new Joe & Mac – Caveman ninja | Review by NikF

Banga boonga…μούγγα…

Ο λόγος που καταλήγω στη μούγγα είναι η αποσιώπηση που έχει καταφέρει το mr.nutz studio να προσδώσει στους περισσότερους τομείς του τίτλου. Ναι δυστυχώς η αναβίωση ενός προιστορικού παιχνιδιού παρέμεινε λίγο προιστορική…

Ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Προσωπικά ο κύριος λόγος που ήθελα να ασχοληθώ με τη συγκεκριμένη σειρά είναι ένα άλλο παιχνίδι πιο δημοφιλές σε εμένα το οποίο είχα πρωτοπαίξει σε υπολογιστή σε περιβάλλον MS DOS το 1995, αναφέρομαι στο Prehistoric από τη Titus France (1991). To μόνο που θα ήθελα να αναφέρω για το Prehistoric είναι ότι θα προτιμούσα να βλέπαμε σε αυτή τη σειρά μία αναβίωση αντί του J&M.

Το αρχικό J&M λοιπόν πρωτοκυκλοφόρησε και αυτό το 1991 από τη Data East σε arcades, pc και SNES, την επόμενη χρονιά σε Amiga και αργότερα έγινε port και σε άλλες κονσόλες. Αναφέρεται πως η mega drive/genesis έκδοση είναι πιο κοντά στην arcade έκδοση ενώ στη Snes την οποία έχω παίξει αρκετές φορές για να επαληθεύσω το πόσο καλύτερη είναι από το σημερινό remake, έχουμε ορισμένες αλλαγές όπως extra bonus πίστες και άλλες διαφοροποιήσεις σε boss και endings. Όπως καταλαβαίνετε μέχρι τώρα, προτιμώ το ψηφιακό μελάνι να αξιοποιηθεί στην αναφορά των αρχικών εκδόσεων και υπάρχει λόγος γι’αυτό…

Υπεύθυνη για το remake του J&M είναι το Mr. nutz studio. Το συγκεκριμένο στούντιο έχει βάλει το χεράκι του και στο Asterix&Obelix: Slap them all, βέβαια εκεί έγινε καλύτερη δουλειά σαν σύνολο αλλά και εκεί υπήρχε πρόβλημα με την επαναληψιμότητα παρόμοιων εχθρών, έλλειψη save point και από ένα σημείο και μετά γινόταν λίγο κουραστικό και μονότονο ακόμα και ως co-op. Η αναφορά στο Asterix γίνεται γιατί και στα δύο παιχνίδια μπορεί εύκολα κάποιος να καταλάβει ότι το στούντιο διαθέτει εξαιρετικούς artists που απογειώνουν το οπτικό κομμάτι. Το βασικό πρόβλημα που αντιμετώπισα στο J&M είναι η δυσκολία του.

Αλλά πριν μιλήσουμε γι’αυτό ας πούμε για την ιστορία του. Στο αρχικό J&M έχουμε μία σύντομη χιουμοριστική εξιστόρηση για το τι ακριβώς συνέβη και οι δύο φίλοι ο Joe και ο Mac έχουν οπλιστεί με τα ρόπαλα τους και ισοπεδώνουν τα πάντα στο διάβα τους. Απλά μία ομάδα φλώρων Νεάντερταλ έχουν εισβάλει στο χωριό τους και σκόρπισαν τον πανικό στα μωρά των σπηλαίων (αυτή είναι η ακριβής μετάφραση του εισαγωγικού κειμένου, δεν έχω παραποιήσει κάτι)…γι’αυτό τον λόγο οι δύο φίλοι ψάχνουν να βρουν όλα τα φοβισμένα κορίτσια. Παρόμοιο κίνητρο έχουμε συναντήσει και σε ένα άλλο παιχνίδι που έχω κάνει review, το Snowbros Nick&Tom. Στο remake έχει αφαιρεθεί το γραπτό εισαγωγικό κείμενο και απλά δείχνει την εισβολή που σας περιέγραψα.

Ο σχεδιασμός του J&M universe είναι σαφώς φρεσκαρισμένος με νέα γραφικά, έντονα χρώματα, όμορφα σχεδιασμένοι χαρακτήρες αλλά σαν δομή ίδιος με τον αρχικό. Έξι διαφορετικοί κόσμοι με πλούσια χρωματική παλέτα, με διακλαδώσεις των δύο διαδρομών ενδιάμεσα. Θα μπορούσε κάλλιστα να δημιουργηθεί ένα comic ή cartoon σειρά από το παιχνίδι μιας και το εικαστικό μας παραπέμπει σε κάτι τέτοιο, όπως συμβαίνει και με το Asterix&Obelix slap them all.

Στο κυρίως μενού του παιχνιδιού οι επιλογές που έχουμε είναι Arcade, Extend και Options. Arcade για το βασικό παιχνίδι, στην επιλογή Extend έχουμε τον ίδιο αριθμό πιστών αλλά τη διαφοροποίηση κάθε πίστας, μεγαλύτερη σε έκταση και ταυτόχρονα αυτό σημαίνει και μεγαλύτερο αριθμό εχθρών και τέλος στα Options η μόνη επιλογή που δίνουν είναι της γλώσσας, σε αντίθεση με το αρχικό J&M που είχαμε επιλογή σε δυσκολία και ήχο.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν αποφάσισαν να βελτιώσουν ένα τίτλο του παρελθόντος και να τον κάνουν προσιτό και στις νέες γενιές που για μένα αυτό πρέπει να είναι πρωταρχικός στόχος κάθε studio που έχει αποφασίσει την αναβίωση παιχνιδιών αυτού του είδους. Το έχουν καταφέρει με επιτυχία άλλοι τίτλοι που κερδίζουν τόσο σε οπτικό όσο και στο τεχνικό τομέα με τα πιο πρόσφατα το αγαπημένο για μένα Toki και Snowbros Nick&Tom special. Φτάνει πια με την καραμέλα ότι τα παιχνίδια έτσι παίζονταν τότε έτσι πρέπει και τώρα, το γνωρίζω καλά ότι έτσι ήταν και μέχρι και σήμερα τα παίζω με την τότε δυσκολία τους αλλά μετά από τόσα χρόνια θεωρώ ότι στο χέρι τους είναι πόσο μάλλον όταν μιλάμε για co-op του καναπέ, όμορφα σχεδιαστικά σαν καρτούν, να φτιάχνουν παιχνίδια που να δημιουργούν ευχάριστο κλίμα για να παίζει ο μπαμπάς με το παιδί, ο θείος με το ανίψι του και ταυτόχρονα να διασκεδάζουν και οι πιο νέοι με παιχνίδια του παρελθόντος χωρίς να διαολίζουν όπως κάνουν ήδη με σύγχρονα παιχνίδια… Επανέρχομαι λοιπόν στη δυσκολία του παιχνιδιού και πάμε να δούμε ποια είναι τα στοιχεία που το καθιστούν δύσκολο. Βαρύς στη κίνηση ο χαρακτήρας, που δεν βοηθάει καθόλου όταν αντιμετωπίζουμε πληθώρα εχθρών. Από την εκκίνηση της πίστας μέχρι να φτάσουμε στο τελικό boss αυτής, έχουμε σταδιακή μείωση την μπάρας ζωής (κάτι που έχουμε ξαναδεί στο Wonder Boy Returns) ώστε να σε αναγκάζει σε διαρκή κατανάλωση τροφών για να παραμείνεις ζωντανός (για να βρεις τα cave babes για να μη ξεχνιόμαστε). Άδικο damage, πιο συγκεκριμένα χάνεται μεγάλο μέρος ζωής πχ αν ακουμπήσετε μόνο έναν πίδακα νερού (στη snes έκδοση είχατε την δυνατότητα να κάνετε άλμα πάνω του). Έλλειψη οδηγιών στα controls, μα καλά θα μου πείτε τι να τις κάνω, αφού μόνο δύο κουμπιά έχω, άλμα και ρίψη τσεκουριού (ή μπάλα φωτιάς ή κυλιόμενης πέτρας ή boomerang). Όχι, αν κρατήσετε πατημένο το attack θα κάνετε ένα super attack που μεγεθύνει την εκάστοτε επίθεση. Επίσης αν κρατήσετε πατημένο την πάνω κατεύθυνση μαζί με το άλμα κάνετε μεγαλύτερο άλμα. Ξαναλέω ότι υποτίθεται ότι απευθύνεσαι και σε πιο νέο κοινό. Τέλος, η απουσία επιλογής δυσκολίας, καθόλου παράλογο να υπάρχει πιστεύω μετά τα όσα προείπα, στο Toki για παράδειγμα έχουμε 4 επίπεδα δυσκολίας, στο Snowbros έχουμε 3 επίπεδα συν extra επιλογές σε screen mode, scanline και ήχο.
Πάμε στον ήχο, πρόβλημα και εκεί, λιγότερο σημαντικό αλλά πρέπει να αναφερθεί γιατί θα το παρατηρήσετε αμέσως στα sound effects διαφόρων στοιχείων όπως το νερό όπου κυριαρχεί στις αρχικές πίστες και θα καταλάβετε το unbalance που υπάρχει με τα υπόλοιπα στοιχεία, για παράδειγμα ακούγεται μόνο ο ήχος του νερού πολύ έντονα καλύπτοντας όλα τα άλλα. Θα προτιμούσα να διατηρούσαν τον αυθεντικό ήχο του παιχνιδιού έστω σαν επιλογή και εδώ έρχομαι να προσθέσω και το ερώτημα γιατί να μη συμπεριληφθεί η αρχική έκδοση;

Εδώ θα θέσω άλλο ένα ερώτημα σε εσάς, τι προτιμάτε, ένα παιχνίδι με όμορφα γραφικά, ένα μόνο με το τέλειο gameplay, ή ένα που να συνδυάζει και τα δύο? Πιστεύω πως έχω την απάντηση ήδη… εμένα προσωπικά και κάποιους λίγο μεγαλύτερους ηλικιακά εδώ μέσα μπορούμε να παραβλέψουμε τα γραφικά και βολευόμαστε άνετα μόνο με ένα καλό gameplay. Για να ξεκαθαρίσω, το παιχνίδι δεν είναι unplayable αλλά θεωρώ πολύ άδικο το βαθμό δυσκολίας του και με στεναχωρεί γιατί πραγματικά έχει γίνει πολύ καλή δουλειά οπτικά και με λίγη περισσότερη φροντίδα σε άλλους τομείς θα τα πήγαινε τέλεια. Η συμβουλή μου είναι να επενδύσετε για αρχή στα πρώτα παιχνίδια της σειράς J&M και αναφέρομαι στα εξής: 1.Joe and Mac (snes ή mega drive) 2. Joe and Mac 2: Lost in the Topics (snes) 3. Joe and Mac Returns (Το συγκεκριμένο έχει παρόμοιο τρόπο παιξίματος με τη σειρά Snowbros ή Rod Land. Τα J&M(snes) και J&M Returns μπορείτε να τα βρείτε στο switch store σε πολύ καλές τιμές ή να τα δοκιμάσετε όλα σε emulator. Όσο για το νέο remake η γνώμη μου είναι να συγκρατήσετε τη ρετρο-νοσταλγία σας και σε μία γενναία έκπτωση να το δοκιμάσετε και αυτό.

Το παιχνίδι έχει παιχτεί σε switch και δοκιμαστεί και με arcade stick που όπως σε όλα τα arcade games ανεβάζει ένα κλικ παραπάνω την συνολική εμπειρία που προσφέρει κάθε τίτλος.
Κυκλοφορεί σε steam, xbox, xbox one, xbox series S/X, PS4 και PS5.

Βαθμολογία: 5/10