Final Fight : Πιο λογοκριμένο και από το Mortal Kombat
To Final Fight είναι ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια. Μαζί με το Golden Axe ήταν τα δύο παιχνίδια που έπαιξα πρώτα στα arcades και που με έκαναν να βυθιστώ για τα καλά στον κόσμο του gaming. Ταυτόχρονα είναι και ένα franchise που έφαγε πολύ μεγάλη λογοκρισία. Από τις μεγαλύτερες που έχουν υπάρξει σε videogames. Σε αυτό το αφιέρωμα θα θυμηθούμε τα παιχνίδια του franchise, διάφορα ports που έγιναν και φυσικά την λογοκρισία που έφαγε.
Final Fight (arcade)
To Final Fight κυκλοφόρησε στα arcades από την Capcom το 1989. Ήταν ένα κλασσικό beat’em’up αλλά με πολύ καλύτερα γραφικά και καλύτερο gameplay από ότι ανάλογο είχε βγει μέχρι τότε. Το παιχνίδι το αντέγραψαν πάρα πολλά άλλα που ακολούθησαν τόσο από την ίδια την Capcom όσο και από άλλες εταιρείες (πχ Streets of rage).
Η υπόθεση διαδραματίζεται στην πόλη Metro City όπου η συμμορία Mad Gear απαγάγει την Jessica, κόρη του δημάρχου Mike Haggar, με σκοπό να τον αναγκάσει να υποκύψει στους εκβιασμούς της και στο να έχει τον απόλυτο έλεγχο της πόλης. Ο Haggar όμως δεν υποκύπτει και με την βοήθεια του Cody (αρραβωνιαστικού της Jessica) και του Guy ξεκινούν να σώσουν την Jessica και να καταστρέψουν μια και καλή την συμμορία.
Αυτό που μου άρεσε πάρα πολύ στο παιχνίδι πέρα από το gameplay ήταν αυτή η ατμόσφαιρα που είχε στον όλο σχεδιασμό του. Ήταν σαν να έβλεπες μια κλασσική αναπαράσταση μιας συμμορίας των 80s στην Αμερική. Όπου θα δεις το μεγάλο αφεντικό στην πολυτελή κατοικία του, θα συναντήσεις punks, τον διεφθαρμένο αστυνομικό, τον παραστρατιωτικό, τις σέξι γκόμενες. Σε πολλούς είχε μείνει χαραγμένο και το φινάλε με τον Belger, το αφεντικό της Mad Gear, να πέφτει σπάζοντας το παράθυρο από τον ουρανοξύστη. Ταυτόχρονα το παιχνίδι είχε ένα επικό soundtrack με καταπληκτικές μουσικές, από τις καλύτερες που έχω ακούσει σε videogames.
Και κάπου εδώ αρχίζει και η μεγάλη λογοκρισία…
Ο Belger εμφανίζεται να μετακινείται πάνω σε ένα αυτόματα κινούμενο αναπηρικό καροτσάκι. Ο χαρακτήρας ναι μεν στέκεται όρθιος, αλλά την περισσότερη ώρα χοροπηδάει κάπως περίεργα γύρω γύρω. Η Capcom λοιπόν φοβούμενη ότι θα προκληθούν αντιδράσεις και ο Belger θα θεωρηθεί ανάπηρος (ότι χτυπάς έναν ανάπηρο δηλαδή), στις επόμενες εκδόσεις του παιχνιδιού άλλαξε το καροτσάκι με μία πολυτελή πολυθρόνα και ταυτόχρονα πρόσθεσε κάποια frames όπου ο Belger είναι όρθιος και περπατάει, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να τονίσει ότι ο χαρακτήρας δεν είναι ανάπηρος.
Εκεί βέβαια που η λογοκρισία ξεπέρασε κάθε όριο και έφτασε τα όρια της γελοιότητας ήταν με τους δύο γυναικείους χαρακτήρες του παιχνιδιού, την Poison και την Roxy.
Οι Poison και Roxy λοιπόν σχεδιάστηκαν από την capcom ως καθαρά γυναικείοι χαρακτήρες. Κάτι που φαινόταν τόσο από το παρουσιαστικό τους όσο και από τις γενικότερες κινήσεις τους και συμπεριφορές. Όταν όμως η Capcom θα κυκλοφορούσε το παιχνίδι στην Αμερική, σκέφτηκε ότι η ιδέα του να δέρνεις δύο γυναίκες ίσως προκαλούσε αντιδράσεις. Φοβούμενη μήπως φάει μηνύσεις από διάφορες φεμινιστικές οργανώσεις, η Capcom λέει ότι η Poison και η Roxy δεν είναι κανονικές γυναίκες αλλά τρανς (προφανώς το να χτυπούσες μία τρανσέξουαλ τότε ήταν αποδεκτό…). Έλεγαν λοιπόν οι developers ότι στην Ιαπωνία η Poison είναι γυναίκα, αλλά στην Αμερική τρανς. Η υποκρισία και ο παραλογισμός σε όλο το μεγαλείο του. Παρόλα αυτά ούτε αυτό ήταν αρκετό.
Στις εκδόσεις του παιχνιδιού για τα συστήματα της νιντέντο (μάστορας στην λογοκρισία όπως πάντα) η Poison και η Roxy αφαιρέθηκαν εντελώς. Αντικαταστάθηκαν από τον Sid και τον Billy. Ταυτόχρονα στην έκδοση για το Mega CD ναι μεν υπήρχανε οι χαρακτήρες (πάντα πιο σκληροπυρηνική η sega) αλλά λογοκρίθηκαν πάλι αυτά που φορούσαν…Στο Mega CD η Poison και η Roxy φορούσαν πιο μακριά σορτσάκια και πιο μακριά μπλουζάκια (μην πάρουν και καμιά αποβολή στο σχολείο).
Μετά το Final Fight η Roxy ξεχάστηκε αλλά η Poison το 2012 επανεμφανίστηκε στο παιχνίδι Street fighter x Tekken. Με καθαρά γυναικεία εμφάνιση και συμπεριφορά πάλι. Στους διαλόγους του παιχνιδιού όμως υπήρχαν κάτι μπηχτές ότι η Poison ίσως και να είναι τρανς. Έλα όμως που οι καιροί άλλαξαν…Και αυτή τη φορά θίχτηκε από τις μπηχτές η LGTB κοινότητα που θεώρησε αυτά τα σχόλια ρατσιστικά και προσβλητικά. Έτσι αναγκάστηκε η Capcom (συνυπεύθυνη και αυτή στη γελοιότητα) να δηλώσει ότι η Poison είναι ότι γουστάρει ο κάθε παίκτης. Και εμείς καταλήγουμε στο συμπέρασμα σε τι γελοιότητες μπορεί να οδηγήσει η λογοκρισία ενός videogame… Η Poison βέβαια εμφανίστηκε μετά και στο Street fighter 4 και στο Street fighter 5 καθαρά ως γυναικείος χαρακτήρας.
Λογοκρισία υπήρξε και στο σουτιέν της Jessica στην εισαγωγή του παιχνιδιού. Όπως βλέπετε αντικαταστάθηκε από κόκκινο φόρεμα στις μετέπειτα εκδόσεις του παιχνιδιού…
Final Fight (SNES) 
Η έκδοση του παιχνιδιού για το SNES ήταν μία κακή έκδοση. Δεν υπήρχε ο Guy, δεν υπήρχε two player mode, ενώ η περιοχή Industrial area είχε αφαιρεθεί εντελώς από το παιχνίδι. Η Poison και Roxy αντικαταστάθηκαν από τον Billy και τον Sid όπως είπαμε. Μπορεί τα γραφικά να ήταν πολύ καλά, αλλά δυστυχώς οι ελλείψεις ήταν πάρα πολλές. Αργότερα κυκλοφόρησε και η έκδοση Final Fight Guy. Ίδια ακριβώς με την προηγούμενη, απλά στη θέση του Cody υπήρχε ο Guy. Να αναφέρω επίσης ότι η νιντέντο λογόκρινε και τα ονόματα κάποιων bosses. Ο Damnd έγινε Thraser και ο Sodom έγινε Katana. Σόδομα και Γόμορα…
Final Fight (Amiga) 
Βλέποντας αυτήν την εικόνα κάποιος θα μπορούσε πολύ εύκολα να παρασυρθεί και να αγοράσει το παιχνίδι (πόσες φορές συνέβαινε αυτό τότε…) νομίζοντας ότι θα παίξει μία πολύ καλή έκδοση του παιχνιδιού. Φευ… Ενώ το μηχάνημα είχε όλες τις δυνατότητες, η US gold έκανε μία άθλια μεταφορά (όπως συνήθιζε εξάλλου). Καταρχήν στο παιχνίδι δεν υπήρχε καν μουσική. Και αφαιρώντας την μουσική είναι σαν να αφαιρείς την ψυχή αυτού του παιχνιδιού. Ένα boss ο Rolento δεν υπήρχε καν, διάφοροι άλλοι χαρακτήρες είχαν μόνο ένα είδος εμφάνισης και άσχετα ονόματα (πχ ο Belger γραφόταν στην μπάρα ως BOSS και είχε φωτογραφία του Hollywood…) γενικά ήταν μία πολύ κακή έκδοση. Εκτός των άλλων κυρίως αφαίρεσαν κάποιες κινήσεις από το gameplay των χαρακτήρων με αποτέλεσμα να φαίνεται πολύ ψεύτικο.
Final Fight CD 
Η έκδοση του παιχνιδιού για το Mega CD ήταν η καλύτερη που μπορούσε να βρει κάποιος εκείνη την εποχή. Υπήρχαν όλοι οι παίκτες, όλες οι πίστες, όλοι οι χαρακτήρες (έστω και με τη λογοκρισία που είδαμε). Προστέθηκαν επίσης κάποια cutscenes (χαρακτηριστικό όλων σχεδόν των παιχνιδιών του Mega CD) ενώ προστέθηκε και ένα battle mode στο παιχνίδι.
Mighty Final Fight 
Αυτό το παιχνίδι κυκλοφόρησε το 1993 για το NES και ήταν σαν μια παραλλαγή του αρχικού Final Fight όπου οι χαρακτήρες έχουν μια περίεργη αισθητική και μοιάζουν με παιδιά όπως βλέπετε. Είχε πάντως καλό gameplay και θα το έλεγα τίμιο για το NES.
Final Fight One
Αυτή η έκδοση κυκλοφόρησε το 2001 για το Game Boy advance. Εδώ υπήρχαν κανονικά όλοι οι παίκτες και όλες οι πίστες καθώς και όλοι οι χαρακτήρες (εκτός των Poison και Roxy). Υπήρχε επίσης και two player mode ενώ είχαν προστεθεί και κάποια cutscenes πριν από κάθε boss fight. Σίγουρα είναι η καλύτερη έκδοση του τίτλου που μπορείτε να βρείτε σε μηχάνημα της νιντέντο.
Final Fight Revenge 
Ένα τραγικό παιχνίδι που κυκλοφόρησε το 1999 στα arcades και μετά στο Saturn. Ήταν ένα 3D fighting τύπου Virtual Fighter με τους χαρακτήρες από το Final Fight. Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια καθώς ήταν ένα πολύ κακό παιχνίδι.
Final Fight 2 
Η συνέχεια λοιπόν του Final Fight κυκλοφόρησε το 1993 αποκλειστικά στο SNES. Μετά τον θάνατο του Belger στο πρώτο παιχνίδι, η συμμορία Mad Gear αρχίζει σιγά σιγά να ξαναστήνεται. Έχοντας πλέον νέο αφεντικό και αποφασισμένοι να εκδικηθούν απαγάγουν στην Ιαπωνία την Rena (αρραβωνιαστικιά του Guy) και τον πατέρας της Genryusai. H Maki (αδερφή της Rena) ζητάει τότε την βοήθεια του Haggar και μαζί με τον Carlos ξεκινούν τον αγώνα για την απελευθέρωση της Rena και του Genryusai και την οριστική καταστροφή της συμμορίας Mad Gear. Στο παιχνίδι επιστρέφουν οι Rolento και Andore, ενώ στα background κάνουν cameo εμφάνιση η Chun Li και ο Guile από το street fighter. Ενώ το παιχνίδι ήταν πολύ καλό σε γενικές γραμμές και είχε καλό gameplay για μένα δεν έφτασε τα επίπεδα του πρώτου κυρίως σε θέμα ατμόσφαιρας. Και σε επίπεδο μουσικής επίσης δεν μπόρεσε να πλησιάσει το καταπληκτικό soundtrack του αρχικού. Και με χάλασε και το γεγονός ότι το τελευταίο boss έμοιαζε πιο πολύ με τον βασιλιά καρνάβαλο πάρα με αρχηγό συμμορίας.
Λογοκρισία βέβαια υπήρξε και εδώ…
Όπως βλέπετε στην ιαπωνική έκδοση υπήρχαν δύο γυναικείοι χαρακτήρες οι Eliza και Mary οι οποίοι αντικαταστάθηκαν στην αμερικάνικη και την ευρωπαϊκή από τον Leon και τον Roberts. Επίσης το πρώτο boss κρατούσε έναν μπαλτά στην ιαπωνική έκδοση, ενώ στις άλλες αυτός αφαιρέθηκε. Οπότε αν θέλετε να παίξετε την αυθεντική έκδοση του παιχνιδιού κατεβάστε την ιαπωνική έκδοση από κάποιο rom. Να πω επίσης εδώ ότι τόσο το Final Fight 2 όσο και το 3 στην Ελλάδα δεν κυκλοφόρησαν ποτέ επίσημα από την Itochu (τότε αντιπροσωπεία της νιντέντο).
Final Fight 3 
Το τρίτο μέρος της σειράς κυκλοφόρησε το 1995 αποκλειστικά στο SNES και αυτό. Εδώ ο παίκτης αναλάμβανε τον ρόλο των Guy, Haggar, Lucia και Dean στην προσπάθειά τους να απαλλάξουν την Metro City από μία καινούργια συμμορία την Skull Cross gang. Η γνωστή συνταγή υπήρξε και σε αυτό το παιχνίδι αν και στο gameplay προστέθηκαν και καινούργιες κινήσεις. Γενικά ήταν πολύ καλό και αυτό, παρόλο που για μένα ούτε αυτό έφτασε το αρχικό. Σε επίπεδο ατμόσφαιρας και μουσικής θα έλεγα μου άρεσε πιο πολύ από το 2, ενώ είχε και πολύ καλό τελευταίο boss. Μόνο ο Andore έκανε την εμφάνισή του από τα προηγούμενα παιχνίδια ενώ υπήρχαν και γυναικείοι χαρακτήρες οι οποίοι παραδόξως δεν λογοκρίθηκαν αυτή την φορά. Αντιθέτως λογοκρίθηκε ο χαρακτήρας G ο οποίος είναι μαύρος στην ιαπωνική έκδοση και λευκός στις υπόλοιπες.
Final Fight Streetwise 
Η τελευταία εμφάνιση του franchise έγινε το 2006 με το Final Fight Streetwise που κυκλοφόρησε σε Ps2 και Xbox. Εδώ ο παίκτης αναλάμβανε τον ρόλο του Kyle (αδερφού του Cody) ο οποίος καλείται να αντιμετωπίσει έναν παρανοϊκό ιερέα τον Father Bella ο οποίος διακινεί στην Metro City ένα ναρκωτικό που λέγεται Glow. Στην πορεία βέβαια αποκαλύπτεται ότι ο Father Bella έχει ψεύτικο όνομα και κανονικά λέγεται Father Belger και ναι όπως καταλάβατε είναι ο μικρότερος αδερφός του Belger από το πρώτο παιχνίδι.
Στο παιχνίδι εμφανίζονται επίσης ο Haggar, ο Cody καθώς και ο Two P με τον Andore από τα προηγούμενα παιχνίδια. Ήταν ένα 3D beat’em’up στο gameplay του και γενικά το παιχνίδι δεν έλαβε θετικές κριτικές ενώ τα σχόλια των φανς της σειράς ήταν ανάμικτα. Προσωπικά δεν το έπαιξα ποτέ γιατί δεν μπόρεσα να το βρω αν και θα ήθελα.
Και κάπου εδώ ολοκληρώνεται η αναδρομή μας στο franchise. Εσείς θα θέλατε κάποια στιγμή να κυκλοφορούσε ένα νέο final fight όπως θα γίνει τώρα με το streets of rage 4;
Σας χαιρετώ,
Στράτος Κοντεκάκης
