Soulstice | Review by Ηλίας Σταύρου

Το Soulstice είναι ένα παιχνίδι το οποίο το είχα βάλει στο μάτι πριν περίπου 2 χρόνια όπου και είχα δοκιμάσει το demo του στο Steam. Είχε αρκετό ενδιαφέρον ώστε να μου τραβήξει την προσοχή και να το προσθέσω στο wishlist μου.

Είναι ένα Hack & Slash, ξεκάθαρα επηρεασμένο από τα Devil May Cry και Bayonetta παιχνίδια, όπου και είναι οι “βασιλιάδες” στο είδος τους. Παρόλα αυτά με τόσες πολλές κυκλοφορίες τα τελευταία χρόνια και ένα ατελείωτο backlog να τρέχει από πίσω δεν του είχα δώσει την ευκαιρία μέχρι σήμερα, όπου και ασχολήθηκα μαζί του καθώς είναι διαθέσιμο στο Playstation Plus τον τελευταίο μήνα (Ευτυχώς θα έλεγε κανείς!).

Το gameplay του είναι μέτριο με απλούς μηχανισμούς και χωρίς λόγο τεράστιο skill tree, ενώ τις περισσότερες φορές δεν επιτυγχάνει να μοιάσει με τα DMC και Bayonetta, όπως θα ήθελε. Αντίθετα, γίνεται αρκετά βαρετό και άδικο και αυτό με προέτρεψε στα μέσα του παιχνιδιού να αλλάξω την δυσκολία από normal σε easy. Επίσης, άρχισε να με κουράζει με την αδιάφορη ιστορία του και το ίδιο ανέμπνευστο setting του στα περιβάλλοντα με μια μπλε-πράσινη σκούρα χρωματική παλέτα, που επικρατεί καθόλη τη διάρκειά του. Μετά την αλλαγή του από Normal σε Easy συνέχισα να μην είμαι ικανοποιημένος καθώς το παιχνίδι έγινε πολύ εύκολο. Άρα κατέληξα πως γενικά το παιχνίδι δεν έχει καλό balance μεταξύ των δυσκολιών, γιατί το Easy θα το έλεγες άνετα Very Easy και το Normal, Hard. Δεν θέλω να φαντάζομαι τι γίνεται στο Hard και στο Very Hard! Γιατί ΝΑΙ! Έχει και Very Hard, τρομάρα τους!

Το skill tree του είναι τεράστιο με κυριολεκτικά τα ίδια combos σε όλα τα όπλα και ανούσιο θα έλεγα για τον δευτερεύοντα χαρακτήρα που δεν τον χειρίζεσαι εσύ αλλά η AI. Έχει και αυτός το δικό του skill tree όπου χρησιμοποιεί τα spell μόνος του χωρίς να δίνεται επαρκής εξήγηση των ικανοτήτων τους και πότε αυτά εκτελούνται.

Τα γραφικά του είναι πολύ απλά ακόμη και για indie τίτλο και συχνά έχει frame drops παρόλο που το παίζω στο Performance Mode, ενώ ορισμένες φορές αργούν να φορτώσουν τα textures στα cutscenes.

Το soundtrack του αδιάφορο παντελώς, δεν θυμάμαι καμία μελωδία, ούτε καν του Combat που έπαιζε ξανά και ξανά.

Όσο για την διάρκεια του, 18-20 ώρες περίπου, θα το έλεγα πολύ μεγάλο για έναν Hack & Slash τίτλο, ο οποίος κουράζει ήδη από το πρώτο 5ώρο παιχνιδιού και εύχεσαι να τελειώσει!

Συνοψίζοντας, δεν θα το πρότεινα σε κανέναν, ακόμα και “τζάμπα” να το παίζατε από κάποια συνδρομητική υπηρεσία. Τώρα εάν είστε “λάτρεις” του Hack & Slash είδους όπως και εγώ και δεν έχετε πραγματικά κάτι καλύτερο να παίξετε ή backlog να σας περιμένει, δώστε του μία ευκαιρία, η ακόμα καλύτερα παίξτε το Onee Chanbara ORIGIN που είναι εξίσου κακό αλλά ταυτόχρονα εθιστικό και με μπόλικο fan service! Με επιφύλαξη πάντα…

Βαθμός : 5/10