Senua’s Saga: Hellblade II | Multi Review

Review από τον Πάνο

Το Senua’s Saga: Hellblade II, ήταν ίσως το πιο αναμενόμενο παιχνίδι των XBOX Studios για μένα. Το πρώτο παιχνίδι το είχα παίξει μέσω Gamepass όταν προστέθηκε στην βιβλιοθήκη του, δηλαδή ένα έτος μετά την αποκλειστική κυκλοφορία του στο PS4. Δεν είχα δει τίποτα σχετικά με το παιχνίδι και ότι έζησα τότε ήταν μοναδικό. Όχι τόσο όμως ώστε να μη το παρατήσω κάποια στιγμή και να το συνεχίσω μετά από αρκετούς μήνες. Θυμάμαι να διαβάζω διθυράμβους για το studio έκπληξη που ακούει στο όνομα Ninja Theory και μάλιστα ήταν όλοι σχεδόν σίγουροι ότι θα αποτελέσει την επόμενη εξαγορά της SONY. Τελικά η εξαγορά πραγματοποιήθηκε, αλλά όχι από τη SONY. Η Microsoft και το XBOX απέκτησαν το studio και έτσι οι προσδοκίες για άλλους εκτοξεύθηκαν, ενώ για άλλους μειώθηκαν πάρα πολύ εξαιτίας του κακού ονόματος της Microsoft που αρκετές φορές έπιασε χρυσό και τον μετέτρεψε σε κάρβουνο. Τι ισχύει όμως στην περίπτωση του Senua’s Saga: Hellblade II ;
Το παιχνίδι ξεκινά με τη Senua να βρίσκεται πάνω σε ένα πλοίο στη μέση μίας τρομακτικής καταιγίδας όπου τα πελώρια κύματα απειλούν να σπάσουν το πλοίο στη μέση σε κάποια γωνιά της Ισλανδίας. Εδώ κάπου στα πρώτα 30 δευτερόλεπτα έχεις ήδη κρατήσει την αναπνοή σου, έχεις τρίψει τα μάτια σου και προσπαθείς να κατανοήσεις τι βλέπεις στην οθόνη σου. Πέρασε μισή γενιά για να δούμε next gen γραφικά, σκέφτεσαι και δεν έχεις και άδικο. Η ιστορία συνεχίζεται αλλά εδώ σταματάει η αναφορά μου σε αυτήν σε αυτό το review. Τη συνέχεια πρέπει να τη ζήσετε. Στο τέλος θα υπάρχουν μικρά tips για να είναι αυτό σας το ταξίδι μία εκπληκτική εμπειρία και όχι μία καταναγκαστική και βαρετή ανάμνηση.

Από τις πρώτες στιγμές στο παιχνίδι η Senua βιώνει δύσκολες καταστάσεις και κακουχίες ενώ ταυτόχρονα μέσα στο κεφάλι της υπάρχει μία πάλη εξαιτίας της ψύχωσης από την οποία πάσχει και ακούει συνεχώς φωνές που προσπαθούν άλλοτε να την εμψυχώσουν, άλλοτε να την καθοδηγήσουν, να την χειραγωγήσουν ή ακόμα και να την καταρρακώσουν. Τις φωνές αυτές τις άκουγε και στο πρώτο παιχνίδι. Τότε όμως οι φωνές είχαν άλλο ύφος και η Senua αντιδρούσε πολύ διαφορετικά. Τώρα φαίνεται να υπάρχει μία άλλη σχέση της Senua με τις εσωτερικές της φωνές. Μία σχέση αποδοχής και συμβίωσης.
Στον τεχνικό τομέα θα πρέπει να αναφέρω τα αυτονόητα. Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι εξαιρετικά. Είναι ότι καλύτερο έχω δει. Έφτασα σε σημείο να πατάω κουμπιά ενώ βλέπω cut scene και να μη πατάω πιστεύοντας ότι βλέπω cut scene. Με άλλα λόγια δεν θα ξεχωρίζετε πότε παίζετε ή πότε βλέπετε ένα cut scene. Τα καιρικά φαινόμενα όπως οι άνεμοι και η βροχή αποδίδονται εκπληκτικά. Σε περιοχή που έβρεχε συνεχώς, σταμάτησα επίτηδες να δω την πορεία του νερού που πέφτει στο έδαφος και στα βράχια της περιοχής. Το νερό κυλάει μέσα από κάθε χαραμάδα μέχρι να βρει δρόμο για να καταλήξει στο έδαφος και από εκεί στη θάλασσα.

Οι χαρακτήρες και οι λεπτομέρειες στις εκφράσεις των προσώπων τους είναι ότι καλύτερο έχω δει. Η δουλειά που έχει γίνει είναι ασύλληπτη. Τα περιβάλλοντα, οι υφές, οι σκοτεινές και οι φωτεινές αν και είναι ελάχιστες αυτές οι περιοχές είναι φτιαγμένες με τρόπο που και πάλι θα αναρωτηθείς αν βλέπεις πλάνα από drone και ακριβή κάμερα ή αν είναι παιχνίδι. Όλα αυτά επιτυγχάνονται με τη χρήση της Unreal Engine 5 η οποία θα διαπρέψει φαντάζομαι στην επόμενη γενιά.
Στον ήχο αν έχεις παίξει το πρώτο παιχνίδι, ξέρεις τι να περιμένεις. Στην πρώτη οθόνη του παιχνιδιού, οι δημιουργοί σε παροτρύνουν να φορέσεις ακουστικά. Πίστεψε με κάνουν τη διαφορά. Ο ήχος είναι γύρω σου καθ’ όλη τη διάρκεια. Οι φωνές που ακούει η Senua θα χορεύουν από το αριστερό στο δεξί ακουστικό και γύρω σου θα νιώσεις να υπάρχει μία πανδαισία ήχων. Μην παραξενευτείς αν γυρίσεις πίσω σου να δεις αν ο ήχος που μόλις άκουσες είναι από το δωμάτιο σου ή από το παιχνίδι. Δες εδώ γιατί πρέπει να φορέσεις ακουστικά.
Μη το παίξεις ακούγοντας από τα ηχεία της τηλεόρασης ή με άλλον τρόπο. Βάλε τις φωνές στο δικό σου κεφάλι και ζήσε ότι ζει η Senua. Όσο πιο πολύ μπεις στον ρόλο της τόσο πιο πολύ θα σε απορροφήσει το παιχνίδι.

Πριν πάμε στο gameplay πρέπει να αναφέρω ότι το παιχνίδι έχει ελληνικό μενού και ελληνικούς υπότιτλους και θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο στο studio αλλά και στην Microsoft και το XBOX γιατί μου δόθηκε η δυνατότητα να παίξω, καταλαβαίνοντας τα πάντα στο παιχνίδι. Ελπίζω να το δούμε και στα επόμενα αποκλειστικά παιχνίδια της. Οι υπότιτλοι έχουν δύο διαθέσιμα μεγέθη προς επιλογή και η μετάφραση είναι εξαιρετική. Είχα ακούσει πριν την κυκλοφορία του παιχνιδιού ότι με τόσες φωνές που ακούγονται σε αυτό, θα επικρατεί ένας χαμός από υπότιτλους. Καμία σχέση. Οι κεντρικοί διάλογοι εμφανίζονται στο κέντρο της οθόνης ενώ οι υπότιτλοι των φωνών θα εμφανίζονται κάτω αριστερά και κάτω δεξιά χωρίς να μπλέκονται στην εικόνα του παιχνιδιού. Σε αυτό εξυπηρετεί και το γεγονός ότι το παιχνίδι σε όλη του τη διάρκεια έχει δύο μαύρες μπάρες πάνω και κάτω για να πετύχουν οι δημιουργοί το οπτικό αποτέλεσμα που βλέπουμε ενώ οι ίδιοι το βάφτισαν ως ¨κινηματογραφικότητα¨. Σε αυτή την κάτω μπάρα εμφανίζονται οι επιμέρους υπότιτλοι.

Gameplay. Δύσκολο να περιγράψεις τι είναι χωρίς να αποθαρρύνεις κάποιον από το να παίξει το παιχνίδι. Θα τολμήσω να πω ότι το παιχνίδι είναι ένας walking simulator. Στο 70% του παιχνιδιού θα προχωράς. Πολλές φορές αργά και βασανιστικά. Το παιχνίδι δεν σου δίνει την ελευθερία να επιταχύνεις η να τρέξεις εκτός ελαχίστων περιπτώσεων. Όσο προχωράς βέβαια προχωρά και η εξιστόρηση. Όχι δεν μιλάς όλη την ώρα με τις εσωτερικές σου φωνές. Στο Senua’s Saga: Hellblade II, η Senua δεν είναι μόνη. Υπάρχουν npcs. Χαρακτήρες που έχουν προσωπικότητα, θέληση και αδυναμίες. Όσο προχωράς, τόσο συζητάς μαζί τους και συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι ο μόνος άνθρωπος που ζει με προβλήματα. Υπάρχουν και άλλοι που οι καταστάσεις που βίωσαν τους έκαναν αυτό που είναι τώρα και οι τρόποι τους ίσως δικαιολογούνται.
Εκτός από το να περπατάς, λύνεις και γρίφους. Είτε προσπαθώντας με την βοήθεια της προοπτικής να ενώσεις αντικείμενα στο περιβάλλον ώστε να σχηματίσεις το σύμβολο που ψάχνεις κάθε φορά, είτε αναποδογυρίζοντας όλο το περιβάλλον ώστε να ανοίξεις μονοπάτια που στην πρώτη όψη τους μοιάζουν απροσπέλαστα.
Ευτυχώς οι γρίφοι είναι λιγότεροι και ευκολότεροι από το πρώτο παιχνίδι. Δεν θα σε κουράσουν και θα σπάσουν λίγο τη μονοτονία. Δεν έχουν καν νόημα ύπαρξης. Η μάλλον έχουν. Να σπάσουν τη μονοτονία.

Περπατάμε, λύνουμε γρίφους και πολεμάμε. Άρα εκτός από το να παρακολουθούμε μία ταινία, παίζουμε κιόλας; Ναι. Η μάχη στο Senua’s Saga: Hellblade II, είναι διαφορετική από αυτή του πρώτου παιχνιδιού. Εκεί ήταν πιο γρήγορη, πιο δύσκολη και ταυτόχρονη ενάντια σε αρκετούς εχθρούς αλλά τα χτυπήματα με το σπαθί ήταν εντελώς ψεύτικα. Δεν ένιωθες ότι χτυπάς τον αντίπαλο. Στο Senua’s Saga: Hellblade II, τα χτυπήματα τα νιώθεις. Όταν η λεπίδα σου μπει στο σώμα του αντιπάλου σου το νιώθεις. Από την εικόνα που βλέπεις και από τη δόνηση στο χειριστήριο που ξεκινά έντονη και απότομη και καταλήγει ήπια και μαλακή. Οι εχθροί έρχονται κατά πάνω σου ανά ένας κάθε φορά. Ελάχιστες φορές θα βρεθείς με παραπάνω εχθρούς στην ίδια οθόνη και πάλι η μάχη θα είναι ένας εναντίον ενός. Οι αντίπαλοι έχουν τα δικά τους patterns και αν τα μάθεις τότε όλοι είναι εύκολα αντιμετωπίσιμοι. Θα πρέπει να αποφεύγεις τα χτυπήματά τους, να τα αποκρούεις και να επιτίθεσαι είτε με light χτύπημα είτε με heavy. Αυτό θα το επιλέξεις ανάλογα με τον αν ο αντίπαλος έχει θωράκιση ή όχι. Επιπλέον θα φέρεις πάνω σου ένα αντικείμενο γνώριμο από το πρώτο παιχνίδι που θα σου δώσει τη δυνατότητα να ακινητοποιείς τον αντίπαλο για ένα δευτερόλεπτο ώστε να τον εξοντώσεις με αλλεπάλληλα χτυπήματα. Υπάρχει μία νοητή μπάρα που μόλις γεμίσει, το αντικείμενο αυτό θα λάμψει και αυτό θα σημαίνει ότι μπορείς να ακινητοποιήσεις και πάλι τον αντίπαλο. Και πάλι όμως όταν μάθεις όλη την διαδικασία θα είναι εύκολη και διαδικαστική έως και μονότονη και βαρετή. Αν θυμάστε όμως στην αρχή του κειμένου είχα γράψει ότι το περπάτημα είναι το 70% του παιχνιδιού. Έτσι η μάχη δεν είναι ικανή να σας κουράσει καθώς αντιπροσωπεύει ένα 15% μόλις του παιχνιδιού και ένα 15% είναι οι γρίφοι.

Γιατί όμως αυτό το παιχνίδι που δεν έχει πολλά από τα χαρακτηριστικά που θα ανάγκαζαν να το χαρακτηρίσω αριστούργημα κατάφερε να με κερδίσει και να έχει κάτι που θα το θυμάμαι για πάντα σαν εμπειρία;
Αυτό το κάτι θα το βρεις και εσύ αγαπητέ αναγνώστη αν αποφασίσεις ότι θες να παίξεις το παιχνίδι και να ζήσεις την εμπειρία που σου προσφέρει για αυτό που είναι στην τελική το παιχνίδι. Όχι για το τι θα ήθελες να είναι. Αν ήθελες να είναι ένας κλώνος του God Of War, δεν είναι. Αν ήθελες να είναι το επόμενο Gears, δεν είναι. Δεν είναι ούτε καν το επόμενο Detroit become human. Είναι όμως ένα παιχνίδι που πατάει στα χνάρια του πρώτου που αποθεώθηκε από όλους σχεδόν, παίκτες και κριτικούς και κάνει ένα τεράστιο βήμα μπροστά στον τεχνικό τομέα αφήνοντας αρκετά πίσω ότι είχαμε δει μέχρι την ημέρα κυκλοφορίας του.
Αν μπεις στον ρόλο, προσέξεις τους διαλόγους και αντιληφθείς τι συμβαίνει, θα δεις ότι όχι μόνο η Senua αλλά και όλοι οι χαρακτήρες που εμφανίζονται στο παιχνίδι έχουν τεράστια προβλήματα. Κάνουν πράγματα που αν δεν βρίσκονταν κάτω από τις καταστάσεις που τους γνωρίζουμε δεν θα έκαναν τίποτα από όσα ¨αναγκάζονται¨ να κάνουν. Θα είχαν αναστολές και θα ήταν πιο ανθρώπινοι. Μεγάλωσαν θεωρώντας κάποια πράγματα δεδομένα. Ακόμα και τα bosses είναι βασανισμένες ψυχές που ταλαιπωρήθηκαν απίστευτα. Η Senua καλείται να πάρει αποφάσεις, να πιστέψει ή όχι αυτόν ή αυτό που βλέπει. Να το εμπιστευτεί ή να το αποφύγει, να το πολεμήσει. Δεν ξέρει. Τα έχει χαμένα. Πρέπει όμως να πάρει μία απόφαση. Και δεν είναι μόνη της. Ακούει συνεχώς τον καλό και τον κακό της χαρακτήρα να της ψιθυρίζουν όλα όσα κατάφερε και όλα όσα απέτυχε να φέρει εις πέρας στην ζωή της, κάνοντας ακόμη πιο δύσκολη την όποια απόφαση καλείται να πάρει.
Αν αφήσεις για λίγο το χειριστήριο και δεις μέσα στα μάτια της Senua θα δεις ότι έχεις περάσει από την ίδια θέση πολλές φορές στη ζωή σου. Μπορεί να μην είχες ψύχωση και να μην άκουγες φωνές, είχες όμως τις φωνές από την οικογένεια σου, τους φίλους σου, τον περίγυρο σου, που σε κάθε σημαντική ή ασήμαντη απόφαση που έπρεπε να πάρεις, ήταν εκεί να σε επηρεάσουν. Τελικά εσύ βρήκες τον τρόπο να λυτρωθείς από τις αποφάσεις σου; Η Senua σε περιμένει να την βοηθήσεις όπως ίσως θα ήθελες να σε έχουν βοηθήσει.

Tips
• Παίξε το παιχνίδι όταν έχεις διάθεση να παίξεις ένα παιχνίδι που βασίζεται στην εξιστόρηση και το gameplay με την στενή έννοια περνάει σε δεύτερη μοίρα.
• Φόρεσε ακουστικά.
• Μην δεις τίποτα πέρα από τα επίσημα trailers
• Μπες στον ρόλο της Senua και σκέψου τι θα έκανες στη θέση της
• Μη κρίνεις το παιχνίδι από τα πρώτα 30 λεπτά.

Βαθμός: 8/10

Review από τον Αντώνη Ταχλιαμπούρη και το XBOX Power your dreams στο facebook. 

Η εμπειρία έλαβε τέλος σε πρώτη φάση και θέλω να μοιραστώ τη δική μου ολοκληρωμένη άποψη, έχοντας παίξει και εγώ ένα παιχνίδι που πολλοί περιμέναμε, αρκετοί είχαμε αγαπήσει το πρώτο, όμως σίγουρα όλοι έχουμε σοκαριστεί απο τη συνέχεια του, η οποία είναι μοναδική.

Για λόγους που δεν θέλω να αποκαλύψω τίποτα απο την καταπληκτική υπόθεση και ιστορία του παιχνιδιού, δεν θα αναλύσω καθόλου το σενάριο του.

Γραφικά

Στα πρώτα 10 λεπτά του παιχνιδιού βρίσκεσαι αντιμέτωπος με αυτό που θα ακολουθήσει, αλλά δεν είσαι προετοιμασμένος για αυτό.

Περιμένεις ότι θα είναι καλά και βελτιωμένα, όμως στη περίπτωση αυτή δεν είναι απλά τα πράγματα. Μόλις τελειώσουν τα cinematics και το παιχνίδι έχει ξεκινήσει, χωρίς να καταλαβαίνεις αν όντως παίζεις εσύ, ή είναι η συνέχεια της εισαγωγής.

Αρχίζει λοιπόν το ταξίδι και αυτό που ακολουθεί είναι ένας οπτικός οργασμός.

Τοπία, χρώματα, φωτοσκιάσεις, περιβάλλοντα, υφές, επιφάνειες, λεπτομέρειες, ρεαλιστικές απεικονίσεις, εναλλαγές, σχεδιασμός χαρακτήρων, καιρικές συνθήκες και φαινόμενα, γυαλάδες κτλ τα οποία συνολικά βομβαρδίζουν οπτικά τον gamer και βρίσκεσαι να χαζεύεις τον κόσμο του.

Το Photo Mode του παιχνιδιού είναι καταπληκτικό και σε προκαλείς συνέχεια να το χρησιμοποιείς, για να “κλέβεις” εικόνες αυτής της γραφικής πανδαισίας.

Η Next-Gen γενιά δίνει το πρώτο λαμπρό παράδειγμα στην καλύτερη της μορφή και οι κονσόλες μας είναι το μέσο που εξαργυρώνει το εισητήριο σε αυτή.

Οπτικά δεν μπορεί να αποδωθεί γραπτώς αυτό το οποίο εισπράττει ο gamer. Είναι μια αλματώδεις μετάβαση απο τη μια γενιά στην άλλη και το αποτέλεσμα είναι το λιγότερο συγκλονιστικό.

Οι λέξεις glitches, pop-ups και γενικότερα οι οπτικές αστοχίες είναι απλά ανύπαρκτες.

Ηχος

Γνωρίζουμε όλοι που έχουμε παίξει το πρώτο Hellblade ότι το επίπεδο δουλειάς της Ninja Theory (και) σε αυτόν τον τομέα είναι κορυφαίο. Εδώ όμως πάμε ένα βήμα ακόμη πιο μπροστά.

Οι φωνές που “ζούν” μέσα στο κεφάλι της Senua κυριολεκτικά ζωντανεύουν και μέσα στο κεφάλι του gamer. Ξαφνικά ακούς απο κάθε πιθανή πλευρά γνώμες, συμβουλές, ιστορίες, προτάσεις, διαλόγους, ηχητικά εφφέ, μουσική επένδυση τα οποία αλλάζουν συνέχεια ανάλογα, τη σκηνή, το περιβάλλον, κλειστούς και ανοικτούς χώρους και συμβαίνει μια μοναδική διαδραστικότητα που δεν υπάρχει πουθενά σε κανένα άλλο παιχνίδι στην gaming ιστορία.

Σκέψεις, προβληματισμοί, αμφισβήτηση, ενθάρρυνση, οργή, φόβοι, ερωτήματα, καθοδήγηση, μέχρι και συμβουλές τις οποίες ακούς και γίνεσαι μέρος της ηχητικής αυτής εμπειρίας.

Οι εφιάλτες, η παράνοια, οι εμμονές ταυτόχρονα συνυπάρχουν με τους χαρακτήρες του παιχνιδιού και όλα αυτά υλοποιούνται με απίστευτη τεχνική μαεστρία.

Η χρήση ακουστικών είναι σχεδόν μονόδρομος, γιατί πραγματικά αναλαμβάνουν να σε καθηλώσουν ηχητικά, εφόσουν μιλάμε για ένα κορυφαίο αποτέλεσμα απο κάθε άποψη.

Με ένα καλό ηχοσύστημα και χρήση ηχείων είναι ωραία εμπειρία, αλλά με τη χρήση ακουστικών απλά απογειώνεται.

O ελληνικός υποτιτλισμός είναι άριστος.

Μουσικά/ηχητικά λοιπόν είναι ένα επίτευγμα απο κάθε άποψη. Οι surround ήχοι, οι ομιλίες, το ποιοτικό επίπεδο, τα εφφέ και γενικά ο ακουστικός τομέας είναι 10 φορές μπροστά απο οτιδήποτε άλλο έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα.

Gameplay

Το παιχνίδι ότι ακριβώς υπόσχεται, το τηρεί πιστά. Δηλαδή δεν περιμένεις να συλλέγεις αντικείμενα, να αναβαθμίζεις χαρακτήρες, να σκοτώνεις οτιδήποτε υπάρχει και κινείται μπροστά σου.

‘Εχει αρκετές μάχες αναλογικά με την έκταση του παιχνιδιού, οι οποίες είναι σε σωστούς χρόνους σεναριακά, χωρίς να κουράζουν τον gamer. Οι μηχανισμοί τους είναι απλοϊκοί, χωρίς απαιτήσεις για skills, πανοπλίες, εξοπλισμούς, όπλα κτλ εφόσον η ταυτότητα του παιχνιδιού γνωρίζουμε ποιά είναι.

‘Εχει αναζήτηση των collectibles τα οποία συνολικά είναι 35, εκ των οποίων τα 18 είναι συμβολισμοί Lorestangir και 17 Secret Paths.

‘Εχει εξερεύνηση σε διάφορα μέρη/σημεία τα οποία λύνωντας μερικούς γρίφους/puzzles ανοίγουν μονοπάτια για την εξέλιξη του παιχνιδιού.

‘Εχει πεζοπορία η οποία όμως κυριολεκτικά είναι μαγευτική, χαζεύοντας τα εκπληκτικά τοπία της Ισλανδίας και σε προκαλούν συνέχεια να κάνεις χρήση του Photo Mode.

Οι διαλόγοι δεν κουράζουν σε καμία περίπτωση, γιατί δεν κλέβουν στατικό χρόνο απο την εξέλιξη του παιχνιδιού, αλλά αποτελούν μέρος του μαζί με τη ροή της ιστορίας.

Λίγα λόγια για το τέλος

Ολοι οι κάτοχοι κονσολών περιμέναμε να κυκλοφορήσουν τα ανάλογα Next-Gen παιχνίδια και να δούμε έστω λίγο την διαφορά με την προηγούμενη γενιά. Το Hellblade II λοιπόν είναι αυτό το βήμα. Ανεβάζει το επίπεδο των παιχνιδιών και των απαιτήσεων σε άλλο επίπεδο και κατηγορία.

Προσπαθώ να μην υπερβάλλω, όσοι όμως έχουν παίξει κατανοούν απόλυτα τι εννοώ και όσοι σκοπεύετε να παίξετε, να ξέρετε ότι θα καταλήξετε στο ίδιο συμπέρασμα.

Το παιχνίδι δεν έχει μεγάλη διάρκεια αλλά είναι τόση ώστε να ασχοληθείς μαζί του και να το απολαύσεις, χωρίς άγχος ότι πρέπει να παίξεις 50-100 ώρες για να το ολοκληρώσεις.

Είναι τόσο μαγευτικά προκλητικό που θες να παίξεις 2ο και 3ο playthrough έτσι για να ταξιδεύεις ξανά και ξανά στον κόσμο του.

Αναζητώντας όλα τα collectibles (χωρίς τη χρήση οδηγών), παίζοντας με το εκπληκτικό Photo Mode και ολοκληρώνωντας την ιστορία του, σε διάρκεια ξεπερνά τις 10-12 ώρες.

Για τους λάτρεις των αριθμών και βαθμολογιών, θα του έβαζα 9,5/10

Μερικές συμβουλές

• Παίξτε με ακουστικά, όχι με ηχεία, ηχομπάρες κτλ.
• Αφιερώστε χρόνο στο παιχνίδι, συγκεντρώνωντας επιπλέον όλα τα collectibles.
• Μην ακούτε σχόλια ατόμων που δεν έχουν παίξει το παιχνίδι.

Review από τον Zapdim

Μέσος όρος βαθμολογίας: 8,75/10