Baldur’s Gate 3 – Review σε εξέλιξη από τον Σωτήρη Σωτηριάδη

«I didn’t know how empty was my soul, until it was filled»

Ο νους απευχθάνεται το κενό -θυμίζει θάνατο- για κάποιους αντιδρά με όνειρα, για κάποιους πάλι αποτελεί λύτρωση. Πορευόμενος προς την δική μου citta divina* συνειδητοποίησα ότι οι σκέψεις μου πλέον έπλεαν ελεύθερες.

Πέρασαν 2 χρόνια που δοκίμασα την τελειότητα σε ημιτελή μορφή. Αντίφαση; Παράδοξο; Και όμως έχοντας «γράψει» 130 ώρες στην early access του παιχνιδιού βροντοφώναζα σαν άλλος Στέντορας ότι σε αυτό το παιχνίδι κρύβεται κάτι σπάνιο, κάτι δυσεύρετο, κάτι που μπορεί να σου γεμίσει την… ψυχή. Με την κυκλοφορία του παιχνιδιού τον περασμένο μήνα ο κόσμος ξαναγύρισε στα… ζάρια. Το παιχνίδι παραμένει πιστό στην κληρονομιά του ως κλασικό CRPG, ενώ καινοτομεί και επεκτείνει τον τρόπο παιχνιδιού βασιζόμενο στην 5^η έκδοση του DnD. Η Larian τροποποίησε το σύστημα μάχης από real time σε turn based κάτι το οποίο  πρόσθεσε βάθος και στρατηγική στις μάχες, κάνοντας κάθε μάχη να μοιάζει με το λύσιμο ενός δυσεπίλητου παζλ. Πάντα όμως να υπάρχει και η πιο ειρηνική επιλογή και αποφυγή της μάχης μέσω του διαλόγου και του… αναθεματισμένου ζαριού. Αληθινό role playing από τις παλιές εποχές, όπου οι παραμικρές επιλογές καθόριζαν την μάχη, τον διάλογο και φυσικά την πορεία της ιστορίας. Μια ιστορία για την οποία ο γράφων δεν μπορεί να εκφέρει ολοκληρωμένη άποψη, καθώς την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο βρίσκεται στο τέλος του Act 2, από τα 3 στο σύνολο κεφάλαια.

Όσον αφορά τον οπτικό και ηχητικό τομέα το baldur’s gate 3 στέκεται και κοιτάει στα μάτια μεγάλες ΑΑΑ παραγωγές. Τα εφέ στην μάχη, οι φωτισμοί, οι χαρακτήρες, οι υφές των στολών και του περιβάλλοντος πλησιάζουν επίπεδα μεγάλων third person και είναι αξιοσημείωτες. Το παιχνίδι κάνει ένα βήμα παραπέρα και στον ηχητικό τομέα. Συγκεκριμένα, οι αθεόφοβοι έβαλαν full voice overs σε όλους(!) τους διαλόγους με όλους τους npcs. Η γενικότερη εικόνα του τίτλου είναι άκρως απολαυστική και πλαισιωμένη με τις νότες του Borislav Slavov έχουμε την τέλεια fantasy περιπέτεια, όπως ακριβώς αρμόζει σε ένα παιχνίδι με το βάρος της φανέλας του Baldur’s gate. Ένα μεγάλο βήμα για το gaming, ένα τεράστιο βήμα για τα rpgs.

Το βροντοφωνάζω με «στεντόρεια φωνή» λοιπόν, ότι τέτοια παιχνίδια αποτελούν φάρους προόδους και εξέλιξης του συγκεκριμένου μέσου. Προσοχή όμως, φτάνει βέβαια να είστε εξοπλισμένοι με «υπομονή», να αγαπάτε το βαθύ role playing, να του δώσετε χρόνο και πιστέψτε με σας ανταμείψει με μια εμπειρία που, δυστυχώς, πλέον λίγοι τολμούν να απολαύσουν.

*Θεία πόλη