CUPHEAD AND CUPHEAD DLC – Review by Fatmustard
Το εκπληκτικό crash bandicoot 4 που επαιξα πριν απο λίγο καιρό σε συνδυασμό με την κυκλοφορία του dlc του Cuphead μου άνοιξαν την όρεξη για ένα ποιοτικό platform game. Έτσι κατέθεσα τα 7.99 που ζητά το MDHR studio και ξεκίνησα το παιχνίδι.
Για κακή μου τύχη όμως διαπίστωσα οτι τα saves μου είχαν κάνει φτερά. Το παιχνίδι όμως απαιτεί να έχεις ξεκλειδώσει μερικές πίστες έτσι ώστε να ενεργοποιηθεί το dlc. Αυτό ήταν θα το παίξω από την αρχή ολόκληρο είπα από μέσα μου και όντως το έκανα. Έτσι ακολουθεί κείμενο και για τα δύο.
Το κυρίως παιχνίδι λοιπόν είναι ένα platform game. Run and gun παιχνίδι γεμάτο με μικρά ή μεγάλα bosses με ρετρό αισθητική που θυμίζει πολύ παλαιότερες δεκαετίες από κινούμενα σχέδια , πράγμα ξεχωριστό και πανέμορφο που με έκανε να απορώ πως δεν είχε προτιμηθεί αυτού του είδους η αισθητική και σε προγενέστερα παιχνίδια του είδους και όχι μόνο. Ο οπτικός τομέας λοιπόν είναι άρτιος και η ιδιαίτερη του αισθητική σε συνδυασμό με την μουσική του κάνουν το παιχνίδι να κινείται σε αριστουργήματικό επίπεδο κλείνοντας το μάτι σε γιγαντιαία παιχνίδια του είδους. Πραγματικά καταπληκτική μουσική και ευφάνταστα και ξεκαρδιστικά sound effects που δένουν άρρηκτα δίπλα στους θεόμουρλους χαρακτήρες του παιχνιδιού.
Το παιχνίδι φτιάχτηκε με πολύ μεράκι και το αντιλαμβάνεται κανείς με την πρώτη ματιά ,θα δείτε τρελά πράγματα να συμβαίνουν στην οθόνη σας κρεμμύδια που κλαίνε , ηλιόσποροι που χορεύουν , θυμωμένα καρότα είναι μόνο μερικοί από τους εχθρούς που θα συναντήσετε μπροστά σας. Οι ήρωες που ελέγχουμε εμείς όμως είναι δύο . Ο Cuphead και ο Mugman τα δύο σκανδαλιάρικα αδέρφια που μπλέκουν σε ξεκαρδιστικές περιπέτειες με τέτοιο τρόπο μάλιστα που θα έλεγε κανείς ότι είναι και διδακτικοί με έναν ευφάνταστο τρόπο αλλά δεν θα μπώ σε περαιτέρω λεπτομέρειες διότι δεν θέλω να αναφέρω το παραμικρό για την ιστορία καθώς οι αναφορές σε αυτήν είναι κάτι που με ενοχλεί αφάνταστα όταν το βλέπω σε reviews και τα θεωρώ spoilers. Ο χειρισμός του Cuphead και του Μugman λοιπόν είναι να τον πιείς στο ποτήρι, φαινομενικά απλοϊκός αλλά και βαθύς ταυτόχρονα καθώς είναι τόσο όσο έτσι ώστε να καταφέρουν τα αντανακλαστικά του παίχτη να ανταποκριθούν στον παντζουρλισμό από εχθρούς και αντικείμενα που θα σφυρηλατούν με επιθέσεις τον Cuphead ή τον Mugman αν παίζετε solo είτε και τους δύο εφόσον παίζετε co-op. Oι δύο playable χαραχτήρες έχουν ακριβώς τις ίδιες κινήσεις με μόνη διαφορά στις δυνάμεις που μπορούν να χρησιμοποιήσουν. Επιπλέον αξίζει να αναφερθεί ότι τα όπλα ποικίλουν , το μόνο που θα χρειαστεί είναι να επισκεφθούμε το μαγαζί που υπάρχει στον χάρτη μας και να τα αγοράσουμε με λεφτά που παίρνουμε από το παιχνίδι (μην ανησυχείτε δεν υπάρχει ίχνος μικροσυναλλαγών) και να τα τοποθετήσουμε όπως μας βολεύει αφού ανάλογα με τις κινήσεις του αντιπάλου είτε με το δικό μας στυλ παιχνιδιού ίσως χρειαστεί να τα εναλλάσουμε αφού κάποια δίνουν έμφαση στο στόχο χωρίς μεγάλο damage άλλα εχουν πολύ ισχυρό damage αλλά είναι κάπως πιο δύσχρηστα και πάει λέγοντας.
Πάμε και τώρα στο αγκάθι του παιχνιδιού. Όταν κυκλοφόρησε το παιχνίδι πριν από μερικά χρόνια οι περισσότεροι είπαν : πολύ καλό παιχνίδι αλλά τρομερά δύσκολο .Και μοιραία το παράτησαν. Πραγματικά πολλά παρατημένα τηλεχειριστήρια που θυμίζουν απόγνωση νεοεισελθόντων παικτών σε souls games. Είναι όμως αυτό αληθές ; Αν δεν είσαι συνηθισμένος σε τέτοιου είδους παιχνίδια ετοιμάσου να υποφέρεις. Αν είσαι λάτρης του είδους πάλι θα υποφέρεις αλλά έχεις μάθει να είσαι πιο υπομονετικός .Κάθε πίστα έχει δύο επίπεδα δυσκολίας την simple και την regular και συνιστώ να παίξετε την δεύτερη αν θέλετε να τερματίσετε το παιχνίδι αλλιώς ο χάρτης δεν ανοίγει και έτσι θα αναγκαστείτε να τα παίξετε όλα από την αρχή. Η πρόκληση λοιπόν είναι υψηλή αλλά όχι απαγορευτική , εφάμιλλη με άλλα μεγαθήρια του είδους . Για την διάρκεια του παιχνιδιού δεν θα μιλήσω καθώς σε ένα τέτοιου είδους παιχνίδι εξαρτάται από την ικανότητα του κάθε παίκτη και από το πόσα λεφτά έχει δώσει σε συνεδρίες με ψυχολόγους για διαχείριση θυμού.
Τέλος να πούμε δυο λογάκια και για το dlc το οποίο κινείται στα ίδια ποιοτικά standards με το κυρίως παιχνίδι . Μόνο που έχουμε μια σχετική αύξηση της δυσκολίας η οποία όμως μετριάζεται από την προσθήκη της Chalice ενός νέου playable χαρακτήρα με τη δυνατότητα double jump που δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τα δύο αδέρφια αλλά και κάποια πολύ δυνατά supers τα οποία είναι super δυνάμεις που κάνουν τεράστιο damage στον εχθρό.
Εν κατακλείδι πάμε και στην βαθμολόγηση του τίτλου πράγμα το οποίο απεχθάνομαι αλλά αφού πρέπει να δώσουμε έναν μπούσουλα στον αναγνώστη ας το κάνουμε κι αυτό. 9/10 λοιπόν κι αυτό χωρίς να έχω να προσάψω κάτι αρνητικό στο παιχνίδι αν έπρεπε να πω κάτι θα ήταν ότι θα ήθελα περισσότερος πίστες run and gun και λιγότερα bossakia αλλά και παλι έχει γίνει τόσο μαεστρικά που δεν μπορώ να πω ότι βαρέθηκα ή με ενόχλησε. Ο μόνος λόγος που κόβεται ο βαθμός είναι ότι δεν μπορώ να του βάλω 10 διότι είμαι της άποψης ότι δεκάρια μπαίνουν σε παιχνίδια που αφήνουν το στίγμα τους στο πέρασμα των χρόνων. To cuphead έχει τα περιθώρια να γίνει τέτοιο αλλά ακόμη δεν είναι. Τουλάχιστον για την ώρα.
Θυμηθείτε το βίντεο του τραγικού παίκτη :
