ΔΕΝ παίζω Games το καλοκαίρι!!!
Παρασκευή σήμερα 14 Ιουνίου 2019 και έκλεισαν και τα δημοτικά σχολεία. Αν ήσουν τώρα 11 ετών αυτό θα σήμαινε πέταγμα της τσάντας στο σπίτι και άνοιγμα της κονσόλας για άπειρες ώρες gaming, βόλτες με τα φιλαράκια σου και καλοκαιρινές διακοπές όπως αρμόζει σε ένα παιδί. Χωρίς σκοτούρες, χωρίς βάσανα, χωρίς άγχος! Παιχνίδι – Gaming – Relaxing – Μπάνιο – Βόλτες με όποια σειρά θέλετε!
Είσαι όμως άνω των 25 ετών και το σχολείο που βιαζόσουν να τελειώσει είναι παρελθόν εδώ και πολλά χρόνια. Έχεις τις κονσόλες ή τον υπολογιστή που τόσο πολύ επιθυμούσες όταν ήσουν παιδί αλλά …
Αλλά δεν έχεις πλέον τον χρόνο να παίξεις. Άρχισε να ζεσταίνει και ο καιρός και σκέφτεσαι “μήπως αν παίζω games χάνω τον καιρό μου και τις καλές μέρες του καλοκαιριού που κρατάνε πολύ λίγο;”.
Σε αυτό θα αναφερθώ σήμερα. Έχω πιάσει το τελευταίο διάστημα τον εαυτό μου να μην έχει διάθεση για gaming. Ή για να είμαι πιο σωστός για σοβαρό gaming. Κάτι παθαίνω που μάλλον έχει να κάνει με τον καιρό, τον ήλιο και γενικά την αλλαγή διάθεσης που ως Έλληνες έχουμε την χαρά να βιώνουμε ένα ωραιότατο καλοκαίρι και μαζί με αυτό αλλάζει και η διάθεση, σαν να ακούω μία φωνή να μου λέει “σήκω ρε! Παράτα το χειριστήριο και πήγαινε μια βόλτα!” Συνήθως δεν ακούω φωνές αλλά αυτήν την συγκεκριμένη την ακούω από παιδί.
Το μόνο που μπορώ να παίξω από video games είναι κλασσικά ρετρό παιχνίδια και ίσως νεότερα indie games, 2d platforms και άντε και κανένα mario kart 8. Δεν μπορώ να μπλέξω με περίπλοκα μενού, ιδιότητες χαρακτήρα, μετάφραση κειμένων για να μη χάσω το story του παιχνιδιού και άλλα τέτοια καλά των σύγχρονων παιχνιδιών. Είναι το γεγονός ότι πολλά παιχνίδια με τα οποία μεγάλωσα τα έπαιζα τα καλοκαίρια που ήμουν πιτσιρίκι και υποσυνείδητα υπάρχει μία ακόμα φωνή που μου λέει “παίξε τα παλιά” ή είναι η απλότητα τους που τα κάνει πιο ανάλαφρα για το καλοκαίρι; Είναι και η φορητότητα στη μέση βέβαια που μου δίνει τη δυνατότητα να πάρω το Switch ή το Gamegear μου και να αράξω στο μπαλκόνι, εμ για το gamegear όχι τόσο (ανάθεμα την κατανάλωση μπαταρίας), αλλά ίσως με το psp που πλέον λειτουργεί ως αποκλειστική κονσόλα για φορητό retro gaming.
Πάνω κάτω τα έχει περιγράψει στο άρθρο του και ο Κυριάκος Οικονομίδης old vs new games
Δεν μπορώ να κλειστώ στο δωμάτιο μπροστά στην οθόνη. Να κλείσω και την πόρτα από το δωμάτιο γιατί αντανακλά στο πάνελ της τηλεόρασης το φως από το παράθυρο που βρίσκεται εκεί, να ανοίξω και το κλιματιστικό γιατί αλλιώς θα σκάσω σαν τον τζίτζικα και άντε μετά να ασχοληθώ με το παιχνίδι. Ήδη κουράστηκα και μόνο που τα έγραψα.
Είναι το γεγονός ότι πλέον σαν οικογενειάρχης ενήλικας έχεις και τις καθημερινές σκοτούρες, τα οικονομικά προβλήματα, την γενικότερη έλλειψη διάθεσης και το άγχος που δεν σε αφήνουν να χαλαρώσεις και άντε μετά να ασχοληθείς σοβαρά με κάποιο παιχνίδι 80 ωρών.
Κάπως έτσι βρίσκομαι πολλές φορές να χαζεύω τα κουτάκια από τα λίγα retail παιχνίδια που έχω, να διαβάζω περιοδικά για video games (ναι υπάρχουν ακόμα κάποια ξένα περιοδικά) και γενικά να βλέπω και να διαβάζω για gaming αλλά όχι να παίζω.
Εσείς περνάτε την ίδια φάση; Πως το αντιμετωπίζετε; Θα με ενδιέφερε πολύ να διαβάσω τις δικές σας εμπειρίες από το φαινόμενο ΔΕΝ ΠΑΙΖΩ GAMES ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!
Πάνος
