Fockos – Πως γνώρισα το gaming

Το gaming το έμαθα μέσα από έναν υπολογιστή τον Ίκαρο, θυμάμαι είχε μια οθόνη με κίτρινες αποχρώσεις η οποία αργότερα έγινε έγχρωμη. Το πως έγινε δεν το θυμάμαι καθώς ήμουν πολύ μικρός, ίσως κάτω από έξι ετών.

Το πρώτο παιχνίδι που θυμάμαι ήταν το test drive 3. Ακόμα θυμάμαι τις εντολές του ms dos από τότε

 dir àcd test_drive_3à run testdrive3.exe.

Τις πληκτολογούσα μόνος μου; Τις πληκτολογούσαν άλλοι; Δε θυμάμαι. Το σίγουρο είναι ότι αυτές οι εντολές με βάζανε σε έναν νέο κόσμο με εξωπραγματικά γραφικά και ήχο που ως τότε δεν είχα γνωρίσει. Από ότι θυμάμαι είχε έναν μεγάλο κόσμο μέσα σε έναν επαρχιακό τοπίο, αμάξια και έμοιαζε σαν να ήμουν μέσα σε αληθινό αυτοκίνητο. Ήμουν πολύ μικρός για να παίξω ανταγωνιστικά παρόλα αυτά έκανα βόλτες στον ανοιχτό κόσμο του. Έβλεπα τρένα, διερχόμενους οδηγούς, έπεφτα στις  λίμνες, έμπαινα σε στάβλους όργωνα τα χωράφια, έτρεχα να γλυτώσω από τους αστυνομικούς, δε νοιαζόμουν καθόλου για τον αγώνα, έκανα εξερεύνηση. Πρόσεχα πολύ γιατί αν έχανα πάνω από 4 φορές άρχιζα πάλι από την αρχή.

Πιο μεγάλος, λίγα χρόνια μετά, κατάλαβα πως το παιχνίδι δεν είχε ως κύριο στόχο την εξερεύνηση αλλά ήταν  ένας αγώνας με τέσσερα υπεραυτοκίνητα. Ανακάλυψα πως είχε άλλες τρεις πίστες. Μάλιστα κατάφερα και το τελείωσα. Ίσως ήταν η τελευταία φορά που είδα το παιχνίδι αυτό για εκείνη την εποχή. Πρόσφατα αποφάσισα να ξαναπαίξω το παιχνίδι αλλά δεν άντεξα ούτε πέντε λεπτά. Ο μαγικός κόσμος έγινε ένα μάτσο πολύγωνα, η επική μουσική είχε μετατραπεί σε έναν νευροσπαστικό μπιπ μπιπ.

Ίσως έπρεπε να μείνω με την παλιά ανάμνηση.

Κείμενο: Fockos