Ghost of Tsusima: Όσα φύλλα παίρνει ο άνεμος

Όταν ανακοινώθηκε πρώτη φορά το Ghost of Tsusima πολλοί βιάστηκαν βλέποντας απλά τον άνεμο να φυσάει και να παίρνει κάτι φύλλα να θεωρήσουν ότι αυτό θα είναι το επόμενο μεγάλο αποκλειστικό της Sony και θα είναι επικό θα είναι υπερπαραγωγή κλπ. Όπως άλλωστε συμβαίνει πολύ συχνά τελευταία να θεοποιούμε πράγματα χωρίς να έχουμε δει καθόλου gameplay. Όταν τελικά τον Ιούνιο του 2020 είδαμε και το gameplay του τίτλου και όλοι κατάλαβαν ότι η αναμενόμενη υπερπαραγωγή γι αυτούς κατέληξε να είναι ένα assassins creed στην Ιαπωνία οι προσδοκίες έπεσαν. Τελικά τι είναι το Ghost of Tsusima; Μια υπερπαραγωγή ή μια απογοήτευση; Η απάντηση είναι τίποτα από τα δύο. Στη μέση κρύβεται η αλήθεια.

Το παιχνίδι εξελίσσεται στο νησί Tsusima της Ιαπωνίας κατά την περίοδο που δέχθηκε εισβολή από τους Μογγόλους. Οι Μογγόλοι εδώ καθοδηγούνται από τον Χοτούν Καν, ένα φανταστικό πρόσωπο που είναι υποτίθεται ξάδερφος του Κουμπλάι Καν (υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο και όσοι έχουν παίξει το παλιό arcade της Capcom Warriors of fate θα τον θυμούνται σίγουρα ως τελικό boss που πήδηξε στον καταρράκτη στο τέλος). Ο παίκτης αναλαμβάνει τον ρόλο του Jin Sakai ο οποίος στην προσπάθειά του να απελευθερώσει το νησί από τους Μογγόλους και να σώσει τον θείο του αναγκάζεται να απαρνηθεί τις αξίες των σαμουράι και να χρησιμοποιήσει άλλες μη αποδεκτές τακτικές, έτσι ώστε να καταλήξει να γίνει το φάντασμα της Tsusima. Κάτι το οποίο θα τον οδηγήσει σε κόντρα και με τον ίδιο του τον θείο στο τέλος. Οι χαρακτήρες γενικά στο παιχνίδι είναι οι κλασσικοί ιαπωνικοί. Κάποιοι είναι καλοί και ενδιαφέροντες και κάποιοι άλλοι οι κλασσικές ιαπωνικές καρικατούρες. Το παιχνίδι προσωπικά το έπαιξα στην ιαπωνική γλώσσα καθώς όλα τα παιχνίδια που είναι αυτού του setting τα απολαμβάνω καλύτερα έτσι. Παρόλο που το lip sync είναι φτιαγμένο μόνο για τα αγγλικά εμένα αυτό δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα.

Στον τομέα των γραφικών παρόλο που εικαστικά το παιχνίδι δεν είναι άσχημο, εντούτοις δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με κορυφαία παραδείγματα του είδους όπως το Horizon ή το AC Odyssey. Θα το έλεγα ελαφρώς καλύτερο από το Days Gone. Και κάποια εντελώς κουφά animations όπως το να πας να πέσεις σε ένα γκρεμό και ξαφνικά ο χαρακτήρας να αναπηδάει προς τα πάνω λες και έχει φτερά δεν δικαιολογούνται σε μία ΑΑΑ παραγωγή. Θα μπορούσε σαφώς να κάνει καλύτερη δουλειά η Suckerpunch σε αυτόν τον τομέα. Ηχητικά τώρα το παιχνίδι έχει τις κλασσικές ιαπωνικές μουσικές οι οποίες είναι όμορφες. Σε αυτόν τον τομέα με άφησε ικανοποιημένο.

Πάμε τώρα και στο gameplay. Το παιχνίδι είναι ακόμα ένα κλασσικό open world με ότι κουσούρια συνεπάγεται αυτό. Πολλές φορές θα πιαστεί το δάκτυλό σας να πατάτε το κουμπί για να τρέχει το άλογο, τα side quests είναι 2-3 κατηγορίες όλα ίδια μεταξύ τους, ενώ και το ότι για να πας στον προορισμό σου αντί για γραμμές στο έδαφος φαίνονται οι γραμμές του ανέμου που φυσάει δεν το λες και μεγάλη καινοτομία. Έχει όμως δύο πολύ θετικά στοιχεία σε σχέση με τα υπόλοιπα open world που μετράνε πολύ στα υπέρ του. Πρώτον δεν κρατάει πάρα πολλές ώρες. Σε 30+ ώρες θα το τερματίσετε το παιχνίδι και αυτό είναι πολύ σημαντικό έτσι ώστε να μην κουράζει πολύ αυτή η επαναλειψιμότητα που υπάρχει σε όλα τα open world. Και δεύτερον δεν έχει levels ο χαρακτήρας. Έτσι μπορείτε να προχωρήσετε την κύρια ιστορία του παιχνιδιού χωρίς να χρειαστεί να κάνετε κάθε ασήμαντο side quest μόνο και μόνο για να φτάσετε στο απαιτούμενο level (βλέπε AC). Αυτά τα δύο στοιχεία λειτούργησαν πολύ θετικά στη γνώμη μου για το παιχνίδι.

Η μάχη τώρα είναι μια μίξη κατά 90% AC Odyssey και 10% Sekiro και Nioh. Μην τρομάζετε αυτό δεν αφορά καθόλου τη δυσκολία του παιχνιδιού. Τα στοιχεία από το Sekiro είναι το posture που έχει κάθε αντίπαλος μέχρι να σπάσει και από το Nioh οι διάφορες στάσεις μάχης που μπορεί να αλλάξει ο χαρακτήρας ανάλογα με τον εχθρό που αντιμετωπίζει. Υπάρχουν εχθροί με σπαθιά, με ασπίδες, με δόρυ, τοξότες και οι λεγόμενοι βάρβαροι όπως ακριβώς συμβαίνει και στο AC. Και θα είναι ή Μογγόλοι ή κλέφτες ή σαμουράι ρόνιν με τα ψάθινα καπέλα. Στην πορεία ο παίκτης ξεκλειδώνει και τα ghost skills που είναι οι τεχνικές νίντζα. Μπορεί να χρησιμοποιήσει kunai, βόμβες μπαρουτιού, δηλητηριώδη βελάκια κλπ. Και όλα αυτά αναβαθμίζονται μέσα από τα skill trees που υπάρχουν στο παιχνίδι. Σε γενικές γραμμές η μάχη ήταν διασκεδαστική. Παρόλο που η έλλειψη lock στον αντίπαλο μπορεί να αποπροσανατολίσει κάποιες φορές , θα την χαρακτήριζα καλή. Υπάρχουν και κάποιες μονομαχίες οι οποίες έχουν όλες την ίδια κουραστική εισαγωγή και ένα κουμπί για skip θα ήταν χρήσιμο εκεί. Μπορείτε επίσης να κάνετε και κάποια δευτερεύοντα πράγματα στο παιχνίδι όπως να ακολουθήσετε τις αλεπούδες που θα σας οδηγήσουν σε κάποιο ναό, να κόψετε στόχους από ξύλα μπαμπού, να μπείτε σε θερμές πηγές, αλλά όλα αυτά είναι για όσους θέλουν να ξεκοκαλίσουν όλο τον χάρτη του παιχνιδιού και έχουν μικρή σημασία. Και υπάρχει και κάτι που δεν ξέρω για ποιον λόγο ακριβώς μπήκε στο παιχνίδι και τι προσφέρει. Η συγγραφή ποιημάτων. Μπορείτε να καθίσετε σε συγκεκριμένα σημεία και να συνθέσετε κι εσείς σαν άλλος ποιητής Φαμφάρας το δικό σας ποίημα…

Όταν έπαιξα το παιχνίδι καπάκι μετά από το Last of us 2 δεν το κρύβω ότι τις πρώτες μέρες μου κακοφάνηκε πάρα πολύ (άλλωστε με πολύ λίγα παιχνίδια δεν θα συνέβαινε αυτό). Μετά όμως όταν το αποδέχτηκα γι αυτό που είναι μπορώ να πω ότι πέρασα καλά και κυρίως λόγω και της διάρκειάς του δεν με κούρασε. Είναι ένα τίμιο παιχνίδι και προσωπικά μου άρεσε περισσότερο από το Horizon πχ ή το Days Gone. Θα το βαθμολογούσα με 7,5/10.

Θα ήθελα όμως τα υπόλοιπα studio της σόνυ πλην της Naughty Dog και της Santa monica και εν όψει και της νέας γενιάς να φτιάξουν κάτι πιο πρωτότυπο από το να πλακωθούν στα open world όπως έκαναν στο ps4. Καλά single player story driven παιχνίδια. Υπάρχουν πάρα πολλές πλέον εταιρείες που φτιάχνουν open world. Ας μην αναλωθούν και τα αποκλειστικά εκεί. Ακολουθήστε το παράδειγμα της Naughty Dog.

ΥΓ. Για το Kurosawa mode δεν έκανα καμία αναφορά γιατί εγώ μεγάλωσα με Μπάτμαν και Σταλόνε. Δεν έβλεπα από τα 10 μου Kurosawa…

Θετικά

• Το παιχνίδι δεν έχει τον ατελείωτο και έτσι δεν κουράζει.
• Καλός ηχητικός τομέας.
• Διασκεδαστική μάχη.

Αρνητικά

• Έχει πολλά από τα κουσούρια που συναντάμε στα open world.

• Μέτριος τεχνικός τομέας.

• Κακή ΑΙ των αντιπάλων.

Στράτος Κοντεκάκης