Silent Hill 2 Remake | Review by Στράτος Κοντεκάκης

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια ήταν ευσεβής πόθος πάρα πολλών gamers να δούνε κάποια remakes μερικών πολύ χαρακτηριστικών παιχνιδιών της εποχής του ps1 και ps2 που άφησαν ιστορία. Όπως ήταν το Resident Evil 2, το Tomb Raider 2 και το Silent Hill 2. Το 2019 τα όνειρα άρχισαν να εκπληρώνονται όταν κυκλοφόρησε το remake του Resident evil 2. Με το Tomb Raider δεν έγινε τίποτα, αλλά τουλάχιστον κυκλοφόρησε φέτος ένα πάρα πολύ καλό remaster. Τελευταίο είχε μείνει και το καλύτερο. Και ήρθε η ώρα μετά από πολλά χρόνια αναμονής και εν μέσο δυσπιστίας από αρκετούς, να κυκλοφορήσει επιτέλους ένα από τα καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών, το Silent Hill 2. Έτσι ώστε να μάθουν και οι νεότεροι που δεν είχαν παίξει ποτέ κανένα Silent Hill για ποιο λόγο αυτά τα παιχνίδια θεωρούνται τα πιο τρομακτικά που έχουν βγει, να βιώσουν αυτή τη μοναδική ατμόσφαιρα που δυστυχώς είχαμε να βιώσουμε από το 2008 και το Homecoming.

Για να θεωρήσω ένα remake πάρα πολύ καλό έχω προσωπικά κάποια κριτήρια. Να περιλαμβάνει όλο το περιεχόμενο από το αρχικό παιχνίδι, να διορθώνει τυχόν κακώς κείμενα εάν αυτά υπήρχαν και τέλος αν προσθέτει και νέο υλικό αυτό θα είναι ότι καλύτερο. Μέχρι στιγμής μόνο το Resident evil 4 remake εκπλήρωσε αυτά τα κριτήρια και γι αυτό άλλωστε το θεωρώ και το καλύτερο remake από τα Resident Evil. Δίπλα σε αυτό πλέον έρχεται να προστεθεί και το Silent Hill 2 καθώς σέβεται όλο το περιεχόμενο του αρχικού παιχνιδιού, προσθέτει νέο υλικό και εν τέλει ξεπερνάει και το original παιχνίδι.
Η ιστορία του παιχνιδιού είναι η κορυφαία που έχει γραφτεί ποτέ σε survival horror. Ο πρωταγωνιστής James Sunderland λαμβάνει ένα γράμμα από την γυναίκα του Mary, η οποία του ζητάει να πάει να την συναντήσει στην πόλη του Silent Hill. Το πρόβλημα είναι ότι η Mary πέθανε τρία χρόνια πριν…Εκεί ο James συναντάει κάποιους άλλους χαρακτήρες. Την Angela Orosco, τον Eddie Dobrowski, την αινιγματική Μαρία καθώς και ένα μικρό κοριτσάκι την Laura. Καθένας από τους οποίους κρύβει τα δικά του μυστικά και παλεύει με τους δικούς του δαίμονες που τον οδήγησαν στο Silent Hill. Περισσότερα δεν χρειάζονται. Παίξτε και ανακαλύψτε μόνοι σας για ποιο λόγο αυτή η ιστορία δεν μπόρεσε να ξεπεραστεί από κανένα άλλο survival horror παιχνίδι εδώ και 23 χρόνια. Και γιατί γενικά είναι κατά την προσωπική μου άποψη στο τοπ 5 των ιστοριών που έχουν ειπωθεί στο μέσο. Διαβάστε επίσης κάθε σημείωμα και καθετί που θα βρείτε στο παιχνίδι, καθώς όλα συμβάλλουν πάρα πολύ στο χτίσιμο της ατμόσφαιρας.

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι πάρα πολύ καλά. Υπήρχε ένα μεγάλο ερωτηματικό αν η Bloober team θα κατάφερνε να αποδώσει σωστά την ατμόσφαιρα του αρχικού παιχνιδιού. Μεγάλο μέρος αυτής της ατμόσφαιρας οφειλόταν και στην στατική κάμερα και στο πολύ σκοτάδι που υπήρχε στο παιχνίδι αλλά και στην κλασσική ομίχλη των εξωτερικών χώρων. Οι Πολωνοί τα κατάφεραν και με το παραπάνω. Αυτή η φρικιαστική ατμόσφαιρα, αυτή η συνεχώς άβολη θέση που είναι ο παίκτης σε όλο το παιχνίδι είναι ξανά παρούσα και μάλιστα ακόμα πιο έντονη αυτή τη φορά χάρη και στις νέες τεχνολογίες. Πολλοί κάνουν συγκρίσεις με τα γραφικά του Resident evil 4 remake. Είναι γεγονός ότι το Resident evil 4 είναι ανώτερο οπτικά, εξάλλου η RE engine είναι μία από τις καλύτερες μηχανές γραφικών στον κόσμο. Αυτό όμως δεν λέει κάτι. Το Silent Hill 2 υπερτερεί σε άλλους τομείς και ως survival horror παιχνίδι είναι πολύ ανώτερο από το πιο action Resident evil 4.

Στο παιχνίδι υπάρχουν κάποιες τρομερές λεπτομέρειες. Τα νύχια του πρωταγωνιστή για παράδειγμα ενώ είναι πολύ καθαρά στο ξεκίνημα του παιχνιδιού, φτάνοντας στο τέλος έχουν μαυρίσει. Το ίδιο και το πρόσωπό του. Όσο προχωράς προς το τέλος γίνεται πιο χλωμό και τα μάτια του μαυρίζουν. Τα νύχια της Angela όποιος τα προσέξει θα δει ότι είναι πολύ φαγωμένα, δείγμα του τεράστιου άγχους που βιώνει ο χαρακτήρας. Οι αλληλεπιδράσεις του James με την Μαρία είναι καταπληκτικές. Αντιδράει διαφορετικά αν ρίξετε φως με τον φακό στο πρόσωπό της, αν πυροβολήσετε κοντά της, αν σπάτε πολλά τζάμια, αν θα της ανοίξετε ή όχι μία πόρτα κλπ. Τα blood effects του παιχνιδιού (ναι κι εγώ ανακάλυψα ότι υπάρχει και τέτοιος όρος) είναι από τα κορυφαία. Καταπληκτική δουλειά από ένα στούντιο που ως τώρα έφτιαχνε μόνο walking simulators.

Για τον ήχο και τη μουσική τα λόγια είναι περιττά. Το soundtrack του παιχνιδιού από τον εκπληκτικό Akira Yamaoka είναι ένα από τα καλύτερα ολόκληρης της ιστορίας των videogames. Ο ήχος επίσης είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει σε survival horror παιχνίδι. Κραυγές, απότομοι ήχοι, ψίθυροι, θόρυβοι όλα δημιουργούν μία τόσο τρομακτική ατμόσφαιρα έτσι ώστε ειδικά αν παίζετε το παιχνίδι με ακουστικά, πολλές φορές θα νομίζετε ότι κάτι ακούστηκε μέσα από το σπίτι σας. Κανένα άλλο παιχνίδι εκτός από τα Silent Hill δεν μπόρεσε να επιτύχει αυτήν την ατμόσφαιρα στα 35 χρόνια που παίζω videogames. Και έρχεται και το dualsense με το ραδιόφωνο να ακούγεται μέσα από το ηχείο του να συμβάλλει ακόμα περισσότερο σε αυτό το κλίμα.

Στο gameplay οι βελτιώσεις είναι πάρα πολλές. Καταρχήν η κάμερα είναι πλέον τρίτου προσώπου όπως και στα remake των Resident evil. Η μάχη είναι αισθητά βελτιωμένη από το αρχικό παιχνίδι. Ο James έχει και πάλι τρία όπλα, πιστόλι, καραμπίνα και rifle, καθώς και ένα melee όπλο. Ταυτόχρονα φαίνεται από την απόδοση της μάχης ότι δεν είναι ένας πεπειραμένος μαχητής όπως ο Leon για παράδειγμα, αλλά ένας καθημερινός άνθρωπος. Αν προσέξετε το πιστόλι το κρατάει με λάθος τρόπο σε σχέση με το πώς το κρατάει ο Leon. Υπάρχει πλέον και κίνηση αποφυγής στο παιχνίδι. Πάρα πολύ απαραίτητη καθώς οι εχθροί δεν είναι όπως στο παλιό παιχνίδι που απλά στέκονταν και τους πυροβολούσατε. Υπάρχει πλέον μεγάλο challenge στη μάχη. Οι εχθροί αποφεύγουν τις επιθέσεις σας, οι νοσοκόμες πχ μπορούν να αποκρούσουν ένα χτύπημά σας. Εκεί όμως που έμεινα έκπληκτος είναι με τα mannequins. Το ΑΙ του συγκεκριμένου εχθρού το θεωρώ ένα από τα κορυφαία που έχω δει έως τώρα. Τα mannequins είναι πάντα τόσο καλά κρυμμένα μέσα στον χώρο που πρέπει να είστε πάρα πολύ προσεκτικοί για να τα δείτε. Είναι πίσω από πόρτες, πίσω από έπιπλα, κάτω από τραπέζια, γίνονται ένα με το περιβάλλον. Και περιμένουν το κατάλληλο σημείο για να επιτεθούν. Όταν ανοίξετε ένα γράμμα, όταν χαλαρά εξερευνείτε ένα δωμάτιο, καθώς δεν τα πιάνει ούτε το ραδιόφωνο. Επίσης αν χτυπήσετε ένα mannequin και δεν το αποτελειώσετε αυτό θα πάει να κρυφτεί μετά σε άλλο δωμάτιο. Τρόμαξα πάρα πολλές φορές από τον συγκεκριμένο εχθρό. Έχουν προστεθεί επίσης και νέοι εχθροί στο παιχνίδι όπως τα spider mannequins και ο mandarin.

Τα boss fights είναι κατά πολύ ανώτερα σε σχέση με το αρχικό παιχνίδι όπου απλά ήμασταν σε μία αρένα και πυροβολούσαμε. Ο abstract daddy είναι ένα κλασσικό παράδειγμα αυτής της εξέλιξης. Οι γρίφοι φυσικά είναι παρόντες. Κάποιοι είναι αλλαγμένοι σε σχέση με το αρχικό παιχνίδι και όλοι έχουν πολύ μεγάλο challenge εκτός και αν τους βάλετε στο easy mode. Αλλιώς θα χρειαστείτε οδηγό σίγουρα. Το παιχνίδι δίνει μεν σε κάποια σημεία περισσότερες βοήθειες από το αρχικό, αλλά σε γενικές γραμμές παραμένει μία hardcore εμπειρία χωρίς πολλές βοήθειες. Υπάρχουν αρκετά collectibles να μαζέψετε, ενώ τα endings πλέον έχουν γίνει οχτώ από έξι που ήταν στο αρχικό. Ένα πρώτο playthrough μου πήρε 19 ώρες και χρησιμοποίησα και οδηγό σε πολλά σημεία. Γενικά η διάρκεια του παιχνιδιού είναι μεγαλύτερη από το αρχικό γιατί έχουν προστεθεί περισσότερα μέρη προς εξερεύνηση.

Για να μην μακρηγορώ καθώς ήδη το review είναι πολύ μεγάλο, η Bloober team έβαλε τα γυαλιά με αυτό το remake σε όσους την αμφισβήτησαν για το κατά πόσο θα μπορούσε να το κάνει καλά. Το Silent Hill 2 Remake είναι μακράν το καλύτερο survival horror παιχνίδι που μπορείτε να παίξετε αυτή τη στιγμή. Είναι ένα από τα καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών στην καλύτερή του μορφή πλέον. Ο βαθμός δεν μπορεί να είναι άλλος από 10/10.

Στράτος Κοντεκάκης

Ευχαριστούμε τη CDMedia για το review code του παιχνιδιού.