Donkey Kong – Η μουσική πέρα από τα sprites

Η γνωριμία και η αναγνώριση

Από τα arcades στις πρώτες κονσόλες της Nintendo, μαζί με τον Ιταλοαμερικάνο Mario, ο Donkey Kong αναγνωρίζεται ως ένας από τους πιο εμβληματικούς χαρακτήρες, όχι μόνο μέσω της μεταλλαγής της προσωποκεντρικής του σειράς βιντεοπαιχνιδιών εισαγμένο στο Super Nintendo αλλά και την επανάπλαση του είδους στο οποίο μετέχει: από platform / action puzzle όντας εγκλωβισμένος σε κτίρια μαζί με την απαχθείσα Paulette σε 3D platform αποτελούμενο από το μπουλούκι του συμπεριλαμβανομένων τον στενό του φίλο Diddy Kong, τον γερο-συμβουλάτορα Cranky Kong και τον εξυπηρετήσιμο Funky Kong.

Το Donkey Kong Country που κυκλοφόρησε το 1994 για το SNES, αναμφισβήτητα, αποτελεί σταθμό για την ιστορία της Nintendo αλλά και της βιομηχανίας βιντεοπαιχνιδιών για τα πρωτοποριακά τρισδιάστατα γραφικά σε 16-bit κονσόλα, την αξιοποίηση του gameplay και τον ανακαθορισμό του είδους του platform gaming, φιγουράροντας σε πάμπολλες λίστες με τα  καλύτερα βιντεοπαιχνίδια που κυκλοφόρησαν ποτέ, ενώ η διαθεσιμότητά του επεκτείνεται στις μεταγενέστερες γενιές κονσολών της Nintendo (Game Boy Color, Game Boy Advance, Wii Virtual Console, Wii U Virtual Console, New Nintendo 3DS) και στην προεγκατάστασή του στο Super Nintendo Classic Edition, την μινιατουρίστικη ρέπλικα του SNES. Συνεπακόλουθο λόγω επιτυχίας, να κυκλοφόρησει το σίκουελ Donkey Kong Country 2: Diddy’s Kong Quest την αμέσως επόμενη χρονιά (1995) από την σχεδιάστρια εταιρεία Rare, υπαίτια και για το πρώτο DKC, και εκδότρια την ίδια την Nintendo με βελτιωμένα γραφικά, πιο λεία animation και περισσότερο προκλητικό gameplay από τον προκάτοχό του.

Η συμβολή της μουσικής επένδυσης στην επιτυχία

Εξίσου θετικό πρόσημο δίνεται στο soundtrack αμφότερων των παιχνιδιών, επιμελημένο από τον μουσικοσυνθέτη David Wise που εργαζόταν για την Rare από το 1985 μέχρι το 2009. Καθώς υπήρχε συνεργασία από τους Eveline Fischer και Robin Beanland για την μουσική πραγμάτωση του πρώτου, για τις ανάγκες του sequel ανέλαβε τα ηνία μονάχος καταφέρνοντας να δημιουργήσει ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα soundtracks των 90s βιντεοπαιχνιδιών, εξηγώντας παρακάτω την ιδιαιτερότητά του εκ των διδομένων εμφάσεων και πως οι παλαίμαχοι gamers το παιανίζουν ακόμη και σήμερα.

Η ηχητική παλέτα τους αποτελούνται από συνθετικές νότες που ο Wise προσπάθησε να μιμηθεί τον συνθετητή Korg Wavestation αναμειγμένους από φυσικούς ήχους, ανθρώπινες φωνές και ρυθμικών συνοδειών προσδίδοντας χαρακτήρα και ταυτότητα που παρεμβαίνει μεταξύ πραγματικού και φανταστικού κόσμου όπως συνηθίζεται σε μια τεράστια πλειονότητα τίτλων και, έπειτα, ο χρόνος και η αποδοχή του κόσμου (και η διατήρησή της) έπεται να αναλάβει την διαχρονικότητα ή την απαρχαίωσή του.

Από το άκουσμά του, είτε παίζοντας το παιχνίδι είτε ακούγοντάς το σε οποιαδήποτε άλλη καθημερινή δραστηριότητα, παρατηρούμε την ποικιλότητα των μουσικών στυλ που το καταλαμβάνει. Από περιπετειώδη σαν το εναρκτήριο επικό “K. Rool Returns”, τα “Lockjaw’s Saga”, “Haunted Chase”, το επιβλητικά καρτουνίστικο εμβατήριο “Krook’s March” και το ενεργητικά μεγαλειώδες “Crocodile Cacophony” σε πιο ατμοσφαιρικά κομμάτια όπως το “Stickerbrush Symphony” που κατά σημεία ένα midtempo ρυθμικό μοτίβο συνοδεύει γλυκόπικρες ηλεκτροσυνθετικές μελωδίες κατάλληλες για νοσταλγικούς στοχασμούς, την απελπισμένη μουσουργία πλαισιωμένη από την βιομηχανική ρυθμολογία στο “Mining Melancholy” και την στοιχειωμένη αρμονία γύρω από τον περίπλοκο τέμπο του “Forest Interlude”. Στο κομμάτι “Disco Train” πρωτοστατεί η 90s techno μουσική επιρροή, τολμώντας να παρομοιάσω δια του συνειρμού μου με το τραγούδι “Born Slippy” του Αγγλικού συγκροτήματος Underworld μιας και το εν λόγω τραγούδι κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά την διαθεσιμότητα του DKC2 (τυχαίο;) ενώ στο “Bayoo Boogie” κυριαρχεί η chill out αταραξία με τεχνητούς ήχους της ζούγκλας σε Trip-Hop τερτίπια. Βεβαίως, δεν υπολείπονται στοιχεία που διέπρεπαν στο DKC όπως στην αναγνωρίσιμη παραλλαγμένη θεματική του K. Rool (ως τελικό boss του προαναφερθέν) στο “Snakey Chantey” με έκδηλη ιδέα big band ξεφαντώματος (το ίδιο ισχύει και για το μονόλεπτο “Token Tango”) όπως και η Tribal αισθητική τοποθετημένη στο “Primal Rave”.

Συνοπτικά, το soundtrack του Donkey Kong Country 2: Diddy’s Kong Quest στέκεται σε αρκετά σημεία στιβαρό υπό το πρίσμα της Retro μουσικής όσον αφορά στην διαλογή των μουσικών κατευθύνσεων που αναπαριστώνται αν και μαρτυρά πόσο εποχιακό και, για μερικούς, “παλιομοδίτικο” θα εισακουστούν στα αυτιά των ακροατών (εκτός των φαν της 90s electronica και της Nintendo πιθανολογώ). Παρόλα αυτά, πρόκειται για μια ευχάριστη και ενδιαφέρουσα πρόταση για μοναχικές αεροβασίες, για χωροχρονικά πισωγυρίσματα και για όσους αναρωτιούνται για τις δυνατότητες της μουσικής σε 64 kilobytes ενός audio RAM.

Θωμάς Χαβαλές

Ακούστε τα soundtracks στο spotify:https://open.spotify.com/track/6sGMGt9kzwlWCGLJqZwU6T