Bramble: The Mountain King mini review by Zapdim
Από το μικρό Dimfrost Studio δημιουργήθηκε την άνοιξη του 2023 το Bramble: The Mountain King, ένα γραμμικό 3D adventure παιχνίδι, με στοιχεία πλατφορμινγκ και ελάχιστο αξιον στοιχείο.
Η ιστορία μας ξεκινά με τα δυο αδέρφια Olle και Lillemore και την δραματική προσπάθεια του πρώτου να σώσει τη δεύτερη που έχει απαχθεί από ένα ξωτικό. Μέσα από την πορεία αυτής της προσπάθειας, ο αρχικά αδύναμος και φοβισμένος Olle θα ανακαλύψει τις δυνάμεις που έκρυβε μέσα στην ψυχή του, με μόνο του όπλο μια πηγή φωτός. Θα ατσαλώσει το χαρακτήρα του, θα καταπνίξει τον τρόμο για το άγνωστο και θα υπερνικήσει τη φοβία του για μάχη.
Τα σκηνικά και όλο το ιστορικό του παιχνιδιού, είναι επηρεασμένο από Σκανδιναβική μυθολογία. Τέρατα, ξωτικά, αερικά, τρολ και κάθε λογής παραφυσικά πλάσματα θα ανακαλύψουν με δραματικές συνέπειες για τα ίδια, την αποφασιστικότητα του Olle να σώσει την πολυαγαπημένη του αδερφή. Συνάμα σύμμαχοι και φίλοι θα δώσουν ένα λιθαράκι βοήθειας στο νεαρό αγόρι να πορευτεί μέσα από τις δυσκολίες που θα συναντήσει στον αφιλόξενο κόσμο. Οι πρώτες σκηνές είναι παραμυθένιες, σε έναν όμορφο και φιλόξενο κόσμο. Καθώς όμως ο ήρωας θα προχωρά, θα ανακαλύπτει τη φρίκη, το φόβο και την αγωνία, μέσα από σκληρά και ωμά σκηνικά. Ο κόσμος είναι καταραμένος, τα τέρατα κυριαρχούν και οι άνθρωποι είναι απελπισμένοι μέχρις εσχάτων. Σύντομες ιστορίες μέσα από το ξεφύλλισμα βιβλίων, θα δώσουν στον παίχτη μια γενικότερη εικόνα του αφιλόξενου περιβάλλοντος.
Το γκειμπλευ είναι σχετικά απλοϊκό και δυστυχώς σε κάποιο βαθμό δυσκίνητο και δύσχρηστο. Λίγοι και ανέμπνευστοι γρίφοι, εύκολα εμπόδια και δομικό σκαρφάλωμα, δε θα δυσκολέψουν αλλά ενδεχομένως θα απογοητεύσουν έναν πιο απαιτητικό παίχτη. Οι μάχες με τους κακούς της κάθε περιοχής είναι μεν ενδιαφέρουσες, όχι ιδιαίτερα δύσκολες όμως. Η “άδικη” δυσκολία παρουσιάζεται στο κακό σύστημα στόχευσης και στο ασταθές σύστημα ελέγχου του ήρωα, ειδικότερα σε στιγμές που τα γρήγορα αντανακλαστικά είναι προαπαίτηση. Εν ολίγοις είναι μια τίμια προσπάθεια με μέτριο αποτέλεσμα.
Τα γραφικά είναι όμορφα, όχι κάτι εξαιρετικό όμως, παρολαυτα θα μεταδώσουν απόλυτα το κάθε συναίσθημα στο θεατή. Σε κάποιες περιοχές το μάτι θα θαυμάσει όμορφα φυσικά τοπία, σε κάποιες άλλες θα απηυδήσει από τη φρίκη, την πανούκλα, την αθλιότητα που κυριαρχεί στον ρημαγμένο κόσμο. Όλα αυτά συνδυασμένα με κατάλληλη μουσική υπόκρουση που ενδυναμώνει το εκάστοτε συναίσθημα που ο σκηνοθέτης και ο δημιουργός θέλει να εκμαιεύσει από τον παίχτη.
Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι είναι ένα πανέμορφο παιχνίδι, με νότες από το Little Nightmαres ενδεχομένως, με έντονο το στοιχείο του τρόμου και της απελπισίας παράλληλα με αυτό του αγώνα και της ελπίδας. Σκανδιναβικοί μύθοι, όμορφα δοσμένοι και εκτεθειμένοι σε μια αξιόλογη προσπάθεια που αξίζει να κερδίσει την προσοχή μας.
