Gotham Knights – Review by Stratos

Μετά από το 2015 και το παιχνίδι Batman Arkham Knight, το Gotham Knights είναι το επόμενο παιχνίδι που κυκλοφορεί στο σύμπαν του συγκεκριμένου ήρωα. Καταφέρνει να σταθεί επάξια απέναντι στα προηγούμενα παιχνίδια της Rocksteady? Πάμε να το δούμε.

Σενάριο

Το σενάριο του παιχνιδιού είναι ανεξάρτητο από όλα τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς Arkham. Στο παιχνίδι αυτό μετά από μία συγκλονιστική μάχη με τον Ρας Αλ Γκουλ (σε μία πολύ εντυπωσιακή εισαγωγή του παιχνιδιού) ο Μπάτμαν έχει πεθάνει και πλέον οι τύχες της Γκόθαμ βρίσκονται στα χέρια των τεσσάρων πρωταγωνιστών, Batgirl, Nightwing, Robin και Red Hood. Το σενάριο του παιχνιδιού είναι καλό και έχει ωραία εξέλιξη. Δεν είναι βέβαια όπως αυτό των προηγούμενων παιχνιδιών της Rocksteady, καθώς όπως και να το κάνουμε χωρίς Μπάτμαν και χωρίς Τζόκερ είναι αλλιώς, είναι όμως σε ένα καλό επίπεδο. Περισσότερα δεν θα πω για την αποφυγή των spoilers.

Γραφικά – Ήχος

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι καλά. Είναι ξεκάθαρα last gen (παρόμοια με αυτά του Arkham Knight του 2015), αλλά είναι πολύ όμορφα. Το παιχνίδι έχει και ray tracing οπότε οι φωτισμοί είναι πολύ όμορφοι. Γενικά στον οπτικό τομέα έχει γίνει καλή δουλειά όπως και στα animations και τις εκφράσεις των προσώπων των χαρακτήρων. Επειδή όμως δεν μιλάμε για κάτι το next gen και άκρως εντυπωσιακό, θεωρώ ότι το παιχνίδι θα μπορούσε κάλλιστα να κυκλοφορήσει και στις κονσόλες της προηγούμενης γενιάς, όπως επίσης θα μπορούσε να έχει και ένα performance mode στα 60 frames. Προφανώς όλα αυτά δεν έγιναν επειδή οι developers έδωσαν βάση στην υποστήριξη του online τετραπλού co op. Πάντως εμένα δεν με ενόχλησαν τα 30 frames, καθώς προσωπικά ούτε τα πιάνει και τόσο πολύ το μάτι μου, ενώ όλα τα παιχνίδια τα παίζω στο quality mode.
Ο ήχος τώρα και οι μουσικές του παιχνιδιού είναι ωραίες, αλλά και πάλι δεν έχουν αυτήν την επικότητα που είχε η μουσική στα Arkham παιχνίδια.

Gameplay

Το gameplay του παιχνιδιού της WB Montreal πατάει ξεκάθαρα πάνω σε αυτό των προηγούμενων της Rocksteady. Επιλέγεται έναν από τους τέσσερεις χαρακτήρες (μπορείτε να κάνετε όσες εναλλαγές θέλετε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού). Ο κάθε χαρακτήρας έχει το δικό του skill tree και τις δικές του ειδικές ικανότητες, όπως και τα δικά του ξεχωριστά cutscenes στις αποστολές, οπότε αποκτά έτσι νόημα να παίξει κάποιος το παιχνίδι ξανά και με άλλον χαρακτήρα. Υπάρχει ένα σύστημα crafting όπου με βάση το loot που μαζεύετε μπορείτε να κατασκευάσετε ισχυρότερα όπλα και στολές για τον χαρακτήρα σας.

Η μάχη του παιχνιδιού είναι παρόμοια με αυτήν των Arkham με κάποιες αλλαγές. Δεν υπάρχει πλέον η κίνηση counter και στη θέση της υπάρχει το evade και το perfect evade. Επίσης δεν μετράει combos πλέον το παιχνίδι, αλλά όσο περισσότερα χτυπήματα δίνετε στους εχθρούς γεμίζει μία μπάρα που λέγεται momentum. Όταν γεμίσει αυτή η μπάρα, ο παίκτης μπορεί να εκτελέσει διάφορα special abilities που προκαλούν ξεχωριστό damage. Σε γενικές γραμμές μου άρεσε η μάχη. Δεν είναι ούτε πολύ ελαφριά ούτε πολύ βαριά. Είναι όπως πρέπει θεωρώ. Ικανοποιητική είναι και η ποικιλία στους εχθρούς, καθώς θα αντιμετωπίσετε τσιράκια της Harley Quin, του Mr. Freeze, της μαφίας, των Court of owls και μέλη της League of Shadows.
Το μεγαλύτερο αρνητικό του παιχνιδιού είναι ότι πάσχει από ένα είδος ubisoftίασης. Για να ανεβάσετε level τον χαρακτήρα σας πρέπει να κάνετε αρκετό grinding. Τα XP στο παιχνίδι μαζεύονται ως εξής. Κάθε βράδυ ξεκινάτε μια περιπολία στην Γκόθαμ. Ο σχεδιασμός της πόλης να πω σε αυτό το σημείο ότι δεν είναι ίδιος με τα παιχνίδια της Rocksteady αλλά ελαφρώς διαφορετικός. Επάνω στον χάρτη θα βρείτε διάφορα minor crimes. Λύνοντας αυτά τα εγκλήματα μαζεύετε detective points. Όταν μαζέψετε δέκα πόντους περίπου μπορείτε να επιστρέψετε στο Belfry που είναι το κεντρικό hub του παιχνιδιού. Εκεί συγκεντρώνονται οι ήρωες την ημέρα και αναλύουν τα δεδομένα από τις περιπολίες τους. Όταν λοιπόν περάσετε αυτά τα points στο bat computer ξεκλειδώνονται στον χάρτη διάφορα Major crimes. Και στη συνέχεια εξιχνιάζοντας αυτά τα Major crimes παίρνετε παραπάνω XP και έτσι ανεβαίνει το level του χαρακτήρα.

Το κακό είναι ότι αυτά τα Major Crimes είναι 8 περίπου είδη αποστολών, όπως πχ να σταματήσετε μία ληστεία, να αποτρέψετε μία απαγωγή, να αποτρέψετε ένα εμπόριο οργάνων, να καταδιώξετε ληστές, να χακάρετε κάποια δεδομένα κλπ. Έτσι αναγκαστικά κάποια στιγμή θα βρεθείτε να κάνετε το ίδιο πράγμα αρκετές φορές. Το θετικό σαν αντίβαρο σε αυτό είναι ότι το παιχνίδι δεν είναι πολύ μεγάλο και αν φτάσετε στο 30 level μπορείτε άνετα να το τερματίσετε χωρίς να συναντήσετε ιδιαίτερη δυσκολία.
Κάποιους μπορεί να τους κουράσει αυτό το grinding, εμένα δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα γιατί και το σύμπαν μου αρέσει και την μάχη την βρήκα διασκεδαστική. Να πω επίσης ότι υπάρχει και ένα σύστημα μετακίνησης στην πόλη με οχήματα, το οποίο ευτυχώς είναι εντελώς arcade και δεν κουράζει όπως συνέβαινε με το batmobile στο Arkham Knight.

Να πω επίσης ότι το Main quest του παιχνιδιού καθώς και τα τρία side quests με την Harley Quin, τον Mr. Freeze και τον Clayface ήταν όλα πάρα πολύ ωραία και πολύ καλοφτιαγμένα.

Σύνοψη

Το Gotham Knights είναι ένα παιχνίδι που σίγουρα δεν φτάνει στα επίπεδα των Μπάτμαν της Rocksteady. Ταυτόχρονα όμως είναι ένα παιχνίδι που δεν αξίζει σε καμία περίπτωση το θάψιμο που έφαγε. Είναι μία καθαρά single player εμπειρία (καμία σχέση με Avengers) και είναι ένα παιχνίδι που όποιος είναι φαν του Μπάτμαν και του σύμπαντος του θα διασκεδάσει και θα περάσει σίγουρα καλά.

Ο βαθμός που θα του βάλω είναι 7,5/10.

Στράτος Κοντεκάκης