Voidwrought | Review από τον DoubleJumpGR

Το Voidwrought είναι ένα Metroidvania που κυκλοφόρησε στις 24 Οκτωβρίου 2024 για PC και Switch και αναπτύχθηκε από την PowerSnake, ένα σουηδικό indie studio αποτελούμενο από 3 άτομα. Εκ πρώτης όψεως πολλοί θα θεωρήσουν ότι πρόκειται για έναν ακόμη κλώνο του Hollow Knight, αλλά η πραγματικότητα απέχει πολύ από μια τέτοιου είδους διατύπωση. Πάμε να εξετάσουμε έναν έναν τους τομείς του παιχνιδιού.

Θα ξεκινήσουμε από το lore και το setting του παιχνιδιού. Χειριζόμαστε ένα μυστηριώδες πλάσμα ονόματι Simulacrum, το οποίο βγαίνει μέσα από ένα κουκούλι και έχει ως σκοπό να συλλέξει όσο περισσότερο Ιχώρ, το αίμα δηλαδή των εκεί Θεών. Το Voidwrought λαμβάνει χώρα στα συντρίμμια ενός μεγαλοπρεπούς αρχαίου πολιτισμού που έχει καταρρεύσει προ πολλού, ενώ ο -ζωγραφισμένος στο χέρι- κόσμος του παιχνιδιού καταφέρνει και συνδυάζει στοιχεία cosmic horror και αρχαίου αιγυπτιακού πολιτισμού περιλαμβάνοντας ταυτόχρονα και φουτουριστικές πινελιές. Όσο κι αν η αισθητική του παιχνιδιού μοιάζει με αυτήν του Hollow Knight, δεν παύει να είναι κάτι διαφορετικό και να έχει τη δική του ταυτότητα. Η ιστορία δίνεται στον παίκτη με αρκετά αινιγματικό και κωδικοποιημένο τρόπο, δηλαδή μέσω περίπλοκων διαλόγων και item descriptions, και η αλήθεια είναι ότι δεν εστίασα σε αυτήν καθώς δυσκολευόμουν να την (παρ)ακολουθήσω.

Ο τομέας στον οποίον το Voidwrought ξεχωρίζει είναι αυτός της εξερεύνησης. Ο κόσμος του παιχνιδιού αποτελείται από αρκετά ποικιλόμορφα biomes, όπως πχ μία αρχαία πόλη και ένα ναυάγιο, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους μέσω shortcuts και ασανσέρ. Ο κόσμος του πετυχαίνει να είναι οργανικά δεμένος και να μην δίνει την αίσθηση ότι απλώς πρόκειται για διαφορετικές “πίστες” ενωμένες σε έναν κοινό χάρτη. Η εξερεύνηση γίνεται ακόμα πιο immersive χάρη στην μυστηριώδη ατμόσφαιρα από την οποία διέπονται οι περιοχές, ενώ το soundtrack έρχεται και δένει τέλεια με τα vibes που θέλει να δώσει ο τίτλος. Σχεδόν παντού υπάρχουν μυστικά περάσματα ή τοίχοι που σπάνε, πίσω από τους οποίους πιθανόν να κρύβεται μία αναβάθμιση ή ακόμα και μια νέα περιοχή. Η δε δυνατότητα map marking (δηλ. το να βάζουμε σημαδάκια στον χάρτη) που μας παρέχεται, μας διευκολύνει πολύ στον τομέα του backtracking, αφού μπορούμε να σημειώνουμε τα αδιέξοδα που βρίσκουμε και δεν έχουμε ακόμα στην κατοχή το αντίστοιχο κλειδί/ικανότητα. Το μόνο “αρνητικό” της εξερεύνησης του Voidwrought είναι ότι δεν μας δίνει κανένα απολύτως στοιχείο για το πού πρέπει να πάμε για να προχωρήσουμε, αλλά ευτυχώς το παιχνίδι δεν είναι γραμμικό, συνεπώς μπορεί να υπάρχουν πολλά “σωστά” μονοπάτια στην κάθε περίσταση, ενώ ο -μεσαίου μεγέθους- χάρτης του είναι εύκολος στην περιήγηση και έχει αρκετά σημεία fast travel. Σημαντικό είναι το γεγονός ότι, ανοίγοντας τον χάρτη, υπάρχει κάτι σαν checklist για κάθε περιοχή, όπου μπορούμε να δούμε σε τί ποσοστό την έχουμε ολοκληρώσει και τί έχουμε βρει εκεί.

Ο χαρακτήρας μας αναβαθμίζεται κατά κύριο λόγο μέσω της εξερεύνησης. Η ζωή του χαρακτήρα ανεβαίνει κατά ένα Hit Point κάθε φορά που βρίσκουμε 3 Vitae Shards, ενώ το damage παίρνει upgrade αφού πρώτα βρούμε και λύσουμε ένα (αχρείαστο κατ’εμέ) παζλ. Παράλληλα μπορούμε να αγοράζουμε από NPC ή να βρίσκουμε στο περιβάλλον τα λεγόμενα Relics, εκ των οποίων μπορούμε να κάνουμε equip μέχρι 2 και λειτουργούν σαν “μαγείες” που βοηθούν στην μάχη, καθώς και τα λεγόμενα Souls, που μπορούμε να κάνουμε equip ως 3, και προσθέτουν μια passive αναβάθμιση στον χαρακτήρα, όπως τα Charms του Hollow Knight. Κάπως έτσι μπορούμε να αλλάζουμε το playstyle μας και να προσαρμοζόμαστε στις συνθήκες του παιχνιδιού, αν και η αλήθεια είναι ότι δεν πειραματίστηκα αρκετά με αυτά και έπαιζα συνεχώς με το ίδιο κατά κάποιον τρόπο build. Όσο προχωράμε, όπως και σε κάθε Metroidvania, βρίσκουμε και τα νέα abilities που είναι αναγκαία για να συνεχίσουμε, τα οποία το παιχνίδι μας τα δίνει με σωστό και ισορροπημένο ρυθμό. Ένα παράπονό μου σχετικά με τα abilities είναι ότι αρκετά εξ αυτών δεν προσφέρουν κάτι στο moveset του χαρακτήρα μας, αλλά λειτουργούν σχεδόν αποκλειστικά ως “κλειδιά” για τα αδιέξοδα που είχαμε προηγουμένως συναντήσει. Κάτι που μου έκανε εντύπωση είναι ο τρόπος που “ξεκλειδώνεται” και επεκτείνεται το (κάτι σαν) κεντρικό hub μας. Δεν θα πω πολλά, αλλά θα αναφέρω απλά πως αυτό συμβαίνει σταδιακά μέσω μιάς διαδικασίας ανασκαφής, για την πραγματοποίηση της οποίας χρειάζεται ο παίκτης να έχει πρώτα εξερευνήσει τον κόσμο και να έχει βρει διάφορους NPC και απαραίτητα υλικά. Ωραία ιδέα αν μη τι άλλο.

Πάμε στα της μάχης. Το combat του είναι κατά βάση melee και κάνουμε επιθέσεις με το σπαθάκι μας προς 4 κατευθύνσεις. Μεγάλη έμφαση δίνεται στον μηχανισμό pogo, δηλαδή στο χτύπημα προς τα κάτω όσο ο χαρακτήρας μας είναι στον αέρα. Τα δε Relics που ανέφερα πριν έρχονται και εμπλουτίζουν το σύστημα μάχης, καθώς ουσιαστικά προσθέτουν επιπλέον επιθέσεις, είτε ranged είτε melee είτε area of effect attacks. Το παιχνίδι έχει ποικιλία εχθρών ανά περιοχές, οι μάχες με τους οποίους είναι αρκετά απλοϊκές, αφού έχουν λίγες και συγκεκριμένες κινήσεις. Τα δε Boss Fights είναι ή του ύψους ή του βάθους. Υπήρξαν 3-4 που μου άρεσαν αρκετά, που είχαν πλούσιο moveset και ήθελαν αντίστοιχες αντιδράσεις σε κάθε κίνησή τους, ενώ υπήρξαν και άλλα που με απογοήτευσαν αφού απλώς έκανα pogo πάνω στο κεφάλι τους μέχρι να πεθάνουν. Το combat του σε γενικές γραμμές θα το χαρακτήριζα ΟΚ. Έχει μεν απόκριση στον χειρισμό και δίνει ωραία αίσθηση όταν συνδυάζεις melee και Relics, αλλά δεν έχει κάτι που να το κάνει να ξεχωρίζει, κάτι που να πω ότι μου έμεινε στο μυαλό αφού τερμάτισα το παιχνίδι. Σε ό,τι έχει να κάνει με το θέμα της δυσκολίας, το παιχνίδι θα έλεγα πως είναι σχετικά εύκολο, ειδικά αν ο παίκτης εξερευνά και βρίσκει αναβαθμίσεις. Με εξαίρεση φυσικά τα 3-4 bosses που ανέφερα, τα οποία μου πήραν καμιά 10αριά φορές μέχρι να τα βγάλω.

Ανακεφαλαιώνοντας, το Voidwrought, παρότι δεν εφευρίσκει τον τροχό, είναι μια εξαιρετική προσπάθεια που διακρίνεται για την έμφαση στην εξερεύνηση και την μυστηριώδη ατμόσφαιρά του κόσμου του, και αποτελεί μια πολύ αξιόλογη επιλογή για τους φανς των Metroidvania. Σαφώς έχει τις ατέλειες και τα προβλήματά του, αλλά προσωπικά το πρόσημο που μου άφησε μετά από 13-14 ώρες είναι σίγουρα θετικό. Για το completion χρειάζεται γύρω στο 20ωρο.

Ο βαθμός που θα του έβαζα είναι 7.5/10.