Zelda Breath Of The Wild Μια Οδύσσεια Χωρίς Ιθάκη

Αναρωτηθήκατε ποτέ πως θα ήταν το έπος της Οδύσσειας, με τις φοβερές περιπέτειες ,τους πολλούς προορισμούς και όλα αυτά, χωρίς την Ιθάκη για τελικό προορισμό; Μια μικρογραφία αυτής της οξύμωρης εικόνας ,είναι ο πυρήνας του Review του παιχνιδιού που ακολουθεί.

Γραφικά: πριν παίξω και μπω ο ίδιος στον κόσμο του Breath of the wild χαρακτήριζα τα γραφικά του ως παιδικά ,cartoon. Λοιπόν έφτασε η ώρα που βάζοντας το cartridge μέσα, είδα τα πρώτα cinematics, οι χαρακτήρες συνέχιζαν να μου φαίνονται σαν καρικατούρες και δε μου έμοιαζε τίποτα κοντά στο δικό μου γούστο. Μετά από 2 ωρες playthrough όμως , χωρίς να έχω καταλάβει ακόμα τι ακριβώς έγινε ,άρχισαν όλα να μου φαίνονται ότι όχι μόνο είναι ταιριαστά ,αλλά αποτελούν κομμάτι ενός κόσμου ,που τυχαίνει να είμαι μέσα όχι σαν κεντρικός χαρακτήρας αλλά σαν ένας passenger που απλά τον παρατηρεί και θαυμάζει το κάθε τι που συμβαίνει γύρω του. Ανεβαίνοντας σε μια βουνοπλαγιά και κοιτώντας τον κόσμο του breath of the wild ,το έδαφος ,τα ζώα, τον καιρό, τα ποτάμια, όλα μέσα στην απλότητα τους, έχουν κάτι το ζωντανό που κανένα παιχνίδι δε το έχει καταφέρει έως σήμερα ούτε με 4Κ αναλύσεις. Όμως υπάρχουν και κάποια μελανά σημεία που πρέπει να αναφέρουμε.Οι εχθροί που θα δεις τις πρώτες 15 ώρες παιχνιδιού , θα είναι οι ίδιοι που θα βλέπεις σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού απλά με χρωματικές αλλαγές. Αυτό όχι μόνο δίνει μια νότα προχειρότητας από τους δημιουργούς , όπου βαρέθηκαν; ή δεν είχαν χρόνο να προσθέσουν άλλα 10-15 είδη εχθρών ,αλλά μειώνει και την μοναδικότητα κάθε μέρους που επισκέπτεσαι , αφού τους ίδιους εχθρούς θα βρεις και σε περιοχή με χιόνια και σε γρασίδι αλλά και πάνω σε ένα ηφαίστειο.

Βαθμολογία: 9/10

Ήχος: ερχόμενος από RPGs με ιστορικά soundtracks (FF7,Chrono Trigger) και μιας και είμαι σκληρό καρύδι σε ότι αφορά τον ήχο σε ένα παιχνίδι, το Breath of the Wild κατάφερε να με κερδίσει και να με παρασύρει στον κόσμο του με την φυσικότητα από τους ήχους του, η Βροχή, ο ήχος από τα χόρτα που τα παρασύρει ο άνεμος, του ορμητικού νερού ,τα πλάσματα γύρω σου , μια πανδαισία ήχων που δίνει την αίσθηση ενός ζωντανού οικοσυστήματος. Περνώντας στο κομμάτι της μουσικής , εκεί δε μιλάμε για ένα αριστούργημα,ούτε για κάποιο μυθικό soundtrack του Nobue Ouematsu αλλά για μουσικά θέματα τα οποία ναι μεν είναι ταιριαστά με την ροή του παιχνιδιού , αλλά πολλές φορές επαναλαμβανόμενα που υπάρχουν για να “τυλίξουν” την εμπειρία αλλά όχι να την ολοκληρώνουν.

Βαθμολογία: 9/10

Gameplay: Το gameplay του παιχνιδιού είναι ένα μάθημα , όπου θέλεις γύρω στις 5 ώρες για να το μάθεις (Patramanis was right). Αν προσέξεις αυτό το μάθημα και “κρατήσεις σημειώσεις” το παιχνίδι πολύ έξυπνα χωρίς βαρετά tutorials ,θα σε ανταμείψει με μια εκπληκτική εμπειρία χειρισμού ,που θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις σκέψη και ικανότητες για να επιβιώσεις και να περιπλανηθείς, όπως και ενός μετρημένου combat system που συναντάς μόνο σε Souls παιχνίδια.
Το AI (Artificial intelligence) τον εχθρών που θα συναντήσετε και αυτό είναι σε υψηλό επίπεδο , όπου αν τύχει και σας πάρουν χαμπάρι να ξέρετε ότι οι εχθροί θα σας κυνηγήσουν όσο μπορούν κ με ότι τρόπο μπορούν ,  χωρίς απλά να κάθονται και να περιμένουν τον θάνατο τους (όπως είπε ένας σοφός καλός φίλος VincentGR).
Εχθρός επίσης στον κόσμο του ΒΟTW είναι το ίδιο το περιβάλλον ,όπου όλα τα φυσικά φαινόμενα (κεραυνοί ,βροχή ,ανεμοστρόβιλοι,λάβα,χιόνι) θα είναι εκεί για να σου θυμίζουν ότι για να επιβιώσεις πρέπει να προσεχείς και να σέβεσαι τον κόσμο γύρω σου.
Πάμε τώρα στα αρνητικά. Στην πορεία του ταξιδιού σου για το Hyrule Castle , τον τελικό προορισμό σου ,θα βρεθείς αντιμέτωπος με πολλούς εχθρούς και πολλές φορές ένα μπούγιο από αυτούς να σε περιμένει. Αυτο που μου έκανε κακή εντύπωση είναι πως κάποιοι τυχαίοι εχθροί που θα βρίσκεις στο δρόμο σου (βλέπε Κενταύρους)  είναι πολύ πιο δύσκολοι από τα bosses που θα βρεις μέσα στα Divine Beasts , δηλαδή τα πραγματικά bosses του παιχνιδιού. Και το κερασάκι αυτής της κακής εντύπωσης βρίσκεται βαθιά μέσα στο Hyrule Castle .

**Spoilers Ahead** Φτάνοντας (καλά φορτωμένος με όπλα και herbs) στο τελευταίο boss του παιχνιδιού και βλέποντας αυτό το θεόρατο τέρας να στέκεται απέναντι στον φορτωμένο με όπλα αλλά και μικρο πολεμιστή Link , φαντάστηκα ότι θα μπω σε μια επική δύσκολη μάχη που θα έριχνα ιδρώτα , προμήθειες και ότι ικανότητα έμαθα έως τότε στο playthrough μου , για να μπορέσω να τον νικήσω. Αντιθέτως όμως,  ήρθα αντιμέτωπος με μια απλή μάχη , που κέρδισα με σχετική ευκολία , όπου σε κάποιο άλλο παιχνίδι θα ήταν το boss της δεύτερης πίστας. Αλλά τι να δω , το boss είχε και δεύτερη μορφή. κάθομαι πιο πίσω και λέω ότι ήμουν λάθος , ότι το παιχνίδι κράτησε το challenging κομμάτι στο αποκορύφωμα του πριν το τέλος. Αμ δε ! Η δεύτερη μορφή είναι μια στημένη μάχη που θες δε θες θα βγει, όχι γιατί μπορείς αλλά γιατί πρέπει. Όσο για τον τερματισμό , θυμήθηκα τα παιχνίδια του SNES όπου κάθονταν οι χαρακτήρες σε ένα ηλιοβασίλεμα λέγανε 2 σειρές γράμματα ο καθένας και εμφανίζονταν το γνωστό τότε σε όλους μας Fin με άσπρη γραμματοσειρά σε μαύρο φόντο. Στην περίπτωση μας εμφανίστηκε το The End.
Βαθμολογία 8/10

Αντοχή στο Χρόνο
Εδώ τα πράγματα είναι οξύμωρα ,η προηγούμενη παράγραφος ήδη “μαυρίζει” την αντοχή στο χρόνο στο ένα playthrough που θα γίνει , στο ένα (σε αυτό επιστρέφω στο τέλος ) . Το παιχνίδι προσφέρει πραγματικά έναν τεράστιο κόσμο με αμέτρητα μικρά και μεγάλα side quests, πολλά όπλα και μαγευτικές ώρες περιήγησης με άπειρες επιλογές για τα σημεία εκκίνησης σε αυτό το ταξίδι.
Όμως όπως κάθε ιστορία έτσι και αυτή έχει και ένα τέλος. Έτσι δεν είναι; Σωστά! Εδώ όμως ο ποιητής το εννοεί το ένας τέλος. Ολοκληρώνοντας με χαρά το παιχνίδι ,φορτωμένος με προμήθειες , μυθικά όπλα που δεν δέχονται φθορά ,πανοπλίες που αποκτήθηκαν με εργατοώρες παιχνιδιού ,μπαίνω έπειτα από τα credits του τερματισμού να δω τι με περιμένει ,για ένα δεύτερο playthrough. Με έκπληξη όμως βλέπω ότι δεν υφίσταται καμία επιλογή για new game plus αλλά το μοναδικό που μπορώ να κάνω είναι να επιστρέψω στον κόσμο και τον χαρακτήρα που είχα χτίσει με τόσες ώρες παιχνιδιού και να κάνω load ένα save file πριν την τελική μάχη. Αυτό αγαπημένη μας Nintendo δε λέγεται απλά φάουλ για ένα τέτοιο μεγαλειώδες παιχνίδι αλλά τρικλοποδιά στον ίδιο σας τον εαυτό ,για έναν άνθρωπο που δε τελείωσε το παιχνίδι για να πει ότι το τελείωσε,αλλά για να φτάσει να πει ότι επένδυσε πραγματικά τον χρόνο του  στον κόσμο του παιχνιδιού.
Μετά από mini έρευνα είδα ότι υπάρχει ένα DLC με την ονομασία Master Mode όπου κατόπιν πληρωμής υπάρχει ένα καινούργιο playthrough ,όπου αρχίζεις ένα new game με πιο δύσκολους εχθρούς και κάποια αλλά μικρά extras. Και γιατί αγαπημένη Nintendo, άλλο να κάνεις ένα σφάλμα και άλλο να το κάνεις και μετά να προσπαθείς να το διορθώσεις με έναν τέτοιον άγαρμπο και κερδοσκοπικό τρόπο ,σερβίροντας στο στον πελάτη σου που διέθεσε 70€ για αυτή την εμπειρία.
Βαθμολογία 7/10

Κλείνω λακωνικά γιατί θέλω το review να μην είναι μια έκθεση ιδεών όπως συχνά βλέπουμε πλέον ,αλλά χωρισμένο σε τομείς με βαθμολογία από πραγματικές εμπειρίες! Το Zelda Breath of The Wild είναι ένα μοναδικό παιχνίδι , ξεχωριστό σε πολλά σημεία του , όπου θα σας χαρίσει ένα παραμυθένιο ταξίδι ,με ένα άγαρμπο τελείωμα στον τελικό προορισμό του.

Συνολική βαθμολογία 8/10

Κείμενο: Δημήτρης