Alone in the dark Review | Στράτος Κοντεκάκης
Το πρώτο Alone in the dark που κυκλοφόρησε το 1992 είχε θέσει τις βάσεις για το είδος των survival horror παιχνιδιών, έστω και με πολύ απλοϊκό και πρωτόγονο τρόπο. Στη συνέχεια κυκλοφόρησαν και άλλα παιχνίδια της σειράς σε διάφορες πλατφόρμες χωρίς όμως κανένα να ξεχωρίσει ιδιαίτερα. Η σειρά παρέμεινε πάντα στη σκιά των μεγάλων franchise του είδους όπως το Resident evil και το Silent hill και βασικά πάντα ήταν σαν ο φτωχός συγγενής του Resident evil.
Το remake αυτό έρχεται τώρα από την Pieces Interactive, ένα άγνωστο στούντιο που έκανε κυρίως indie παιχνίδια, και παρόλο που είναι μία φιλότιμη προσπάθεια δυστυχώς δεν μπορεί να ξεφύγει και αυτό από τα όρια του φτωχού συγγενή.
Το παιχνίδι διαδραματίζεται γύρω στο 1920. Η Emily Hartwood ζητάει τη βοήθεια του ντεντέκτιβ Edward Carnby για να βρει τον θείο της Jeremy Hartwood, ο οποίος έχει εξαφανιστεί από το άσυλο για ψυχικά ασθενής Derceto όπου βρισκόταν. Τους δύο πρωταγωνιστές υποδύονται οι γνωστοί ηθοποιοί David Harbour και Jodie Comer. Και θα έλεγα ότι η παρουσία τους είναι και το καλύτερο στοιχείο του παιχνιδιού. Ο παίκτης μπορεί να επιλέξει με ποιον χαρακτήρα θα παίξει το παιχνίδι. Κάθε χαρακτήρας έχει τα δικά του ξεχωριστά cutscenes ενώ έχει και κάποιες μικρές διαφορές το κάθε playthrough στις τοποθεσίες, οπότε υπάρχει νόημα να παιχθεί το παιχνίδι και με τους δύο χαρακτήρες.
Η ιστορία του παιχνιδιού είναι καλή σε γενικές γραμμές, προσωπικά ξεχώρισα το φινάλε που ήταν πολύ καλό. Όπως προείπα, οι δύο ηθοποιοί κάνουν εξαιρετικές ερμηνείες στους ρόλους τους, ενώ καλές είναι και οι ερμηνείες των υπόλοιπων χαρακτήρων που κατοικούν στο Derceto.
Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι μεν ξεκάθαρα περασμένης γενιάς, όμως είναι όμορφα. Γενικά στον οπτικό τομέα το παιχνίδι δεν έχει προβλήματα. Και το Derceto είναι πολύ όμορφα σχεδιασμένο, αλλά και οι υπόλοιπες περιοχές που συναντάει ο παίκτης είναι όμορφες και καλοσχεδιασμένες. Αυτά που δεν είναι και τόσο καλά είναι τα animations της κίνησης τόσο του παίκτη όσο και των τεράτων. Είναι θα έλεγα animations παλαιάς κοπής από περασμένες γενιές.
Η μουσική του παιχνιδιού έχει ένα τζαζ στυλ που ταιριάζει με την τοποθεσία κοντά στην Νέα Ορλεάνη που διαδραματίζεται, αλλά από την άλλη δεν μου κάνει τόσο ταιριαστή για ένα horror παιχνίδι. Σε γενικές γραμμές δεν βρήκα καθόλου τρομακτικό το παιχνίδι, παρόλο που η ατμόσφαιρά του είναι καλή.
Το gameplay είναι αυτό ενός κλασσικού survival horror τίτλου. Η κάμερα είναι τρίτου προσώπου όπως στο remake του Resident evil 4 και προχωράς το παιχνίδι αντιμετωπίζοντας εχθρούς, εξερευνώντας δωμάτια, λύνοντας γρίφους και παζλ και βρίσκοντας κλειδιά και αντικείμενα για να πας παρακάτω.
Δυστυχώς η μάχη του παιχνιδιού δεν είναι καλή. Είναι πολύ βαριά και πολύ clunky. Πολλές φορές έτυχε να πυροβολήσω έναν εχθρό με το πιστόλι και να μην του κάνω καθόλου damage. Η ποικιλία των όπλων δεν είναι μεγάλη. Ένα handgun, μία καραμπίνα και ένα tommy gun είναι τα διαθέσιμα όπλα που υπάρχουν. Υπάρχει και melee combat με διάφορα όπλα που μπορείς να βρεις στο περιβάλλον όπως τσεκούρια, σωλήνες κλπ. Όμως και το melee combat δεν είναι καλό. Οι κινήσεις είναι πολύ άχαρες και θυμίζουν και αυτές παιχνίδι παλαιότερης γενιάς. Επίσης στο περιβάλλον υπάρχουν διάφορα αντικείμενα όπως πέτρες και βόμβες μολότοφ που μπορείς να πετάξεις στους εχθρούς, αλλά και πάλι είναι πολύ στριφνή η εκτέλεση και αυτής της επιλογής.
Οι γρίφοι και τα παζλ είναι πάρα πολλά, θεωρώ ότι είναι υπερβολικά πολλά θα έλεγα. Και ειδικά ένας γρίφος με το talisman και τα νούμερα βρήκα περιττό να επαναλαμβάνεται τόσες φορές. Υπάρχει και inventory αλλά δεν χρειάζεται να κάνει καμία διαχείριση ο παίκτης. Μαζεύει όσες σφαίρες και health potions του επιτρέπει το παιχνίδι και από εκεί και πέρα δεν μπορεί να πάρει άλλα απλά μέχρι να χρησιμοποιήσει αυτά που έχει. Δεν υπάρχει δηλαδή κάποιος χώρος αποθήκευσης προμηθειών όπως στα resident evil.
Οι εχθροί τώρα είναι ικανοποιητικοί σε ποικιλία και έχουν ωραίο σχεδιασμό θα έλεγα, με πολλές Lovecraft επιρροές. Υπάρχουν και κάποια boss fights αλλά όχι πολλά. Τρία boss fights θα συναντήσετε σε όλο το παιχνίδι, με το τελευταίο να ξεχωρίζει.
Σε γενικές γραμμές το Alone in the dark είναι μία αξιόλογη και φιλότιμη προσπάθεια θα έλεγα που μπορεί να τραβήξει το ενδιαφέρον των φανς του είδους. Δυστυχώς το χαμηλό μπάτζετ που προφανώς είχε το παιχνίδι (είναι ξεκάθαρα μία ΑΑ παραγωγή) δεν του επέτρεψε να κάνει κάτι καλύτερο, ειδικά στον τομέα της μάχης, με αποτέλεσμα και πάλι να φαίνεται σαν ένας φτωχός συγγενής εάν το συγκρίνουμε με ένα σύγχρονο Resident evil για παράδειγμα.
Ο βαθμός που θα βάλω είναι 6,5/10.
Στράτος Κοντεκάκης
