Prodeus | Mini Review by Ilias Stavrou

Αν είστε λάτρεις των “boomer shooters” τότε σίγουρα το Prodeus είναι ένας τίτλος που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητος. Το Prodeus έχει την δομή και το gameplay όλων αυτών των fast paced shooters η αλλιώς Doom clone κλασικών παιχνιδιών που μεγαλώσαμε στα 90s, με ρετρό αισθητική και pixelated γραφικά.

Η μουσική του είναι ένα από τα καλύτερα στοιχεία του παιχνιδιού και πολλούς από εσάς θα σας θυμίσει τα soundtrack των Doom 2016 και Doom Eternal!
Metal κιθάρες και Breakdowns που ανεβάζουν την κορύφωση στις μάχες όσο εσείς σφάζετε δαίμονες και δένουν απόλυτα με την όλη εμπειρία!
Είναι ένα soundtrack που άνετα στέκεται και μόνο του για ακρόαση και σίγουρα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από triple A παιχνίδια του είδους.

Όσον αφορά το gameplay του τώρα, είναι επίσης σε πολύ καλά επίπεδα.
Έχουμε γρήγορο shooting που έχει πολύ καλή υλοποίηση στα controller, με smooth κίνηση και δεν ένιωσα ποτέ ότι με ζαλίζει, όπως άλλους παρόμοιους τίτλους στις κονσόλες. Στα settings θα βρείτε πολλές παραμετροποιήσεις ώστε να φέρετε το παιχνίδι στα μέτρα σας, με επίπεδα δυσκολίας, με βοήθεια να μπορείτε να κάνετε lock πιο εύκολα τον εχθρό για ευκολότερη στόχευση, φίλτρα οθόνης όπως για παράδειγμα να δείχνει το παιχνίδι πιο pixelated η σε διαφορετική ανάλυση τύπου παλιά τηλεόραση και άλλα πολλά.

Το παιχνίδι χωρίζετε σε πίστες, όπου πρέπει να πάρετε μια συγκεκριμένη πορεία για να φτάσετε στον τερματισμό, θα βρείτε κλειδιά για κλειδωμένες πόρτες, μυστικές περιοχές, και collectibles για αναβαθμίσεις των όπλων σας. Θα συναντήσετε σημεία μέσα στις πίστες που δεν θα έχετε πρόσβαση στην αρχή, αλλά αργότερα θα πάρετε double jump και κάτι σαν “blink” που θα σας βοηθήσουν και στην μάχη αλλά και στην εξερεύνηση, οπότε σας δίνει το κίνητρο replayability των πιστών.

Τέλος θέλω να αναφερθώ στον μεγάλο αριθμό “boomer shooters” που μας έχουν κατακλύσει τα τελευταία χρόνια, έτσι ώστε να μην ξέρεις τι είναι αξιόλογο και τι όχι και πολλά από αυτά να περνούν απαρατήρητα.
Το Prodeus δεν είναι ένα boomer shooter του σωρού και σίγουρα δεν έχει να δώσει μόνο νοσταλγία. Είναι ένας πολύ αξιόλογος indie τίτλος, που άνετα στέκεται δίπλα στο Doom 2016!

Βαθμός 8.5/10