Blades of Fire | Review by Gerald
Το στούντιο MercurySteam, γνωστό για τη δημιουργία των Castlevania: Lords of Shadows και του πιο πρόσφατου Metroid: Dread, επιστρέφει με το νέο του IP, Blades of Fire. Σε μια περίοδο που κατακλύζεται από μεγάλες κυκλοφορίες και με φόντο την έλευση του νέου Nintendo Switch, φοβάμαι πως πρόκειται για έναν τίτλο που κινδυνεύει να επισκιαστεί και να περάσει απαρατήρητος από το ευρύ κοινό. Το λέω αυτό με μεγάλη λύπη, καθώς το Blades of Fire είναι ένας καλοδουλεμένος τίτλος με ψυχή, παρά τα μικρά του ψεγάδια. Πάμε να αναλύσουμε όμως τι είναι το Blades of Fire και σε ποιούς απευθύνεται.
Η ιστορία μας εκτυλίσσεται σε ένα φανταστικό κόσμο όπου κατοικούνταν από γίγαντες, τους Forgers. Μετά από μία μεγαλειώδη μάχη μεταξύ τους και κοντά στον αφανισμό, αποφασίζουν να περάσουν τη δύναμη και τις γνώσεις τους στη σμίλευση του ατσαλιού στους ανθρώπους. Με αυτές τις γνώσεις και δύναμη που απόκτησαν οι άνθρωποι έγιναν το κυρίαρχο είδος ανάμεσα σε όλες τις φυλές. Χιλιάδες χρόνια αργότερα, βρισκόμαστε στην εποχή της βασίλισσας Nerea, η οποία με ένα σκοτεινό ξόρκι κατάφερε να μετατρέψει το ατσάλι και κατ’ επέκταση τα όπλα των εχθρών της σε πέτρα. Έτσι, εξουδετερώνοντας κάθε αντίσταση, αποκτάει την απόλυτη κυριαρχία σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ο παίκτης αναλαμβάνει το ρόλο του Aran de Lira, ενός εξόριστου πρίγκιπα και σιδηρουργού που μετά το θάνατο ενός κοντινού προσώπου του, αναλαμβάνει το δύσκολο έργο να σκοτώσει τη Βασίλισσα. Η ελπίδα αυτή ξεπροβάλλει προς τα μάτια του όταν πέφτει στα χέρια του ένα από τα αρχαία κειμίλια των θεών, όπου μέσα από αυτό μπορεί να δημιουργήσει όπλα, τα οποία να μην επηρεάζονται από το ξόρκι της βασίλισσας. Στο μεγάλο ταξίδι αυτό έχουμε μαζί μας τον Adso, ένα νεαρό με εξειδίκευση στην ανάγνωση των αρχαίων γραφών και εξαιρετικό στη ζωγραφική. Στο ταξίδι αυτό θα συναντήσουμε πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες όπου θα μας βοηθήσουν με όποιον τρόπο μπορούν ώστε να πετύχουμε το σκοπό μας. Έχει γίνει πολύ καλή δουλεία στην εξιστόρηση της ιστορίας, με όμορφα cutscenes και καλοδουλεμένους διαλόγους, χωρίς να κάνουν συνέχεια exposition της κατάστασης.
Το gameplay του παιχνιδιού περιτριγυρίζεται γύρω από την ικανότητα του ήρωα μας να φτιάχνει τα δικά του όπλα. Κάθε όπλο είναι μοναδικό, με μεγάλο βάθος στην παραμετροποίηση τους από το υλικό που θα χρησιμοποιηθεί, το μέγεθος, τη λαβή και άλλα. Τα στατιστικά αν και στην αρχή μπορεί να μπερδέψουν κάποιους, με κάθε αλλαγή βλέπουμε με λεπτομέρια τι χάνουμε και τι κερδίζουμε. Τα όπλα χωρίζονται σε 7 κατηγορίες και έπειτα από την εξολόθρευση συγκεκριμένου αριθμού εχθρών ξεκλειδώνουμε διάφορες παραλλαγές τους. Έχει γίνει εξαιρετική δουλειά και πραγματικά μπορούν να γίνουν πολλές παραλλαγές ανάλογα με το playstyle που μας αρέσει. Κάθε φορά που δημιουργούμε το όπλο, ανάλογα με τα αστέρια που έχουμε καταφέρει να το φτιάξουμε (μέσο ενός όχι και πολύ χρηστικού mini-game) τόσες φορές μπορούμε να το επισκευάσουμε. Και αυτό καθώς τα όπλα χαλάνε όσο περισσότερο τα χρησιμοποιούμε. Αυτό συμβαίνει με σκοπό να δώσει στον παίκτη την ευκαιρία να δημιουργήσει και άλλες παραλλαγές τους ώστε να κρατάει φρέσκια την εμπειρία.
Όμως ας πάμε και στη μάχη του παιχνιδιού, καθώς και τους εχθρούς που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Το παιχνίδι είναι ένα action-adventure τρίτου προσώπου, με στοιχεία souls-like. Όταν αναφέρομαι στο souls-like, εννοώ τα bonfires, την αυξημένη δυσκολία του παιχνιδιού (ακόμα και στο easy) και με την ανάσταση των εχθρών στα ίδια σημεία κάθε φορά που πεθαίνουμε. Ο Aran βασίζεται πολύ στο stamina και με κάθε επίθεση, απόκρουση ή αποφυγη μειώνεται ολοένα και περισσότερο. Κρατώντας την άμυνα ξανανεβαίνει γρήγορα το stamina, με σκοπό να μην χάνεται η ροή της μάχης. Η αλλαγή που βλέπουμε στο blades of fire είναι πως ο Aran επιτίθεται στα 4 μέρη των εχθρών (κεφάλι, δεξί και αριστερό χέρι και στο σώμα) ανάλογα με το σημείο που είναι πιο ευάλωτος. Κάθε εχθρός έχει ένα περίβλημα γύρο από το σώμα του όπου με ενδείξεις χρωμάτων μας δείχνει αν μπορούμε να του επιτεθούμε με το συγκεκριμένο όπλο και σε ποιό μέρος του σώματος. Αν είναι πράσινο σημαίνει ότι μπορούμε να του κάνουμε το 100% του damage, ενώ αν είναι κίτρινο και κόκκινο μειώνεται αισθητά το ποσοστό επιτυχίας. Τέλος, τα όπλα χωρίζονται σε τρείς κατηγορίες, αυτά που κάνουν damage με το μπροστινό μέρος της λεπίδα, το πλαινό μέρος των τύπου σπαθιού και της ωμής δύναμης, όπως μία βαριοπούλα. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές αυτών και συνδιασμοί για κάθε περίπτωση.
Ως προς τους εχθρούς του παιχνιδιού έχουμε μία ικανοποιητική ποικιλία, όμως παραείναι generic ο σχεδιασμός τους. Συνήθως στα πρώτα στάδια που τους συναντάμε είναι αρκετά απαιτητικοί στην αντιμετώπιση τους, ωστόσο όσο προχωρούσα και άλλαζα όπλα γινόντουσαν όλο και ευκολότεροι. Σε αυτό βοηθάει και ο Adso και οι πληροφορίες που μαζεύει για τους εχθρούς όπου όσους περισσότερους εξολοθρεύουμε, τόσα περισσότερο μαθαίνουμε για τις αδυναμίες τους και πως να τους αντιμετωπίσουμε. Πρόκειται για έναν πολύ εξυπνο τρόπο για να μάθουμε και κάποιες πληροφορίες τόσο για τα διάφορα bosses, όσο και γενικότερα για το κόσμο του παιχνιδιού. Και εννοείται στη μεγαλύτερη δυσκολία είναι κομβικής σημασίας να χρησιμοποιήσουμε όλες τις πληροφορίες. Και αφού ανέφερα τα bosses να αναφέρω πως το παιχνίδι έχει μία πλιάδα τόσο μικρότερων, όσο και μεγαλύτερων από αυτά. Θα ήταν άδικο να τα συγκρίνω με αυτά των souls-like, καθώς έχουμε δει τρομερό υλικό όλα αυτα τα χρόνια, όμως πιστεύω πως ανταποκρίνονται στο κόσμο του παιχνιδιου και 1-2 με εντυπωσίασαν πολύ.
Τα γραφικά και το επίπεδο λεπτομέριας βρίσκονται σε πολύ καλό σημείο, πράγμα που δεν το περίμενα από τα πρώτα τρέιλερ που είδα. Τα πλούσια περιβάλλοντα σε βλάστιση, τα χιονισμένα τοπία και τα ερημικά βουνά είναι στα τοπία που επισκέφτηκα. Τα μέρη που διαδραματίζονται τα γεγονότα έχουν τη δομή λαβύρινθου, κάτι σαν τα souls, όπου σκοπό έχουμε να κάνουμε κάποιο objective για να προχωρήσουμε στο εκάστοτε χώρο. Άλλες φορές θα χρειαστεί να σκοτώσουμε κάποιον εχθρό, άλλες να βρούμε κάποιο αντικείμενο κτλ. Υπήρχαν 2-3 σημεία που με έβγαλαν από το ρυθμό κάνοντας σβούρες και μη βρίσκοντας πως να προχωρήσω, όμως σε γενικές γραμμές μου άρεσε να περιτρυγυρίζω και να ανακαλύπτω πράγματα. Και τώρα που είπα ανακαλύπτω, πρέπει να αναφέρω πως υπάρχουν ατελείωτα πράγματα που μπορεί να βρει ο παίκτης. Αντικείμενα που θα μας δώσουν περισσότερο αντοχή και υγεία, φλασκιά που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στη μάχη και εννοείται καινούργιες λεπίδες για τα όπλα μας.
Και καθώς θα κούρασα πολλους με τις πολλές λεπτομέριες θα ήθελα να επισημάνω δύο πράγματα. Κατ’ αρχάς θεωρώ πως είναι ένα παιχνίδι που θα περάσει απαρατήρητο και το θεωρώ μεγάλο κρίμα που δεν ασχολείται περισσότερος κόσμος. Στις 45 ώρες που έκανα να δω τους τίτλους τέλους, μπορεί να μην είδα ένα τεράστιο αριστούργημα, όμως είδα ένα παιχνίδι φτιαγμένο με μεράκι και νέες ιδέες. Ελπίζω να μπει σε κάποια συνδρομητική και να του δωθεί μία δεύτερη ευκαιρία, ώστε να το δει περισσότερος κόσμος και να το αγαπήσει όπως εγώ. Η δική μου εμπειρία ήταν πέρα για πέρα μοναδική και ευχάριστη και πιστεύω πως θα το ευχαριστηθούν όσοι μπουν με καθαρό μυαλό και όρεξη για κάτι διαφορετικό. Αν θα έπρεπε να του βάλω μία βαθμολογία, αυτή θα ήταν ένα 8/10 και σίγουρα το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους.
Ευχαριστούμε τη CD Media για τη παραχώρηση του Review Code
