Zelda – Tears of the Kingdom | multi review σε εξέλιξη
Review by akikos
Το Tears of the Kingdom μόνο και μόνο με την ανακοίνωσή του ανέβασε τις προσδοκίες των gamers στα ύψη για δύο λόγους. Πρώτον είναι ένα Zelda, ένα brand name που η Nintendo έχει αποδείξει ότι το σέβεται και δεύτερον είναι sequel του breath of the wild ένα παιχνίδι που έθεσε νέα πρότυπα στο σχεδιασμό των open world παιχνιδιών. Οι προσδοκίες μου ανέβηκαν παραπάνω από την έξυπνη διαφημιστική καμπάνια του παιχνιδιού που παρουσίαζε τους βασικούς μηχανισμούς σε ένα χορταστικό ολιγόλεπτο βίντεο. Γι’ αυτούς τους λόγους η day one αγορά ήταν μονόδρομος.
Το παιχνίδι αρχίζει σε ένα ιπτάμενο νησί (Great Sky Island), όπου η κινησεολογία του ήρωα θυμίζουν έντονα breath of the wild σε τέτοιο βαθμό που να νομίζεις ότι είναι dlc του. Σε αυτό νησί οι δημιουργοί του παιχνιδιού προσπαθούν να παρουσιάσουν στους παίκτες του νέους βασικούς μηχανισμούς του παιχνιδιού αντικαθιστώντας του αντίστοιχους του breath of the wild. Το Utlrahand που μπορεί να σηκώνει και συγχωνεύει αντικείμενα μεταξύ τους, το fuse που μπορείς να ενώσεις τα όπλα σου με αντικείμενα του περιβάλλοντος προσδίδοντας τους νέες δυνατότητες, το Αscend όπου μπορείς να περάσεις πάνω από οριζόντιες επιφάνειες κάνοντας τη εξερεύνηση πιο γρήγορη και ουσιαστική και το Recall όπου μπορείς να γυρίσεις το χρόνο πισω για το συγκεκριμένο αντικείμενο που έχεις επιλέξει.
Από το αρχικό αυτό νησί καταλαβαίνεις τη δύναμη του παιχνιδιού που είναι τα physics. Αυτά πλησιάζουν στη λογική της φυσικής του πραγματικού κόσμου. Αν για παράδειγμα συνθέσεις μια σχεδία και βάρος, πολύ βάρος από την μια πλευρά αυτή θα βουλιάξει. Στη πορεία του παιχνιδιού πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι όπως θα έκανες σε άλλα παιχνιδια και να αρχίσεις να σκέφτεσαι πιο φυσικά όπως θα έκανες στον πραγματικό κόσμο. Αν υπάρχει ένα ψηλό σημείο (που δεν μπορείς να σκαρφαλώσεις γιατί γλιστράει) που δεν μπορείς να φτάσεις, δεν χρειάζεται να σκεφτείς τον έναν και μοναδικό τρόπο που έχουν σχεδιάσει οι developers του παιχνιδιού (π.χ. να βρεις μια κρυμμένη σκάλα να την βάλεις στο μοναδικό σημείο που σου επιτρέπει το παιχνιδι για να ανέβεις). Αντίθετα μπορείς να κοψεις ενα κορμο δεντρου και μέσω του Ultrahand, να δημιουργησεις μια πλατφόρμα στο σημείο που θέλεις και να ανέβεις στο επιθυμητό ύψος ή να φτιάξεις ένα αερόστατο ή να συνθέσεις την ασπίδα σου με έναν πύραυλο και να ανέβεις ψηλά. Οι λύσεις όπως και στον πραγματικό κόσμο είναι πάντοτε παραπάνω από μία. Αν σας ξενίζουν και φοβάστε τις κατασκευές, όπως εγώ, μπορεί να είστε ήσυχοι. Ακόμα και στα σημεία που απαιτείται μια κατασκευή, αυτή μπορεί να δημιουργηθεί με τη σύνθεση 2, 3 αντικειμένων και δεν έχουν σκοπό να “πνίξουν” τον παίκτη στη δημιουργικότητα.
Παίζοντας το breath of the wild και πολύ παραπάνω το tears of the kingdom κατάλαβα ότι δεν πρέπει να δίνουμε τόσο μεγάλη αξία στα γραφικά ενός παιχνιδιού αν αυτή δεν συνοδεύεται με αλληλεπίδραση του παίκτη με το περιβάλλον. Τι να τα κάνεις τα assets υψηλής ευκρίνειας, ντυμμένα με anti-aliasing και αντίστοιχες τεχνολογίες αν αυτά στο μοντέλο φυσικής του παιχνιδιού ένα απλό ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο που δίνει την αίσθηση του αόρατου τοίχου ή ακόμα χειρότερα της μηδενικής υπόστασης όταν αλληλεπιδρά με τον χαρακτήρα του παιχνιδιού. Όπως το wow factor του half life 2, αν και είχε υπέροχα για την εποχή γραφικά ήταν το gravity gun έτσι και στα σύγχρονα παιχνίδια πρέπει να αναζητούμε το κάτι διαφορετικό και όχι τις τυποποιημένες συνταγές στη μέγιστη ποιότητα. Η μεγαλύτερη εξέλιξη στον οπτικό τομέα θα έλεγα είναι η αύξηση draw distance σε σχέση με το breath of the wild.
Ο κύριος στόχος του παιχνιδιου είναι να βρεις την πριγκίπισσα Zelda και να σώσεις τον κόσμο από την επιρροή του Ganon. Σε αυτή τη περιπέτεια θα συναντήσεις τις διάφορες φυλές του παιχνιδιού που θα σε θυμούνται από το breath of the wild, θα αποκτήσεις συντρόφους (companions) προσφέροντας στο χαρακτήρα σου περισσότερες δυνατότητες. Το παιχνίδι έχει αρκετά side quest και mini puzzles ( εύρεση koroks, να στήσεις κάποιες πινακίδες κ.λπ.) στο χάρτη του, ο οποίος εξελίσσεται σε 3 επίπεδα. To ground που είναι γνώριμος από το breath of the wild, τα sky islands και το depth που στην αρχή θα ξενίσει και θα φοβίσει τον παιχτη μέχρι να εξοικειωθεί μαζί του αλλά στη συνέχεια θα προσφέρει πολλες συγκινήσεις.
Τα shrines (μικρά ανεξάρτητα puzzle ή απόστολες) που γνωρίζαμε στο breath of the wild υπάρχουν και εδώ. Μερικά λειτουργούν ως tutorial και άλλα ειναι πιο σύνθετα. Μπορεί να ενοχλήσουν κάποιους παίκτες γιατί σε αποκόπτουν από το mood του κυρίως παιχνιδιού αλλά σε κάθε περίπτωση μπορεις να τα παίξεις όποτε έχεις όρεξη καθώς σου ανοίγει την δυνατότητα travel σε αυτά όπου και να είσαι πριν τα ολοκληρώσεις.
Το παιχνίδι έχει μια μορφή dungeon, τα temple. Αρχικά πρεπει να βρεις τρόπο να φτάσεις σε αυτά, έπειτα να ενεργοποιήσεις κάποια πράγματα σε διάφορα σημεία και έπειτα να νικήσεις το boss του temple. Μια μορφή επαναληψιμότητας (στη δομή τους) που υπάρχει σε κάθε Zelda και δίνει ταυτότητα στο παιχνιδι. Εκτός από κάποιες εξαιρέσεις τα divine beasts του breath of wild μου φάνηκαν πιο εντυπωσιακά και πιο καλά υλοποιημένα.
Το σύστημα μάχης του παιχνιδιού είναι εξελιγμένο σε σύγκριση με τον αρχικό τίτλο. Διατηρεί το parry και το flurry rush. Εκτός από το master sword τα υπόλοιπα όπλα χαλάνε. Η μεγάλη διαφορά είναι στο fuse system και στις ρομποτικές κατασκευές. Όλα αυτά δίνουν την δυνατότητα στο παίκτη να προσεγγίσει τον εχθρό με διάφορους τρόπους (stealth τρόπο, με κατασκευές ή με ένα απλό σπαθί). Με εξαίρεση το τελικό boss τα υπόλοιπα υποχρεωτικά boss του παιχνιδιού είναι αρκετά απλά με χαμηλή πρόκληση. Βέβαια ο παίκτης που ζητά τη πρόκληση μπορεί να την αναζητήσει στα προεραιτικά boss. Οι developers δεν θέλανε να κάνουν το παιχνιδι δύσκολο στη λογική των souls το οποίο θεωρώ λάθος, καθώς με αυτή την επιλογή σου δίνεται τη δυνατότητα να φτάσεις στο τελικό boss χωρίς να εκπαιδευτείς στο parry και το flurry rush και αναμενόμενα ο μέσος παίκτης θα τα βρει σκούρα εκεί.
Η μουσική του παιχνιδιού και οι ήχοι του περιβάλλοντος είναι σε υψηλά επίπεδα. Υπέροχη background μουσική ανάλογα με τη περιοχή και τη δράση. Θα ήθελα φωνητικά σε όλους τους διαλόγους του παιχνιδιού και όχι μόνο στις σημαντικές σκηνες και τα cutscenes.
Τελειώνοντας θα ήθελα να βαθμολογήσω το παιχνιδι. Η απόφαση μου με προβλημάτισε. Αρχικά αν έπρεπε να πάρει μεγαλύτερη βαθμολογία από το breath of the wild έχοντας και ως κριτήριο την υποδομή που υπήρχε τότε στο gaming όταν κυκλοφόρησε το κάθε παιχνίδι. Το Tears of the kingdom κάνει το breath of the wild να μοιάζει με demo του. Αν εξαιρέσεις τα divine beasts που όπως είπα τα προτιμούσα σε σύγκριση με τα temples το tears of the kingdom δεν έχει μόνο βελτιωθεί στα περισσότερα σημεία από τον αρχικό τίτλο του αλλά θέτει και αυτό νέα standard στα puzzle action adventure παιχνίδια . Crafting system (που δεν γινεται μέσω ενός βαρετού μενού), καλυτερη και πιο ουσιαστική εξερεύνηση, σύστημα μάχης και κυρίως τα physics που δένουν απόλυτα με το περιβάλλον του παιχνιδιού.
Επόμενος παράγοντας με προβλημάτισε για την βαθμολογία μου ήταν η αδυναμία του παιχνιδιού στη ποιότητα των assets στα γραφικά λόγω του περιορισμού των δυνατοτητων του Switch. Η απάντηση είναι απλή. Το παιχνίδι αξίζει το γενικό 10 γιατί σε άλλα σημεία (physics, gameplay, εξερεύνηση) ξεπερνά παιχνίδια που έχουν βγει πρόσφατα και στις βαθμολογίες έχουν ακουμπήσει το μέγιστο.
Παρόλα αυτά μετά από 95 ώρες παιχνιδιού, του βάζω 9.9 γιατί μου έλειψε η δυνατότητα υποστήριξης co-op. Μπορεί σε άλλες κονσόλες να είναι ανούσια αλλά στα παιχνιδια της Nintendo που τα περισσότερα υποστηρίζουν τη δυνατότητα όχι. Είναι το κυριότερο upcoming feature που θα ήθελα να προστεθεί για το τρίτο μέρος της σειράς όταν και αν υπάρχει.
Βαθμολογία: 9.9
Το παιχνίδι διανέμει στην Ελλάδα η CDMedia .
Review by Fatmustard
Μετρώντας δύο και πλέον μήνες ενασχόλησης με το πολυαναμενόμενο παιχνίδι της Nintendo και έχοντας αφιερώσει σε αυτό κάτι παραπάνω από 130 ώρες, έφτασε η στιγμή να γράψω και εγώ την άποψη μου.
Πριν από μερικά χρόνια και συγκεκριμένα την άνοιξη του 2017 η Nintendo κυκλοφορεί το ανανεωτικό breath of the wild που όπως προδίδει και ο τίτλος του, δίνει μια νέα ανάσα στη σειρά καθώς επιλέγει μια δομή εντελώς διαφορετική από ένα κλασσικό Zelda παιχνίδι.
Σήμερα και μετά από έξι έτη επιλέγει να ακολουθήσει ένα πιο συντηρητικό μονοπάτι επενδύοντας στο ύφος και την επιτυχία του breath of the wild και κυκλοφορεί το tears of the kingdom το οποίο αποτελεί μια φυσική συνέχεια του προκατόχου του. Και πράγματι, αν έχετε ασχοληθεί στο παρελθόν με το brath of the wild θα αισθανθείτε οικεία. Ένα φιλόξενο περιβάλλον σχετικά όμοιο με τον προκάτοχο έχει ως αποτέλεσμα να μην χάνετε πολύ χρόνο προσπαθώντας να συνηθίσετε το gameplay του. Σε αυτή την οικειότητα έρχεται να προστεθεί και ο μαεστρικός τρόπος που δίνονται οι νέες δυνατότητες και οι νέες δυνάμεις που πραγματικά γίνονται κατανοητές και εύχρηστες για τον παίκτη απότο πρώτο λεπτό που ξεκλειδώνονται. Πραγματικά εδώ οι δημιουργοί του παιχνιδιού τα πήγαν περίφημα και αρκετά θαρραλέα μάλιστα καθώς αντικατέστησαν πλήρως τις δυνάμεις του link από το breath of the wild με εντελώς καινούριες.
Δυστυχώς δεν μπορούμε να είμαστε τόσο αποθεωτικοί και για τον οπτικό τομέα και για τα γραφικά του παιχνιδιού. Το παιχνίδι ναι μεν παραμένει οπτικά όμορφο καθώς το βοηθά και η φύση της Hyrule με τα πυκνά δάση και τα γαλανά ρυάκια, αλλά σε ορισμένα σημεία του παιχνιδιού τα frame πέφτουν πολύ χαμηλά και το παιχνίδι γίνεται ακόμη και θολό σε κάποιες τοποθεσίες του παιχνιδιού. Δε σας κρύβω ότι αμφιταλαντεύτηκα αν θα είμαι αυστηρός η επιεικής στη κριτική μου για το οπτικό κομμάτι καθώς ναι μεν αποτελεί τεχνολογικό επίτευγμα που εξακολουθεί να φαίνεται όμορφο στο παρωχημένο switch, από την άλλη όμως η τεχνολογία προχωρά και τα μάτια μας συνηθίζουν σε καλύτερα γραφικά και δεν είναι δική μας ευθύνη που η Nintendo επιμένει να κυκλοφορεί τόσο μεγάλα παιχνίδια σε ένα παρωχημένο μηχάνημα αδικώντας έτσι παιχνίδια τόσο καλά όσο τα Zelda.
Βασικό πυλώνα της διαφημιστικής καμπάνιας του παιχνιδιού πριν από την κυκλοφορία του αποτέλεσε το νεοσύστατο σύστημα craXing. Η εισαγωγή σε αυτό και η ευκολία χρήσης και εκμάθησης του είναι επίσης σεμιναριακά δοσμένη. Το παιχνίδι μάλιστα δεν μας πιέζει να κάνουμε συνεχώς χρήση αυτού του νέου συστήματος αντ’αυτού μας αφήνει ελεύθερους να δημιουργήσουμε εντυπωσιακές, συμβατικές ή και διεκπαιρωτικές κατασκευές αν το θελήσουμε αλλά ταυτόχρονα δεν μας πιέζει να κάνουμε και τίποτα ( εκτός από ένα μικρο tutorial ) αν δεν το επιθυμούμε. Πολύ θετική προσθήκη την οποία η κοινότητα έχει ήδη αγκαλιάσει αφού ήδη στο διαδίκτυο κυκλοφορούν εντυπωσιακές κατασκευές.
Σε ότι αφορά την αφήγηση του παιχνιδιού ενώ θα λέγαμε ότι δεν καινοτομεί και δεν βλέπουμε κάτι ρηξικέλευθο στην ιστορία του, η γαλήνια αύρα του παιχνιδιού και ένας βιβλικά δοσμένος κόσμος αποτελούν την ίδια την αφήγηση που δεν αφήνει ασυγκίνητο τον παίκτη. Ένώ λοιπόν γνωρίζουμε εξ αρχής ότι η ιστορία αν την δούμε ενετελώς αποστειρωμένα είναι τόσο ρηχή όσο ακούγεται το “θα σώσουμε τη βασίλισσα για να σώσουμε τον κόσμο”, ταυτόχρονα συνειδητοποιούμε πόσο προσβλητικό είναι εφόσον το ξεστομίσουμε .
Κάπου εδώ θα ήθελα να κάνω μια αναφορά στα παραδοσιακά dungeons που λάμπουν δια της απουσίας τους. Οι δημιουργοί εδώ επέλεξαν να πετάξουν τα παράσημα του franschise που είναι φυσικά τα παραδοσιακά Zelda dungeons δίνοντας έτσι κάτι αρκετά πιο εύπεπτο που θα ξενίσει τους λάτρεις των κλασσικών Zelda αλλά ίσως εκτιμηθεί από παίκτες που αναζητούν μια πιο ανάλαφρη και χωρίς ιδιαίτερες σπαζοκεφαλιές εμπειρία. Προσωπικά αυτή η επιλογή με βρίσκει αντίθετο καθώς ποιοτικά τα υποτυπώδη dungeons είναι πολύ χειρότερα από τα divine beasts και τα caves που υπάρχουν σε ολόκληρο τον χάρτη, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θωρηθούν dungeons.
Τώρα που αναφέρθηκα στον χάρτη, θα πρέπει να πω και κάτι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς ο χάρτης είναι στην ουσία του, τρεις χάρτες. Είναι ο επίγειος, όπου περιπλανόμαστε στην Hyrule, ο υπόγειος χάρτης που είναι ουσιαστικά ο ίδιος χάρτης αλλά σκοτεινός και η εμπειρία είναι διαφορετική καθώς και πιο άγρια μιας που εκτός των εχθρών πρέπει να αντιμετωπίσεις το σκοτάδι και τη λάβα που βράζει και αν την ακουμπήσεις χάνεις καρδιές αλλά ταυτόχρονα πετρώνουν και δεν μπορείς να την ανανεώσεις καταναλώνοντας τροφές. Ο μόνος τρόπος να γίνουν και πάλι λειτουργικές, είναι να βρεθείς σε σημείο με φως.
Τέλος ο τρίτος χάρτης είναι ο ουράνιος με ιπτάμενα νησιά όπως είχαμε δει και στο Skyward Sword και αποτελεί ένα από τα σημαντικά τμήματα του παιχνιδιού.
Δεν θα μπορούσα να είμαι το ίδιο επικριτικός και για τα shrines τα οποία έχουν βελτιωθεί κατά πολύ σε σχέση με το prequel του tears of the kingdom . Έδώ οι λύσεις επιζητούν την λογική του παίκτη χωρίς να την υπερβαίνουν και δίνουν στον παίκτη τη δυνατότητα να παίξει με τα physics του παιχνιδιού, τις δυνάμεις του αλλά του δίνουν ακόμη και τη δυνατότητα να ακονίσει το μυαλό του επιλύοντας μικρά στην πλειονότητα τους puzzle λειτουργώντας έτσι ως διαλείμματα για ποιοτικά σφηνάκια την ώρα που κουράζεται από τοαχανές open world.
Κλείνοντας να πω ότι ως λάτρης των παιχνιδιών Zelda έμεινα ικανοποιημένος από την ποιότητα του παιχνιδιού. Και πράγματι το tears of the kingdom είναι ένα καλό παιχνίδι. Υπάρχουν όμως περιθώρια βελτίωσης; Σαφώς.
Λίγο ο οπτικός τομέας λίγο η απουσία των καλογραμμένων dungeons θα του κοστίσουν από μισό βαθμό και έτσι η τελική βαθμολογία που θα του δώσω θα είναι 9.
Το παιχνίδι διανέμει στην Ελλάδα η CDMedia η οποία μας παραχώρησε και το παιχνίδι για τις ανάγκες του multireview.
Mini Review by Δημήτρης Γιαννακίδης
Το όνομα και μόνο Zelda, προσωπικά με ταξιδεύει πίσω στα πρώιμα χρόνια του NES. Ακολουθεί η κορύφωση στο ταξίδι των αναμνήσεων που αποτελεί το Ocarina of time και τελευταίος προορισμός το μαγικό Breath of the Wild.
Σήμα κατατεθέν η ασπίδα και το σπαθί που έχει γίνει σύνωνυμο με το όνομα Nintendo. Η αναμονή της συνέχειας ήταν μεγάλη και η εταιρεία πιστή στο ραντεβού της αυτήν την φορά μας παρέδωσε το Tears of the Kingdom. Oποιαδήποτε κυκλοφορία ενός νέου Zelda τίτλου, αποτελεί γιορτή του gaming και φυσικά δεν θα μπορούσε να είναι εξαιρέση αυτό το παιχνίδι.
Ας αρχίσουμε με το σενάριο του παιχνιδιού όπου έχει τα κλισέ του αλλά έχει και στοιχεία ανατροπής που κάνουν ιδιαίτερη και αξιομνημόνευτη όλη την εμπειρία. Ξέρω ότι η ερώτηση όλων μας είναι αν πρέπει να παίξουμε πρώτα το Breath of the Wild πριν χαθούμε στον κόσμο του TOTK. Ευτυχώς η απάντηση είναι ότι δεν είναι απαραίτητο, διότι το σενάριο είναι δομημένο με μαεστρία και η εξέλιξη της πλοκής μας βάζει κατευθείαν στο νόημα του παιχνιδιού χωρίς να απαιτείται κάτι αλλο. Δεν θέλω να χαλάσω την εμπειρία να ανακαλύψετε την ιστορία, οπότε επιγραμματικά θα αναφέρω ότι όλα έχουν να κάνουν με τον αρχαίο λαό των Zonai που κατοικούσαν στα Ουράνια νησιά (Sky Islands) και εξαφανίσθηκαν πριν από πολλά χρόνια. Άφησαν όμως παρακαταθήκη την τεχνολογία τους στην οποία θα βασιστούμε ώστε να στηθεί όλο το θέμα των μηχανισμών στο παιχνίδι (crafting κλπ). θα πρέπει να θυμίσουμε ότι αναφορές σχετικά με αυτόν τον πολιτισμό είχαμε και στο Breath of the Wild…. και σταματώ εδώ. Υπάρχει όμως ένας μηχανισμός που κλέβει την παράσταση και δεν είναι άλλος από το Fusion, η ικανότητα να ενώνουμε – κολλάμε αντικείμενα, μηχανισμός που ανοίγει νεόυς ορίζοντες στο παιχνίδι καθώς ο κάθε παίκτης μπορεί να χρησιμοποιήσει τη φαντασία του για να ανταπεξέλθει στα εμπόδια που θα συναντήσει, χωρίς όρια πράγμα που το καθιστά εξαιρετικά εθιστικό το σε βαθμό εμμονής.
Στον ήχο τα πράγματα για άλλη μια φορά είναι κορυφαία τόσο από θέμα ποιότητας όσο και από θέμα επιλογής μουσικών θεμάτων και ηχητικών εφέ.
Ambient ήχοι συμπληρώνουν το σκηνικό ενός κατά τα αλλά πλούσιου οικοσυστήματος που έχει τόσο ρεαλιστικά εφέ όπου το καθιστά πραγματικά ότι πιο ζωντανό έχουμε ακούσει σε open world παιχνίδι.
Πάμε τώρα στα γραφικά. Το παιχνίδι εχει φανταστική χρωματική παλέτα δίνοντας έμφαση σε pal φθηνοπωρινές αποχρώσεις κουβαλώντας ουσιαστικά τον σχεδιασμό που γνωρίσαμε στο BOTW κάνοντας ένα ακόμη βήμα μπροστά. Θα μπορούσαμε άνετα να τα κατατάξουμε στα κορυφαία γραφικά για την κονσόλα ειδικά αν αναλογιστούμε και το γηρασμένο πλην θαυματουργό Switch στο οποίο τρέχει και μετράει αρκετά χρόνια στην αγορά.
Τα περιβάλλοντα αλλά και η κλίμακα είναι αντιστοίχως πιο πλούσια και μεγαλύτερη σε σχέση με το προκάτοχο του. Μιλάμε βασικά για ενα τεχνολογικό θαύμα.
Ο χειρισμός και οι μηχανισμοί gameplay είναι γνώριμοι και πολύ εύκολα γίνονται δεύτερη φύση μας ενώ από την άλλη στο σύστημα μάχης έχει γίνει πολύ καλή δουλειά και θεωρώ ότι πλέον είναι πιο απολαυστικό και πιο άμεσο από το BOTW. Το crafting γενικοτερα είναι απολαυστικό και μεταμορφώνει όλη την εμπειρία στο παιχνίδι.
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν ένα παιχνίδι που θα μείνει στην ιστορία ως ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών. Είναι ένα αριστούργημα του gaming και ένα επίτευμα της βιομηχανίας με μία Nintendo να παραδίδει μαθήματα. Καλό θα ήταν ο ανταγωνισμός να παραδειγματιστεί.
Ο βαθμός μου για το παιχνίδι είναι 10 /10
Γιαννακίδης Δημήτρης
Το παιχνίδι διανέμει στην Ελλάδα η CDMedia η οποία μας παραχώρησε και το παιχνίδι για τις ανάγκες του multireview.
Μείνετε συντοσισμένοι στο www.retropolis.gr γιατί τις επόμενες εβδομάδες θα προσθέτουμε νέα mini reviews για την όσο το δυνατόν πληρέστερη κάλυψη του παιχνιδιού.
Μέσος όρος βαθμολογίας Retropolis 9.6 / 10
