Super Metroid – Retro Review by Niotheripper

To διαχρονικό αριστούργημα στα 16bit -Super Metroid-
“The more you look the more you see”
Ένα ορφανό μωρό κλαίει στο σκοτάδι, αυτοί που το φροντίζουν σφάζονται από επιδρομή πειρατών. Ωστόσο οι κραυγές του, διαψεύδουν τη δύναμή του – είναι το Metroid, η τελευταία προνύμφη ενός είδους που διαρκώς ερημώνει, ενός κόσμου που επιβουλεύονται οι πειρατές στην υπηρεσία της Mother Brain.Κληθείσα να ανακτήσει το θηλάζων (που απορροφά ενέργεια) αυτό βρέφος ο (η) γενναίος κυνηγός επικηρυγμένων Samus Aran φτάνει στον πλανήτη Zebes, τον τόπο της προηγούμενης μάχης της με τον “Εγκέφαλο”, έναν πλανήτη “έγκυο” επί του παρόντος, γεμάτο πολλούς κινδύνους, δυναμικές … και Super NES τελειότητα!

Σε αυτό το μέγιστο επίτευγμα 2D Action-Adventure, θα μπείτε στο κουστούμι της Samus και θα δείτε ότι δεν είναι ένα «απλό μωρό» που φέρει πανοπλία, αλλά μια δυναμική προσωπικότητα που εξελίσσεται ακατάπαυστα και με υψηλό αίσθημα δικαιοσύνης. Η αποστολή σας είναι ένα θαύμα διανοητικών και τολμηρών δοκιμών που δεν θα βρείτε εύκολα σε άλλο τίτλο στο SNES.

Ξεκινάς απλά εξοπλισμένος, μπορείς να κάτσεις σαν πάπια, να τρέξεις και να πηδάς ενώ η ακτίνα του όπλου σου να διαγράψει οκτώ διαφορετικές γωνίες, αλλά λίγες περιοχές παρέχουν πρόσβαση σε αυτές τις δεξιότητες (χαχα) Πράγματι, η απόκτηση κρίσιμων αντικειμένων ώστε να επεκτείνετε τις ικανότητές σας είναι το κλειδί της πρόοδου. Πρέπει να βρείτε την Morphing Ball ώστε να μπορέσετε να κυλίσετε μέσα από σφιχτούς σωλήνες. Την Bomb ώστε να ανοίξει τα κανάλια. Missiles, Super Missiles, Power Bombs και το Speed Booster για να παραβιαστούν πόρτες και τοίχοι. Η αναβάθμιση κάποιων κουστουμιών σας θα σας επιτρέψει να αντέξετε σε δύσκολα κλίματα και πολλά άλλα για να διευρύνετε αυτό το ταξίδι σας. Το backtracking είναι υποχρεωτικό αλλά και σπουδαία εμπειρία ταυτόχρονα – αρπάζοντας για παράδειγμα το Grappling Beam, και μεταμορφώνοντας προηγούμενα μη προσπελάσιμα «ανοίγματα» σε child’s play, ή επιτρέποντας τη σάρωση φαινομενικά άτοπων δωματίων μέσω του X-Ray Scope προκαλούν αύξηση της χωρητικότητας για το Missile Tank ή επιπλέον ενέργεια για το Energy Tank.

Υπάρχουν πολλά τρομερά κόλπα που μπορείς να μαζέψεις από φιλικά «ζώα» αλλά οι καλοπροαίρετοι κάτοικοι του πλανήτη Zebes είναι μια σπάνια φυλή έτσι και αλλιώς. Πριν καν προλάβεις να σκεφτείς ότι θα καταστρέψεις την Mother Brain στην «Τουριανή» φωλιά της, πρέπει να αντιμετωπίσεις δαιμονικούς/στοιχειωμένους εχθρούς ενώ είσαι χαμένος σε πέντε άλλους συναρπαστικούς λαβυρίνθους, που ο καθένας περιλαμβάνει μια σύνθετη κυτταρική δομή – μια κηρήθρα σε πλάγια όψη και πρόσβαση σε όλες τις κατευθύνσεις. Ανελκυστήρες και πολλαπλοί έξοδοι συνδυάζουν χώρους σε διακριτά μεγέθη, σχήματα και περιβάλλον – από τη ζέστη στο Norfair μέχρι τα βυθισμένα σπήλαια στη Maridia με εγκαταλειμμένες συσκευές και φαντάσματα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο. Οι περισσότεροι θάλαμοι είναι γεμάτοι με αλλόκοτα πλάσματα που χοροπηδούν, σέρνονται, στριφογυρίζουν και χτυπούν αλύπητα, για αυτό ακριβώς τον λόγο πρέπει να συνδυάσεις τη δύναμη του Charge, Ice, Plasma, Spazer και των Wave Beams τα οποία και θα αρπάξεις από τα νύχια των αγαλμάτων του Chozo – αλλά προσέξτε, μερικά από τα γλυπτά τους αδέρφια κρύβουν εκπλήξεις στην λαβή τους! Ακόμα πιο εκπληκτικά σε εμφάνιση είναι τα τεράστια, φρικτά Bosses, δύσκολα στην αντιμετώπιση άλλα τουλάχιστον ο Draconian Ridley, ή ο Kraid με την μεγάλη κοιλιά, ρίχνουν ammo και energy balls όπως και οι λιγότερο σημαντικοί αντίπαλοι στο παιχνίδι.

Το αχανές των περιοχών αυτών που ζουν αυτά τα τεράτα είναι εξίσου τρομακτικό και εντυπωσιακό, αλλά ευτυχώς, κάθε κίνηση σας χαρτογραφείται αυτόματα με ροζ χρώμα, διάσπαρτοι υπολογιστές αποκαλύπτουν ορισμένα μη επισκέψιμα τμήματα του παιχνιδιού με μπλε χρώμα, καθώς ακόμα υπάρχουν και μονάδες αποθήκευσης και καταγραφής της προόδου στο παιχνίδι. Ποικιλομορφία στα γραφικά, όπως η εύφορη χλωρίδα του Brinstar και οι συννεφιασμένοι γεμάτοι οξύ ουρανοί του Crateria προσφέρουν αξέχαστες στάσεις στο παιχνίδι, η μουσική όμως είναι αυτή που ρυθμίζει ολόκληρη την προηγούμενη διάθεση των όσων γράφτηκαν. Τα κομμάτια είναι ξεχωριστά, ηχητικά, τρομακτικά με απόκοσμο feeling. Ακόμα και τα «υπολείμματά» των ήχων και των σιωπών δημιουργούν φόβο και ανατριχίλα. Καθώς ακούς τις κόρνες να ηχούν και προσπαθείς να τα καταφέρεις, τρέμεις στο τρελό τικ τοκ του χρόνου που περνά. Τα γραφικά του και η μουσική είναι άψογα μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια και το gameplay περισσότερο απορροφητικό και εμβληματικό από το ίδιο το ειδικό βάρους του τίτλου που φέρει.
Έζησα το μεγαλύτερο μέρος της μεταμορφωτικής του δύναμης μέσα από μια τυπική βόλτα ένα πρωινό μάλιστα κατά τη διάρκεια μιας καθόλα τυπικής βόλτας. Ακούγοντας τη μουσική η γνωστή μου διαδρομή έγινε ξαφνικά απόκοσμη, η πρωινή ομίχλη, ένας σκύλος που γαβγίζει, η χαρούμενη διακόσμηση της αυλής ενός γείτονα που έγινε όμως αυτή τη φορά ιδιαίτερα ανησυχητική, η αυλή και το σπίτι του ίσως μέσα ήταν πιο άσχημα απο αυτό που έβλεπα εξωτερικά, ίσως απλά αυτό ήταν η βιτρίνα του και η ηρεμία του, στην άκρη του ματιού και προς τα πάνω ίσως ένιωσα ότι πετούσε ο Ridley. Μετά κοίταξα φοβισμένος…. δεν ήταν εκεί.

Κείμενο: niotheripper