A Plague Tale: Innocence – mini review by Panos
14ος αιώνας.
Μεσαιωνική Γαλλία.
Μαύρος Θάνατος.
Αν αυτά τα τρία στοιχεία σας αρκούν, διαβάστε το σύντομο review μας για ένα από τα πιο συμπαθητικά indie games που μπορείτε να παίξετε.
Το παιχνίδι γυρνάει συνεχώς γύρω από τα αδέρφια Amicia (15 ετών) και Hugo (5 ετών). O Hugo μεγάλωσε μέχρι τα 5 του προστατευμένος από τον έξω κόσμο μέσα στην έπαυλη της οικογενείας του χωρίς να ξέρει το γιατί. Η μητέρα του είναι η μόνη που γνωρίζει ότι ο Hugo διαθέτει το οικογενειακό χάρισματης κατάρας του αίματος και της υπερφυσικής δύναμής της και κάνει ότι μπορεί για να τον προστατέψει και να τον γιατρέψει με γνώσεις αλχημίας που διαθέτει.
Η Γαλλία την ίδια περίοδο βιώνει τον Μαύρο Θάνατο, την πανώλη δηλαδή που μεταδίδεται ταχύτατα μέσω των ποντικιών τα οποία εξαφανίζουν ότι βρεθεί στον δρόμο τους και η μόνη τους φοβία είναι το φως.
Αυτή την καταστροφή που έφερε η πανώλη πιστεύει ότι μπορεί να την σταματήσει ο καρδινάλιος, απαγάγωντας τον μικρό Hugo με σκοπό να πάρει τη δύναμη του και να δώσει λύση μια για πάντα. Ξεκινάει ένα ανελέητο κυνηγητό και μία συνεχής προσπάθεια της 15χρονης Amicia να προστατέψει τον μικρό της αδερφό τόσο από τα ποντίκια όσο και από τους στρατιώτες του καρδινάλιου.
Το παιχνίδι στηρίζεται κυρίως στο νηπιακού επιπέδου stealth κομμάτι του στο οποίο οι στρατιώτες είναι πιο χαζοί και από τις πέτρες που υπάρχουν στον περιβάλλοντα χώρο και από τους τρόπους που θα σκεφτείς ώστε να ανάψεις φωτιές για να απομακρύνεις τα ποντίκια και να ανοίξεις τον δρόμο σου. Το combat σύστημα είναι απλό και εύκολο στην εκμάθησή του καθώς το μοναδικό σας όπλο είναι μία σφεντόντα και πέτρες που μαζεύετε από το πάτωμα. Όσο προχωράει το παιχνίδι όμως θα μάθετε πως αλλιώς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη σφεντόνα και θα φανεί πολύ αποτελεσματικό όπλο παρά τις αρχικές σας ίσως αμφιβολίες. Υπάρχουν και άλλες “ικανότητες” για να μάθετε και να αντιμετωπίστε καταστάσεις αλλά θα σας αφήσω να τις ανακαλύψετε μόνοι σας.
Άρα το παιχνίδι διαθέτει χαζή AI και φτωχό combat system?
Εεεεεε, ναι. Αλλά διαθέτει κάτι που είναι πολύ σημαντικό για να σε κρατήσει ζωντανό στα 17 του κεφάλαια. Ατμόσφαιρα. Το παιχνίδι καταφέρνει να σε μεταφέρει πραγματικά στην περιοχή και την εποχή με πανέμορφα γραφικά και εκπληκτική μουσική. Το σενάριο είναι πάρα πολύ καλό και οι διάλογοι καλογραμμένοι αν και απλοϊκοί. Οι φωνές που χάρισαν οι ηθοποιοί στους χαρακτήρες είναι καλές με σωστό χρωματισμό και χροιά αλλά δεν θα πάθεις σοκ από την ηθοποιία συνολικά.
Άρα να το παίξεις ή όχι το παιχνίδι;
Χωρίς αμφιβολία το παιχνίδι είναι ένα μικρό πανέμορφο ταξίδι και αξίζει να το ζήσεις. Είναι λίγο επαναλαμβανόμενο σε μηχανισμούς αλλά είναι και γύρω στις 8 ώρες (προσωπικά χρειάστηκα πάνω από 14) και γραμμικό οπότε δεν προλαβαίνει να κουράσει τον παίκτη. Αν θέλεις να παίξεις ένα σύντομο , όμορφο και με ωραία ιστορία παιχνίδι, τότε ξεκίνα να παίζεις.
Το παιχνίδι το έπαιξα μέσω gamepass στην κονσόλα XBOX Series X και από τη μέση και μετά υπέφερε από tearing και μάλιστα έντονο. Πωλείται για όλες τις μεγάλες κονσόλες PLAYSTATION 4 & 5 , XBOX one & series, PC καθώς και Switch μέσω cloud και σε πολύ προσιτή τιμή.
