AC Mirage | Review by Panos Retropolis
Βαγδάτη, 861 μΧ.
Πρωταγωνιστής είναι ο Basim, ένας κλέφτης με όνειρο να γίνει μέλος των Hidden Ones, μετέπειτα γνωστοί ως Assassins. Οι ίδιοι δεν τον δέχονται και αποφασίζει να μη παραιτηθεί από το όνειρο του. Θα καταφέρει να ενσωματωθεί στους Hidden Ones; Και πως συνδέεται το όνειρο του με τους Templars που τότε λέγονταν Order of the Ancients;
Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η ιστορία του νέου AC Mirage την οποία ως συνήθως θα σε αφήσω αγαπητέ αναγνώστη να ανακαλύψεις μόνος σου παίζοντας το παιχνίδι ενώ σκοπός σου είναι να αποκαλύψεις την ταυτότητα των μελών των Order of the Ancients και να αποκτήσεις ένα πολυπόθητο αντικείμενο όπως σε όλα τα AC .
Η Ubisoft αποφάσισε να δώσει στο κοινό της και το κοινό του AC ειδικότερα έναν τίτλο που φαίνεται ότι ζητούσε αρκετά μεγάλη μερίδα του. Το AC Mirage διαφημίστηκε ως μία επιστροφή στην σειρά πριν από την εμφάνιση του AC Origins. Πριν δηλαδή αλλάξει μορφή το παιχνίδι και πάει προς RPG μονοπάτια.
Το Mirage είναι μία περίεργη περίπτωση τόσο για το τι ήθελε να πετύχει η Ubisoft, όσο και για το τι τελικά θέλει ο κόσμος. Θυμάμαι όταν κυκλοφόρησαν τα AC Unity και AC Rogue, ο κόσμος να δηλώνει κορεσμένος από τη σειρά και τις ετήσιες κυκλοφορίες, ζητώντας επιτακτικά αλλαγή στο παιχνίδι. Ριζική αλλαγή. Η αλλαγή ήρθε με τα AC Origins – Odyssey και Valhalla. Φτάσαμε όμως σε μία νέα γκρίνια που λέει ότι κούρασε αυτό το είδος AC και να γυρίσει η σειρά στο παλιό της ύφος. Γύρισε με το Mirage.
Γύρισε όμως για τα καλά. Ας ξεκινήσω από τα γραφικά του παιχνιδιού τα οποία είναι πανέμορφα για cross gen γραφικά. Δίνεται η επιλογή μεταξύ Quality και High Framerate όπου στην πρώτη περίπτωση θα αρκεστούμε στα 30fps αλλά με native 4k ανάλυση εικόνας ενώ στην δεύτερη περίπτωση του Quality θα πάρουμε 60fps αλλά μία ανάλυση στα 1440p που κάνει upscale σε 4k και επίσης έχουμε λιγότερες σκιές, λιγότερη βλάστηση και κόσμο στους δρόμους αλλά και χαμηλότερης ανάλυσης textures.
Δοκιμάζοντας και τις δύο επιλογές, αποφάσισα να παίξω το παιχνίδι στο High Framerate Mode καθώς στην άλλη περίπτωση είχα framedrops και γενικά ένιωθα την κονσόλα PS5 να ζορίζεται σε κινήσεις της κάμερας.
Το παιχνίδι είναι πανέμορφο και μόνο στην πρώτη μία ώρα δείχνει ότι τα γραφικά είναι υποδεέστερα από τους προηγούμενους τίτλους της σειράς και αυτό οφείλεται κυρίως στα μοντέλα των χαρακτήρων που θυμίζουν την προηγούμενη γενιά. Όσο τα πλάνα ανοίγουν και παίρνουμε τον χειρισμό του Basim στα χέρια μας, αρχίζει να φαίνεται ότι το παιχνίδι έχει φτιαχτεί με σαφώς μικρότερο budget αλλά κάνοντας όσο γίνεται λιγότερες υποχωρήσεις. Οι φωτισμοί, οι λεπτομέρειες είτε σε έμψυχα είτε σε άψυχα αντικείμενα, είναι αξιοπρεπέστατοι και με σωστά χρώματα και υφές. Πολλές φορές καθώς κινούμουν με το άλογο ή την καμήλα στην έρημο, νόμιζα ότι έπαιζα το AC Origins. Τα νερά και ο υποβρύχιος κόσμος του παιχνιδιού είναι καλοσχεδιασμένα και πάντα θα θαυμάζω την Ubisoft τουλάχιστον για τους κόσμους που δημιουργεί.
Τέλος η Βαγδάτη αποτυπώνεται όσο μπορεί πιο ρεαλιστικά σύμφωνα με τις γραπτές αναφορές που σώθηκαν στο πέρασμα των ετών με το χαρακτηριστικό στυλ της αρχιτεκτονικής με τα χαμηλά σπίτια και τα τεράστια παλάτια. Πολυπληθής συνοικίες, ανοικτές και κλειστές αγορές και κόσμος που κινείται και συμπεριφέρεται με ρεαλιστικό τρόπο.
Στα του ήχου τώρα για να πάμε στην συνέχεια στο gameplay. Ο ήχος με μάγεψε. Τόσο τα ηχητικά εφέ όσο και η συνεχόμενη ανατολίτικη μουσική με τους ήχους των ιμάμηδων με μετέφερε για τα καλά στην περιοχή και την εποχή. Έπαιξα με ακουστικά και dolby atmos αλλά και στο ηχοσύστημα 5.1 που διαθέτω και έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος. Αν επιλέξετε τα ηχεία της τηλεόρασης ίσως χάσετε κάποιες λεπτομέρειες, όπως σχόλια που θα λένε οι περαστικοί και θα σας αφορούν.
Στο gameplay τώρα. Το παιχνίδι γύρισε στο παλιό στυλ που σημαίνει το εξής: parkour σε σημεία που ο παίκτης πραγματικά μπορεί να πιαστεί από κάπου και να σκαρφαλώσει η να περάσει από σημείο σε σημείο. Δεν φτάνει στα επίπεδα του Unity όπου ήταν απολαυστικότατο και πολύ ομαλό αλλά είναι πιο κοντά σε αυτό του Rogue. Με ενόχλησε σε αρκετά σημεία όταν δεν καταλάβαινε ο Basim που ήθελα να πάει, πχ να μπει μέσα σε ένα ανοικτό παράθυρο και αυτός επέλεγε να πιαστεί από το πάνω μέρος αυτού και να περιμένει. Όταν είσαι σε ήρεμη κατάσταση στο παιχνίδι αυτό ξεπερνιέται εύκολα. Όταν όμως σε κυνηγούν τότε είναι πρόβλημα και πολλές φορές είχε μοιραία κατάληξη για τον Basim.
Επιστροφή στο παρελθόν σημαίνει επίσης χρήση του stealth σε αρκετά μεγάλο μέρος του παιχνιδιού και αυτό επιτυγχάνεται με τις παλιές μεθόδους. Περπατώντας σκυφτός και μπαίνοντας μέσα σε θάμνους και λουλούδια. Με το να κρυβόμαστε ανάμεσα σε ομάδες 4 ατόμων μέχρι να απομακρυνθούν οι εχθροί. Να καθόμαστε σε παγκάκια και να σφυρίζουμε αδιάφορα. Επιστρέφει επίσης η δωροδοκία. Μπορείτε να πληρώσετε μία ομάδα ατόμων ώστε να επιτεθεί σε φρουρούς ή έναν μουσικό για να παίξει το όργανό του και να μπορέσετε μέσα στην αναστάτωση να ξεγλιστρήσετε και να φτάσετε στο σημείο που θέλετε.
Η μάχη είναι το σημείο που με απογοήτευσε σε όλο το παιχνίδι πιο πολύ από οτιδήποτε. Χτύπημα με το R1, άμυνα με το L1 και μικρές προσθήκες που προκύπτουν κυρίως από αναβαθμίσεις του Basim και του εξοπλισμού του. Για παράδειγμα μπορείτε να πετάξετε blades από απόσταση. Μπορείτε να παγώσετε για λίγο τον χρόνο και να μεταφερθείτε σε ελάχιστο χρόνο δίπλα στους εχθρούς για να τους σκοτώσετε. Αλλά η μάχη μοιάζει να φτιάχτηκε απλά για να υπάρχει. Παλιότερα υπήρχαν τα counters που έστω και αν δεν ήταν όσο καλά ήταν στα παιχνίδια Batman, έδιναν έναν λόγο στον παίκτη να προσπαθήσει να τα πετύχει και να δει μία όμορφη χορογραφία. Εδώ για να καταφέρω να κάνω parry στον αντίπαλο έπρεπε να μη χτυπάω και να περιμένω να κάνει την κίνηση του πατώντας την κατάλληλη στιγμή το L1. Πολλές φορές το προσπάθησα, λίγες το κατάφερα με την πρώτη.
Ανέφερα τις αναβαθμίσεις. Αυτές επιτυγχάνονται κάνοντας side quests συνήθως αδιάφορα. Υπάρχει νόμισμα στο παιχνίδι, τα tokens. Τα tokens έχουν διαφορετικά χρώματα και κάποια χρησιμοποιούνται για αγορά και αναβάθμιση εξοπλισμού ενώ άλλα για να κάνουμε παζάρι στην τιμή των προϊόντων ενός εμπόρου ή για να πείσουμε κάποιον να μας δώσει χρήσιμες πληροφορίες.
Ο χάρτης είναι μικρότερος από τα 3 πρόσφατα παιχνίδια της σειράς, αφού κινούμαστε στη Βαγδάτη και στα περίχωρα αυτής αλλά το στοιχείο του open world υπάρχει κανονικά και η μετάβαση στον χάρτη γίνεται με όποια σειρά επιλέξουμε και ανοίγει από σημεία ενδιαφέροντος στα οποία θα κάνουμε συγχρονισμό . Ο αετός υπάρχει ξανά για να είναι τα μάτια μας από ψηλά σκανάροντας την περιοχή και τα άτομα που κυκλοφορούν καθώς και αποκαλύπτοντας θέσεις θησαυρών και πολύτιμων αντικειμένων απαραίτητα για την εξέλιξη της ιστορίας. Δείξτε προσοχή μόνο γιατί αν κοντά στο σημείο σας υπάρχει τοξοβόλος, τότε θα τον χτυπήσει και θα δεν θα τον έχετε στην διάθεσή σας για κάποια λεπτά.
Σε ότι έχει να κάνει με το επίπεδο δυσκολίας, το παιχνίδι είναι βατό στο normal επίπεδο και πιο διασκεδαστικό ίσως στο easy καθώς εκεί εξαλείφονται τα όποια προβλήματα υπάρχουν σε χειρισμό κτλ
Συνοψίζοντας
Η Ubisoft γύρισε στο παρελθόν αλλά το παρελθόν έχει ξεπεραστεί από νεότερους μηχανισμούς gameplay και νέα φιλοσοφία στον τρόπο δημιουργίας και προσέγγισης ενός παιχνιδιού. Μοιάζει ικανό να προσελκύσει τους παλιούς παίκτες αλλά είναι ικανό και να τους απομακρύνει στέλνοντας τους πίσω στα Origins – Odyssey – Valhalla. Ίσως θα μπορούσε να συνδυάσει τα καλύτερα στοιχεία του πριν και του μετά αλλά μοιάζει με χαμένη ευκαιρία για ένα μαζεμένο και ταυτόχρονα επικό παιχνίδι. Πρέπει να γίνει πρόοδος στην αφήγηση της ιστορίας, την κινηματογραφικότητα, τη σκηνοθεσία και να αντιληφθεί ότι κάνοντας το ίδιο AC με αυτό που ήταν κάποτε, δεν θα πετύχει ίσως όλους τους στόχους της.
Βαθμολογία: 6.5/10
Το παιχνίδι διανέμει στην Ελλάδα η CDMedia
Η επίσημη τοποθεσία Assassin’s Creed Mirage for PC, PlayStation, Xbox, & More | Ubisoft (US)
Μία δεύτερη γνώμη από τον Zapdim
Τα λόγια είναι περιττά για ένα πασίγνωστο φραντσάιζ όπως αυτό του Assasin’s Creed. Πολυάριθμοι τίτλοι, ταινίες, βιβλία έχουν κατά καιρούς εντρυφήσει στο γοητευτικό lore της μυστικιστικής οργάνωσης των δολοφόνων. Η θρυλική σειρά αυτη τη φορά μας ταξιδεύει στο Χαλιφάτο των Αββασιδών και ειδικότερα στη Βαγδάτη του 9ου αιώνα, όπου θα γίνουμε μάρτυρες της προσπάθειας του περιθωριακού κλέφτη Bashim, ο οποίος κερδίζει τα προς το ζην με μικροκλοπές, να αναδειχθεί και να εισχωρήσει στο μυστικιστικό τάγμα των Hidden Ones, των γνωστών μας ασσασίνων. Ακόμη μια φορά θα χαθούμε στη μαγεία της αέναης κόντρας των προαναφερόμενων Hidden Ones και της διαβολικής οργάνωσης The Order, ο οποίοι αναζητούν την απαγορευμένη γνώση που θα τους ευνοήσει στον έλεγχο του κόσμου.
