Monster Hunter Wilds Review by Gerald

Η σειρά Monster Hunter είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο για τη Capcop. Στην 20ετή της πορεία έχει βγάλει 15 παιχνίδια με το πιο κερδοφόρο να είναι το World, με πάνω από 20 εκατομμύρια πωλήσεις. Με το Monster Hunter Wilds η σειρά θέλει να επαναλάβει αυτή την επιτυχία με μεγάλες αλλαγές για τη σειρά. Με το νέο παιχνίδι να υπόσχεται να είναι πιο προσιτό στους νέους παίκτες, αλλά χωρίς να χάνει την ταυτότητα του, το Wilds ρισκάρει ώστε να προσελκύσει κοινό. Και φαίνεται να το καταφέρνει στο έπαρκο με τις νέες προσθήκες που βοηθούν στην καλύτερη αφομοίωση των μηχανισμών  του παιχνιδιού με ένα μεγάλο ΑΛΛΑ. Όμως ας δούμε τα δεδομένα.

Το παιχνίδι λαμβάνει μέρος στο “Forbidden Lands”, μία ανεξερεύνητη περιοχή που θεωρείται ακατοίκητη από το Guild των κυνηγών. Τα δεδομένα αλλάζουν όταν ξαφνικά η Nata, ένα παιδί που κατοικεί στο Forbidden Lands αναφέρει πως το χωριό του δέχθηκε επίθεση από ένα τέρας. Έτσι, το Hunters Guild οργανώνει μια αποστολή για να εξερευνήσει και να βοηθήσει τους κατοίκους της περιοχής. Η ιστορία είναι μία ευχάριστη προσθήκη και λειτουργεί κυρίως ως ένα μεγάλο Tutorial που μας μαθαίνει τους μηχανισμούς του παιχνιδιού. Χωρίς να μιλάμε για βάθος στους διαλόγους ή κρυφά νοήματα πρόκειται για μία παραδοσιακή περιπέτεια δράσης, με ευχάριστους χαρακτήρες που μας ακολουθούν μέχρι το τέλος.

Εδώ πρέπει να αναφέρω πως το μόνο Monster Hunter που έχω παίξει είναι το World που δεν με είχε πολυτραβήξει. Οι αλλαγές που βλέπουμε από τον προκάτοχο, είναι το γρηγορότερο gameplay, το γρηγορότερο λουτάρισμα, τις ανοιχτές πληγές στα τέρατα και το Focus Mode. Όλα τα παραπάνω συμβάλλουν στην αμεσότερη και ευκολότερη αλληλεπίδραση του παίκτη για την αντιμετώπιση των τεράτων. Με τις ανοιχτές πληγές, κάνοντας επίθεση ο χαρακτήρας μπαίνει στον αυτόματο και αρχίζει και κατακρεουργεί τη πληγή που δημιουργήσαμε. Με το Focus Mode, έχουμε την δυνατότητα να χτυπήσουμε σε συγκεκριμένα σημεία του τέρατος δίνοντας περισσότερο έλεγχο στο παίκτη να χτυπήσει σε αδύνατες περιοχές. Οι παραπάνω αλλαγές δεν αλλάζουν την ταυτότητα και το Dna του παιχνιδιού, παραμένωντας ένας εξομοιωτής εξολόθρευσης τεράτων. Η δυσκολία είναι ακόμα εκεί και χρειάζεται προετοιμασία πριν από κάθε μάχη, μαγειρεύοντας γεύματα για να ανεβάσουμε τα στατιστικά, την επιλογή σωστών όπλων και εξοπλισμού κτλ. Υπάρχει τεράστιο βάθος και μία σωστή καμπύλη εκμάθησης αυτών των μηχανισμών.

Αλλά το ζουμί της υπόθεσης είναι το κυνηγητό και εξολόθρευση των τεράτων. Και εδώ η Capcop δείχνει γιατί είναι ο βασιλιάς του είδους και δεν μπορεί να την ανταγωνιστεί κανείς. Τα τέρατα που συναντάμε στο παιχνίδι είναι εντυπωσιακά και σε συνδιασμό με τα τεράστια περιβάλλοντα κάνουν τρομερούς συνδιασμούς. Στην αρχή της ιστορίας πολεμάμε μικρότερου μεγέθος τέρατα, αλλά όσο προχωράμε συναντάμε όλο και μεγαλύτερα και δυνατότερα πλάσματα. Επίσης, όλα έχουν διαφορετική κινησιολογία, ευαίσθητα σημεία και αδυναμίες σε κάποια elements (φωτιά, ηλεκτρισμός κτλ). Και αν σκεφτούμε πως το παιχνίδι έχει τη δομή ενός Live Service, με τα διάφορα events να προσθέτουν και άλλα τέρατα από παλαιότερα παιχνίδια της σειράς, μιλάμε για το μεγαλύτερο Monster Hunter που έχουμε δει.

Τα περιβάλλοντα του παιχνιδιού για πρώτη φορά είναι Open-World, όπου μπορούμε να πάμε από την μία περιοχή στην άλλη χωρίς ίχνος Loading. Επίσης, το οικοσύστημα που έχτισε η Capcom είναι ζωντανό και το νιώθεις σε κάθε έκβαση του παιχνιδιού. Ο παίκτης εκτός από το να πολεμάει τέρατα έχει την δυνατότητα να εξερευνήσει τη χλωρίδα και τη πανίδα, να ψαρέψει, να εξερευνήσει. Και να μην ξεχάσα να αναφέρω πως όλο αυτό το ζωντανό περιβάλλον είναι σύμμαχος του παίκτη. Για παράδειγμα, μπορούμε να χτυπήσουμε έναν βάτραχο ώστε να απελευθερώσει ένα αέριο που ναρκώνει τα τέρατα ή να αλληλεπιδράσουμε με ένα φωτεινό έντομο που μπορεί να τυφλώσει τον αντίπαλο. Το περιβάλλον αλλάζει δυναμικά κατά τη διάρκεια της μάχης, προσθέτοντας μια απρόβλεπτη, αλλά συναρπαστική διάσταση στο gameplay.

Αυτό που θέλω να αναφέρω σε αυτό το σημείο είναι το Performance. Το Monster Hunter Wilds έχει 3 επιλογές παραμετροποίησης των γραφικών. Το Fidelity Mode στα 30fps με 4k ανάλυση, το Balanced Mode στα 40fps με 2k ανάλυση και το Performance Mode στα 60fps με 1080p ανάλυση. Δυστυχώς και στα 3 mode το παιχνίδι είναι τρομερά unbalanced και φτάνει το μηχάνημα στα όρια. Εγώ διάλεξα να παίξω στο Balanced Mode καθώς τα άλλα δύο mode δεν με βόλεψαν καθόλου. Στο Performance ειπάρχει τεράστιο θόλομα και downgrade του παιχνιδιού που σε σημεία δείχνει σαν παιχνίδι του Ps3. Κάποιος που θα παίξει σε αυτό το Mode θα χάσει τεράστιο κομμάτι της ομορφιάς του παιχνιδιού και δεν ξέρω αν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση αυτή τη στιγμή η εταιρεία. Κανένα mode δεν καταφέρνει να ικανοποιήσει δυστυχώς και σίγουρα φταίει η Re Engine που όπως και στο παρελθόν με το Dragons Dogma 2, δεν μπορεί να υποστηρίξει μεγάλα περιβάλλοντα.

Άλλο ένα αρνητικό που παρατήρησα είναι τα πολλά και χαοτικά menu. Παρόλο που υπάρχουν επιλογές προσαρμογής, δεν κατάφερα ποτέ να τα βρω πραγματικά λειτουργικά. Θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό αυτά των MMO παιχνιδιών όπου άλλα βοηθούν και άλλα περιπλέκουν την εμπειρία. Το UI, επίσης, δίνει την αίσθηση ότι προέρχεται από μια άλλη εποχή, κάτι που το κάνει αρκετά δύσχρηστο.

Το Wilds είναι εύκολο να το μάθεις, δύσκολο να το κατακτήσεις. Αν και υπάρχει μία καλύτερη καμπύλη εκμάθησης των μηχανισμών, δεν ξέρω κατα πόσο θα σας αλλάξει την άποψη από τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Αν κάποιος θέλει να ξεκινήσει την σειρά, σίγουρα το Wilds είναι η καλύτερη επιλογή. Όσοι αγοράσετε το παιχνίδι, θα με βρείτε να πολεμάω κάποιο δράκο και γιατί όχι να παίξουμε και μαζί(Psn: Kostas2496) Αν έπρεπε να βάλω ένα βαθμό στο παιχνίδι αυτό θα ήταν ένα 8,5/10.

Ευχαριστούμε την Cdmedia για τη διάθεση του review code