Final Fantasy VII Rebirth | Review από τον Ηλία Σταύρου

Final Fantasy VII Rebirth. Είναι άραγε το καλύτερο Jrpg των τελευταίων ετών η ένα από τα καλύτερα Jrpg όλων των εποχών? Για πολλούς εκεί έξω ναι, και μέσα σε αυτούς θα συμφωνήσω και εγώ πως έχουμε να κάνουμε με ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της χρονιάς και αναμφίβολα μία υποψηφιότητα για τα φετινά Game of the Year.

Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα απο την αρχή. Το Final Fantasy VII Rebirth είναι η συνέχεια του Final Fantasy VII Remake που κυκλοφόρησε αποκλειστικά για το PS4 στις 10 Απριλίου το 2020 και στην συνέχεια για το PS5 και PC με την αναβαθμισμένη του έκδοση Intergrade το 2021 όπου περιείχε και το DLC της Yuffie.
Το πρώτο Part του Remake, όπου και θα ήταν η αρχή μίας τριλογίας πάνω στο πρωτότυπο παιχνίδι του 1997 για το PS1, άφησε κατά πλειοψηφία θετικές εντυπώσεις, αλλά υπήρξαν και παραπονα.
Εδώ όμως δεν είμαστε για να μιλήσουμε για το τι έκανε το Final Fantasy VII Remake, αλλά για το τι κάνει το Rebirth.
Καταφέρνει άραγε το Final Fantasy VII Rebirth να είναι αντάξιος συνεχιστής του πρωτού παιχνιδιού? Αναμφίβολα Ναι! Μιλάμε για ένα παιχνίδι που τα κάνει όλα καλύτερα σε όλους τους τομείς σε σχέση με τον προκάτοχό του.

Στα του Gameplay τώρα, οι μηχανισμοί είναι ίδιοι με το πρώτο με πολύ extra περιεχόμενο που κάνει την εμπειρία ακόμα πιο ευχάριστη παίζοντας το.
Έχουμε κλασικά τις απλές επιθέσεις μας, τα spells και τα skills που αναβαθμίζονται και αλλάζουν χρησιμοποιώντας command materia, magic materia, support materia και τα independent materia που διαφοροποιούν το στυλ και τον τρόπο μάχης ανάλογα με τον ήρωα. Επίσης εχουμε και τα  summon materia για να καλούμε κάποιο summon την ώρα της μάχης ώστε να μας βοηθήσει.
Τώρα έρχονται να προστεθούν τα Synergy Skills και Synergy Abilities.
  Τα Synergy Skills είναι απλές κινήσεις που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε με κάποιο party member και δεν χρειάζονται ATB Charge και σε πολλές στιγμές, ανάλογα με τον αντίπαλο που έχετε να αντιμετωπίσετε, θα σας λύσουν τα χέρια.
  Τα Synergy Abilities κάνουν πολύ καλή ζημιά στους αντιπάλους ή προσθέτουν κάποια buffs ανάλογα με την περίσταση και τον εχθρό που έχετε να αντιμετωπίσετε. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν αφότου έχετε γεμίσει αρκετό Build Up Synergy με τον παίκτη που χειρίζεστε και τον παίκτη που θέλετε να χρησιμοποιήσετε το συγκεκριμένο Synergy Ability.
Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού χειριζόμαστε συγκεκριμένους παίκτες σε κάποια dungeons ώστε να αναδείξουν τα μοναδικά skills τους για την συγκεκριμένη περιοχή. Για παράδειγμα, η Yuffie με το grappling hook της μπορεί να πιαστεί από σημεία που δεν έχουν πρόσβαση οι άλλοι χαρακτήρες ή ο Barret να πυροβολήσει αντικείμενα από απόσταση και ούτω καθεξής.

Έχοντας φύγει πλέον από την Midgar του πρώτου παιχνιδιού, ο κόσμος ανοίγει και έχει μια δομή Semi-Open World. Ευτυχώς σε καμία περίπτωση δεν είναι κάτι ατελείωτο με άπειρα σύμβολα και βελάκια να γεμίζουν τον χάρτη. Έχουμε κάποιους πύργους να ανοίξουμε, κάποια κρυμμένα σεντούκια να ανακαλύψουμε, Side Quests, Side Activities, και πολλά μα πάρα πολλά Mini Games. Τίποτα δεν είναι αναγκαστικό και εύκολα τα παραβλέπετε και συνεχίζετε στο main story εφόσον δεν σας ενδιαφέρουν. Παρόλα αυτά αξίζει να δοκιμάσετε τα περισσότερα Side Quests γιατί είναι καλογραμμένα και εμβαθύνουν κατά πολύ στο Main Story.
  Η χρήση των Chocobo (μεγάλων πτηνών) στις ανοιχτές περιοχές είναι μια πολύ ταιριαστή προσθήκη, κάνει εύκολη την μετακίνηση μας και είναι απαραίτητα είτε για το progress του παιχνιδιού είτε για κάποια Side Quests. Χρησιμοποιώντας την Chocobo Sense ιδιότητα των Chocobo ανακαλύπτουμε θησαυρούς και collectibles. Εδώ βλέπουμε πως η Square Enix εμπνεύστηκε από το Ghost of Tsushima, εφόσον ο τρόπος προσέγγισης σε διάφορα μέρη και μυστικά πραγματοποιείται κατά βάση με τον ίδιο τρόπο. Δηλαδή, ακολουθούμε κάποιο πουλί το οποίο θα μας καθοδηγήσει στο μέρος που θέλουμε να πάμε ή βλέπουμε κάποια κουνελάκια να βρίσκονται κοντά σε θησαυρούς και τα σχετικά.

Τα Mini Games… Αχ, αυτά τα Mini Games! Είπε η Square Enix να βάλει extra περιεχόμενο και μάλλον δεν κατάλαβε ποτέ έπρεπε να σταματήσει… Ίσως ένα από τα αρνητικά του παιχνιδιού αλλά αν σας τραβήξουν το ενδιαφέρον, μέσα σε αυτά μπορείτε να ξοδέψετε άπειρες ώρες. Έχουμε Chocobo Racing, Card Game, G Bike σε προσομοιωτή με μάχες επάνω σε μηχανές, Desert Rush με κάποιους κύβους που πρέπει να καταστρέψουμε, αγώνες σε ρινγκ, ένα είδος ποδοσφαίρου με ζώα, ενώ  ακόμη μπορούμε να παίξουμε πιάνο και ένα σωρό άλλα πράγματα. Αν κράτησα κάτι από όλα αυτά, θα έλεγα το Queen’s Blood, το παιχνίδι με τις κάρτες, καθώς είναι το πιο ενδιαφέρον και με κράτησε αρκετές ώρες. Πιστεύω ότι σίγουρα κάποια από τα mini games θα σας τραβήξουν το ενδιαφέρον.

Περνώντας στο Soundtrack, τον Ήχο και τα Voice Overs των ηθοποιών, πράγματι το παιχνίδι είναι σχεδόν αψεγάδιαστο…
Όλοι οι ηθοποιοί είναι ταιριαστοί και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό με τον ρόλο τους. Αν και δεν έχουμε άμεση σύγκριση με το πρωτότυπο μιας και δεν είχε voice overs πίσω στο 1997, δεν θα μπορούσα να σκεφτώ πιο ταιριαστούς voice actors για τους συγκεκριμένους  ρόλους. Ακούγοντάς τους καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού γίνεσαι ένα με την παρέα και ξέρεις πως αν ακούσεις κάποιον να μιλάει ακόμα και αν δεν τον βλέπεις, αναγνωρίζεις την φωνή του.
O ηχητικός τομέας είναι ακριβώς έτσι όπως θα έπρεπε να είναι σε κάθε μεγάλη παραγωγή στην gaming βιομηχανία. Οι ήχοι στα physics ανταποκρίνονται στους ήχους της πραγματικότητας, όπως για παράδειγμα όταν περπατάς επάνω σε ξύλινο πάτωμα και ακούς το τρίξιμο από τις τάβλες. Στις μάχες, τα spells, οι ήχοι των σπαθιών και των πυροβολισμών, ακούγονται σωστά και δένουν αρμονικά μεταξύ τους.
Και αφήνοντας το καλύτερο για το τέλος, το Soundtrack! Το Soundtrack είναι αριστουργηματικό σε όλους τους τομείς! Σε κάθε καινούρια περιοχή το soundtrack προσαρμόζεται ανάλογα με το ύφος της, π.χ. στην ζούγκλα ακούγονται ατμοσφαιρικοί ήχοι, που παραπέμπουν σε ζούγκλα, πνευστά και κρουστά. Είναι αψεγάδιαστο και δεν ένιωσα ποτέ ότι δεν ταιριάζει με την περίσταση των καταστάσεων. Είναι ορχηστρικό, έχει ποικιλία, είναι απλά μαγευτικό! Χρησιμοποιείται τόσο καλά στα σημεία του παιχνιδιού, που σου βγάζει το απαραίτητο συναίσθημα ώστε να αναδείξει ακόμη παραπάνω μια επική περιπέτεια.

Φτάνοντας στον τεχνικό τομέα, τα γραφικά στέκονται σε ένα καλό επίπεδο, αλλά σίγουρα δεν είναι το δυνατότερο σημείο του. Έχουμε έναν πανέμορφο Semi-Open World κόσμο, ο οποίος χωρίζεται σε 6 βασικές περιοχές/ηπείρους συν τον τελικό προορισμό, όπου είναι γραμμική η πορεία που ακολουθούμε. Όλες οι περιοχές διαφέρουν αναμεταξύ τους. Έχουμε ερήμους και μεγάλες κοιλάδες να διασχίσουμε, ζούγκλες με πλούσια βλάστηση, βραχώδεις άγονες περιοχές, βάλτους, βουνά, λιβάδια, έναν απέραντο ωκεανό και πολλά άλλα.
Ο κόσμος είναι αρκετά ζωντανός, με ζώα μικρά και μεγάλα να περπατούν γύρω μας. Θα συναντήσουμε ελάφια, κατσίκια, λαγούς, πουλιά, δελφίνια και άλλα πολλά. Στις πόλεις βλέπουμε τον κόσμο να ασχολείται με την καθημερινή του ρουτίνα, άλλοι ψωνίζουν, άλλοι δουλεύουν, κάποιοι χορεύουν, μπάντες παίζουν στον δρόμο και άτομα  διασκεδάζουν στα μπαρ και στις παραλίες. Ακόμη και διαφορετικές δραστηριότητες συναντάμε επιστρέφοντας ξανά στα ίδια μέρη. Το scaling σε ορισμένες περιπτώσεις είναι σε πολύ καλά επίπεδα και συνήθως μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι μας μπορούμε να πάμε. Έχουμε ωραίους φωτισμούς και σε κάποιους εσωτερικούς χώρους, όπως σπηλιές και κτίρια, καλογυαλισμένα περιβάλλοντα.
Ωστόσο παρατήρησα ορισμένα τεχνικά προβλήματα στα γραφικά και σε ορισμένες επιφάνειες διέκρινα αρκετά χαμηλά textures. Ευτυχώς όσο προχωράει το παιχνίδι και φεύγοντας από τις αρχικές περιοχές μειώνονται σε μεγάλο βαθμό. Επίσης συνάντησα κάποια frame drops όταν εκτελούσα κάποιο synergy ability/skill ενώ ταυτόχρονα έκαναν και οι αντίπαλοι μαζικά spells ή επιθέσεις. Παίζω στο quality mode στα 30 Fps και θα έλεγα ότι στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού είναι κλειδωμένο στα 30. Στο performance mode παρόλο που είναι στα 60 Fps δεν μπόρεσα να το παίξω γιατί μέχρι και πρόσφατα ήταν πολύ θολό. Αλλά με το τελευταίο update έχει φτιάξει αρκετά η κατάσταση με τη θολούρα και θα συνιστούσα να παιχτεί και εκεί.

Ως προς την σκηνοθεσία και το σενάριο, το παιχνίδι προσεγγίζεται σε κινηματογραφικό επίπεδο. Το γεγονός αυτό υποστηρίζεται επίσης από τους ηθοποιούς που ενσαρκώνουν τους χαρακτήρες και το απίστευτα καλογραμμένο Soundtrack.

Κλείνοντας, μετά από 95 ώρες παιχνιδιού μέχρι να δω τους τίτλους τέλους, θα ήθελα να πω πως το Final Fantasy VII Rebirth μπορεί να έχει ατέλειες, μπορεί να μην έχει άριστο οπτικό τομέα, μπορεί να άλλαξε λίγο, έως πολύ, το αρχικό σενάριο και σε κάποιους να μην άρεσε. Αλλά φτάνοντας στους τίτλους τέλους, αυτό που μου πρόσφερε ήταν μία μαγική εμπειρία που θα μου μείνει χαραγμένη για αρκετό καιρό στο μυαλό μου. Μπορεί ένα κεφάλαιο να έκλεισε αλλά η ιστορία συνεχίζεται και η προσμονή για το τρίτο και τελευταίο μέρος μεγαλώνει!

Βαθμός: 9.5/10

Ευχαριστούμε τη CDMedia για το review code.