Final Fantasy XVI – Review by Retropolis

Final Fantasy XVI

Όταν είδα για πρώτη φορά το trailer του FFXVI, σκέφτηκα ότι μάλλον δεν θα ασχοληθώ με αυτό το παιχνίδι όπως και με τα προηγούμενα άλλωστε παιχνίδια της σειράς.
Μόλις είδα τα επόμενα trailers, αντιλήφθηκα ότι ίσως είναι το μοναδικό παιχνίδι της σειράς που θέλω να παίξω γιατί φάνηκε να είναι ένα καθαρόαιμο hack n slash από τα παλιά.

Τελικά είναι ή δεν είναι Final Fantasy το XVI; Εύκολα θα μπορούσα να πω ότι για τα δικά μου γούστα, δεν είναι ένα κλασικό Final Fantasy. Λείπει το turn based και επίσης λείπουν όλοι αυτοί οι μηχανισμοί – συνδυασμοί, που με κούραζαν στα προηγούμενα παιχνίδια. Από την άλλη όμως βάση χαρακτήρων και πλοκής της ιστορίας, ναι είναι ένα παιχνίδι της σειράς που δικαιούται να λέγεται Final Fantasy.

Η ιστορία δεν είναι πρωτότυπη και είναι για άλλη μία φορά μία ιστορία εκδίκησης για το προσωπικό δράμα του πρωταγωνιστή που ακούει στο όνομα Clive. Στην πορεία θα έχετε διάφορους βοηθούς που είτε θα τους χειρίζεστε δίνοντας τους εντολές, είτε απλά θα σας βοηθούν έτσι και αλλιώς. Σε αυτό το σημείο σταματάω οποιαδήποτε αναφορά στην ιστορία και σας καλώ να την ανακαλύψετε μόνοι σας.

Gameplay
Αρχικά με την έναρξη του παιχνιδιού καλείστε να επιλέξετε αν το παιχνίδι θα δώσει έμφαση στην ιστορία (easy mode) ή αν θα δώσει έμφαση στη μάχη (normal mode). Προσωπικά φοβούμενος ότι ίσως η δυσκολία θα με αναγκάσει να παρατήσω το παιχνίδι, επέλεξα την έμφαση στην ιστορία και δεν το μετάνιωσα στιγμή.
Το παιχνίδι με γύρισε πολλά χρόνια πίσω με το gameplay του καθώς προχωράτε λίγα μέτρα – βρίσκεστε σε αρένα με ορδές εχθρών – προχωράτε – βλέπετε cut scene και ξανά από την αρχή με ενδιάμεσες στάσεις για το boss fight. Αυτό το χαρακτηριστικό όμως είναι που τελικά με κέρδισε και ευχαριστήθηκα το παιχνίδι μέχρι τέλους. Θα χρειαστεί να πατάτε τα κουμπιά στο χειριστήριο με μανία, κυρίως το τετράγωνο για κοντινά χτυπήματα και το τρίγωνο για μακρινά. Με τον σταυρό έχετε δυνατότητες όπως κατανάλωση φίλτρων και αναπλήρωση ενέργειας, ενώ όπως ανέφερα νωρίτερα δίνετε και εντολές στον βοηθό σας. Το R1 θα βοηθήσει για τις αποφυγές ενώ ο κύκλος σας βοηθά να πλησιάσετε τον εχθρό σας αστραπιαία και τέλος το X είναι το άλμα.

Το παιχνίδι προσπαθεί να αποκτήσει ύφος RPG αλλά είναι τόσο επιδερμική η προσέγγιση του που απλά υπάρχει ένα skill tree που είτε το εξελίξεις με προσοχή είτε στην τύχη, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Οι διάλογοι είναι καθορισμένοι, δεν επιλέγετε απαντήσεις και απλά παρακολουθείτε μία ιστορία που θα μπορούσε άνετα να μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη.
Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι υπάρχουν πολλές ακόμη βοήθειες ώστε το παιχνίδι να γίνει προσιτό ακόμα και στον αρχάριο παίκτη με αυτοματισμούς που δεν έχω συνηθίσει να βλέπω σε τόσο μεγάλο βαθμό.

Φυσικά σε έναν τέτοιο τίτλο δεν θα μπορούσαν παρά να υπάρχουν και πολλά side quests. Στο πρώτο μισό του παιχνιδιού είχα κουραστεί βλέποντας να επαναλαμβάνονται side quests που έχω δει άπειρες φορές σε άλλα παιχνίδια, βάζοντας τον Clive να κάνει χαζά θελήματα των npcs. Από τις 20 ώρες και μετά όμως παρατήρησα μία χαρακτηριστική άνοδο της ποιότητας των side quests και μάλιστα σχεδόν στην τύχη, καθώς ενώ είχα αποφασίσει να μην ασχοληθώ άλλο με αυτά, δοκίμασα ένα και είπα ¨κάτι άλλαξε εδώ προς το καλύτερο¨. Δοκίμασα και ένα επόμενο, και άλλο και τελικά έκανα αρκετά μέχρι τέλους με μοναδικές ιστορίες.

Γραφικά
Στα γραφικά το παιχνίδι διαθέτει δύο modes. Το Performance και το Quality. Στο πρώτο απολαμβάνετε μία smooth; εμπειρία ενώ στο δεύτερο, τα καλύτερα γραφικά.
To Performance mode τρέχει στα 60fps με 1080p ή 1440, ενώ στο Quality το παιχνίδι σας δίνει την οπτική απόλαυση του 4Κ αλλά με 30fps.
Προσωπικά επέλεξα το Performance καθώς το παιχνίδι έχει πολλές σκηνές μάχης που απαιτούν αντανακλαστικά και θεωρώ ότι θα διευκολύνει τον παίκτη αν και στην πράξη παρατήρησα ότι τα fps πέφτουν αρκετά κάτω από τα 60 όπως και η ανάλυση η οποία στις μάχες και πάλι έπεφτε στα 720p. Στην πορεία όμως από τη μέση του παιχνιδιού μέχρι και το τέλος, επέλεξα το Quality mode και ήταν εξαιρετικό.
Πέρα από τα fps, τα γραφικά είναι πανέμορφα με φωτισμούς που εντυπωσιάζουν και λεπτομέρεια που ξεχωρίζει. Δεν θα έλεγα ότι είναι next gen γραφικά αλλά είναι πανέμορφα. Τα μοντέλα των χαρακτήρων έχουν μεγάλη λεπτομέρεια ενώ και τα περιβάλλοντα έχουν λεπτομερή σχεδιασμό είτε πρόκειται για ανοικτές περιοχές, είτε για κλειστούς χώρους.
Το σημείο όμως που πραγματικά θα σας εντυπωσιάσει είναι οι μάχες. Φωτιές, λάμψεις από τα συγκρουόμενα όπλα και αίματα θα γεμίσουν μοναδικά την οθόνη σας που σε συνδυασμό με τις απίστευτες δονήσεις του dualsense, που ευτυχώς αξιοποιείται στο έπακρο, θα σας χαρίσουν ένα πλατύ χαμόγελο απόλαυσης και ικανοποίησης.

Ήχος
Τον ήχο του παιχνιδιού υπογράφει ο Masayoshi Soken ο οποίος είχε συνεργαστεί με τους Naoki Yoshida και Hiroshi Takai, στο FF XIV. Τα μουσικά θέματα που δημιούργησε όχι απλά θα γεμίσουν τα αυτιά σας με την πληρότητα και την επικότητά τους, αλλά θα αναρωτιέστε αν τελικά σας αρέσει πιο πολύ το gameplay ή η μουσική. Δεν υπάρχει στιγμή στο παιχνίδι που να επικρατεί απόλυτη ησυχία και αυτό θα το εκτιμήσετε.

Γενικά
Ψάχνοντας αν δω τι με κούρασε στο παιχνίδι, αυτό ήταν μάλλον τα πάρα πολλά cut scenes. Αναγκαίο κακό για την εξιστόρηση αλλά ίσως θα μπορούσε να γίνει λίγο διαφορετικά.
Το παιχνίδι θα σας θυμίσει περισσότερο Devil May Cry παρά Final Fantasy και αυτό ίσως για παίκτες σαν και εμένα που δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με το franchise, να είναι το χαρακτηριστικό που θα σας κερδίσει. Ίσως αυτό ήθελε να πετύχει και η Square Enix με αυτή τη προσέγγιση και τελικά το πέτυχε. Χρειάστηκα περίπου 40 ώρες για να το ολοκληρώσω και θεωρώ ότι είναι οκ. Παραπάνω θα με είχε κουράσει.

Βαθμολογία 8/10

Ευχαριστώ πολύ τη cdmedia για το review code και την ευκαιρία να ζήσω το ταξίδι στον μαγικό κόσμο του Final Fantasy XVI