η δράση νωρίτερα. Θα ήθελα να ήταν μικρότερο σε έκταση, λιγότερο δαιδαλώδες και πιο συμπαγές.
Οι κόσμοι είναι σίγουρα πολλοί και εντυπωσιακοί. Κάστρα, βάλτοι, χιόνια και ότι άλλο μας έχει συνηθίσει η From. Ωστόσο και εδώ κάτι δεν πάει καλά. Όλα ντύνονται με ένα φωτεινό πέπλο. Ο βάλτος δεν είναι ο σκοτεινός βάλτος του Bloodborne. Το κάστρο δεν κρύβει την απελπισία του Demon’s Souls. Όλα θεωρητικά υπάρχουν αλλά το συναίσθημα που βγάζουν διαφέρει.
Τι γίνεται όμως με τα τεχνικά χαρακτηριστικά; Η κατάσταση στην αρχή ήταν απογοητευτική. Tα πιο ενοχλητικά (στην PS5 έκδοση τουλάχιστον), ήταν τα framedrops. Με τις μέρες και τα updates έγιναν πολλές διορθώσεις. Το πρόβλημα όμως δεν λύθηκε. Ο ήχος λειτουργικός και ικανοποιητικός. Η μουσική καλή αλλά σε καμιά περίπτωση δεν φτάνει τα επίπεδα προηγούμενων παιχνιδιών της εταιρείας (πχ. Bloodborne). Η αξιοποίηση του dualsense ήταν ελάχιστη (δυστυχώς μας είχε κακομάθει η Bluepoint).
Όσον αφορά τη δυσκολία η κατάσταση είναι προβληματική. Σε άλλες φάσεις το παιχνίδι φάνταζε πολύ δύσκολο και σε άλλες πανεύκολο. Καταλαβαίνω πως σε ένα παιχνίδι ανοιχτού κόσμου, όπου κάποιος κινείται ελεύθερα και μπορεί να φτιάξει διαφορετικούς χαρακτήρες με διαφορετικά όπλα, μαγείες είναι σχεδόν αδύνατον να μην υπάρχουν παράπονα. Αυτός είναι ο λόγος που η From προσπαθεί με κάθε update, να διορθώσει τις αδικίες αλλάζοντας την ισχύ των όπλων. Ακόμα θέλει δουλειά αν και φοβάμαι ότι ποτέ δεν θα φτάσει στην ισορροπία που μας είχε συνηθίσει.
Καλά ρε, μόνο αρνητικά είδες στο παιχνίδι; Όχι. Το Elden Ring είναι εξαιρετικό. Δεν θα αναφερθώ καθόλου στο Lore και στη συμβολή του Martin σε αυτό. Αυτό που μετράει για μένα είναι ότι είναι εθιστικότατο. Περίμενα κάθε μέρα να επιστρέψω από τη δουλειά για να ξαναμπώ στον κόσμο του. Το gameplay του είναι απλά κορυφαίο. Θα είναι GOTY; Εκτός απροόπτου ναι και σίγουρα δεν θα το θεωρήσω αδικία.
Τελικά το Elden Ring δεν είναι κακό παιχνίδι. Το κακό είναι ότι η FromSoftware κατά κύριο λόγο, αλλά και η Bluepoint μας έχουν χαρίσει στο παρελθόν αριστουργήματα. Bosses που τα θυμάμαι πολύ πιο έντονα σε σχέση με το Elden Ring και εμπειρίες μοναδικές. Στο Elden Ring χαιρόμουν για κάθε νίκη μου αλλά τα συναισθήματα δεν ήταν το ίδιο δυνατά.
Καταλήγοντας, νιώθω σαν να ήμουν καλεσμένος σε ένα πλούσιο δείπλο. Έφαγα υπερβολικά. Χόρτασα με το παραπάνω. Έφαγα παραπάνω και από όσο άντεχα. Το θέμα είναι ότι αυτά που έφαγα δεν ήταν όλα ποιοτικά. Και η From στο παρελθόν με έχει ταϊσει γκουρμέ χωρίς να με βαρυστομαχιάσει.
Βαθμολογία: 8.5
