Παίζοντας με οδηγούς: όταν το YouTube μπαίνει στο παιχνίδι σου

Κάποτε, το gaming ήταν μια μοναχική τελετουργία. Έβαζες την κασέτα, φυσούσες για γούρι, πάταγες start και ό,τι γινόταν… γινόταν. Αν κόλλαγες σε κάποιο boss, έπρεπε να το παλέψεις. Αν δεν έβρισκες το μυστικό δωμάτιο, απλώς δεν το έβρισκες. Και αν ήθελες βοήθεια, έπρεπε να ρωτήσεις τον φίλο που “το είχε τερματίσει” ή να περιμένεις το επόμενο τεύχος του περιοδικού με τα cheats.

Σήμερα, τα πράγματα είναι αλλιώς. Πριν καν φορτώσει το παιχνίδι, πολλοί έχουν ήδη ανοιχτό ένα βίντεο στο YouTube. Ένας οδηγός, ένα walkthrough, ένας τύπος που ξέρει ακριβώς πού πρέπει να πατήσεις, πότε να κάνεις dodge και πώς να λύσεις τον γρίφο που εσύ δεν έχεις καν δει ακόμα. Είναι σαν να παίζεις με κάποιον τρίτο στο δωμάτιο. Μόνο που αυτός ο τρίτος μιλάει ασταμάτητα και ξέρει τα πάντα.

Δεν θα πω ότι αυτό είναι “κακό”. Ο κόσμος αλλάζει, το gaming αλλάζει, και η σχέση μας με τα παιχνίδια αλλάζει μαζί του. Για κάποιους, οι οδηγοί είναι σωτήριοι. Τους γλιτώνουν χρόνο, νεύρα, ίσως και το rage quit που παραμονεύει στη γωνία. Άλλοι απλώς θέλουν να ζήσουν την ιστορία χωρίς να κολλάνε σε λεπτομέρειες. Και υπάρχουν και εκείνοι που νιώθουν ότι παίζουν παρέα με τον YouTuber, σαν να έχουν έναν φίλο δίπλα τους να σχολιάζει.

Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά, αυτή που στην Retropolis την καταλαβαίνουμε καλά. Η πλευρά που λέει ότι το παιχνίδι είναι εμπειρία, όχι διαδρομή GPS. Ότι η μαγεία βρίσκεται στο να χαθείς, να ψάξεις, να δοκιμάσεις, να αποτύχεις, να ξαναδοκιμάσεις. Ότι το να βρεις μόνος σου μια λύση, όσο μικρή κι αν είναι, έχει μια γλύκα που κανένα walkthrough δεν μπορεί να σου δώσει.

Και κάπου εκεί, ανάμεσα στο παλιό και το νέο, βρίσκεται η αλήθεια. Δεν υπάρχει “σωστός” τρόπος να παίξεις. Υπάρχει μόνο ο δικός σου τρόπος. Αν θες να παίζεις με οδηγούς, κανείς δεν θα σου πάρει το controller από τα χέρια. Αρκεί να μην γίνει αυτόματα η πρώτη σου σκέψη. Να μην σου στερήσει την ευκαιρία να ανακαλύψεις μόνος σου κάτι που ίσως σε έκανε να χαμογελάσεις. Αν θες να παίζεις χωρίς, ακόμα καλύτερα. Θα ζήσεις το παιχνίδι όπως το σχεδίασαν, με όλες τις εκπλήξεις και τις παγίδες του.

Απλώς, πριν πατήσεις play στο επόμενο βίντεο, ίσως αξίζει να κάνεις μια μικρή παύση. Να δώσεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να ανακαλύψει κάτι μόνος του. Να θυμηθείς εκείνη την εποχή που δεν υπήρχε YouTube, αλλά υπήρχε περιέργεια, επιμονή και μια αίσθηση περιπέτειας που δεν σου την έδινε κανείς έτοιμη.

Γιατί στο τέλος της ημέρας, το gaming δεν είναι αγώνας δρόμου. Είναι ταξίδι. Και μερικές φορές, το καλύτερο κομμάτι του ταξιδιού είναι να χαθείς λίγο.