ΔΕΝ παίζω Games το καλοκαίρι!!!
Παρασκευή σήμερα 14 Ιουνίου 2019 και έκλεισαν και τα δημοτικά σχολεία. Αν ήσουν τώρα 11 ετών αυτό θα σήμαινε πέταγμα της τσάντας στο σπίτι και άνοιγμα της κονσόλας για άπειρες ώρες gaming, βόλτες με τα φιλαράκια σου και καλοκαιρινές διακοπές όπως αρμόζει σε ένα παιδί. Χωρίς σκοτούρες, χωρίς βάσανα, χωρίς άγχος! Παιχνίδι – Gaming – Relaxing – Μπάνιο – Βόλτες με όποια σειρά θέλετε!
Είσαι όμως άνω των 25 ετών και το σχολείο που βιαζόσουν να τελειώσει είναι παρελθόν εδώ και πολλά χρόνια. Έχεις τις κονσόλες ή τον υπολογιστή που τόσο πολύ επιθυμούσες όταν ήσουν παιδί αλλά …
Αλλά δεν έχεις πλέον τον χρόνο να παίξεις. Άρχισε να ζεσταίνει και ο καιρός και σκέφτεσαι “μήπως αν παίζω games χάνω τον καιρό μου και τις καλές μέρες του καλοκαιριού που κρατάνε πολύ λίγο;”.
Σε αυτό θα αναφερθώ σήμερα. Έχω πιάσει το τελευταίο διάστημα τον εαυτό μου να μην έχει διάθεση για gaming. Ή για να είμαι πιο σωστός για σοβαρό gaming. Κάτι παθαίνω που μάλλον έχει να κάνει με τον καιρό, τον ήλιο και γενικά την αλλαγή διάθεσης που ως Έλληνες έχουμε την χαρά να βιώνουμε ένα ωραιότατο καλοκαίρι και μαζί με αυτό αλλάζει και η διάθεση, σαν να ακούω μία φωνή να μου λέει “σήκω ρε! Παράτα το χειριστήριο και πήγαινε μια βόλτα!” Συνήθως δεν ακούω φωνές αλλά αυτήν την συγκεκριμένη την ακούω από παιδί.
Το μόνο που μπορώ να παίξω από video games είναι κλασσικά ρετρό παιχνίδια και ίσως νεότερα indie games, 2d platforms και άντε και κανένα mario kart 8. Δεν μπορώ να μπλέξω με περίπλοκα μενού, ιδιότητες χαρακτήρα, μετάφραση κειμένων για να μη χάσω το story του παιχνιδιού και άλλα τέτοια καλά των σύγχρονων παιχνιδιών. Είναι το γεγονός ότι πολλά παιχνίδια με τα οποία μεγάλωσα τα έπαιζα τα καλοκαίρια που ήμουν πιτσιρίκι και υποσυνείδητα υπάρχει μία ακόμα φωνή που μου λέει “παίξε τα παλιά” ή είναι η απλότητα τους που τα κάνει πιο ανάλαφρα για το καλοκαίρι; Είναι και η φορητότητα στη μέση βέβαια που μου δίνει τη δυνατότητα να πάρω το Switch ή το Gamegear μου και να αράξω στο μπαλκόνι, εμ για το gamegear όχι τόσο (ανάθεμα την κατανάλωση μπαταρίας), αλλά ίσως με το psp που πλέον λειτουργεί ως αποκλειστική κονσόλα για φορητό retro gaming.
Πάνω κάτω τα έχει περιγράψει στο άρθρο του και ο Κυριάκος Οικονομίδης old vs new games
Δεν μπορώ να κλειστώ στο δωμάτιο μπροστά στην οθόνη. Να κλείσω και την πόρτα από το δωμάτιο γιατί αντανακλά στο πάνελ της τηλεόρασης το φως από το παράθυρο που βρίσκεται εκεί, να ανοίξω και το κλιματιστικό γιατί αλλιώς θα σκάσω σαν τον τζίτζικα και άντε μετά να ασχοληθώ με το παιχνίδι. Ήδη κουράστηκα και μόνο που τα έγραψα.
Είναι το γεγονός ότι πλέον σαν οικογενειάρχης ενήλικας έχεις και τις καθημερινές σκοτούρες, τα οικονομικά προβλήματα, την γενικότερη έλλειψη διάθεσης και το άγχος που δεν σε αφήνουν να χαλαρώσεις και άντε μετά να ασχοληθείς σοβαρά με κάποιο παιχνίδι 80 ωρών.
Κάπως έτσι βρίσκομαι πολλές φορές να χαζεύω τα κουτάκια από τα λίγα retail παιχνίδια που έχω, να διαβάζω περιοδικά για video games (ναι υπάρχουν ακόμα κάποια ξένα περιοδικά) και γενικά να βλέπω και να διαβάζω για gaming αλλά όχι να παίζω.
Εσείς περνάτε την ίδια φάση; Πως το αντιμετωπίζετε; Θα με ενδιέφερε πολύ να διαβάσω τις δικές σας εμπειρίες από το φαινόμενο ΔΕΝ ΠΑΙΖΩ GAMES ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!
Πάνος
Ε ναι, έτσι ακριβώς Πάνο. Το καλοκαίρι είναι για ανάλαφρα games toy 30λεπτου. Όσο αναφορά τα περιοδικά, δυστυχώς δεν βγαίνουν πλέον ελληνικά. Πάντα το καλοκαίρι αγόραζα περιοδικά τεχνολογίας και τα ξεζούμιζα.
Μάλλον φτάνει η ώρα να αποκτήσεις την πολυπόθητη καμπίνα
Βασικά το καλοκαίρι με τραβάει να παίξω.
Ίσως γιατί ήταν Ιούνιος όταν πήρα τον Amstrad μου 31 χρόνια πριν.
Για νέα παιχνίδια όχι τόσο, αλλά ένα rocket league με τη παρέα είναι ότι πρέπει.
Μάλιστα τώρα με το ρέτρο theme που έχουν βάλει.
Ναι λοιπόν, ανάλαφρα και παλιά παιχνίδια τέτοια εποχή πάνε κάτω σαν δροσιστικό αναψυκτικό.
Το αποδεικνύεις άλλωστε με τα long play video που ανεβάζεις στο κανάλι
Το καλοκαίρι για εμάς τους μεγαλύτερους με αρκετές υποχρεώσεις δεν είναι ο παράδεισος του 11χρονου. Θα συμφωνήσω μαζί σου Πάνο ότι επίσης δεν είναι κατάλληλη εποχή να “μπλέξεις” με πολύπλοκο μεγάλο game. Όπως λέμε μερικά παιχνίδια είναι για χειμώνα βαρύ…! Τα ρετρό παιχνιδια από την άλλη μεριά τόσο με τις αναμνήσεις που μας φέρνουν όσο και με τις λίγες απαιτήσεις που έχουν για να περάσουμε καλά είναι μάλλον ιδανικά για την εποχή. Το ps Vita είναι φορτωμένο με άπειρα mame αλλά και ρετρό δικά του games και πάει φοβερά από καναπέ σε καναπέ με κεράσια και βερίκοκα. Όταν δε βρίσκεται παρέα το subbuteo στήνετε στο τραπέζι για φοβερές συγκινήσεις!! Τέλος η αγορά μιας Pandora box κονσόλας σε στυλ ρετρό μηχανής με τους παλιούς μοχλούς και τα κουμπιά που βαραγαμε με μανία στα νιάτα μας είναι στη λίστα με τις αγορές.!
Καλό καλοκαίρι σε όλους!!
Θα πάρω και arcade sticks γιατί δε βλέπω να παίρνω καμπίνα, τουλάχιστον να έχω την ίδια αίσθηση. Και όσο μπορώ θα παίζω να ξανά γίνομαι 11 ετών
Kανενα καλοκαιρι δεν ειναι το προβλημα οπως και καμια καμια φωνη που μπορει να μας λεει σηκω και πανε καμια βολτα και κανε κανα μπανιο γιατι αυτη η φωνη σε πολλους μπορει να υπαρχει και τον χειμωνα δεν σημαινει πως μονο το καλοκαιρι ειναι για βολτες επειδη εχει καλυτερο καιρο απο τον χειμωνα.
Το προβλημα ειναι η ηλικια η καθημερινοτητα οι υποχρεωσεις και τα προβληματα που ολοι μας εχουμε στην ελλαδα του 2019 ετσι σκατα που τα εχουν κανει αυτοι που μας κυβερνανε.Εχω οτι κονσολα υπαρχει απο το Atari 2600 και μετα οικιακες και φορητες με δεκαδες παιχνιδια για καθε μια απο αυτες της κονσολες και δεν εχω ορεξη να παιξω σχεδον τιποτα και το σχεδον παει στα παιχνιδα της αγαπημενης μου NINTENDO Που οτι και να γινει θα τα παιξω και θα τα τερματισω.Το Οτι δεν εχω ορεξη ομως δεν ειναι επειδη ειναι καλοκαιρι,εχει ωραιο καιρο και τα πουλακια εξω κελαηδανε αλλα γιατι δεν εχω ελευθερο χρονο ουτε για δειγμα.Εχω ενα μαγαζι που απαιτει να ειμαι εκει ολη μερα εκτος απο ενα διωρο ξεκουρασης το μεσημερι και καταληγω στο σπιτι 11 με 12 το βραδυ χωρις αργιες χωρις ρεπο χωρις γιορτες χωρις σαββατοκυριακα και αυτο της 350 απο της 365 μερες του χρονου.Γιαυτο αναψα μια λαμπαδα 3 φορες το μποι του miyamoto λογο της υβριδικης φυσης του switch γιατι αν δεν ηταν και φορητο ποτε δεν θα ειχα τερματισει το Zelda breath of the wild και ολα τα παιχνιδια του switch αν περιμενα να ασχοληθω μαυτα 12 η ωρα το βραδυ που παω σπιτι.Ετσι λοιπον ο ελεθερος χρονος συν ολα αυτα που εχουμε στο κεφαλι μας λογο της καθημερινοτητας και των προβληματων γενικοτερα αλλα και της ηλικιας που δεν ημαστε μικροι (τον νοεμβριο μπαινω στα 38) ειναι το προβλημα με την ορεξη για μενα και οχι το καλοκαιρι και η ορεξη αναλογα τι εποχη εχουμε.
Περα απο αυτα ομως υπαρχει και η αλλη πλευρα του νομισματος και αυτη ειναι τα αγαπημενα arcades.Eχω 8 gamepad logitech,5 arcade joysticks με sanwa μοχλους και κουμπια,seimitsu και leaf pro αναλογα τα παιχνιδια που θα παιξω και με κορυφαιο ολων την καμπινα που εχω με mame κλπ και οχι απλα μια καμπινα αλλα την καμπινα που επαιζα απο 7 χρονων και εφαγα ολη μου την ζωη απο πανω της την καμπινα με της τρυπες απο τα τσιγαρα τα χτυπηματα απο της κλωτσιες με της μποτες βερμαχτ και τα γκετα που φορουσα εκεινα τα χρονια και γενικοτερα ετσι οπως ηταν χωρις καμια εξωτερικη επισκευη κριβως οπως ηταν καποτε και την πηρα απο το στεκι μου οταν εκλεισε.Μπορει να μην εχω ορεξη να παιξω τιποτα αλλο αλλα οταν αναβω την καμπινα και αραζω να παιξω ειναι σαν να μπαινω σε αλλη διασταση σαν να γυρναω 20 και χρονια πισω οποτε και η ορεξη ειναι στο μεγιστο βαθμο της καμια σχεση με οτιδηποτε αλλο εχει να κανει να με τα video games γενικοτερα.
Ετσι λοιπον αυτη την στιγμη που γραφω αυτες της αραδες η ωρα ειναι 1 μετα τα μεσανυχτα εχει 45 λεπτα που εκλεισα το μαγαζι κουρασμενος φυσικα απο ολη την μερα και αντι να παω στη γκομενα που με περιμενε η σε ενα κωλομπαρο για αλλες καταστασεις που με περιμεναν δυο κοληττοι εγω εχω παρει 5 μπυρακια εχω ηδη ανοιξει το ενα και με το αριστερο μου ματι καθως γραφω βλεπω την καμπιναρα μου ετοιμη να με περιμενει να κατσω να τερματισω τα παιχνιδια που εχω βαλει στο μυαλο μου για σημερα γιατι μεγαλητερη ξεκουραση και χαλαρωμα απο αυτο δεν υπαρχει για μενα.Εδω ειναι η ορεξη μου δεν εχει φυγει ασχετα αν ειναι καλοκαιρι αν ειναι 1 η ωρα τα ξημερωματα κλπ αλλα αυτη η ορεξη για να ερθει πρεπει να υπαρχει κατι να μιλησει στην καρδια και στην ψυχη μου και οσον αφορα τα video games που ειναι και το θεμα μας δεν μπορει να το κανει αυτο κανενα παιχνιδια περα απο τα arcades.
Γιαυτο λοιπον μαγκες πινω την τελευταια γουλια απο την πρωτη μου μπυρα στην υγια σας και σηκωνομαι να κατσω στην καμπινα μου που βλεπω στην οθονη τον νεκροθαφτη να με φωναζει να παω γιατι εχουμε και εναν Astaroth να νικησουμε και να χαθω στον δεικο μου κοσμο που μονο τα arcades μπορουν να δημιουργησουν.
Με τρέλανες δικέ μου.
Τώρα θέλω να ταξιδέψω 320χλμ να φέρω εκείνη τη ριμάδα καμπίνα που ίσως και να έχει σαπίσει, να βγάλω το τέτρις και το μπλακτζακ από μέσα και να βάλω ένα πισι.
Ίσως να βρω και τπτ τζάμμα στο μέλλον.
Περιέγραψες τόσο γλαφυρά την σκληρή πραγματικότητα και δεν μπορώ να μην αποδεχτώ ότι για κάποιους όντως ο ελεύθερος χρόνος είναι ελάχιστος. Δεν μπορώ να ταύτιστω καθώς δεν έχω υπάρξει ποτέ σε παρόμοια θέση αλλά μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολο είναι και πόσο σωτήριο είναι αυτό το εκπληκτικό μηχάνημα που λέγεται Nintendo switch για τέτοιες καταστάσεις.
Επίσης μπράβο σου για την καμπίνα που απέκτησε τελικά με τα σημάδια των έργων επάνω της και όλες αυτές τις στιγμές που χάραξαν σε αυτήν οι Gamers του παρελθόντος.
Να έχεις πάντα διάθεση για παιχνίδι
Θυμάμαι τον εαυτό μου καλοκαίρι του 2002 να λιώνω με Dino crisis 2… Ίσως ήταν και το τελευταίο σοβαρό παιχνίδι που έπαιξα στο κατακαλοκαιρο. Η εποχή πάντως όπως πολύ σωστά ανέφερες Πάνο, ενδείκνυται για φορητό γκέιμινγκ.
Σε ανακάλυψα κυριολεκτικά χθες και θέλω να πω αλλά και να γράψω τόσα πολλά πάνω σε πράγματα που αναφέρεις εδώ αλλά και στο YouTube που θα μου πάρει εβδομάδες!
Στο συγκεκριμένο άρθρο πραγματικά δεν θα άλλαζα ούτε κόμμα. Με περιγράφεις απόλυτα.
Αυτά για την ώρα και θα τα λέμε συχνότερα. (Και ναι, αυτό ήταν απειλή)! 🙂