Lost Records: Bloom & Rage | Review απο το zapdim

Το 2015 γνωρίσαμε το Life is Strange, ένα adventure game από τη Dontnod, δημιούργημα που έγραψε τη δική του ιστορία και εμπλούτισε το είδος των συγκεκριμένων παιχνιδιών. Κατόπιν το φραντσάιζ εμπλουτίστηκε και με άλλους τίτλους, όλοι πάνω κάτω πιστοί στο ύφος του πρώτου. Ιστορίες κοινωνικής φύσεως, συνήθως με λίγη “μαγεία” και μυστήριο παραφυσικής υφής, με αγάπη προς τη διαφορετικότητα. Συνήθως θίγει προβλήματα που αγγίζουν τους νέους, σε ότι έχει να κάνει με το σεξουαλικό προσδιορισμό, το ρατσισμό, την αστική αλλοτρίωση, τον κοινωνικό αποκλεισμό, τον εκφοβισμό και τη βία. Μέσα από αποτύπωση έντονων στιγμών, η Dontnod χτυπάει νεύρο  και θέτει σε προβληματισμό τον παίχτη που ταυτίζεται εν μέρει ή ακόμα κι εξ ολοκλήρου με τους ήρωες των παιχνιδιών της σειράς Life is Strange. Μάλιστα τα πρώτα παιχνίδια της σειράς εκδίδονταν σε επεισόδια κάθε λίγους μήνες, κάτι που δεν άρεσε ιδιαίτερα αφού η αναμονή αποτελούσε τροχοπέδη ανάπτυξης ενδιαφέροντος. Το Lost Records: Bloom & Rage μας έρχεται σε δυο μέρη ή αλλιώς κασέτες.

Την ίδια συνταγή ακολουθεί και ο νεότερος τίτλος της σειράς Lost Records: Bloom & Rage. Ο χαρακτήρας μας η Σουάν, ένα έφηβο κορίτσι με πολλές ανασφάλειες για το σώμα της, το χαρακτήρας της, την ικανότητάς της να κοινωνικοποιείται, πιεσμένη από την επεμβατική μητέρα. Διέξοδός της η κάμερα με την οποία τραβά βίντεο κι εκφράζει τις καλλιτεχνικές της ανησυχίες. Στη μικρή της επαρχιακή πόλη θα γνωρίσει τρεις νέες φίλες, με ανορθόδοξο σχετικά τρόπο και θα περάσει ένα καταπληκτικό καλοκαίρι γεμάτο συγκίνηση και όμορφες στιγμές. Το μυστήριο όμως καραδοκεί, φυσικής μα και υπερφυσικής τάξης. Την ηρωίδα μας θα τη συναντήσουμε σε δυο ηλικιακές στιγμές της ζωής της, κάθε μια με τις δικές της ιδιαιτερότητες και προβληματισμούς.

Το γκειμπλέυ του Lost Records παραμένει στο ίδιο στυλ της σειράς. Εξερεύνηση, χρήση στοιχείων του περιβάλλοντος, αλλεπάλληλοι διάλογοι κι επιλογές που καθορίζουν τις διαπροσωπικές μας σχέσεις με τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Σε αυτό το γκειμ το παραφυσικό υφίσταται σαν παράγοντας που όμως δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Η εξέλιξη του χαρακτήρα της Σουάν είναι αυτή που κινεί τα νήματα της ιστορίας και διαμορφώνει τις διαπροσωπικές της επαφές. Έχουμε ξανά χρονικό περιθώριο σε πολλές απαντήσεις στους διαλόγους. Τα γραφικά είναι πολύ προσεγμένα και καλοσχεδιασμένα. Το βοις όβερ των χαρακτήρων δεν είναι σε τόσο υψηλό επίπεδο, πλην ενδεχομένως της ηρωίδος που καταφέρνει να μεταλαμπαδεύσεις συναίσθημα. Το σενάριο είναι μέτριο και η ιστορία παρότι πολύ ενδιαφέρουσα κατά την εξέλιξή της αργεί υπερβολικά να βάλει τον παίχτη στο “νόημα”. Βραδύκαυστη εξέλιξη, ενδεχομένως κι ανιαρή στις πρώτες 2-3 ώρες του παιχνιδιού όπου το teen drama κυριαρχούσε σε υπερθετικό βαθμό. Θα παραδεχτώ πως στην πρώιμη κι αυθαίρετη κρίση μου από την πρώτη εντύπωση των αρχικών ωρών ενασχόλησης η τάση μου ήταν να το αφήσω στην άκρη μιας και με άφηνε παγερά αδιάφορο. Η συνέχεια όμως με ικανοποίησε σε καλό βαθμό κι επουδενί δε μετάνιωσα που το τελείωσα σε περίπου 12,5 ώρες.

Εν κατακλείδι μπορούμε να πούμε πως το Lost Records: Bloom & Rage  είναι ένας ακόμη τίτλος που εντάσσεται στον κόσμο των Life is Strange παιχνιδιών, παρά το γεγονός ότι δε μπορεί να χρησιμοποιήσει τον τίτλο αφού τα δικαιώματα κατέχονται από τη Square Enix. Δεν αγγίζει τα ποιοτικά stadards των προπατόρων της σειράς, έχει χτυπητές αδυναμίες στο σενάριο καθώς και στο γράψιμο των διαλόγων, αποτυγχάνει ενδεχομένως να ταυτίσει τον παίχτη καθ’ ολοκληρία με την ηρωίδα αφού γίνεται εκβιαστική εκμαίευση συναισθήματος. Πάρα ταύτα ο παίχτης που θα ασχοληθεί θα βρει σημεία νοσταλγίας των 90ς, θα ταυτιστεί σε στιγμές με το δράμα των ηρώων, θα μπει σε διαδικασία ενσυναίσθησης των ανασφαλειών και προβληματισμών της πρωταγωνίστριας και των φίλων της. Αξίζει την προσοχή κάποιου που είναι φαν του είδους και έχοντας γνώση του ύφους των παιχνιδιών της σειράς. Σημειωτεόν, βρίσκεται στη συνδρομητική υπηρεσία τόσο του Playstation όσο και στο game pass συνεπώς είναι ακόμη πιο προσιτό για ενασχόληση.