MAFIA 3 – Mini Review by FatMustard
Τα δύο πρώτα mafia είναι παιχνίδια γνωστά για την αισθητική τους. Λίγο η ιταλική φινέτσα, λίγο η μαφιόζικη και αλήτικη φύση τους, λίγο η ψευδαίσθηση ότι είσαι στο σύμπαν του νονού ή του σημαδεμένου τους προσέδωσαν μια διαφορετικότητα ή και μια σκορτσεζική υπόσταση αν θέλετε που μέχρι τότε δεν υπήρχε στο χώρο του gaming. Έτσι απέσπασαν καλές κριτικές και την αποδοχή του κοινού. Μάλιστα απέκτησαν μια τριλογία πριν από μερικά χρόνια μέσα στην οποία υπήρχε και το εξαιρετικό remake του πρώτου τίτλου της ομώνυμης σειράς. Για Το Μafia 2 θα βρείτε το review του zapdim στη σελίδα της retropolis. Προσωπικά έχοντας ασχοληθεί στο παρελθόν με το mafia 1 αλλά και πιο πρόσφατα με το mafia 2 τα οποία μου άφησαν πολύ θετικό αποτύπωμα ξεσκόνισα από το ράφι μου το mafia 3 και έβαλα το δισκάκι στην κονσόλα του playstation 5, πράγμα που αφενός απέφευγα για αρκετά χρόνια διότι δεν είχα ολοκληρώσει το δεύτερο μέρος της τριλογίας και αφετέρου λόγω των αρνητικών κριτικών που είχε πάρει όταν κυκλοφόρησε. Για να δούμε όμως ευσταθούν αυτές οι κριτικές έν έτει 2023; Μήπως η κριτική ήταν αυστηρή ; Μήπως το παιχνίδι πλέον έχει βελτιωθεί όπως συμβαίνει σε πολλά παιχνίδια της εποχή μας ;
Spoiler alert δυστυχώς όχι. Είναι από τις λίγες φορές που η κριτική για παιχνίδι που θάφτηκε στο ξεκίνημα της από τους πρώτους reviewers ήταν πέρα για πέρα δίκαιη , ίσως και επιεικής. Αλλά ας ξεκινήσουμε από τα θετικά του παιχνιδιού. Σε αυτά θα μπορούσαμε να συγκαταλέξουμε τον (ας μου επιτραπεί η έκφραση ) τον ντοκιμαντερίστικο τρόπο που ξετυλίγεται η ιστορία που τον βρήκα ευφάνταστο αλλά και οι μουσικές επιλογές του παιχνιδιού. Πραγματικά ακόμα και το τραγούδι αναμονής στην αρχική οθόνη της κονσόλας είναι εξαιρετικό, όσο για τους in game τίτλους όταν οδηγείτε για παράδειγμα εν τάχει θα αναφέρω συγκροτήματα και τραγουδιστές που ακούν στο όνομα rolling stones, johny cash, the animals, the clash και άλλα πολλά. Κάπου εδώ όμως τελειώνει και ότι θετικό ειχαμε για τον παιχνίδι.
Και αυτό διότι συνάντησα αρκετά bugs και κρασαρίσματα αλλά και τεράστια loading times που με ανάγκασα να κλείσω το παιχνίδι και την κονσόλα ουκ ολίγες φορές. Οι ελάχιστες τεχνολογικές γνώσεις που έχω μάλιστα με έκαναν να αναρωτιέμαι αν πιθανώς να ευθύνεται το τυχόν ταλαιπωρημένο cd που τοποθέτησα ή ίσως και η ίδια η κονσόλα όμως με ένα μικρό google search αντιλήφθηκα ότι πολλοί είχαν το ίδιο ακριβώς πρόβλημα.
Στα του gameplay τώρα το παιχνίδι παίρνει κάτω από τη βάση. Ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο ίδιων αποστολών με μια Α.Ι απαράδεκτη που σε κάνουν να περνάς την κάθε αποστολή με τον ίδιο και απαράλλαχτο μονότονο τρόπο . Πραγματικά το μόνο που σας αναθέτεται είναι να πάτε να σκοτώσετε τον αρχηγό μιας μικρής η μεγαλύτερης ομάδας από εχθρούς με stealth τρόπο στον οποίο με ένα σφύριγμα έρχονται ένας ένας ως πρόβατα στη σφαγή και έτσι θα περνάτε τις αποστολές σας. Θα κάνετε λοιπόν αυτό από την αρχή και ξανά από την αρχή για 15 και πλέον ώρες και μάλιστα πολλές φορές στα ίδια ακριβώς μέρη. Σε αυτή την ανέμπνευστη λούπα έρχεται να προστεθεί και η παντελής απουσία fast travel που θα σας κάνει να περιπλανιέστε σε έναν αχανή χάρτη με το αυτοκίνητο και δυστυχώς ούτε η οδήγηση τα καταφέρει καλύτερα. Ευτυχώς την πλήξη σας έρχεται να διασκεδάσουν οι τρομερές επιλογές μουσικών κομματιών την ώρα που οδηγείτε που ούτε αυτές είναι ικανές να σώσουν την κατάσταση.
Επιπρόσθετα στα αρνητικά έρχεται να προστεθεί και η ακατανόητη φυγή από το ιταλικό μαφιόζικο ύφος το οποίο ως ένα σημείο το κατανοώ διότι οι δημιουργοί ίσως βαρέθηκαν είτε ήθελαν να πειραματιστούν με κάτι νέο. Εκτός όμως από τον τρόπο παρουσίασης της ιστορίας που προανέφερα γίνεται το story είναι τόσο άψυχο ( εκτός από μικρές εκλάμψεις ποιότητας στο φινάλε ) που αποτελεί σχεδόν ασέβεια για την ιστορία του πρώτου και του δεύτερου παιχνιδιού.
Για να βάλουμε λοιπόν και ένα τέλος σε αυτό το review ο βαθμός που θα του βάλω είναι 6.
