Μην ανοίγεις την πόρτα | Η εμπειρία
Άκης και Δημήτρης παρακολούθησαν την ταινία των Unboxholics σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα. Μας μεταφέρουν τις εμπειρίες τους ως απλοί θεατές που αγαπούν τον κινηματογράφο.
ΑΚΗΣ
Θα άνοιγες την πόρτα σου σε έναν άγνωστο;
Αυτή είναι η γνώμη μου, για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία των Unboxholics, με τίτλο “Μην ανοίγεις την πόρτα”.
Είναι στην φύση του ανθρώπου να κάνει όνειρα. Αυτό έκαναν και δύο αδέρφια από την Αριδαία. Ο Σάκης και ο Αλέξανδρος Καρπάς. Έκαναν την αρχή στο YouTube, με την πρώτη τους μικρού μήκους ταινία με τίτλο Lurking Near. Το Πρόγευμα, πήρε την σκυτάλη και μετά σαν άλλο εσύ αποφασίζεις, οι πιο μεγάλοι σε ηλικία θυμούνται, έδωσαν την δυνατότητα στον κόσμο να επιλέξει αυτός την πορεία της μίνι σειράς, που είχε διάρκεια 5 επεισοδίων. Τέλος, το A Last of Us: Story Anna, επηρεασμένο από το παιχνίδι The Last of Us, μας διηγείται τα γεγονότα πριν την βασική ιστορία του παιχνιδιού. Κάπου εκεί, το μεγάλο όνειρο για κάτι μεγαλύτερο και πέρα από τα στενά όρια του YouTube, άρχιζε να παίρνει σάρκα και οστά. Το Κυνήγι του θησαυρού, που και αυτό ολοκληρώθηκε σε 5 μέρη, δεν ήταν αμιγώς σειρά αλλά μας προετοίμαζε σίγα σιγά για το μεγάλο άλμα. Στο τελευταίο μέρος, το σεντούκι έκρυβε το μυστικό που μας έκρυβαν τόσο καλά. Ήταν ένα trailer για την πρώτη τους μεγάλη ταινία.
Η ιστορία χτίζεται αργά και σταθερά, κάτι που προσωπικά δεν με ενοχλεί και μου αρέσει. Βλέπε Hereditary. Οι εξαιρετικοί ambient ήχοι σε βάζουν για τα καλά στο κλίμα από νωρίς. Εντόπισα στην αρχή ένα θέμα με τον ήχο, σαν να είχε μιξαριστεί λάθος, βγάζοντας του μια οξύτητα. Στην εξέλιξη όμως ήταν σε πολύ καλό επίπεδο. Το μαύρο δάσος όσο και το κατάλυμα βοήθησαν πάρα πολύ στο σκηνικό, από την στιγμή που δεν είχαν κάτι παραπάνω σε εξοπλισμό ούτε το μπάτζετ για πολύπλοκα εφέ. Στο θέμα εικόνας και κάδρου για άλλη μία φορά, ο Αλέκος έκανε το θαύμα του και σε συνδυασμό με την σκοτεινιά του τοπίου, έβγαλε το αίσθημα του σφιξίματος και της κλειστοφοβίας. Σε αυτό βοήθησαν και τα κοντινά-πιεσμένα πλάνα στα πρόσωπα των δυο πρωταγωνιστών. Τα jumpscares δεν υπάρχουν απλά για να υπάρχουν. Ήταν όσα έπρεπε, στοχευμένα και είχαν συγκεκριμένο στόχο και σκοπό. Ούτε είχαν την πρόθεση απλά να σε τρομάξουν, καθώς στο έφερναν σιγά σιγά, σαν να σε προετοίμαζαν. Εκτός από ένα! Το main theme είναι ένα καταπληκτικό τραγούδι, που η μελωδία του θυμίζει κάτι από Death Stranding και είναι δημιούργημα τις Ελληνίδας Kid Moxie, που κάνει αξιοσημείωτη καριέρα στην Αμερική με συμμετοχή στο παιχνίδι Cyberpunk 2077, αλλά και σε επιτυχημένες ελληνικές σειρές, όπως το Milky Way και το Maestro.
Η ιστορία ξεκινά με τον Σάκη να κόβει ξύλα και να προετοιμάζεται για την κρύα νύχτα, αφού μένει μόνος του σε ένα βουνό, μακριά από τον πολιτισμό. Ξαφνικά, ακούει ένα χτύπημα στην πόρτα και μια γυναικεία φωνή του λέει να της ανοίξει, για να προστατευτεί από κάτι που την κυνηγά. Είναι μία νεαρή βιολόγος η οποία είναι η μόνη που σώθηκε, ύστερα από μία περίεργη επίθεση στο μέρος που μια ομάδα είχε κατασκηνώσει για τις ανάγκες μίας έρευνας. Και κάπως έτσι ξεκινάει να ξετυλίγεται το κουβάρι του σεναρίου.
Το gaming στοιχείο δεν θα μπορούσε να λείπει φυσικά. Λίγο Silent Hill, καθώς οι δυο πρωταγωνιστές κουβαλούν το δικό τους βάρος που θα το εξομολογηθούν πιο μετά ο ένας στον άλλον. Λίγο η γεννήτρια που χαλάει στην αρχή (μικρό spoiler που δεν επηρεάζει την εμπειρία) λίγο η ενδυμασία του Σάκη με το κλασικό μπουφάν με το σακίδιο και το τσεκούρι στο χέρι, να είναι βγαλμένη από survival horror παιχνίδι.
Στις ερμηνείες τώρα, η Φωτεινή Λεβογγιάνη κλέβει κυριολεκτικά την παράσταση. Εξαιρετική στο ρόλο της, πέρα για πέρα αληθινή σε σημείο να σε κάνει να ανατριχιάζεις. Ο Σάκης Καρπάς ούτε είναι αλλά ούτε δήλωσε πότε ηθοποιός, όμως στέκεται τίμια σε όλο αυτό με την όση εμπειρία κουβαλάει από τις προηγούμενες τους δουλειές.
Εν κατακλείδι, η ταινία είναι κλασική συνταγή Unboxholics με αλληγορικά στοιχεία που αφήνει ανοικτές ερμηνείες. Δεν έχει όμως την κορύφωση που απαιτείται και αυτό είναι το μεγάλο της αγκάθι. Σε όλα τα άλλα βρίσκεται σε καλό επίπεδο και δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από παρόμοιες προσπάθειες. Τα όνειρα όπως είπα και στην αρχή, είναι στην φύση του ανθρώπου. Μερικοί δεν τα υλοποιούν ποτέ ίσως έχοντας τον φόβο της αποτυχίας. Τα αδέρφια Καρπά όμως, το τολμήσαν χωρίς φόβο και πάθος και για αυτό τον λόγο τους δίνω συγχαρητήρια.
Ο βαθμός μου είναι 7,5/10 από έναν μεγάλο φαν τους.
Σε όσους ξέρουν και παρακολουθούν τους Unboxholics, θα πρότεινα να πάνε να δουν την ταινία. Θα περάσουν καλά. Στους υπόλοιπους, θα πρότεινα να δουν τις προηγούμενες δουλειές τους για να κρίνουν αν πρέπει να επενδύσουν τον χρόνο και τα χρήματα τους.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Δες την ταινία στους κάτωθι κινηματογράφους:
