Super Spike V’Ball – Retro Review by Niotheripper

Ένα Summer-Favorite παιχνίδι στο NES που δεν έχασε ποτέ την αίγλη του.

Εμφανίστηκε στα Arcade το 1988 με το όνομα U.S. Championship V’Ball και στην συνέχεια στο NES με το όνομα Super Spike V’Ball. Αν είστε λάτρεις γενικότερα του βόλεϊ υπάρχει και άλλο ένα σημαντικό παιχνίδι στο NES με το όνομα Kings of the Beach που κυκλοφόρησε από την Konami και εστιάζεται στο πιο complexity του αθλήματος αλλά χάνει σε fun και arcade feeling!

To Super Spike V’Ball λοιπόν όπως το είχαμε ζήσει στα western territories πρόκειται για ένα μπιτς βόλεϊ two-on-two σε γήπεδα άμμου με δύο βασικά modes competition : το American Circuit (average mode) και το World Cup (hard mode) καθώς και ένα exercise mode χωρίς το κοινό να σκούζει στις εξέδρες (easy mode). Με το περιφερειακό NES FOUR SCORE το παιχνίδι υποστηρίζει ταυτόχρονη συμμετοχή 4-παικτών, ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ! Προσωπικά το αγαπημένο 4-player game μαζί με το Super Dodgeball, ένα ιδιαίτερο παιχνίδι αμερικανικών αξιών (σαν τα μήλα τα δικά μας) που παίζαμε μικροί.

Υπάρχουν τέσσερις διαθέσιμες διαφορετικές επιλέξιμες ομάδες, με διαφορετικά δυνατά και αδύνατα σημεία, ο George και Murphy (το default all-around δίδυμο) , ο Al και John, (πολύ δυνατοί αλλά αργοί και με κακά αμυντικά skills), ο Billy και Jimmy (οι ήρωες της σειράς Double Dragon)- αμυντικοί παίκτες με φτωχά καρφιά) και τέλος ο Ed και Michael (γρήγοροι παίκτες με average καρφιά).

Το παιχνίδι είναι τυπικό βόλεϊ με σερβίς, σερβίρισμα της μπάλας και spike για το σκοράρισμα! Οι παίκτες έχουν την ικανότητα να κάνουν το “Super Spike” τη στιγμή που η μπάλα είναι ψηλά κατά το σερβίρισμα και πατώντας όσο πιο πολλές φορές το κουμπί Β να «χτίσουν» FULL POWER και εν συνεχεία με το κουμπί Α να πραγματοποιήσουν την ειδική τεχνική του “KABOOOOM” που στην ουσία η μπάλα έχει τις λιγότερες πιθανότητες να κάνει επιστροφή εκτοξεύοντας παράλληλα τον αντίπαλο παίκτη θεαματικά και ρίχνοντας τον κάτω. Κατά τη φάση του μπλόκ όσο πιο πολλές φορές πατήσεις το κουμπί Β τόσο πιο πολύ χτίζεις άμυνα ώστε να γλιτώσεις από το να φυτευτείς στην καυτή άμμο. Επίσης πολύ σημαντικό είναι ότι κατά τη διάρκεια των καρφωμάτων μπορείς με το D-Pad να ορίσεις σημαντικά την κατεύθυνση που θα πάρει η μπάλα και που αυτή περίπου θα σκάσει στο έδαφος. Όταν η μπάλα φαίνεται ότι θα πάρει απόσταση κατά το blocking phase και δεν θα τη προλάβεις μπορείς να μείνεις ακίνητος στο σημείο σου και πατώντας το κουμπί Α να κάνεις τη σωτήρια βουτιά προς εκείνο το σημείο. Τα Controls όπως καταλαβαίνετε έχουν φοβερή απόκριση και ανάλογα την ομάδα που θα επιλέξεις θα έχεις και ένα διαφορετικό match-up. Το Gameplay σε συνδυασμό με τα Controls, είναι γενικότερα τα στοιχεία που χαρίζουν ΑΘΑΝΑΣΙΑ στο παιχνίδι μέχρι και σήμερα, καθώς και οι διαφορετικές τεχνικές που θα εφαρμόσεις κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, για παράδειγμα όταν οι δύο σύμμαχοι παίκτες είναι πολύ κοντά ο ένας στον άλλον και ο ένας σερβίρει, είναι πολύ πιθανόν να επιχειρήσεις ένα πολύ γρήγορο spike που θα ξαφνιάσει τους αντιπάλους σου, παρά κάτι αργό και δυνατό. Φυσικά και πρέπει να «διαβάζεις» και τις τεχνικές των αντιπάλων σου κατά την φάση της άμυνας σου. Τα ΓΡΑΦΙΚΑ είναι πολύ καλά, η δε ΜΟΥΣΙΚΗ απολαυστική και ιδιαίτερα κολλητική. Υπάρχουν τέλος διάφορες άλλες επιλογές όπως η δυνατότητα να ορίσεις τον αριθμό των set, πότε θα λήγει κάθε set, αν θα είναι ένα normal set ή θα είναι “rally” set, ακόμα και αν τα spikes θα γίνονται αυτόματα ή manual, μπορείς να παίξεις με διάφορες επιλογές γενικότερα.

Θυμάμαι γυρνώντας πίσω το χρόνο να θαυμάζω την κοπέλα που δείχνει στο ταμπλό το σκορ, να νομίζω πως είμαι ο Billy ή ο Jimmy από το Double Dragon (μιας και μπορείς να τους επιλέξεις άλλωστε) που μπλέξανε σε ένα καυγά και έπρεπε να λύσουν τη διαφορά με έναν αγώνα βόλει λες και είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου, με οδηγό την κλιμακούμενη αύξηση της δυσκολίας σε κάθε match μέχρι την τελική μάχη με τα Ρωσικά θηρία (World Cup mode). Σήμερα ξαναπαίζοντας το, έχω μόνιμα ένα ζωγραφισμένο χαμόγελο, και κατά τη διάρκεια παιξίματος μου με πιάνω πολλές φορές να χαζεύω τη θάλασσα εκεί πίσω, το πλήθος να με κοιτά ως αγωνιζόμενο, και ανάμεσα στα pixels των προσώπων τους, που κινούνται αριστερά/δεξιά παρακολουθώντας την μπάλα, να έρχεται ο πατέρας μου και να μου δίνει σφραγισμένο το παιχνίδι, όπως τότε, το μακρινό 1990.

Review by Niotheripper