Ζήσε το Diablo IV – by Sonic

Stay awhile and listen
…
Λίγα είναι τα βιντεοπαιχνίδια στην βιομηχανία, που γέννησαν είδος παιχνιδιού. Εξάλλου πόσα είδη videogame υπάρχουν;
Ένα από αυτά είναι το Doom, της ID software, που γεννησε το είδος FPS.(οχι, καλά πατήσατε για το review του Diablo 4, υπομονή και θα καταλάβετε που το πάω)
Θυμάστε στα 90s που ότι FPS παιχνιδι έβγαινε το λέγαμε “DoomClone”;
(ΟΚ δεν ήταν ακριβώς το πρώτο του ειδους, αλλά ας ζήσουμε με την παραδοχή, αφού το πρώτο το δημιούργησε πάλι η ίδια εταιρεία).
Έκτοτε, ωρίμασε το είδος και βγήκαν χιλιάδες “DοοmClones” και μάλιστα πολύ καλύτερα, για αυτό και σταματήσαμε να τα ονομάζουμε έτσι.

Όταν βγήκε το Diablo, τα RPGs ήταν κάπως έτσι: Αντίπαλος! Κάνε επίθεση. Ρίξε εικονικό ζάρι, κάνε τον λογαριασμό. Τώρα είναι η σειρά του αντιπάλου να κάνει κίνηση, ρίξε το ζάρι για άμυνα, κάνε τον λογαριασμό, αφαίρεσε πόντους και ούτω καθεξής. Βγαίνει λοιπον το Diablo που ηταν μεν RPG, αλλά το gameplay του, δεν εμοιαζε καθολου με αυτό που περιέγραψα παραπάνω. Όλη η διαδικασία ολοκληρώνονταν απλά με ένα κλικ. Επαναστατικό! Οι επιλογές μας για το πως θα αναβαθμίσουμε τον χαρακτήρα μας, παρέμειναν πιστές στο είδος. Η μάχη όμως ήταν τόσο ριξικελευθη που αναγκαστικά το είδος αυτό έπρεπε να ξεχωρίσει από τα κλασικά RPG. Το όνομα αυτού; ActionRPG.

Θυμάμαι στις αρχές του 2002, (μετά το Diablo 2) η Microsoft κυκλοφόρησε ένα ΑctionRPG με το ονομα Dungeon Siege. Τοτε το λέγαμε DiabloClone ή και Diabloκτονο. Είχε όλα τα φόντα να πετύχει. Καλύτερα γραφικά, περιστροφική κάμερα, γαϊδουράκι για να σου μεταφέρει το loot και άλλες ιδέες οι οποίες όμως, δεν ηταν αρκετες να αγγίξουν την μαγεία που προσέφερε το Diablo 2.
Πέρασαν λοιπον τα χρόνια και μέχρι και σήμερα,ότι παιχνίδι actionRPG βγει, το περιγράφουμε σαν DiabloClone ή έστω αναφέρουμε το Diablo για σύγκριση.
Επιστρέφοντας στο DOOM, λίγα χρόνια μετά την κυκλοφορία του, ότι FPS εβγαινε, κανείς δεν έκανε αναφορά στο DOOM, πολύ περισσότερο να το περιγράψει ως doomclone. Αντιθετως, το Diablo, για κάποιο λόγο καθορίζει το είδος μέχρι και σημερα. Αυτό λέει πολλά για την αξία του τίτλου διαχρονικά.

Αρκετά ομως με την ιστορία. Το Diablo 4 είναι εδώ και νομίζω ότι όσοι πατήσατε το link για το review του, θέλετε να μάθετε αν είναι ένα καλό (οχι game) Diablo.
Η ιστορία του Diablo 4 συνεχίζει τα γεγονότα του Diablo 3, τα οποία δεν ειναι σημαντικό για κάποιον να τα γνωρίζει για να καταλάβει τι συμβαίνει γυρω του. Σημαντικό ομως είναι να γνωρίζει κανεις την μυθολογία του Diablo η οποία υπάρχει σε χιλιάδες sites εκεί έξω που αξίζει να διαβάσετε. Το Diablo 3 είχε δεχθεί κριτική για τον πολύχρωμο χαρακτήρα του. Στο Diablo 4 δεν έκαναν ξανά το ίδιο λάθος. Αυτη τη φορά η Blizzard εφτιαξε ένα σχεδόν horror Diablo. Η παλέτα των χρωμάτων είναι μουντή, οι εχθροί είναι πιο τρομακτικοί και τα τοπία βγαλμένα από έναν μεσαιωνικό εφιάλτη. Επίσης είναι και αρκετά πιο δύσκολο. Πολύς κόσμος τότε είχε κριτικάρει το Diablo 3 για την δυσκολία του και φαίνεται ότι και εδώ η blizzard άκουσε τον κόσμο.

Η βασική διαφορά του Diablo 4 όμως, είναι ο ανοιχτός κόσμος του. Έφτασε λοιπόν και στο Diablo, η μόδα του Open word και αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Όλα τα Diablo μέχρι το 4, χωρίζονταν σε γραμμικές πίστες/περιοχές. Αυτό, λόγω της φύσης του είδους και του replayability του τίτλου, κούραζε και δημιουργουσε μονοτονία σχετικά με το endgame leveling (δηλαδή το παιχνίδι μετά τον τερματισμό). Αν ήθελες να “φαρμάρεις” καλά αντικειμενα στο Diablo έπρεπε να πας στην τελευταία πίστα/περιοχή για να έχεις καλύτερες πιθανοτητες στα drops.
Αυτό πλέον αλλάζει, και στο endgame νιώθεις όλον τον κόσμο του παιχνιδιού διαθέσιμο για “φαρμάρισμα”. Σε αυτό βοηθούν και τα συνεχόμενα openworld events που είναι διάσπαρτα στον κόσμο του, με αποτέλεσμα να μην νιώθεις καμία περιοχή να υπολείπεται μιας άλλης. Τα events αυτά, είναι κοινόχρηστα σε όσους είναι συνδεδεμένοι στον εκάστοτε server και είναι διαθέσιμα από το τρίτο επίπεδο δυσκολίας και πάνω. Ένας τόσο μεγάλος ανοιχτός κόσμος, με τόσες “υποχρεώσεις” για τον παίκτη, απαιτεί γρήγορη μετακίνηση. Ευτυχώς υπάρχουν πολλές πύλες τηλεμεταφοράς, αλλά και το άλογο, το οποίο είναι και αυτό νέα προσθήκη σε παιχνίδι Diablo. Για κάποιο λόγο όμως, η blizzard σου το δίνει κοντά στον τερματισμό. Ίσως εσκεμμένα το παιχνίδι θέλει να βγάλεις το campaign σε πιο αργούς ρυθμους, για να απολαύσεις και αφομοιώσεις τον κόσμο του όπως πρέπει.
Τα events που υπάρχουν διαθέσιμα είναι τα Legions τα World Bosses και τα Helltides. Tα Legions είναι μικρές περιοχές με ατελείωτα τέρατα, που πρέπει να μαζευτουν αρκετοι παικτες για να “καθαριστεί” η περιοχή. Στο τέλος προφανως, σε επιβραβεύει με μπόλικο loot.
Τo world boss είναι ένα πολύ μεγάλο τέρας(όταν εμφανίζεται απομακρύνεται αυτόματα η “κάμερα” απο τον παίκτη για να προσαρμοστεί στο μέγεθος του τέρατος) που θέλει και αυτό ομαδική δουλειά για να “πεσει”, αλλά όταν πέσει … αφήνει καλή προίκα.
Τέλος έχουμε τα Helltides. Στα Helltides μια τυχαία περιοχή του χάρτη κοκκινίζει και γεμιζει επιθετικοτερα τερατα (λες και τα άλλα είναι φιλικά), και η περιοχή δίνει και κάποια ιδιαίτερα υλικά, τα οποία χρειάζονται για τροποποίηση του εξοπλισμού του παίκτη. Στα Helltides μπορεί κανείς να πάει και μόνος του. Το κύριο loot εδώ είναι διάσπαρτα μεγάλα μπαούλα, που για να ανοίξουν χρειάζεται να μαζέψεις κάποιους κρυστάλλους(ciders) απο τα τέρατα που σκοτώνεις. Όλα αυτά τα events διαρκούν για καμμία ώρα και κάνουν την εμφάνισή τους σε τυχαίες στιγμες.
Άξιο αναφοράς για το endgame, είναι και η προσθήκη μιας PvP περιοχής με ξεχωριστες αποστολές αλλά και το άγχους για τον χειρότερο εχθρό του παιχνιδιού. Τον αντίπαλο παίκτη.

Όλα τα Diablo έχουν ένα campaign το οποίο ολοκληρώνει ο παίκτης συνήθως χωρις μεγάλη δυσκολία. Αυτό είναι το τυράκι! Τα Diablo απο την φυση τους είναι παιχνίδια ατελείωτου loot και farming. Μέχρι να τελειώσει κάποιος το campaign εθίζεται στην λογική του loot και του καλύτερου αντικειμένου για τον χαρακτήρα του, με αποτέλεσμα όταν τελειώσει το story, να θέλει να φαρμάρει, γιατι μπορεί να του “πέσει” καλύτερο όπλο/πανοπλία. Πολύ ύπουλα η Blizzard, ξεκλειδώνει τα καλύτερα αντικείμενα μετά την ολοκληρωση του story του παιχνιδιού. Σαν να σου λέει ωραία, πάμε τώρα στα σοβαρα. Μεταξύ μας, ο σκοπός της blizzard είναι να σε βάλει σε έναν αέναο κυνηγητό gear για τον χαρακτήρα σου, και παράλληλα να δυσκολεύει τον κόσμο του Diablo (sanctuary). Κάτι σαν καρότο και μαστίγιο.
Κάθε επίπεδο δυσκολίας που ανεβάζεις στο Diablo 4, ξεκλειδώνεις και καλύτερης κλάσης όπλα στα drops. Τα skills του χαρακτήρα που επιλέγουμε σε κάθε level, κοντά στον τερματισμό τελειώνουν. Μετά ξεκινάνε τα paragon levels, που εκει αντί για skills, ανεβάζεις συγκεκριμένα στοιχεια της δυναμης του χαρακτήρα(Strength, Intelligence, Willpower, και Dexterity) σε ένα πολύ περίεργο paragon board που θέλει αρκετή μελέτη.

Ταυτόχρονα, κάνουν την εμφάνισή τους και τα glyphs, τα οποία είναι κάτι σαν ρουνοι με ιδιότητες που μπαίνουν σε συγκεκριμένα slots στο paragon board. Tα glyphs αυτα αναβαθμίζονται μέσα απο dungeons τα οποία είναι ατελείωτα. Υπάρχουν διάφορα κλειδιά που ξεκλειδώνουν dungeons με διαφορετικά χαρακτηριστικά και δυσκολία.
Μετά τον τερματισμό εμφανίζεται και το Tree of Whispers. ένα Δέντρο που σου δίνει αποστολές για να σε ανταμείψει με εκλεκτό loot.
Κάνω προσπάθεια σε όλο το review να είμαι όσο το δυνατόν πιο λιτός, και να μην δίνω περιττες λεπτομέρειες και κουράσω τον αναγνώστη ο οποίος θέλει απλά να πάρει μια ιδέα του τι θα συναντησει παίζοντας Diablo 4. Όσα έχω περιγράψει μέχρι τώρα θέλουν ξεχωριστό οδηγό και μελέτη για να έχουν την καλύτερη δυνατή επίπτωση στον χαρακτήρα. Σε αυτό το σημείο του παιχνιδιού (endgame) το Diablo δε συγχωρεί λάθη. Αν δεν ξέρεις καλά τι κάνεις, υπάρχει περίπτωση να κάνεις τα πράγματα χειρότερα. Υπάρχουν φορές που αλλάζω ένα σπαθί και μια περικεφαλαία, τα οποία στα “χαρτιά” είναι καλύτερα από αυτά που φορούσα, αλλά το αποτέλεσμα να είναι χειροτερο.
Το ιντερνετ βριθει sites με οδηγούς σχετικά με το πως πρέπει να χτίσεις σωστά τον χαρακτήρα σου. Και αν σας φαίνεται περίεργο να χρειάζεται οδηγός για το χτίσιμο χαρακτήρα, τι θα λέγατε αν σας ελεγα οτι δεν υπάρχει ένας οδηγός για κάθε κλάση χαρακτήρα. Αν λοιπον θέλει κάποιος να χτίσει σωστά έναν χαρακτήρα πρέπει να προσαρμόσει τα stats του, εκτος της κλάσης που θα επιλεξει (Barbarian, Druid, Sorceres, Rogue, Necromancer) να επιλέξει και στυλ. Παράδειγμα, θα παίξει τον Druid σαν companion (με ζώα και μαγικά) ή με shapeshifting δηλαδή με δυνάμεις μεταμορφωσης σε λύκο ή αρκούδα, Ακόμα και το shapeshifting έχει διαφορά αν θα παίξει σαν αρκουδα ή σαν λύκος. Γενικά το Diablo θέλει εξειδίκευση. Δεν μπορείς να είσαι λίγο από όλα στον χαρακτήρα που θα επιλέξεις. Αν παρασυρθείς και αναβαθμίσεις πολλα skills θα καταλήξεις με έναν χαρακτήρα που κάνει πολλα, αλλά αδυναμα. Αυτη η ποικιλία στο χτίσιμο του χαρακτήρα, που μαζί με το άπειρο υλικό για εξερεύνηση που υπάρχει εκεί έξω, κάνει το παιχνίδι αστείρευτο.
Όποιος δεν ανήκει στην σέχτα του Diablo ίσως τον φοβισουν όσα περιγράφω τόσην ώρα ή στην καλύτερη δεν έχει καταλάβει πως μπορεί να λειτουργεί αρμονικά όλο αυτό . Η blizzard όμως έχει την εμπειρία να σου εξηγεί τους μηχανισμούς των παιχνιδιών της με ήπιο και διακριτικο τρόπο ούτως ώστε και να μην κουράζει τον έμπειρο παίκτη και να μην μπερδεύει τον νέο.
Θα προσπαθήσω κι εγώ να ακολουθήσω την τακτική της blizzard και να μην κουράσω τον αναγνωστη. Έχοντας αγγίξει επιδερμικά τους μηχανισμούς του Diablo 4, θα περάσω στα τεχνικά, αφού για να βγει ένα review που θα αναλύει ολους τους μηχανισμούς του Diablo 4, θα χρειαζόταν ένα site μόνο για αυτό. Παρεμπιπτόντως για όσους ενδιαφέρονται να βουτήξουν στα βαθιά μπορούν να επισκεφθούν το https://maxroll.gg/

Τα γραφικά του Diablo 4 τείνουν προς τον ρεαλισμο, σε αντίθεση με του Diablo 3, που εμοιαζε πιο cartoonish. Από τα χιονισμένα τοπία ως τις ερήμους και τους βάλτους, βλέπεις όμορφες λεπτομέρειες περιβάλλοντος, οι οποίες σε βάζουν κατευθείαν στο κλιμα. Οι λεπτομέρειες πάνω στον χαρακτήρα είναι εντυπωσιακες. Ραφές σε ρούχα φτερά κρίκοι και κάθε είδους διακοσμητικά στα “ρούχα” του χαρακτήρα,μοιάζουν σαν να δέχθηκαν ξεχωριστή προσοχή στον σχεδιασμό. Δεν θα δείτε πουθενά κάτι πρόχειρα σχεδιασμένο. Ακόμα και στο πιο ασήμαντο κελάρι ακόμα και στο πιο απλό ξύλινο πάτωμα, κάθε frame του παιχνιδιού φωνάζει ταλέντο δουλειά λεπτομέρεια και μερακι. Πολλές φορές νιώθω ενοχή να τρέχω και να μην παρατηρώ το αστείρευτο ταλέντο που δημιουργησε αυτόν τον κόσμο. Σαν να τρέχεις σε μια γκαλερί έργων τέχνης, για να περάσεις τις αίθουσες ,χωρίς να κοντοσταθεις να απολαύσεις τους πίνακες.
Φανταστείτε αυτό το περιβάλλον ντυμένο με μια δυναμική μουσική η οποία ανάλογα την δράση προσαρμόζεται δημιουργώντας σου την αίσθηση ότι έχεις στα πόδια σου μια ζωντανή ορχήστρα η οποία παρακολουθεί την περιπέτεια σου προσαρμόζοντας την μουσική ανάλογα με το τι συμβαίνει στην οθόνη σου. Η μουσική έπαιζε πάντα πολύ σημαντικό ρόλο στα Diablo. Η μουσική εδώ δεν είναι απλά ένα ορχηστρικό χαλί. Κάθε πόλη/χωριό έχει το μουσικό του θέμα το οποίο έχει χαρακτήρα και μελωδια η οποία σου μενει. H τέρψη ακοής και όρασης είναι εγγυημένη στο diablo 4.
Εν κατακλείδι, Ο μόνος λόγος που μπορεί να μην αρέσει σε κάποιον το Diablo 4, είναι το είδος του actionRPG. Πριν το ακουμπήσει κάποιος που δεν ξέρει τι θα πει actionRPG, καλύτερα να ρίξει μια ματιά τι σημαίνει το είδος, γιατί είναι ένα είδος που απαιτεί στοχοπροσήλωση και δυστυχώς στις μέρες μας το gaming κοινό δεν έχει την υπομονή που είχε πριν 20 χρονια. Όχι , μην περιμένετε να σας πω αρνητικά για το Diablo 4, αυτά θα σας τα πουν οι casual παίκτες (που έτσι κι αλλιώς δεν είναι για αυτούς το συγκεκριμένο παιχνίδι) και οι hardcore παίκτες οι οποίοι ξέρουμε όλοι ότι ποτέ δεν είναι ικανοποιημένοι και πάντα θα ζητάνε το κάτι παραπάνω. Κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα και θέματα ισορροπίας τα οποία υπάρχουν, δεν χαλάνε την συνολική εμπειρία. Εξάλλου θεωρώ ότι είναι θέμα χρόνου να διορθωθούν άρα είναι ανάξια αναφοράς.
Ελπίζω να σας έδωσα μια ιδέα για το τι θα συναντήσει κάποιος που θα θέλει να ασχοληθεί με το Diablo 4. Προσπάθησα να σας μεταφέρω περισσότερο την αίσθηση που αποκομίζει κανείς, γιατί αν ήμουν αναλυτικός στα τεχνικά, τους μηχανισμούς και στην ιστορία, το review θα ήταν ατελείωτο. Ελπίζω να μην σας τρόμαξα και να θέλετε να δοκιμάσετε ένα παιχνίδι το οποίο απαιτεί να το παντρευτείτε για να σας δώσει αυτά για τα οποία έχει φτιαχτεί.

ΥΓ. Μιας και αργήσαμε να κάνουμε το review και μας πρόλαβε το πρώτο Diablo 4 Season 1: Season of the Malignant, αξίζει να πούμε δυο κουβέντες για τις αλλαγές που φέρνει. Τα seasons στο Diablo 4 φέρνουν νέες αποστολές, νέα Dungeons και πολλά νέα αντικείμενα,τα οποία δίνουν νέες ιδιότητες στους χαρακτήρες. Ακόμα, σου δίνει έξτρα cosmetics που αν πληρώσεις το battlepass μπορείς να τα ξεκλειδώνεις ανά battlepass level. Όλα αυτά είναι αρκετά να σε κρατήσουν για καιρό απασχολημένο σε περίπτωση που κάποιος έχει εξαντλήσει όλο το υλικό του Diablo 4 ή απλά θέλει μια φρέσκια πινελιά στο παιχνίδι. Αυτά όλα προϋποθέτουν να ξεκινήσει κανείς καινούριο sesional χαρακτήρα από την αρχή. Ευτυχώς υπάρχει η επιλογή να παρακάμψεις το campaign(αν το έχεις βγάλει τουλάχιστον μια φορά) και να επικεντρωθείς στο γρήγορο leveling. Στο τέλος της season ο χαρακτήρας γίνεται κανονικός και το μπαούλο με τα αντικείμενα του παίκτη ενοποιούνται (όλοι οι χαρακτήρες μοιράζονται το ίδιο μπαούλο, εκτός του sesional). Κάποια αντικείμενα του season, που δίνουν εξτρα ιδιότητες στους χαρακτήρες(Caged Hearts) θα εξαφανιστούν με το πέρας της season. Οι season θα κρατάνε 3 μήνες, και σκοπό έχουν να ανανεώνουν τακτικά το περιεχόμενο.