Γιατί το Gaming θεωρείται ταμπού; Ρώτησα τo chatGPT

– Καλημέρα. Εχεις κάποια εξήγηση γιατί ενώ τα video games έχουν γίνει πολύ δημοφιλή, ακόμη θεωρείται ταμπού η ενασχόληση με αυτά από ενήλικες;z

– Καλημέρα 🙂 Πολύ ωραία και εύστοχη ερώτηση!

Η «δαιμονοποίηση» των video games από την κοινωνία, ειδικά για τους ενήλικες, έχει αρκετές ρίζες:

📌 1. Ιστορική εικόνα των games

Από τη δεκαετία του ’80 και ’90, τα video games προωθήθηκαν κυρίως ως προϊόντα για παιδιά και εφήβους (Nintendo, Sega κ.λπ. με σλόγκαν και μάρκετινγκ που στόχευαν σε μικρές ηλικίες).w

Έτσι έμεινε η εντύπωση ότι είναι ένα «παιδικό χόμπι», κάτι που δύσκολα συνδέεται με την «ενήλικη σοβαρότητα».

📌 2. Σύνδεση με τεμπελιά ή «ανωριμότητα»

Σε κοινωνίες που δίνουν μεγάλη αξία στην παραγωγικότητα και την εργασία, οτιδήποτε μοιάζει «παιχνίδι» θεωρείται χάσιμο χρόνου.

Ο ενήλικας που παίζει συχνά αντιμετωπίζεται σαν να «αρνείται να μεγαλώσει», παρότι το gaming μπορεί να είναι ψυχαγωγία ισάξια με τον κινηματογράφο ή τα βιβλία.

📌 3. Άγνοια για την ποικιλία των παιχνιδιών

Πολλοί που δεν παίζουν, νομίζουν ότι όλα τα games είναι είτε βίαια shooters είτε παιδικά platformers. Δεν ξέρουν ότι υπάρχουν αφηγηματικά, καλλιτεχνικά, κοινωνικά ή στρατηγικής βάθους παιχνίδια που απευθύνονται ξεκάθαρα σε ώριμο κοινό.

📌 4. Μέσα ενημέρωσης & στερεότυπα

Για δεκαετίες τα ΜΜΕ έκαναν αρνητική κάλυψη: παρουσίαζαν τα games ως αιτία βίας, απομόνωσης ή εθισμού. Αυτό καλλιέργησε φόβο και καχυποψία, ιδιαίτερα στους μεγαλύτερους.

📌 5. Πολιτισμικές διαφορές

Στην Ιαπωνία, για παράδειγμα, είναι πολύ πιο αποδεκτό να παίζουν και οι ενήλικες.

Στη Δύση όμως (και ειδικά στην Ευρώπη), υπάρχει ακόμα η ιδέα ότι «σοβαροί ενήλικες» πρέπει να ασχολούνται με «παραδοσιακά» χόμπι (βιβλία, σπορ, ταξίδια).

📌 6. Σύγκριση με άλλα μέσα

Ο κινηματογράφος και τα κόμικς πέρασαν παρόμοιο δρόμο: ξεκίνησαν ως «παιδικά» ή «ελαφριά» και μόνο με τον χρόνο και την ωρίμανση των δημιουργών έγιναν αποδεκτά ως τέχνη.

Το ίδιο συμβαίνει τώρα με τα games, απλώς βρισκόμαστε στη μέση αυτής της μετάβασης.

👉 Συνολικά, το ταμπού μειώνεται με τον καιρό. Ήδη υπάρχει μια γενιά 30ρηδων–40ρηδων που μεγάλωσαν με gaming και συνεχίζουν να παίζουν, ενώ η βιομηχανία πλέον απευθύνεται και σε αυτούς.