Plague Tale Requiem – mini review by Panos
Το νέο παιχνίδι της ASOBO, συνέχεια του A Plague Tale Innocence, ήρθε για να μας αποδείξει ότι το στούντιο μεγάλωσε, έμαθε, άκουσε και δούλεψε πάνω σε έναν τίτλο που καλείται να διορθώσει τα όποια προβλήματα είχε το πρώτο παιχνίδι της σειράς και γιατί όχι να αφήσει το δικό του στίγμα στην βιομηχανία.
Πάμε κατευθείαν στο ζουμί να δούμε τι κατάφερε τελικά το PTR.
Σε ότι αφορά στην υπόθεση του παιχνιδιού βρισκόμαστε μόλις μερικούς μήνες μετά τα γεγονότα του πρώτου παιχνιδιού όπου πλέον η μάχη με την πανώλη και τα ποντίκια έχει κερδηθεί και όλα μοιάζουν να είνα γαλήνια και χαρούμενα με τα δύο αδέλφια την Amicia και τον Hugo να το απολαμβάνουν μαζί με τη μητέρα τους και τον φίλο τους Lucas. Το μοναδικό γεγονός που χαλάει λίγο αυτή την ατμόσφαιρα είναι ένα όνειρο που βλέπει ο Hugo για μία περιοχή – νησί όπου τον καλεί να πάει κοντά του, ίσως γιατί θα βρει την γιατρειά που επιζητά από το πρώτο παιχνίδι. Η Amicia έχει αφιερώσει πλέον όλη της την ύπαρξη στην προστασία τους μικρού της αδερφού αλλά και την εύρεση της θεραπείας του.
Μέχρι εδώ τα της ιστορίας γιατί αξίζει να τη ζήσετε. Δεν θα σας πω αν έχει ή δεν έχει μεγάλους κακούς στην ιστορία, αν έχει ή δεν έχει οτιδήποτε. Θα τη ζήσετε!
Πάμε στο τι πρόσεξα παίζοντας το παιχνίδι και κρατώντας σημειώσεις κατά τη διάρκειά του.
Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι πανέμορφα με λεπτομέρειες που κερδίζουν τη ματιά σας, χρωματική παλέτα τόσο σκούρα και καταθλιπτική όσο και φωτεινή και χαρούμενη αναλόγως σε ποια περιοχή βρίσκεστε. Οι καιρικές συνθήκες, ο αέρας που κάνει όλα τα φυτά και τα δέντρα να χορεύουν στο πέρασμά του, οι σταγόνες της βροχής που γλύφουν κάθε επιφάνεια στην οποία προσγειώνονται και το φως του ήλιου και του φεγγαριού μαζί με τις φωτιές που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του παιχνιδιού, θα σας αναγκάσουν πολλές φορές να πατήσετε το κουμπί capture ή να μπείτε στο photo mode που διαθέτει το παιχνίδι. Όλα είναι μία γενιά μπροστά από τον προηγούμενο τίτλο. Οι εκφράσεις των προσώπων όσο και το lip sync είναι εξαρετικά.
Η μουσική συνεχίζει να είναι εκπληκτική, οι συνθέσεις, τα ηχητικά εφέ, οι ήχοι της φύσης και οτιδήποτε ακούτε είναι τόσο ταιριαστό με αυτό που βλέπετε που σας βάζει σε όλο το κλίμα της εποχής και την ατμόσφαιρα με τον καλύτερο τρόπο.
Το πρώτο στραβοπάτημα που γίνεται άμεσα αντιληπτό είναι η ai των εχθρών και κυρίως των φρουρών. Πραγματικά πιο χαζούς φρουρούς δε θυμάμαι σε παιχνίδι. Σε μία σκηνή χαρακτηριστικά με κυνηγούσαν δύο από αυτούς τους οποίους τους πήγαινα γύρω γύρω από ένα βράχο μέχρι να βρω την κατάλληλη στιγμή να μπω σε μία σιδερένια πόρτα (υπάρχουν πολλές στο παιχνίδι και ουσιαστικά είναι το safe room σας) και αφού μπήκα τους άκουγα να αναρωτιούνται που πήγα ενώ ήμουν μπροστά στα μάτια τους. Επίσης επαναλαμβάνεται το κλασικό με το πέταγμα της πέτρας για αποπροσανατολισμό, με τους φρουρούς να αναρωτιούνται αν ήταν πέτρα αυτό που άκουσαν. Ναι άνθρωπε μου, πέτρα ήταν!!! Πόση ώρα θα το συζητάτε;
Εφόσον αναφέρθηκα στους εχθρούς πάμε και στο combat system. Ενώ έχει εμπλουτιστεί και πλέον έχουμε και βαλίστρα εκτός από την σφεντόνα μας, συναντάμε το εξής παλιακό σύστημα. Πάμε δίπλα στον εχθρό και θέλουμε να τον χτυπήσουμε ή να τον σπρώξουμε. Αν δεν γυρίσουμε σε σωστή γωνία το σώμα μας, ακόμα και αν τον κοιτάμε τον εχθρό, πρέπει να περιμένουμε να εμφανιστεί το εικονίδιο του πλήκτρου που πρέπει να πατήσουμε και μετά να το πατήσουμε. Θα μπορούσε το 2022 να έχουν ελεύθερο τον συγκεκριμένο μηχανισμό ο οποίος σε σημεία με πολλούς εχθρούς καταντάει κουραστικός. Η βαλίστρα ευτυχώς δεν έχει αυτόν τον περιορισμό αλλά δεν χρησιμοποιείται συνεχώς. Επίσης δεν μπορείς να φτιάξεις βέλη και αρκείσαι μόνο σε όσα μαζέψεις. Το μενού των όπλων έχει γίνει γρήγορο και απλό ώστε να μπορούμε να αλλάζουμε εύκολα και γρήγορα όπλα και συνδυασμούς αυτών. Υπάρχει και skill tree στο οποίο όμως δεν παρεμβαίνετε. Το παιχνίδι παρακολουθεί τον τρόπο παιχνιδιού σας και αν παίζετε πχ κυρίως stealth, θα σας κάνει αναβάθμιση στο stealth.
Κάτι άλλο που δεν μου άρεσε είναι ότι υπάρχουν σημεία στα οποία πρέπει να πας από το σημείο Α στο σημείο Β απλά περπατώντας χωρίς να υπάρχουν εχθροί και δεν σε αφήνει να τρέξεις για να πας πιο γρήγορα.
Όσο παίζουμε το παιχνίδι, γίνεται αντιληπτό ότι η Asobo θέλει να δώσει μία πιο σοβαρή ανάπτυξη των χαρακτήρων της στο κοινό καθώς βλέπουμε ανά διαστήματα την Amicia να προσπαθεί να βοηθήσει τον αδερφό της να ξεχάσει όσα έζησε, παίζοντας διάφορα παιχνίδια μαζί του και πλάθωντας ιστορίες. Προσπαθεί ακόμα και από τα βλέμματα των χαρακτήρων να δείξει τα συναισθήματα. Τις σκέψεις τους και τους προβληματισμούς. Θα τα καταφέρουμε ή μήπως είναι μάταια όλα αυτά; Όλες αυτές οι στιγμές καθώς και περιοχές που δεν έχουν επηρεαστεί από ότι έγινε με τη πανώλη και τα ποντίκια, είναι τα διαλείμματα από την μαυρίλα που έχει το Requirem σε σχέση με το Innocence που ήταν φουλ κατάθλιψη.
Επίσης εισάγει νέους χαρακτήρες στο παιχνίδι με ειδικές ικανότητες που μας ακολουθούν ή τους ακολουθούμε σε όλο το παιχνίδι. Και πάλι δεν θέλω να κάνω spoiler οπότε θα αρκεστώ σε αυτή την αναφορά μόνο.
Τα ποντίκια. Αυτά είναι αμέτρητα. Δεν υπάρχει αυτό που θα δείτε και θα ζήσετε όσο παίζετε. Κάστρα και σπίτια θα διαλύονται στο πέρασμα τους με το χειριστήριο στα χέρια σας να μεταφέρει όλες τις δονήσεις και όλο τον τρόμο.
Άρα να το παίξεις το παιχνίδι; Είναι καλύτερο από το πρώτο;
Ναι και ναι. Δεν υπάρχει ναι μεν αλλά. Είναι βελτιωμένο σε όλους τους τομείς εκτός από την ai. Η ατμόσφαιρα , η ιστορία , η μουσική και τα 16 ίσα σε διάρκεια κεφάλαια, θα σε κρατήσουν σε ενδιαφέρον μέχρι να δεις τίτλους τέλους. Μη βιαστείς όταν φτάσεις εκεί.
Ζήσε το ταξίδι.
Το παιχνίδι το έπαιξα μέσω gamepass στην κονσόλα XBOX Series X και δεν είχα ούτε frame drops ούτε tearing. Πωλείται μόνο σε κονσόλες XBOX Series και PS5 καθώς και σε PC και Nintendo Switch μέσω cloud gaming.
Δεύτερη άποψη από τον Stefknightcs
Το A plague tale requiem είναι ένα παιχνίδι δράσης περιπέτειας και με ένταση στο stealth στοιχείο που αναπτύχτηκε από την Asobo studio και εκδόθηκε από τη focus entertainment στις 18 Οκτωβρίου 2022.
Η Ιστορία από το πρώτο παιχνίδι συνεχίζεται εδώ και παρότι δεν συμφωνώ με τις επιλογές των πρωταγωνιστών έχω να πω ότι πέρασα καλά.
Τα γραφικά είναι ότι καλύτερο έχω δει ως σήμερα με απίστευτη λεπτομέρεια και πραγματικά ένα τεχνικό τομέα που δίνει ρέστα.
Ο ήχος πολύ καλός με πολύ καλές φωνές στους χαρακτήρες γενικώς, αλλά η μουσική είναι μέτρια.
Ο χειρισμός δεν διαφέρει από τον κοινό χειρισμό του είδους και δεν προβληματίζει.
Στη διασκέδαση τώρα έχουμε να κάνουμε με ένα τελείως γραμμικό stealth παιχνίδι που σε κάποιες φάσεις γίνεται και δράσης. Αυτή θα έλεγα την μονότονα ευχάριστη διασκέδαση χαλάει με την καλή έννοια η περίπτωση να περπατάτε σε διάφορους χώρους και να ξετυλίγετε την ιστορία του παιχνιδιού. Γενικά ο τίτλος έχει πολύ καλό ρυθμό που εκτίμησα παρότι σε κάποιες σπάνιες στιγμές που ο χαρακτήρας σας γίνετε ράμπο προκαλούν γέλιο αλλά και εκνευρισμό λόγο δυσκολίας κυρίως.
Μικρό στούντιο που πήρε τα πάνω του και μας έφερε κάτι ΑΑΑ το εκτίμησα και το προτείνω.
Βαθμός: 8/10
