O Σπένσερ στο Κολοσσαίο | Βύρων Αρβανίτης

Από τον Μάρτιο του 2014, όταν χρίστηκε επικεφαλής του Xbox, μέχρι σήμερα, ο Phil Spencer έχει κάνει αρκετά λάθη. Όμως το λάθος που έκανε στις 2 Μαΐου ήταν μοιραίο: γιατί εκείνη την αποφράδα μέρα, ο Phil Spencer διάλεξε να απολογηθεί για την ημιτελή κατάσταση κυκλοφορίας του “Redfall”, του τελευταίου πονήματος των Microsoft Studios, σε περιβάλλον social media.
Αυτό που αγνοούσε ο δύσμοιρος boomer, ήταν ότι μπροστά στις μάζες των κοινωνικών δικτύων δεν δείχνεις αδυναμία. Στο κοινό δεν αρέσει να ζητάς έλεος, ακόμα και όταν είσαι πληγωμένος στη μέση της αρένας – το πιθανότερο είναι να αντικρίσεις αναρίθμητους αντίχειρες στις κερκίδες, στραμμένους προς τα κάτω. Είχε τέτοια άγνοια κινδύνου μάλιστα, που ομολόγησε πώς το Xbox δεν μπορεί να κερδίσει το console war εναντίον Sony και Nintendo, ακόμα και αν τα first party studios κατόρθωναν να παράγουν τα καλύτερα exclusive παιχνίδια της τωρινής γενιάς κονσολών.

Οι τίτλοι στα κανάλια του YouTube, στα site και στα forum ήταν αδίστακτοι: «Ο Σπένσερ είναι looser», «Προς παραίτηση ο Σπένσερ», «Βαρεθήκαμε τις συγγνώμες σου», «το Xbox ηττήθηκε ξανά», κλπ. Στα live που στήθηκαν στα ελληνικά και ξένα social, ήταν και είναι συνεχής η απαίτηση να παραιτηθεί «ο Φίλιππας», ή να σταματήσει να λέει «βλακείες» για τα «ποιοτικά» exclusives – αυτά τα παιχνίδια που τα fanboys των εκάστοτε κονσολών σηκώνουν ως παντιέρες νίκης στις αυτοσχέδιες διαδικτυακές κονσολομαχίες.
Προφανώς, τα fanboys ξέρουν καλύτερα – άλλωστε είναι γνωστό ότι το Nintendo 64, το Dreamcast, το πρώτο Xbox, το Gamecube, έγιναν «αλοιφή» από το Playstation, γιατί απλούστατα δεν είχαν ποιοτικά exclusives. Τα Ocarina of Time και Shenmue, ας πούμε, ήταν παιχνίδια της πλάκας. Το γεγονός ότι τα παιχνίδια του Playstation ήταν πάφτηνα και εύκολα προσβάσιμα (ότι προσπαθεί να κάνει ο Σπένσερ με το Gamepass, δηλαδή) δεν έπαιξε κανένα ρόλο: οι καταναλωτές γουστάρουν ποιότητα, όχι ποσότητα και ευκολία – γι’ αυτό και το Netflix, ως γνωστόν, έχει ξεμείνει από συνδρομητές και τα arthouse σινεμά κάνουν ρεκόρ εισιτηρίων.
Δεν προσπαθώ να σου κάνω «τον έξυπνο» αγαπητέ αναγνώστη – για να είμαι ειλικρινής και εγώ τις πρώτες ώρες που αποκαλύφθηκαν τα χάλια του Redfall, όρμησα να ρουφήξω σαν τα βαμπίρ του παιχνιδιού ότι αίμα είχε ξεμείνει στο «πτώμα» που κυκλοφόρησε η Arkane. Τα έκανα όλα: από like σε κανάλια με μελοδραματικούς και υβριστικούς τίτλους (ελληνικά και ξένα), μέχρι super chat δωρεά με την οποία, ως άλλη Σαλώμη, ζήτησα από τον καναλάρχη – Ηρώδη να φέρει τη κεφαλή του Matt Booty, επόπτη των Microsoft Studios, επί πίνακι. Έτσι, πόλαυσα τα λίγα δευτερόλεπτα όπου το αίτημα μου χρωματίστηκε φανταχτερά στο chat του «αδέκαστου» καναλιού – εγώ, ο Βύρωνας Αρβανίτης από τους Αμπελόκηπους της Αθήνας, που ξέρω τι γίνεται στα στούντιο της Arkane στο Τέξας και στα κεντρικά του Xbox στην Ουάσιγκτον.

«Μα δεν πήγαιναν γυρεύοντας;» θα ρωτήσετε για την Microsoft και τον Σπένσερ. «Τι περίμεναν, να κυκλοφορούν παιχνίδι στα 80€ με αυτά τα χάλια και να μην τους βρίζουν;».
Κι όμως, όλες αυτές τις μέρες δεν είδα gamer που να έχει πληρώσει για την αγορά του παιχνιδιού – άλλωστε, θα μπορούσε να ζητήσει refund. Επικοινώνησα όμως, με gamers που δοκίμασαν τον τίτλο στο Gamepass. Οι άνθρωποι δεν «ήταν στα κάγκελα». Αντιθέτως, αν και απογοητευμένοι από τα γραφικά, τον χειρισμό, ή τη λειψή τεχνητή νοημοσύνη, ομολόγησαν ότι θέλουν να δοκιμάσουν και άλλες ώρες το Redfall γιατί τους φάνηκε διασκεδαστικό. Το πιο πολύ «χαμό» στα social media, πέρα από τους «δημιουργούς περιεχομένου», τον έκαναν κάτοχοι Playstation – οι gamers δηλαδή που δεν θα παίξουν ποτέ το παιχνίδι – προφανώς για να πάρουν ρεβάνς από τα αντίπαλα fanboys, για το επίσης απαράδεκτο Forspoken, το playstation exclusive που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες.

Αυτές τις μέρες, ενώ το online «ξέσκισμα» των σαρκών του επικεφαλής του Xbox συνεχίζεται, μου έρχεται στη μνήμη εκείνη η σκηνή από τον «Μονομάχο» του Ridley Scott, όπου ο Ράσελ Κρόου, ως ξεπεσμένος βετεράνος και προσωρινά gladiator σε κάποια παρακμιακή αρένα, λουσμένος με το αίμα και τα εντόσθια των αντιπάλων του, ρωτάει το αλαλάζων πλήθος (κοιτώντας προς τη κάμερα): «διασκεδάσατε; ακούω! διασκεδάσατε ή θέλετε κι’ άλλο;». Και συλλαμβάνω τον εαυτό μου να θέλει ενδόμυχα και άλλο. Να λέει σε όλους «μακάρι το Starfield, η επόμενη παραγωγή του Xbox, να είναι επιτυχία», αλλά από μέσα μου να εύχεται άλλη μια αποτυχία. Γιατί είναι εθιστική η αρένα, όσο αυτή κρατήσει. Γιατί είναι ανακουφιστικό να μεταμορφώνεσαι από πρόβατο σε λιοντάρι.

του Βύρωνα Αρβανίτη