Days Gone Remastered | Review by Panos Retropolis

Μετά από 60+ ώρες που διήρκησε το ταξίδι μου στο παιχνίδι, είμαι έτοιμος να σας μεταφέρω την εμπειρία μου ως ένας παίκτης που δεν είχε παίξει το παιχνίδι 6 χρόνια πριν όταν και πρωτοκυκλοφόρησε. Είναι η περίπτωση που η Remastered κυκλοφορία ενός παιχνιδιού, αποκτά νόημα.

Η ιστορία απλή και ενδιαφέρουσα. Το Days Gone του Bend Studio, διαδραματίζεται σε ένα μετα-αποκαλυπτικό Όρεγκον, δύο χρόνια μετά από μια πανδημία που μετέτρεψε μεγάλο μέρος του πληθυσμού σε άγρια, μεταλλαγμένα πλάσματα, γνωστά ως Freakers. Ο πρωταγωνιστής, Deacon St. John, είναι ένας κυνηγός επικηρυγμένων που περιπλανιέται στον επικίνδυνο κόσμο με τη μηχανή του, αναζητώντας ελπίδα και νόημα στην επιβίωση. Ο Deacon St. John αρχικά θα βιώσει μία συγκλονιστικά δύσκολη στιγμή καθώς σε μία σκηνή πανικού, παραμορφωμένοι άνθρωποι επιτίθενται αδιακρίτως και η Sarah, η αγαπημένη του θα επιβιβαστεί σε ένα ελικόπτερο ώστε να επιβιώσει αφήνοντας πίσω της τον πρωταγωνιστή μας ο οποίος θα βάλει στόχο της ζωής του την επανένωσή τους.
Το παιχνίδι μας μεταφέρει δύο χρονιά μπροστά στον χρόνο όπου βλέπουμε τον Deacon St. John μαζί με τον κολλητό του φίλο Boozer να τριγυρίζουν με τις μηχανές τους με προορισμό τον Βορρά.

Το παιχνίδι προσφέρει έναν ανοιχτό κόσμο γεμάτο εχθρούς, ανθρώπινους και μεταλλαγμένους, ενώ οι Freakers κινούνται σε μεγάλες ορδές, δημιουργώντας έντονες στιγμές δράσης. Ο Deacon χρησιμοποιεί δεξιότητες που απέκτησε ως μέλος μιας λέσχης μοτοσικλετιστών, ενώ η ιστορία εξερευνά θέματα απώλειας, εκδίκησης και επιβίωσης.

Η περιπλάνηση του Deacon St. John στον χάρτη γίνεται μέσω μίας μηχανής την οποία θα έχουμε σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού και θα μπορούμε να την αναβαθμίζουμε στα διάφορα camps ενώ στην πορεία θα υπάρχει και δυνατότητα για fast travel. Τα camps έχουν δημιουργηθεί από τους ανθρώπους σε μία προσπάθεια να υπάρχουν ασφαλείς περιοχές ώστε η επιβίωση να καταστεί δυνατή σε έναν κόσμο που είναι επικίνδυνος από άκρη σε άκρη. Οι δύο φίλοι έχουν επιλέξει να μην ζήσουν σε κανένα camp αλλά να επιβιώσουν μόνοι τους σε διάφορα μέρη. Δεν μπορούν όμως και να μην έχουν καμία σχέση με αυτά καθώς είναι πλήρως εξαρτώμενοι. Στα camps θα μπορέσουν να αναβαθμίσουν τα όπλα τους και τις μηχανές τους. Να πουλήσουν αντικείμενα στον έμπορο και να αγοράσουν εξοπλισμό και πυρομαχικά. Επειδή όμως όπως προείπα τα camps είναι παραπάνω από ένα, οι διάφορες δουλειές που θα αναλάβουμε για κάθε camp καθώς και ο τρόπος που θα αντιμετωπίσουμε κάθε ένα από αυτά, θα υπολογίζεται με έναν δείκτη εμπιστοσύνης από τα camps προς εμάς και θα επηρεάσει το γενικότερο ταξίδι μας.

Οι μάχες στο παιχνίδι γίνονται είτε σώμα με σώμα, χρησιμοποιώντας μαχαίρια, ρόπαλα, τσεκούρια κτλ τα οποία φθείρονται μετά από έναν αριθμό χτυπημάτων και θα πρέπει να βρούμε νέα, είτε με διάφορα όπλα, από απλό πιστόλι μέχρι πολυβόλα. Το κάθε όπλο έχει τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά και η επιλογή τους θα πρέπει να γίνεται στρατηγικά.
Πέρα από τα όπλα θα έχουμε στη διάθεσή μας και χειροβομβίδες, μολότοφ, μπουκάλια και πέτρες με σκοπό είτε να πλήξουμε αντιπάλους, είτε να τους ξεγελάσουμε κατευθύνοντας τους σε κάποιο σημείο μακριά μας ώστε να τους ξεφύγουμε. Αν και από τα trailers του παιχνιδιού είχα πιστέψει ότι θα βρίσκομαι συνεχώς αντιμέτωπος με ορδές εκατοντάδων μεταλλαγμένων, πράγμα που θα με απέτρεπε από το να ασχοληθώ, κάτι τέτοιο δε συμβαίνει συχνά και δεν κουράζει.

Το παιχνίδι διαθέτει και skill tree το οποίο χωρίζεται σε 3 κατηγορίες. Ο χαρακτήρας μας διαθέτει μπάρα ζωής αλλά και μπάρα ενέργειας η οποία μειώνεται κάθε φορά που τρέχουμε, μαχόμαστε ή κάνουμε κινήσεις αποφυγής χτυπημάτων. Μπορούμε να αναπληρώσουμε τις μπάρες αυτές με διάφορα αντικείμενα επούλωσης πληγών για την μπάρα ζωής είτε με απλή ξεκούραση για τη μπάρα ενέργειας. Ένας πιο άμεσος τρόπος αναπλήρωσης είναι να βρούμε ένα βαλιτσάκι της NERO που περιέχει μία ένεση άμεσης αναπλήρωσης και να την εκμεταλλευτούμε.

Αυτό που με κέρδισε και με έκανε να απολαύσω το παιχνίδι είναι φυσικά η ιστορία αλλά κυρίως η περιπλάνηση με τη μηχανή. Αν και ο ίδιος δεν είμαι μοτοσικλετιστής, το παιχνίδι μου μετέφερε την ελευθερία που νιώθει ένας οδηγός μηχανής. Η φυσική είναι άψογη και νιώθεις την ταχύτητα, τις πτώσεις και πρέπει να προσέχεις πως θα οδηγείς, καθώς θα χρειαστεί να οδηγείς με ανοικτό ή σβηστό φως ώστε να μη φαίνεσαι στις ορδές των μεταλλαγμένων, να τρέχεις ή απλά να αφήνεις τη μηχανή να κυλά στις κατηφόρες ώστε να εξοικονομήσεις καύσιμα και να φροντίσεις όταν εξαντλείται το ρεζερβουάρ να βρίσκεσαι κοντά σε μία διαθέσιμη πηγή καυσίμων. Ειδικά οι μοτοσυκλετιστές φίλοι θα έχουν έναν παραπάνω λόγο να απολαύσουν το παιχνίδι.

Στο κομμάτι των γραφικών αλλά και του ήχου τα πράγματα είναι εξαιρετικά. Τα γραφικά είναι ρεαλιστικά, έχουν όμορφες υφές και ποικιλία χρωμάτων. Λεπτομέρειες συμπληρώνουν τη γενικότερη εικόνα και δεν αφήσουν κανέναν παραπονεμένο. Αναφέροντας νούμερα να σημειώσω ότι στο απλό PS5 το παιχνίδι διαθέτει Performance και Quality Mode με ανάλυση 1440p με στόχο τα 60fps και 4Κ με 30fps αντίστοιχα. Στο PS5 Pro όμως έχουμε και μία τρίτη επιλογή η οποία κάνει χρήση της τεχνολογίας PSSR προσφέροντας 4Κ και 60fps. Ο ήχος είναι πραγματικά εξαιρετικός ενώ η μουσική του παιχνιδιού είναι ατμοσφαιρική και θεωρώ ότι θα έπρεπε να ακούγεται σε περισσότερα σημεία του παιχνιδιού καθώς έχω την εντύπωση ότι η περιορισμένη χρήση της αδίκησε την συνολική εμπειρία. Τέλος να αναφέρω το παιχνίδι διαθέτει εξαιρετικούς ελληνικούς υπότιτλους και ευχαριστούμε τη SONY που για ακόμη μία φορά μας συμπεριφέρεται με απόλυτο σεβασμό.

Στην έκδοση αυτή του παιχνιδιού αξιοποιήθηκε πλήρως και το dualsense με τις δυνατότητες του, μεταφέροντας μεγάλο μέρος της εμπειρίας του παιχνιδιού στα χέρια μας. Νιώθεις την κίνηση της μηχανής ανάλογα το τερέν στο οποίο κυλάει, τα καιρικά φαινόμενα ενώ οι σκανδάλες με τις αντιστάσεις τους μεταφέρουν την αίσθηση των διαφορετικών όπλων και του γκαζιού της μηχανής.

Ως επιπλέον προσθήκες σε σχέση πάντα με την αρχική έκδοση του παιχνιδιού, θα βρούμε το Horde Assault στο οποίο θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τις μεγαλύτερες ορδές του παιχνιδιού, σε μία προσπάθεια να παραμείνουμε ζωντανοί για όσο περισσότερο γίνεται. Το Permadeath mode που αποτελεί και την υπέρτατη πρόκληση, διότι θα πρέπει να ολοκληρώσουμε το παιχνίδι χωρίς να πεθάνουμε. Αν πεθάνουμε, τότε όλα τελειώνουν και ξεκινάμε από την αρχή.

Τελικά άξιζε η επιστροφή του παιχνιδιού 6 χρονιά μετά την αρχική του κυκλοφορία; Για εμένα που το έπαιξα πρώτη φορά, σίγουρα. Ένιωσα ανά διαστήματα ότι το παιχνίδι ήθελε να κάνει τα πάντα σωστά. Να μη του λείψει τίποτα. Να κάνει θετική εντύπωση σε όποιον ασχοληθεί. Τα τεχνικά του όμως προβλήματα στην αρχική του έκδοση, δεν το άφησαν να λάμψει. Κατά τη διάρκεια της ενασχόλησης μου, είδα 4 φορές ένα μήνυμα ότι παιχνίδι έλαβε βελτιώσεις όσο η κονσόλα ήταν σε αδράνεια. Αυτό δείχνει ότι ακόμη και 6 χρονιά μετά τα προβλήματα δεν έλειπαν και έπρεπε άμεσα αν διορθωθούν. Γενικά δεν συνάντησα κάτι ιδιαίτερο παρά μόνο μικρά glitches που δεν επηρεάζουν την εμπειρία. Αν κάτι χάλασε την εμπειρία και θα ήθελα να ήταν διαφορετικό, είναι η διάρκεια του παιχνιδιού με συνδυασμό με την εξέλιξη της ιστορίας. Δύο φορές ένιωσα ότι θα δω τίτλους τέλους αλλά τελικά ήμουν ακόμη αρκετά μακριά από αυτό. Ήταν η γενικότερη μόδα των open world παιχνιδιών που έπρεπε για κάποιον ανεξήγητο λόγο να διαρκούν 60+ ώρες.

Αν πρέπει να βαθμολογήσω το παιχνίδι για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα και με βάση πάντα τον ανταγωνισμό, τότε ο βαθμός μου είναι 7/10.

Θα πρότεινα παρά το 7/10 να ασχοληθείτε μαζί του; Αδιαμφισβήτητα! Θα περάσετε αρκετές ώρες και αν ότι διαβάσατε νωρίτερα στο κείμενο, σας φάνηκε ενδιαφέρον, τότε δεν θα το μετανιώσετε στιγμή.

Ευχαριστούμε το Playstation Greece για την παροχή του review code και τη γενικότερη βοήθεια και εμπιστοσύνη που μας δείχνει.