Silent Hill F – Review by Panos

2008 – 2025. 17 Χρόνια χωρίς νέο Silent Hill είναι πολλά. Το καλό για την κοινότητα όμως ξεκίνησε με το remake του 2 το οποίο υλοποίησε άψογα η Bloober Team και αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον του κόσμου. Έτσι αναζωπυρώθηκε και το ενδιαφέρον της Konami για τους θησαυρούς που έχει στη βιβλιοθήκη της ξεχασμένους, όπως το Metal Gear και φυσικά το Silent Hill. Όπερ και εγένετο. Το πράσινο φως για ένα ολοκαίνουριο Silent Hill με τον τίτλο Silent Hill F, δόθηκε και μαζί τα όνειρα των gamers για μία νέα ομιχλώδη εμπειρία γεμάτη τρόμο και μυστήριο άρχισαν να γιγαντώνονται. Το πρώτο trailer εμφανίστηκε και σκόρπισε ενθουσιασμό στο κοινό που είδε επιτέλους σοβαρό δείγμα επιστροφής του αγαπημένου του franchise.

Τα κατάφερε άραγε η Konami;

To παιχνίδι ξεκινά με μία τεράστια αλλαγή σε σχέση με τα προηγούμενα της σειράς και αυτή έγκειται στο γεγονός πως η ιστορία που θα ζήσουμε, διαδραματίζεται στην Ιαπωνία του 1960. Μία Ιαπωνία που κυριαρχεί η πατριαρχία, ο ρόλος της γυναίκας ήταν περιορισμένος στις δουλειές του σπιτιού και το μεγάλωμα των παιδιών ενώ ο γάμος της κόρης ήταν καθήκον της και υποχρέωση της να παντρευτεί όποιον επιλέξει ο πατέρας τη στιγμή που θα επιλέξει καθώς η πίεση για γάμο από την οικογένεια και την κοινωνία ήταν τεράστια. Οι γυναίκες θεωρούνταν πλήρεις μόνο όταν παντρεύονταν και αποκτούσαν παιδιά. Η εργένικη ζωή ήταν κοινωνικά στιγματισμένη.

Αυτόν ακριβώς τον εφιάλτη βλέπει να ξεδιπλώνεται μπροστά της η κεντρική μας πρωταγωνίστρια που ακούει στο όνομα Hinako Shimizu η οποία όντας πνεύμα αντιδραστικό, μετά από έναν καυγά που έχει με τον πατέρα της και βλέποντας τη μητέρα της να μη παίρνει το μέρος της, ξεσπά σε φωνές και αμφισβήτηση όσων άκουσε από τον πατέρα της και φεύγει αναστατωμένη από το σπίτι σε μία προσπάθεια να βρει τους φίλους της για να μιλήσουν. Με το που βγαίνει όμως στο σοκάκι έξω από το σπίτι, μία πυκνή ομίχλη έχει κάνει την εμφάνιση της παράλληλα με κατακκόκινα πυκνά λουλούδια που φυτρώνουν σχεδόν παντού στο οπτικό της πεδίο προκαλώντας της ένα αίσθημα του άγνωστου και του τρόμου.

Αφήνοντας την ιστορία την οποία θα ζήσουμε έτσι και αλλιώς και πηγαίνοντας στο gameplay, θα πρέπει να αναφέρω ότι το F είναι ένα καθαρό survival horror game, οπότε θα έχουμε κατά νου ότι τα όπλα μας και τα εφόδια τα προσέχουμε πάντα. Και επειδή πρόκειται για μία νεαρή μαθήτρια που δεν έχει καμία σχέση με όπλα, θα διαπιστώσουμε σύντομα ότι δεν υπάρχουν περίστροφα και τουφέκια, αλλά όλες οι μάχες γίνονται σώμα με σώμα με τη χρήση μεταλλικών σωλήνων, σφυριών, τσεκουριών και μαχαιριών. Και όλα τα παραπάνω, φθείρονται. Οπότε θα πρέπει να τα χρησιμοποιούμε με σύνεση ή έστω να έχουμε τον κατάλληλο εξοπλισμό για την επισκευή τους στο inventory μας. Τα Silent Hill παιχνίδια είχαν σχεδόν πάντα, εξαιρετική ιστορία αλλά υστερούσαν στη μάχη. Στο F έγινε μία προσπάθεια η μάχη να εκσυγχρονιστεί και να μην είναι για ακόμη μία φορά το παράπονο των παικτών. Τελικά δεν τα κατάφερε. Αρχικά έχουμε μία μπάρα stamina η οποία μειώνεται όταν τρέχουμε, όταν κάνουμε επιθέσεις και όταν κάνουμε αποφυγές. Επιπλέον έχουμε άλλη μία, το sanity όπου μας βάζει σε ένα είδους focus mode όπου όταν έχουμε κλειδώσει των αντίπαλο μας πατώντας μέσα τον δεξί αναλογικό μοχλό, μπορούμε είτε να κάνουμε μία γρήγορη αντεπίθεση, είτε μόλις γεμίσει η μπάρα αυτή να κάνουμε μία πολύ πιο δυνατή επίθεση. Μας θυμίζει κάτι όλο αυτό; Ναι σωστά καταλάβατε. Έχουμε μία προσθήκη souls στοιχείων που σε κάποιο βαθμό θα μπορούσαν να ταιριάξουν αρκετά με το παιχνίδι αλλά τελικά προκάλεσαν μεγαλύτερα προβλήματα από όσα περίμενα. Έχουμε λοιπόν όλα τα παραπάνω μαζί με ένα clunky μηχανισμό επιθέσεων όπου πολλές φορές νιώθεις ότι οι εντολές που δίνεις με το χειριστήριο δεν αποτυπώνονται στον σωστό χρόνο στο παιχνίδι. Αυτό σε περιοχές που υπάρχει πληθώρα εχθρών ή σε boss fights, μπορεί να προκαλέσει εκνευρισμό αλλά και απογοήτευση, οδηγώντας τον παίκτη να αναρωτηθεί τι σχέση έχουν όλα αυτά με την αγαπημένη του σειρά παιχνιδιών.

Από την άλλη οι γρίφοι, αναπόσπαστο κομμάτι όλων των Silent Hill παιχνιδιών, είναι εξαιρετικοί και κυρίως λογικοί. Δυσκολεύτηκα αρκετά δύο μόλις φορές στο παιχνίδι αλλά και πάλι αν διαβάσεις τα έγγραφα που μαζεύεις στο παιχνίδι, η λύση τις περισσότερες φορές κρύβεται εκεί.

Ο χάρτης του παιχνιδιού και η περιήγηση σε αυτόν φωνάζει Silent Hill με όλα τα γνώριμα σημάδια , βελάκια, κυκλάκια κτλ να σου δείχνουν προς τα που πρέπει να κινηθείς. Τα saves points είναι συχνά και έξω από κάθε boss fight για να έχεις ένα άγχος λιγότερο.

Στο θέμα της ατμόσφαιρας και της οπτικής απόλαυσης, το παιχνίδι παίρνει άριστα. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα νιώθεις να ζορίζεσαι μέσα σου για το τι θα συναντήσεις. Τι θα αντικρύσεις αν τολμήσεις να πας από ένα άλλο δρομάκι και όχι από τον κεντρικό δρόμο που σου υποδεικνύει το βελάκι στον χάρτη. Αν ελπίζεις να τρομάξεις όπως συνέβαινε στο remake του 2, αυτό δεν θα συμβεί παρά μόνο ελάχιστες φορές καθώς το παιχνίδι επιδιώκει πρώτα να μας προβληματίσει και να μας κάνει να αισθανθούμε άσχημα παρά να μας τρομάξει με φθηνά jump scares. Καταθλιπτικά, μελαγχολικά τοπία και χρώματα σου προκαλούν ένα κλειστοφοβικό αίσθημα και ας περιφέρεσαι έξω στους δρόμους. Εχθροί με ευφάνταστο σχεδιασμό θα πέφτουν πάνω σου με μανία αλλά δυστυχώς θα είναι συνέχεια οι ίδιοι και οι ίδιοι. 5 τύποι εχθρών εμφανίζονται αν μέτρησα καλά, πράγμα που το θεωρώ μάλλον τεμπέλικο για παιχνίδι του 2025. Tα boss fights είναι και αυτά καλοσχεδιασμένα και επιβλητικά ενώ οι μάχες μαζί τους δεν είναι ακατόρθωτες, τουλάχιστον πριν το new game + .

Ένα ακόμη στοιχείο που δεν μπορεί να λείπει από ένα Silent Hill παιχνίδι, είναι η αλλαγή του περιβάλλοντος και η μετάβαση μας στο Otherworld. Στο παιχνίδι θα δούμε κυριολεκτικά τον κόσμο γύρω μας να αλλάζει, να γίνεται ακόμη πιο σκοτεινός, ματωμένος και σιχαμερός αλλά θα μεταφερθούμε και σε μία ακόμη διάσταση, σε διαφορετικό τόπο όπου θα βλέπουμε και τα κυριότερα σημεία της ιστορίας να εκτυλίσσονται.

Στον ήχο έχει γίνει εξαιρετική δουλειά σε ότι έχει να κάνει με τους ήχους περιβάλλοντος και τα ηχητικά εφέ, ενώ στις μουσικές μελωδίες αν και τις περισσότερες υπογράφει ο Akira Yamaoka με τον Kensuke Inage να ολοκληρώνει το ost, νιώθω ότι κάπως αδίκησαν τους εαυτούς τους καθώς δεν μας έδωσαν κάτι επιβλητικό, εκτός ίσως από το θέμα που θα ακούσετε στους τίτλους τέλους του παιχνιδιού.

Συνοψίζοντας και επειδή διάβασα και άκουσα πολλά για το παιχνίδι πριν το τελειώσω και γράψω το δικό μου κείμενο, πρέπει να τονίσω ότι το Silent Hill F είναι ένα καθαρόαιμο Silent Hill παιχνίδι. Τα στοιχεία που έκαναν διάσημη τη σειρά, δηλώνουν παρών. Η ομίχλη, η έμφαση στο ψυχολογικό δράμα του χαρακτήρα και το συναισθηματικό στρίμωγμα του παίκτη, η μετάβαση στο otherworld και η μουσική του Yamaoka είναι Silent Hill. Kαι όχι, δεν θα μπορούσε να λέγεται αλλιώς το παιχνίδι.
Στην ιστορία έχουμε ένα πρόβλημα όμως. Γύρω στα 2/3 του παιχνιδιού, ένιωσα ότι βλέπω σύγχρονη horror ταινία όπου από εκείνο το σημείο και μετά χάνει κάπως την έμπνευση της και η πλοκή μπερδεύει. Έως ένα βαθμό και αν έχεις διαβάσει όλα τα κείμενα του παιχνιδιού, αυτό εξηγείται αλλά και πάλι θεωρώ ότι χαλάει τη συνολική εμπειρία σε τέτοιο βαθμό που πολλοί παίκτες ακύρωσαν όλο το παιχνίδι που έπαιζαν ως εκείνη τη στιγμή και φώναξαν ότι αυτό δεν είναι Silent Hill.

Το τέλος διορθώνει κάπως τα κακώς κείμενα αλλά αφήνει μία πικρή γεύση στους παίκτες και ίσως το αίσθημα της χαμένης ευκαιρίας.

Προσωπικά όμως χαίρομαι πολύ που επέστρεψε ένα από τα αγαπημένα μου franchises και ανυπομονώ για το επόμενο που είμαι βέβαιος ότι θα έρθει καθώς έχουμε επίσημη ανακοίνωση τόσο για το επερχόμενο Silent Hill Townfall όσο και για το Silent Hill 1 remake που είναι και το αγαπημένο μου.

Βαθμός 8.5/10

Μετά το τέλος: Το παιχνίδι κρύβει 4 ακόμη φινάλε με διαφορετική εξήγηση του τι συνέβη τελικά στην ιστορία της Hinakο, δίνοντας έτσι παραπάνω λόγους να ασχοληθείς ξανά και ξανά με το παιχνίδι.

Κυκλοφορεί από την KONAMI
Επίσημη σελίδα : https://www.konami.com/games/silenthill/f/gate
Διανομή στην Ελλάδα : CDMedia

Το παιχνίδι το έπαιξα σε απλό PS5. Είχα στη διάθεσή μου τη day one έκδοση η οποία είχε κάποια ψηφιακά δωράκια και ένα πανέμορφο steelbook.