Gaming: Ο σύμμαχος που δεν περίμενα στη πιο δύσκολη μάχη.

Όταν έμαθα ότι έπρεπε να παλέψω με τον καρκίνο, ο κόσμος μου πάγωσε. Σκέψεις, φόβοι, αβεβαιότητα. Όμως, ανάμεσα σε όλα αυτά, υπήρχε ένας χώρος που με έκανε να ξεχνώ τον πόνο και να θυμάμαι ποιος είμαι: το gaming.

Δεν ήταν απλά τα παιχνίδια. Ήταν οι στιγμές που έπαιζα online και μιλούσα με φίλους. Ήταν τα γέλια στα party chats, οι αστείες στιγμές σε multiplayer matches, τα ατελείωτα “πάμε άλλη μια”. Ήταν η παρέα που δεν άφηνε το μυαλό μου να βουλιάξει στην αρρώστια. Όσο περίμενα χημειοθεραπείες ή ανάρρωνα στο σπίτι, το gaming έγινε η γέφυρα που με κρατούσε σε επαφή με τη ζωή, με τους ανθρώπους, με την ελπίδα.

Γι’ αυτό με πονάει όταν βλέπω ότι πολλοί προσπαθούν να μειώσουν το gaming σε μια “μάχη” κονσολών. Console wars, δηλητηριώδεις αντιπαραθέσεις, ανούσια σχόλια. Στην πραγματικότητα, το gaming δεν είναι για να χωρίζει. Είναι για να ενώνει. Είναι μια κοινή γλώσσα, είτε κρατάς χειριστήριο Xbox, είτε PlayStation, είτε Switch. Είναι οι ιστορίες που ζούμε, οι φιλίες που δημιουργούμε, τα δύσκολα που ξεπερνάμε μαζί.

Το gaming δεν μου έσωσε μόνο ώρες μοναξιάς. Μου έδωσε δύναμη. Μου έδειξε ότι η παρέα, η κοινότητα, και η ψυχαγωγία μπορούν να είναι φάρμακο. Γι’ αυτό, κάθε φορά που κάποιος βυθίζεται στη μικρότητα των console wars, χάνεται το πραγματικό μεγαλείο αυτής της κουλτούρας.

Ας θυμόμαστε: στο τέλος της ημέρας, δεν μετράει η κονσόλα που έχουμε. Μετράνε οι άνθρωποι με τους οποίους μοιραζόμαστε το ταξίδι.