Yooka-Replaylee | Review by DoubleJumpGR
Το Yooka-Replaylee, που κυκλοφόρησε στις 9 Οκτωβρίου 2025 για PS5, Xbox Series,
Nintendo Switch 2 και PC, είναι το remake του Yooka-Laylee του 2017, ενός
κλασικού 3D Platformer τύπου Collectathon που επεδιωκε να αποτελέσει πνευματικό
διάδοχο του Banjo-Kazooie του 1998, μιας και η ομάδα ανάπτυξης, η Playtonic
Games, απαρτιζόταν από πρώην στελέχη της Rare που είχαν εργασθεί σε θρυλικά
platformers της δεκαετίας του 1990 σε SNES και Ν64. Το Yooka-Laylee δεν ήταν
κακό παιχνίδι, απλώς αρκετές σχεδιαστικές επιλογές του “ξένισαν” μεγάλη μερίδα
του κόσμου και ενίοτε το καθιστούσαν κάπως κουραστικό. 8 χρόνια μετά, η
Playtonic, έχοντας λάβει υπ’όψιν το feedback του κόσμου, θέλησε να “διορθώσει”
τις κακοτεχνίες του παιχνιδιού του 2017 κυκλοφορώντας το Yooka-Replaylee.
Σκοπός του παιχνιδιού είναι ανακτήσουμε τις σελίδες του βιβλίου “The One Book”,
τα λεγόμενα Pagies, που λειτουργούν ως το βασικό collectible, τις οποίες έχει
κλέψει ο “κακός” της υπόθεσης, Captial Bee. Οι χαρακτήρες μας, ο Yooka και η
Laylee, ακολουθούν το μοτίβο πολλών κλασικών platformers, όπου χειριζόμαστε τον
πρώτο, ενώ ο δευτερος επιτελεί βοηθητικό ρόλο σε συγκεκριμένες κινήσεις. Ο
χειρισμός, σε σχέση, τόσο με το παιχνίδι του 2017, όσο και με άλλα games του
είδους, είναι εξαιρετικός και ακριβής στην απόκριση. Οι χαρακτήρες στο Replaylee
ξεκινούν έχοντας εξ αρχής διαθέσιμες όλες τους τις ικανότητες, με αποτέλεσμα να
μπορούν με την πρώτη να ολοκληρώνουν στο 100% κάθε επίπεδο χωρίς να χρειάζεται
backtracking, πράγμα που ήταν ένα από τα “προβλήματα” του original. Παράλληλα,
υπάρχουν έμποροι-NPC που πουλάνε αντικείμενα όπως skins και tonics, που μας
επιτρέπουν να παραμετροποιούμε το παιχνίδι, τόσο σε οπτικό, όσο και σε παικτικό
επίπεδο.
Το παιχνίδι, ως collectathon, αποτελείται από μεγάλους -διαφορετικούς σε
αισθητική και θεματική- κόσμους, οι οποίοι είναι ανοιχτοί προς εξερεύνηση και
είναι γεμάτοι με collectibles, όπως τα Pagies που προαναφέραμε, αλλά και διάφορα
άλλα αντικείμενα. Όλα αυτα τα βρίσκουμε, είτε απλώς εξερευνώντας τον κάθε κόσμο
και φτάνοντας σε κάθε σημείο αυτού μέσω των platforming ικανοτήτων μας, είτε
ολοκληρώνοντας mini games, περιβαλλοντικούς γρίφους, μικροδραστηριότητες και
άλλα πολλά, τα οποία μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα δύσκολα ή καινοτόμα από άποψη
μηχανισμών, αλλά το παιχνίδι, ως love letter στο Banjo-Kazooie, εξ αρχής δεν
επεδίωκε κάτι τέτοιο. Τα επίπεδα, σε αντίθεση με το παιχνίδι του 2017, είναι εξ
αρχής “ξεκλειδωμένα” ολόκληρα, ενώ τα collectibles είναι παραπάνω από διπλάσια,
με αποτέλεσμα να μας δίνεται η αίσθηση ότι συνεχώς υπάρχει κάτι ενδιαφέρον να
κάνουμε, το οποίο και θα μας επιβραβεύσει. Δραστηριότητες άξιες αναφοράς είναι
το, βγαλμένο από τα Donkey Kong Country, επανασχεδιασμένο minecart minigame του
Kartos και η arcade καμπίνα του Rextro, που περιέχει ένα ολοκαίνουργιο
χαριτωμένο minigame που θυμίζει τα levels του Toad από το Super Mario 3D World.
Πολύ σημαντική είναι και η προσθήκη των coins, τα οποία, αφ’ενός παίζουν κύριο
ρόλο στην καθοδήγησή μας στον κάθε κόσμο, και αφ’ετέρου μας δίνουν ευχαρίστηση
και μόνο συλλέγοντάς τα. Κάπως έτσι λύνεται ένα από τα βασικά προβλήματα του
παιχνιδιού του 2017, που ήταν ότι οι κόσμοι έδιναν στον παίκτη την αίσθηση πως
είναι αχανείς και άδειοι. Πλέον, όπως προείπα, σχεδόν παντού υπάρχει κάτι
ευχάριστο να κάνουμε και, σε συνδυασμό με τον άρτιο χειρισμό, η περιήγηση στα
επίπεδα καθίσταται διασκεδαστική. Σε αυτό συμβάλλει και η προσθήκη χάρτη, αλλά
και η δυνατότητα fast travel μέσω ένος νέου NPC. Προσωπικά, θα προτιμούσα το
παιχνίδι να είχε ακόμη περισσότερους κόσμους.
Στον οπτικό τομέα, το παιχνίδι είναι σαφως αναβαθμισμένο από το original, και οι
κόσμοι του είναι γυαλισμένοι και πανέμορφοι στο μάτι, γεμάτοι με ζωντανά χρώματα
και ωραίες προσεγμένες λεπτομέρειες. Το performance είναι επίσης σταθερό στα 60
καρέ, ενώ η έκδοση του Switch 2 τρέχει στα 30, αλλά το στούντιο το αποδίδει στην
καθυστέρηση της Nintendo να τους παραδώσει το dev kit της κονσόλας και υπόσχεται
πως θα κάνει ό,τι μπορεί για να υπάρξει μελλοντικά ένα patch για 60 FPS. Το
soundtrack του παιχνιδιού, με νέα μάλιστα ενορχήστρωση από την φιλαρμονική της
Πράγας, είναι εξαιρετικό και ταιριάζει απόλυτα με το εικαστικό και την αισθητική
του κάθε επιπέδου. Δεν περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό από soundtrack, βασικός
συνθέτης του οποίου είναι ο Grant Kirkhope.
Συνοψίζοντας, το Yooka-Replaylee πετυχαίνει αυτό που επεδίωκε. Διορθώνει τα
κακώς κείμενα του original τίτλου και παραδίδει ένα διασκεδαστικό 3D Platformer
που κατορθώνει να είναι ταυτόχρονα νοσταλγικό και σύγχρονο. Μπορεί να μην
πρωτοτυπεί ιδιαίτερα, αλλά αποτελεί άξιο συνεχιστή των Platformers της Rare στο
Ν64, όντας παράλληλα απολύτως προσαρμοσμένο στο σήμερα μέσω των απαραίτητων
βελτιώσεων σε χειρισμό, σχεδιασμό, αλλά και στην συνολική εμπειρία. Προσωπικά
ελπίζω η Playtonic, εκμεταλλευόμενη όσα έμαθε από το Yooka-Replaylee, να
κυκλοφορήσει στο μέλλον είτε ένα sequel, είτε ένα εντελώς καινούργιο παιχνίδι με
παρόμοιους μηχανισμούς και νοοτροπία.
Ο βαθμός μου για το Yooka-Replaylee είναι 8/10.
Κυκλοφορεί από την Playtonic
Επίσημη σελίδα : https://www.playtonicgames.com/game/yooka-replaylee/
